Topics:

Τέλος η Νεοελληνική Κοινωνία

Δημογραφία και μετανάστευση οδηγούν στο τέλος της την νεοελληνική κοινωνία. Όλες οι παράμετροι ισχύος του Ελληνισμού βρίσκονται σε φθίνουσα πορεία. Πρόκειται για αποσύνθεση από το θεσμικό επίπεδο, στο οικονομικό και φτάνει στην πληθυσμιακή υπόσταση του...

Τέλος η Νεοελληνική Κοινωνία

Δημογραφία και μετανάστευση οδηγούν στο τέλος της την νεοελληνική κοινωνία

Διανύουμε μια ιδιαίτερη περίοδο, κατά την οποία όλες οι παράμετροι ισχύος του Ελληνισμού βρίσκονται σε φθίνουσα πορεία. Πρόκειται για μια πολύπλευρη αποσύνθεση η οποία ξεκινά από το θεσμικό επίπεδο, συνεχίζει στο οικονομικό και πλέον φτάνει στο ουσιωδέστερο που είναι η ίδια η πληθυσμιακή υπόσταση του ελληνικού κράτους, η οποία αλλάζει ταχύτατα. Η αλλαγή αυτή, η μετάλλαξη για την ακρίβεια, συντελείται μάλιστα με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Για να εξηγήσουμε τι εννοούμε με αυτό, θα πούμε κατ’ αρχάς ότι η εξέλιξη ενός πληθυσμού καθορίζεται από την πορεία δύο βασικών ισοζυγίων: το φυσικό ισοζύγιο που είναι η διαφορά «γεννήσεις μείον θάνατοι» ανά έτος και το μεταναστευτικό ισοζύγιο το οποίο είναι η διαφορά «είσοδοι μείον έξοδοι» ατόμων από την χώρα. Το μεταναστευτικό ισοζύγιο θα το διακρίνουμε σε δύο συνιστώσες: στο μεταναστευτικό ισοζύγιο των Ελλήνων και στο μεταναστευτικό ισοζύγιο των αλλοδαπών.

Δείκτης Ολικής Γονιμότητας

Όσον αφορά το φυσικό ισοζύγιο, για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει, θα αναφερθούμε σε έναν πολύ βασικό δημογραφικό δείκτη, ο οποίος είναι γνωστός ως Δείκτης Ολικής Γονιμότητας. Ο δείκτης αυτός, σε αδρές γραμμές, μετρά τον αριθμό παιδιών ανά γυναίκα, και μας δείχνει χονδρικά την γονιμότητα ενός πληθυσμού. Ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχει μια κρίσιμη τιμή, ένα όριο, που πρέπει να υπερβαίνει αυτός ο δείκτης ώστε ένας πληθυσμός να διατηρείται τουλάχιστον σταθερός ή να αυξάνεται. Το όριο αυτό είναι τα 2,1 παιδιά ανά γυναίκα. Για να καταλάβουμε γιατί έχει αυτή την τιμή, αναφέρω ότι, για να μπορεί να ανανεωθεί ένας πληθυσμός, πρέπει κάθε γυναίκα να φέρει στον κόσμο μια κόρη που θα την αντικαταστήσει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γεννήσει δύο παιδιά. Λόγω κάποιων στατιστικών διορθώσεων, η τιμή διαμορφώνεται τελικά στο 2,1.

Στην Ελλάδα, η τελευταία φορά που ο δείκτης αυτός είχε αυτή την τιμή, ήταν το 1981. Στην συνέχεια, οι γεννήσεις μειώθηκαν ραγδαία μέσα στην δεκαετία του 1980, με αποτέλεσμα, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, να εξισωθούν με τους θανάτους. Στο διάστημα αυτό, μέχρι σήμερα, η τιμή του δείκτη ολικής γονιμότητας κυμαίνεται στα 1,3 με 1,4 παιδιά ανά γυναίκα. Να σημειώσουμε εδώ ότι, τα τελευταία χρόνια, στις γεννήσεις συμπεριλαμβάνονται και οι γεννήσεις αλλοδαπών, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι ο δείκτης γονιμότητας των Ελληνίδων βρίσκεται κάτω και από την χαμηλή τιμή των 1,3 παιδιών ανά γυναίκα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, για διάστημα μεγαλύτερο των δύο δεκαετιών, ο ελληνικός πληθυσμός είναι υπογόνιμος. Δηλαδή κάθε γενιά γυναικών φέρνει στην ζωή όλο και λιγότερες γυναίκες με αποτέλεσμα να έχουμε εισέλθει σε μια διαδικασία αυτοτροφοδοτούμενης μείωσης.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε εδώ, ότι όταν μιλάμε για μείωση, δεν εννοούμε ότι ο ελληνικός πληθυσμός θα μειωθεί κατά μερικά εκατομμύρια και θα ισορροπήσει σε ένα σχετικά μικρότερο μέγεθος. Τα δεδομένα που εκθέσαμε μας καθορίζουν μαθηματικά ότι ο ελληνικός πληθυσμός εισέρχεται – έχει εισέλθει ήδη – σε μια ασταμάτητη πορεία συρρίκνωσης.

Κατά μία έννοια, η Ελλάδα ακολουθεί πιστά, με κάποια χρονική υστέρηση, τον δρόμο της Βουλγαρίας. Η Βουλγαρία, για όσους γνωρίζουν, βρίσκεται σε μια δραματική δημογραφική κατάσταση και ενδεχομένως είναι σήμερα η χώρα με τον ταχύτερο ρυθμό δημογραφικής συρρίκνωσης στον κόσμο. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι τα τελευταία δώδεκα χρόνια η Βουλγαρία έχασε περίπου μισό εκατομμύριο πληθυσμού, μόνο από την διαφορά γεννήσεων-θανάτων. Τονίζουμε εδώ ότι τα δημογραφικά δεδομένα της Ελλάδας είναι περίπου τα ίδια και ίσως λίγο χειρότερα από την Βουλγαρία. Αυτό αυτομάτως μας λέει τι μας περιμένει από εδώ και εμπρός.

Ειδικότερα, αν κανείς δει τα τελευταία χρόνια τις γεννήσεις στην Ελλάδα, και κυρίως από το 2010 και μετά, θα διαπιστώσει μια ραγδαία πτώση, η οποία κατά ένα μέρος οφείλεται και στην επιδείνωση που προκαλεί η οικονομική κρίση. Πλέον, μετά από αυτή την «βουτιά» των γεννήσεων, έχουμε περάσει σε καθαρά αρνητικές τιμές του φυσικού ισοζυγίου. Σχετικά είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2013 οι γεννήσεις ήταν λιγότερες κατά 17,5 χιλιάδες από τους θανάτους. Αν μάλιστα εξαιρέσουμε τις γεννήσεις αλλοδαπών, η μείωση σε ετήσια βάση φτάνει τις 30 χιλιάδες, και όπως είπαμε αυτό είναι μόνο η αρχή.

Ακατάσχετη μείωση και γήρανση του ελληνικού πληθυσμού

Είπαμε ότι ελληνικός πληθυσμός εισέρχεται σε μια πορεία μείωσης. Παράλληλα όμως συνεχίζει να γερνά. Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, θα παραθέσουμε τι προβλέπει η δημογραφική προβολή της Eurostat σύμφωνα με το κύριο σενάριο που έχει επεξεργαστεί το 2013. Το σενάριο αυτό βασίζεται σε δύο υποθέσεις: Η πρώτη υπόθεση είναι ότι η γονιμότητα του ελλαδικού πληθυσμού ξεκινά από την τρέχουσα τιμή των 1,3 παιδιών ανά γυναίκα και ανακάμπτει ελαφρά τα επόμενα χρόνια. Αυτό ίσως είναι λίγο πιο αισιόδοξο από αυτό που θα συμβεί, αφού τουλάχιστον για τα αμέσως επόμενα χρόνια αναμένεται ότι ο ρυθμός γεννήσεων θα σημειώσει περαιτέρω πτώση, όπως ιστορικά συμβαίνει σε όλες τις περιόδους κρίσεων. Η δεύτερη υπόθεση είναι ότι στα επόμενα χρόνια θα σημειωθεί μια σημαντική μεταναστευτική εκροή του ελληνικού πληθυσμού η οποία θα φτάσει περίπου τις 300 χιλιάδες έως την δεκαετία του 2030, οπότε και οι ροές σβήνουν.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, εκτιμάται ότι το 2050 ο ελληνικός πληθυσμός θα είναι περίπου 9,1 εκατομμύρια. Θα έχει μειωθεί λοιπόν περίπου κατά δύο εκατομμύρια. Παράλληλα όμως θα είναι και πολύ πιο γηρασμένος, όπως προκύπτει από όλες τις δημογραφικές προβολές (ακόμη και του ΟΗΕ που έχει διενεργήσει αντίστοιχα σενάρια), το 2050 το 1/3 του ελληνικού πληθυσμού θα έχει ηλικία άνω των 65 ετών. Αντίστοιχα η μέση ηλικία θα υπερβαίνει κατά πολύ τα 50 έτη (στην καλύτερη περίπτωση θα είναι περίπου 51 έτη).

Τα παραπάνω στοιχεία μας δείχνουν τις ζοφερές δημογραφικές προοπτικές του ελληνικού πληθυσμού για τις επόμενες δεκαετίες. Να σημειώσουμε πάντως – χωρίς αυτό να θεωρηθεί παρηγοριά – ότι το πρόβλημα που επισημαίνουμε δεν είναι μόνο ελληνικό. Παρόμοια εικόνα εμφανίζουν και άλλα ευρωπαϊκά έθνη, και ενδεικτικά αναφέρουμε την Γερμανία, στην οποία η γονιμότητα βρίσκεται στα επίπεδα των 1,4 παιδιών ανά γυναίκα επί πολλές δεκαετίες. Με βάση αυτά τα δεδομένα, ο γερμανικός πληθυσμός θα είχε ήδη υποστεί σημαντική μείωση, αν δεν υπήρχαν ισχυρές μεταναστευτικές εισροές, που τα τελευταία χρόνια ενισχύθηκαν με αφίξεις μεταναστών από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου λόγω της κρίσης.

Μεταναστευτικές εισροές αλλοδαπών στην Ελλάδα

Αν δούμε τώρα τις μεταναστευτικές ροές αλλοδαπών, θα διαπιστώσουμε ότι η Ελλάδα έγινε, μετά το 1990, μια χώρα υποδοχής μεταναστών, οι οποίοι σε αυτή την πρώτη φάση ήταν Ανατολικοευρωπαίοι, Βαλκάνιοι και κυρίως Αλβανοί. Η είσοδος αυτών των μεταναστών εκείνη την περίοδο ήταν υπεύθυνη για την όποια αύξηση εμφάνισε ο ελλαδικός πληθυσμός μετά το 1991.  Ενδεικτικά αναφέρεται ότι: Στην απογραφή μόνιμου πληθυσμού, το 1991, οι ελληνικής υπηκοότητας κάτοικοι της Ελλάδας ήταν περίπου 10,1 εκατομμύρια. Το 2001, οι ελληνικής υπηκοότητας κάτοικοι ήταν 10,2 εκατομμύρια, αλλά αυτή την φορά είχαμε 760 χιλιάδες αλλοδαπούς. Αντίστοιχα, στην απογραφή του 2011, οι ελληνικής υπηκοότητας κάτοικοι είχαν μειωθεί στα 9,9 εκατομμύρια και αυτή την φορά οι αλλοδαποί έφταναν τους 912 χιλιάδες. Εξ αυτών η μεγαλύτερη ομάδα ήταν οι Αλβανοί, οι οποίοι ήταν περίπου 480 χιλιάδες, δηλαδή το 4,4% του μόνιμου πληθυσμού. Τονίζω ότι τα στοιχεία αυτά αφορούν απογραφές μόνιμου πληθυσμού και βέβαια δεν απεικονίζουν ένα μεγάλο μέρος των παράνομα εισελθόντων και διαμενόντων αλλοδαπών στην χώρα.

Συνολικά πάντως θεωρώ ότι αυτό το πρώτο μεταναστευτικό κύμα, παρά τα προβλήματα που δημιούργησε, σε γενικές γραμμές ωφέλησε την χώρα. Κατά μια άποψη, οι χώρες των Βαλκανίων υπέστησαν εκείνη την περίοδο αυτό που έπαθε η Ελλάδα στην δεκαετία του 1960, όταν ένα σημαντικό μέρος του νεανικού της πληθυσμού μετανάστευσε προς την Δυτική Ευρώπη. Αντίστοιχα, στην δεκαετία του 1990, ήταν η Ελλάδα εκείνη που είχε την ευκαιρία να απορροφήσει ανθρώπινο δυναμικό από τις χώρες των Βαλκανίων και να το προσθέσει στο δικό της. Οι δε μετανάστες εκείνης της περιόδου, παρά το γεγονός ότι πολλές φορές απωθήθηκαν από την ελληνική κοινωνία, είχαν την έφεση να ενσωματωθούν σε αυτή, θεωρώντας την Ελλάδα ως έναν καπιταλιστικό παράδεισο. Μακροχρονίως λοιπόν πιστεύω ότι οι περισσότεροι από τους μετανάστες αυτού του πρώτου κύματος θα ενσωματωθούν και τελικά θα αφομοιωθούν στην ελληνική κοινωνία, πράγμα το οποίο ήδη έχει συντελεστεί σε μεγάλο βαθμό.

Στην παρούσα φάση όμως – κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης – φαίνεται ότι πολλοί από αυτούς τους μετανάστες αρχίζουν να επιστρέφουν στις πατρίδες τους. Αυτό, για τους λόγους που προανέφερα, θα είναι μάλλον μια αρνητική εξέλιξη, εφ’ όσον αυτό το κύμα επιστροφής λάβει μεγάλη έκταση. Για την ώρα δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, αλλά φαίνεται ότι το κύμα επιστροφής είναι ακόμη περιορισμένο, διότι οι συνθήκες στις πατρίδες αυτών των μεταναστών (κυρίως στην Αλβανία) δεν είναι καλύτερες από αυτές που ισχύουν στην Ελλάδα.

Αφότου ολοκληρώθηκε η είσοδος αυτών των πρώτων μεταναστών, από το 2001, άρχισε να καταφθάνει στην Ελλάδα ένα δεύτερο μεταναστευτικό κύμα, αυτή την φορά προερχόμενο κυρίως από χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Αυτό το δεύτερο κύμα αναμένεται να έχει μεγάλη διάρκεια, γιατί τροφοδοτείται από μια σχεδόν ανεξάντλητη ανθρώπινη δεξαμενή και σχετίζεται με ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Είμαστε στην φάση που πυκνώνει η δράση των μηχανισμών της παγκοσμιοποίησης, αφού πλέον, εκτός από ελεύθερη διακίνηση αγαθών και κεφαλαίων, θα έχουμε και μαζικές μετακινήσεις ανθρώπων.

Σχετικά θα αναφέρω μερικούς αριθμούς για να καταλάβουμε ότι το φαινόμενο της μετανάστευσης δεν βρίσκεται σε μια πρόσκαιρη έξαρση λόγω Συρίας. Στην πραγματικότητα μόλις τώρα ξεκινάει, και φοβάμαι ότι αυτό δεν το αντιλαμβάνεται πλήρως η πολιτική ηγεσία της χώρας, η οποία, ως συνήθως, χειρίζεται και αυτό το ζήτημα αποσπασματικά. Αναφέρω λοιπόν: Το Μπαγκλαντές είναι μια χώρα με έκταση όση ακριβώς η Ελλάδα, ενώ όμως η Ελλάδα έχει πληθυσμό 10,8 εκατομμύρια, το Μπαγλαντές έχει … 150 εκατομμύρια! Μια άλλη χώρα είναι το Πακιστάν, το οποίο έχει πληθυσμό 175 εκατομμύρια, και στο όχι και τόσο μακρινό 2040 αναμένεται ότι θα έχει 255 εκατομμύρια. Υπάρχει επίσης και η κοντινή μας Αίγυπτος η οποία έχει «μόνο» 80 εκατομμύρια, αλλά ήδη βρίσκεται σε συνθήκες υπερπληθυσμού, γιατί ο πληθυσμός της κατοικεί κυρίως γύρω από τον Νείλο (το υπόλοιπο τμήμα της χώρας είναι έρημος). Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η περίπτωση της Νιγηρίας, η οποία είναι μια χώρα που βρίσκεται σε πληθυσμιακή έκρηξη. Ο πληθυσμός της, το 2010, ήταν 160 εκατομμύρια, ενώ το 2040 αναμένεται να φτάσει τα 350 εκατομμύρια!

Αυτά τα δημογραφικά δεδομένα, σε συνδυασμό με την φτώχια των χωρών του τρίτου κόσμου και την κινητικότητα πληθυσμών που καθιερώνεται στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, θα μας φέρουν συνεχείς μεταναστευτικές ροές. Οι ροές αυτές βεβαίως ενισχύονται και από τις τοπικές κρίσεις που σε μεγάλο βαθμό είναι μεν θέμα παρέμβασης ξένων δυνάμεων, όπως π.χ. στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Λιβύη, στην Συρία κ.λπ., αλλά θα συνεχίσουν να εμφανίζονται και αυτοτελώς, καθώς θα πυροδοτούνται από την εγγενή αστάθεια όλων αυτών των χωρών. Ας μην ξεχνάμε ότι οι χώρες για τις οποίες μιλάμε έχουν τεράστια ποσοστά νεανικού πληθυσμού, ο οποίος βρίσκεται στο περιθώριο, έχοντας πολυπληθείς οικογένειες, με πολλά παιδιά, και στις νέες συνθήκες θα αναγκαστεί να διεκδικήσει την ζωή του από καθεστώτα συντηρητικά και απαρχαιωμένα. Το αποτέλεσμα θα είναι οι χώρες αυτές να βρίσκονται σε μια διαρκή ένταση. Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι ζούμε απλώς μια περίοδο έξαρσης των μεταναστευτικών ροών λόγω Συρίας, πλανάται πλάνην οικτράν.

Βουλγαροποίηση, Λιβανοποίηση και η αναζήτηση τρίτου δρόμου

Νομίζω ότι τα στοιχεία που παρατέθηκαν μας δίνουν την πλήρη εικόνα: Από την μια πλευρά ο ελληνικός πληθυσμός έχει ξεκινήσει την δημογραφική του κάθοδο και την έχει ξεκινήσει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, γιατί ενώ ήδη είχε αδύναμα δημογραφικά δεδομένα, πλέον πλήττεται και από μια βαθιά οικονομική κρίση, η οποία θα βυθίσει περαιτέρω τις γεννήσεις – και ήδη το βλέπουμε αυτό. Παράλληλα έχουμε μια εκροή υψηλού επιπέδου ανθρώπινου δυναμικού, η οποία επίσης ήδη συμβαίνει και θα έχει διάρκεια για πολλά χρόνια. Από την άλλη μεριά, έχουμε μια αθρόα είσοδο μεταναστών από χώρες του τρίτου κόσμου, η οποία θα έχει διάρκεια δεκαετιών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν κανείς κοιτάξει την προέλευση των παράνομων μεταναστών που συλλαμβάνονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, θα αναγνωρίσει πότε και σε ποιο μέρος της ευρύτερης περιοχής σημειώθηκε κάποια κρίση: το 2008 είχαμε εισροή μεταναστών από την Σομαλία, μετά το 2012 και την πτώση του καθεστώτος του Μπεν Άλι είχαμε μετανάστες από την Αλγερία, σήμερα, μετά την κορύφωση της κρίσης στην Συρία, κατακλυζόμαστε από Σύριους, παλαιότερα είχαμε μετανάστες από το Ιράκ. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια σταθερή εισροή Αφγανών σε επίπεδα που κυμαίνονται περίπου στις 18 χιλιάδες ετησίως, μια επίσης σταθερή, αλλά αρκετά μικρότερη εισροή Παλαιστινίων, εισροή Πακιστανών, Μπαγκλαντεσιανών κ.λπ.

Με τα δεδομένα αυτά διαμορφώνεται μια κατάσταση η οποία συνεπάγεται την αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού και το τέλος της νεοελληνικής κοινωνίας όπως την γνωρίσαμε τα τελευταία 200 χρόνια. Θα πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε σοβαρά: Έχουμε το δικαίωμα να δεχτούμε παθητικά αυτές τις εξελίξεις; Υπάρχουν βεβαίως και αρκετοί που μπορεί να μην ανησυχούν για όλα αυτά, διότι ήδη ζουν μέσα από τα ιδεολογήματά τους σε έναν μεταεθνικό κόσμο. Ακόμη και αυτοί όμως θα πρέπει να σκεφτούν ότι μια κοινωνία που διαμορφώνεται με ταχύτατους ρυθμούς μέσω μιας διαδικασίας πληθυσμιακών προσχώσεων είναι ένα σύνολο μη-βιώσιμο. Ένα σύνολο που κρύβει μέσα του μεγάλες εντάσεις και αντιθέσεις, γιατί έχουμε ομάδες έντονα διαφοροποιημένες μεταξύ τους, οι οποίες καταλαμβάνουν αντίθετες θέσεις και στο οικονομικό φάσμα και στο πολιτισμικό φάσμα.

Πολύ φοβάμαι λοιπόν ότι οι προοπτικές που έχει η Ελλάδα στο μέλλον είναι η «Βουλγαροποίηση» όσον αφορά τον γηγενή πληθυσμό και η «Λιβανοποίηση» όσον αφορά το σύνολο. Εννοείται, ότι εν όψει τέτοιων εξελίξεων, δεν υπάρχει περιθώριο εφησυχασμού ή αδράνειας. Θα πρέπει σήμερα – και όχι αργότερα – να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, απέναντι κυρίως στα παιδιά μας, και να δραστηριοποιηθούμε ώστε να αποτρέψουμε αυτά που μας φέρνει η νομοτέλεια των γεγονότων.

@Αναστάσιος Λαυρέντζος:  συγγραφέας του βιβλίου “Η Θράκη στο μεταίχμιο”

terrapapers.com_i ellada pethenei 1Οι λόγοι για τους οποίους αισθάνεσαι περήφανος σαν Έλληνας βρίσκονται
ή μέσα σε μουσεία ή μέσα σε βιβλιοθήκες.
Αυτό είναι κατάντια και αύξηση εντροπίας δηλ. ΘΑΝΑΤΟΣ

Η ζωή διατηρείται στον πλανήτη μας δια της αναπαραγωγής.

Σε άλλους πλανήτες πιθανόν να είναι διαφορετικά, αλλά εδώ είναι έτσι. Όταν η αναπαραγωγή δεν είναι σε θέση να αναπληρώσει τα εκ του θανάτου προκύπτοντα κενά, το είδος εξαφανίζεται, είτε πρόκειται για κοπάδια προβάτων, είτε για ανθρώπινους πληθυσμούς. Υπάρχει κι άλλος ένας Νόμος Συμπαντικός, σχετικά με το κενό. Η φύση δεν ανέχεται το κενό, ή θα το αναπληρώσει όποιος το δημιουργεί ή θα το αναπληρώσει η φύση από μόνη της. Καμία σοφία και καμία φιλοσοφία δεν μπορεί να κλονίσει την ορθότητα της αλήθειας αυτής. Παρόλα τα φληναφήματα των ιεροφαντών και των δημαγωγών της «προόδου» οι κυριότεροι φορείς του δυτικού πολιτισμού βρίσκονται σήμερα στον δρόμο προς την αυτοκτονία και την εξαφάνιση υπό το πένθιμο εμβατήριο μιας τζαζ – μπάντ από Νέγρους μουσικούς.

Ό,τι επιβραβεύουμε ως «κοινωνική πρόοδο» δεν αποτελεί και βιολογική πρόοδο, πολλές φορές μάλιστα σημαίνει βιολογική οπισθοδρόμηση. Τι ωφέλησαν οι «υψηλοί» πολιτισμοί, τους οποίους ανέπτυξαν λ.χ. η Γαλλία, η Αγγλία, η Σουηδία, η εξαφάνιση του αναλφαβητισμού, οι δημοκρατικοί και φιλανθρωπικοί θεσμοί, οι συνεχείς προσπάθειες για την ανύψωση του βιοτικού επιπέδου των κατωτέρων τάξεων και τόσα άλλα τα οποία εμείς οι πτωχοί Έλληνες θαυμάσαμε και εξακολουθούμε να θαυμάζουμε και προσπαθούμε να μιμηθούμε με όλες τις δυνάμεις μας.

Όταν μπορούμε να υπολογίσουμε με μεγάλη πιθανότητα, πότε θα πεθάνει ο τελευταίος Γάλλος, ο τελευταίος Άγγλος, ο τελευταίος Σουηδός η μάλλον ο τελευταίος κάτοικος της Γαλλίας, της Αγγλίας η της Σουηδίας, διότι ήδη προ πολλού ο πληθυσμός της Γαλλίας και της Αγγλίας και της Ελλάδος, αποτελείται κατά ένα αυξανόμενο ποσοστό από ξένα στοιχεία, τα οποία όμως ομιλούν μεν ίσως άπταιστα την Γαλλική η την Αγγλική και θεωρούνται Γάλλοι η Άγγλοι πολίτες, αλλά η καταγωγή τους είναι Ιταλική, Ισπανική, Σλαβική η Αραβική κλπ;

Θα σας πω- αν ενδιαφέρεστε – τι θέλουν, τι επιδιώκουν και πως τα σχέδια τους ευοδώνονται και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς. Θέλουν μια φυλή σε όλον τον πλανήτη, ένα αμάλγαμα όλων των λαών και την δημιουργία ενός νέου υβριδίου, την Γκρίζα Φυλή. Για να το καταφέρουν δεν διστάζουν μπροστά σε εκατοντάδες εκατομμύρια θύματα και γιατί να διστάζουν αφού δεν είναι άνθρωποι και μας βλέπουν σαν αριθμούς, όχι δεν είναι Ο.Π. αυτές είναι άνθρωποι και να μην ξαφνιάζεστε που δεν δίνουν «δεκάρα τσακιστή» για την ζωή σας τον “πολιτισμό” σας και σας υπολογίζουν σαν χρήμα, σαν αριθμούς. Λογικό είναι, για τον τρόπο που σκέφτονται και τις εντολές που ακολουθούν.

Τι επιδιώκουν να πετύχουν; Ενεργοποιούν το φονταμενταλιστικό Ισλάμ στο Βορειοαφρικανικό τόξο εδώ και χρόνια, Λιβύη, Αίγυπτος, τώρα και στην Συρία, με κάμποσους ακόμη να ακολουθούν, για να εξαφανίσουν την λευκή φυλή. Η γροθιά που θα διαλύσει τα πάντα, ο καταλύτης, είναι η Κίνα. Την Κίνα την «φτιάξανε», δίνοντάς τους δωρεάν τεχνολογία μέσω των πολυεθνικών εταιρειών, ενώ ο υπόλοιπος «πολιτισμένος» κόσμος ασχολούταν με την ψευδή ποιότητα της ζωής του, μέχρι που αυτή η «ποιότητα» σαν άλλη μια ψευδαίσθηση, έγινε ταφόπλακα κι είναι έτοιμη να πέσει στο κεφάλι του. Είναι να γελά κανείς με αυτά που παρατηρεί γύρω του και είμαι απόλυτα σίγουρος πως κάποιοι γελούν πολύ, μα ΠΟΛΥ, με το «πολιτισμένο» ανθρώπινο ζώο!

Έχω γράψει επανειλημμένος ότι σε πολύ λίγα χρόνια η Ελλάδα, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, δεν θα υπάρχει. Αυτό δεν είναι προφητεία, όπως μου καταλογίζουν διάφοροι ηλίθιοι -γιατί με διαβάζουν κι αυτοί- είναι απλή ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟΥ, πασπαλισμένη με απλά μαθηματικά. Σε μερικά χρόνια η Ελλάδα και όλα τα επιτεύγματα των ΑΡΙΣΤΩΝ αυτής (όχι του μαζάνθρωπου αρχαίου και νέου ελληναρά) θα υπόκειται στην σφαίρα της Μυθολογίας, όπως η Ατλαντίδα και η ΜΟΥ. Έχει ήδη ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση εδώ και χρόνια, ο υποφαινόμενος το ζει και το αντιλαμβάνεται ολόκληρη την ζωή του.

Έβλεπα πριν από 50 χρόνια (και διάβαζα σε βιβλία, πριν πολύ περισσότερα χρόνια) την Θράκη να είναι εγκαταλελειμμένη στην αγκαλιά της Τουρκικής προπαγάνδας κι αναρωτιόμουν. Έβλεπα να θάβονται οι αρχαιότητες και πληθώρα γνώσεων ολοφάνερα με σκοπιμότητα, με δόλο, κι αναρωτιόμουν. Έβλεπα τα σμήνη των μεταναστών και την διαφυγή των Ελλήνων και αναρωτιόμουν. Έβλεπα τους νεοέλληνες σαν νεκροζώντανοι, να διασκεδάζουν με «δανεικά κι αγύριστα» και να μεταλλάσσονται από ανθρώπινα ζώα, σε ανθρωποειδή ζόμπι κι αναρωτιόμουν. Μέχρι που έπεσαν στα χέρια μου τα κατάλληλα βιβλία κι έπαψα να αναρωτιέμαι, με τα χρόνια έπαψα και να θυμώνω, το μόνο που έμεινε είναι η θλίψη.

Θλίψη για όλους τους ανθρώπους που έζησαν σε αυτά τα Ιερά Ελληνικά Χώματα, θλίψη για τον Ηράκλειτο, τον Πυθαγόρη, τον Δημόκριτο, τον Επίκουρο, την Υπατία, τον Κολοκοτρώνη (που τον έκαναν όψιμο χριστιανό τα ορθόδοξα ζόμπι) τον Καποδίστρια, τον Παύλο Μελά και τόσους Ελληνες, αληθινά Mεγάλους Aνθρώπους που τα ανθρωποειδή νεοελληνικά ορθόδοξα ζόμπι, τους φυλάκισαν, τους περιθωριοποίησαν και τους δολοφόνησαν. Αυτό που δεν γνωρίζουν μέσα στην πωρωμένη τύφλωση και τον απύθμενο φόβο τους, τα ανθρωποειδή νεοελληνικά χριστιανικά ορθόδοξα απόβλητα, είναι πως η ΥΒΡΙΣ επιφέρει την ΝΕΜΕΣΙ

@Ion Maggos