Τέξας και Βιρτζίνια: Οι δύο όψεις της οπλοκατοχής.
Ο βαρύς φόρος αίματος στο Οβάλντε του Τέξας έριξε βαριά σκιά σε ένα άλλο που συνέβη σχεδόν ταυτόχρονα στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια. Εξετάζοντας τα θα δούμε την ανάγκη για ισορροπία ανάμεσα στην πρόληψη αλλά και την προστασία των ατομικών ελευθεριών.
Ο απολογισμός είναι βαρύς, είκοσι νεκροί μεταξύ των οποίων δύο δάσκαλοι και μικρά παιδιά. Έπεσαν από τις σφαίρες του δεκαοκτάχρονου, ψυχικά διαταραγμένου Ράμος στο Τέξας που ξεκίνησε το έγκλημα του πυροβολώντας την γιαγιά που τον μεγάλωσε.
Ας μην μπούμε στην ολιγωρία των αστυνομικών που παρέμειναν αμέτοχοι επί 50 λεπτά έξω από το σχολείο, ενώ εντός εξελισσόταν σφαγή.
Φαίνεται ότι εκεί η Δικαιοσύνη ήδη ξεκίνησε την έρευνα της για τις δικές τους ευθύνες.
Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι το σχέδιο ασφαλείας του σχολείου (που επιβλέπει η πολιτεία) δεν λειτούργησε.
Την ίδια μέρα στο Ρίτσμοντ μια νεαρή κοπέλα που εξασκούσε το νόμιμο δικαίωμα της στην αυτοάμυνα, πυροβόλησε και τραυμάτισε θανάσιμα τον τριανταεπτάχρονο πρώην κατάδικο Ντένις Μπάτλερ. Ο αποθανών είχε στο παρελθόν δικαστεί για ξυλοδαρμούς γυναικών, βιαιοπραγίες και ληστείες. Ενοχλημένος από μια παρέα νεαρών που διασκέδαζαν σε ένα πάρτι επιτέθηκε με ένα παράνομο όπλο και άρχισε να πυροβολεί από απόσταση. Σύμφωνα με τους υφιστάμενους νόμους ήταν παράνομη αυτή η κατοχή. Αυτό δεν απέτρεψε τον «εγκληματία καριέρας» Μπάτλερ από το να προσπαθήσει να τραυματίσει τους τριάντα περίπου ανυπεράσπιστους θαμώνες.
Χρειάστηκε η ψύχραιμη και άμεση αντίδραση της νεαρής κοπέλας, την οποία ο διευθυντής της αστυνομίας του Ρίτσμοντ αποκάλεσε «ηρωίδα».
Αυτό το περιστατικό τράβηξε πολύ λιγότερο την δημοσιότητα, διότι δεν εξυπηρετεί την κυβερνητική ρητορική.
Ισχύον καθεστώς και πολιτική ατζέντα
Σε αντίθεση με την κοινή άποψη, η οπλοφορία στις ΗΠΑ δεν είναι ανεξέλεγκτη.
Οι υποψήφιοι κάτοχοι πρέπει να επιδεικνύουν καθαρό ποινικό μητρώο, να μην είναι χρήστες ουσιών, ούτε καταδικασμένοι εγκληματίες.
Επιπλέον, εξετάζεται η ικανότητα χειρισμού πριν αποκτήσουν όπλο.
Ένα εθνικό σύστημα ελέγχου γνωστό ως NICS ελέγχει κάθε αίτηση για αγορά νέου όπλου και ενημερώνει ψηφιακά αν υπάρχει νομικό κώλυμα στην πραγματοποίηση της.
Εξυπακούεται ότι ένα τέτοιο σύστημα επιτηρεί τους νόμιμους οπλοκατόχους κι όχι εγκληματίες όπως ο Μπάτλερ.
Η κυβέρνηση Biden έχει στην ατζέντα της την κατάργηση της οπλοκατοχής ως προεκλογική δέσμευση και προωθεί σταθερά ένα πλέγμα νόμων προς αυτό.
Προσκρούει όμως στο Σύνταγμα των ΗΠΑ.
Χρησιμοποιεί το συμβάν στο Τέξας για να κάμψει τις αντιστάσεις γερουσιαστών και δικαστών που τηρούν αυστηρά συνταγματική θέση.
Ο πραγματικός στόχος δεν είναι – για την ώρα – η απαγόρευση της οπλοκατοχής αλλά η επιβολή σε ομοσπονδιακό επίπεδο δύο μέτρων που θα την ακυρώνουν ντε φάκτο.
Το πρώτο είναι η επιβολή ενός εθνικού νόμου «Κόκκινης Σημαίας» (Red Flag law).
Αυτός θα επιτρέπει σε αστυνομικούς να εκδίδουν εντάλματα κατάσχεσης και να μπαίνουν σε σπίτια προκατόχων «προληπτικά» μετά από (ακόμη και ανώνυμες) καταγγελίες ότι «επιδεικνύουν ασυνήθιστη ή επικίνδυνη συμπεριφορά».
Η ιδέα είναι πως τα ατομικά δικαιώματα του κατηγορηθέντος θα αναστέλλονται προσωρινά.
Το προφανές πρόβλημα είναι ότι παρακάμπτεται το τεκμήριο της αθωότητας και οδηγεί σε προληπτική δράση κατά των πολιτών που κατέχουν όπλα. Μια τέτοια παραβίαση της ιδιωτικότητας έχει ξεσηκώσει κύμα αντίδρασης καθώς εύλογα πολλοί πιστεύουν πως θα δημιουργήσει βιομηχανία κατηγορουμένων.
Το δεύτερο μέτρο είναι η δημιουργία και τήρηση ενός μαζικού αρχείου όπλων από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Σήμερα οι αρχές γνωρίζουν ποιοι κατέχουν όπλα, όμως τα τοπικά συντάγματα απαγορεύουν την τήρηση δεδομένων για τους σειριακούς αριθμούς και τις ποσότητες.
Και εδώ οι δικαστές και νομοθέτες πιστεύουν ότι ένα τέτοιο αρχείο στα χέρια της εκτελεστικής εξουσίας εύκολα θα οδηγήσει σε καταγραφή και εν τέλει κατάσχεση τους στο μέλλον.
Συνταγματικό και κοινωνικό ζήτημα.
Το θέμα της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ είναι βασικά θέμα συνταγματικότητας.
Οι προβλέψεις για την κατοχύρωση του έχουν σκοπό την προστασία από την θέληση της οποιασδήποτε εκτελεστικής εξουσίας.
Οι Ιδρυτές της Αμερικανικής Πολιτείας ήθελαν να διαφυλάξουν στο μέλλον τα ατομικά δικαιώματα, το πολίτευμα και την λαϊκή βούληση από την ισχύ της περιχαρακωμένης γραφειοκρατίας και της αυθαιρεσίας των πολιτικών.
Η σκέψη αυτή είναι ξένη για την Ευρώπη, όπου η πολιτική εξουσία προέρχεται από μετεξέλιξη αριστοκρατιών.
Εδώ η πολιτική τάξη (αριστοκρατία) επιβάλλει «ανέξοδα» την θέληση της καθώς διατηρεί το μονοπώλιο της βίας.
Οι Αμερικανοί συνταγματολόγοι θεωρούν ότι κάτι αντίστοιχο θα αποτελέσει έκπτωση για την Δημοκρατία τους και – άσχετα από τις ατομικές τους απόψεις για την οπλοκατοχή – το θεωρούν συνταγματική εκτροπή.
Ο πρόεδρος Biden και το Δημοκρατικό κόμμα γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να αναθεωρήσουν το Σύνταγμα.
Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε επανάσταση στην χώρα.
Οπότε αρκούνται στο επικοινωνιακό παιχνίδι και σε περιφερειακούς περιορισμούς της οπλοκατοχής, ώστε να καταστήσουν δυσκολότερη την εξάσκηση του δικαιώματος για τον μέσο πολίτη.
@bankingnews.gr
