Συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ, λένε.
ΞΕΧΝΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΩ, λέω.
Πολύ συχνά ακούμε την προτροπή ”να συγχωρείς” , να συγχωρείς για εσένα, για να μην σε βαραίνει αυτό που κάποιος / κάποια έκανε, για να μην νιώθεις εσύ κακία και δηλητηριάζεσαι, για να μην τιμωρείς τον εαυτό σου κ.λπ. Μα ποιος είπε ότι αν δεν συγχωρώ έχω αυτόματα κακία και δηλητηριάζομαι;
Δεν μπορώ να συγχωρήσω κανέναν γιατί δεν είμαι τίποτα το ιδιαίτερο και δεν είμαι πάνω από τους άλλους για να λειτουργήσω σαν Θεός και να πω ”εσένα σου δίνω ευκαιρία”, ”εσένα σε συγχωρώ”. Δεν έχω αυτή την δικαιοδοσία σαν άνθρωπος, ακόμα και αν άλλοι θεωρούν πως την έχουν.
Δεν συγχωρώ (συν + χωρώ) κανέναν, δεν κάνω πρόσθετο χώρο για να καθίσει δίπλα μου αυτός που έβρισε, έβλαψε, συκοφάντησε, έδρασε κακόβουλα και ύπουλα. Γιατί να κάνω χώρο για έναν τέτοιο άνθρωπο; Αυτό μόνο ταπείνωση μπορεί να επιφέρει και αδυναμία σ’ εμένα.
Δεν συγχωρώ, αλλά το ξεχνώ, και ναι, νιώθω ελαφριά, δεν νιώθω τύψεις, έχω την συνείδησή μου ήσυχη. Το να μην συγχωρείς κίνητρα βλαπτικά είναι το μόνο ορθό και το μόνο συμβαδίζον με την ύπαρξή σου, αν θέλει να εναρμονίζεται με τον καθαρό ορθό λόγο και την πραγματική εσωτερική ελευθερία. Δεν μπορώ ρε παιδιά να κοιτάξω τον άνθρωπο που επεχείρησε να με πατήσει κάτω σαν να μην τρέχει τίποτα.
Η συγχώρεση είναι χριστιανικό παράγγελμα, όπως και το να γυρνάς και το άλλο μάγουλο όταν σου ρίχνουν χαστούκι στο ένα. Στην χριστιανική κοινωνία της παράνοιας, μας έμαθαν ότι δεν φταίει ο άλλος που σε προσβάλλει και σε θίγει αλλά εσύ που αντιδράς και δεν συγχωρείς. (sic)
Η πλάκα, εν τω μεταξύ, είναι ότι αυτοί που λένε συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ, τελικά, όχι μόνο δεν συγχωρούν, αλλά αυτοί, πρώτοι απ’ όλους, γεμίζουν με κακία, επειδή, ακριβώς, δεν ξεχνούν και δεν θέλουν να ξεχάσουν, αλλά το δικό τους συγχωρώ είναι μονάχα ένα εξωτερικό κάλυμμα ψεύτικης αγάπης και καλοσύνης, την στιγμή που μέσα τους βράζουν. Εκείνοι γεμίζουν με κακία και δηλητήριο. Σε αυτήν την περίπτωση είσαι μόνιμα βαρύς εσωτερικά, αλλά φαινομενικά προσπαθείς να δείχνεις ελαφρύς.
Όταν ξεχνάς αλλά δεν συγχωρείς, σημαίνει πως έχεις βγάλει από την καθημερινότητά σου την σκέψη ότι κάποιος ή κάποια προσπάθησε να σε βλάψει αλλά παράλληλα αν ποτέ τύχει και τον / την δεις ή αν ποτέ τύχει και κάποιος αναφέρει πράγματα για αυτόν / αυτήν, πολύ απλά δεν θα νιώθεις αισθήματα συμπάθειας, γιατί δεν έχεις συγχωρέσει, δηλαδή δεν έχεις αφήσει τον άλλον να ”καθίσει” δίπλα σου στο νοητό χώρο που θα έφτιαχνες για αυτόν αν τον συν – χωρούσες. Σε αυτήν την περίπτωση είσαι μέσα σου ελαφρυμένος και γίνεσαι έντονος αν, και μόνο αν, σε ρωτήσουν για το τάδε πρόσωπο, και επειδή δεν του έχεις δώσει αξία στην ζωή σου, πάλι το ξεχνάς και συνεχίζεις σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Ξεχάστε αλλά μην συγχωρείτε… Γιατί κάνετε χώρο και για άλλες παρόμοιες συμπεριφορές, όχι συνειδητά, αλλά υποσυνείδητα και ασυνείδητα, και θα ξαναέρθουν στην ζωή σας οι ίδιες ακριβώς αλλά περιβαλλόμενες από διαφορετικό μανδύα.
@Φλ Φλου /2019
****************
«Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις» λέει ο Αντισθένης ο Κυνικός
Είναι ολέθριο λάθος να πετσοκόβουμε τις λέξεις. Μιλάμε στην δημοτική, αλλά δεν λέμε «πλατεία Αριστοτέλη», αλλά «πλατεία Αριστοτέλους». Μπορεί να πετσοκόψαμε την λέξη αλς (που σημαίνει θάλασσα), αλλά έχουμε τα παράγωγα της: άλας, αλάτι, αλυκή, ίσαλα αλμύρα κι άλλες.
Η περικοπή γράμματος σε λέξη, δεν αλλάζει μόνο την προφορά της, αλλά αποπροσανατολίζει κι από την ετυμολογική της γραφή. Ποιο είναι σωστό; Να γράφουμε καινούριος ή καινούργιος; Οι αδαείς γράφουν την λέξη χωρίς το «γ», σύμφωνα με την γραμματική Τριανταφυλλίδη, ενώ οι γνώστες την γράφουν με «γ», κρατώντας την ετυμολογία της. Το επίθετο καινούργιος είναι λέξη σύνθετη από το καινός + έργον. Η λέξη «έργον» μας παραπέμπει στο έρα+άγω (έρα=γη, και άγω = οδηγώ). Από την λέξη «έργον» έχουμε τις λέξεις εργαλείο, αργαλειό, εργόχειρο κ. ά.
«Η φύση ουδέν ποιεί εις μάτην» λέει ο Αριστοτέλης. Η γλώσσα των Ελλήνων είναι η γλώσσα που ομιλεί η φύση, είναι η γλώσσα των Ελλήνων Θεών, είναι η γλώσσα Αυτών που δημιούργησαν την Εμψυχη Ζωή στα Σύμπαντα. Όταν φυσάμε, εκείνο το παρατεταμένο «φ» στα κάρβουνα, ανάβει την φωτιά και μας δίνει το ΠΥΡ την ΦΛΟΓΑ = ΨΥΧΗ … Αυτό το ΠΥΡ που ο Θεἱκός Τιτάνας Προμηθέας δεινοπάθησε επειδή μας το προσέφερε. Το όνομά του σημαίνει «συνετός», «προνοητικός» και παράγεται από την πρόθεση «προ» και το ουσιαστικό «μῆτις» (=σκέψη)
Το γράμμα «ρ» στο τέλος της λέξης δηλώνει την ροή: αστήρ, αήρ, πυρ. Όταν λέμε αστέρας, αέρας, οι λέξεις χάνουν την δυναμική της ροής τους. Το γράμμα «ν» δονεί τον εγκέφαλο. Όταν το κόβομε πονάει, γιατί είναι οργανικό στοιχείο της λέξης. «Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει, πονάνε», θα πει ο Ρίτσος. Το τελικό σίγμα ηρεμεί, παραδέχεται και η σύγχρονη ψευδοεπιστημονική Ψυχιατρική, (που δεν αποδέχεται ότι υπάρχει ΨΥΧΗ αλλά αποκαλείται απατεωνίστικα ως “ψυχιατρική” προπαγανδίζοντας σκοπίμως ότι θεραπεύει την ψυχή ενώ είναι γνωστό πως η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΝΟΣΕΙ, αλλά από Οργανικές Πύλες δεν μπορείς να περιμένεις τίποτε αληθινό)
Η Ελληνική γλώσσα με δυο λόγια είναι η ψυχή του Ελληνα. Είναι η ταυτότητά του. Αν αλλοιωθεί ένα μέρος της γλώσσας μας, θα αλλοιωθεί μοιραία και η ταυτότητά μας. Η εξέλιξη της γλώσσας είναι αναπόφευκτη. Αρκεί να γίνει, κατά τρόπο, που δεν αλλάζει την ετυμολογική της δομή. Αυτό που επιδιώκει η μιαρή φυλή είναι να μετατραπεί από νοητική σε συμβολική και να χάσει την αναμφίβολη υπεροχή που έχει απέναντι σ’ όλες τις άλλες γλώσσες του κόσμου.
Η συμβολή του Τιτάνα Προμηθέα στην ύπαρξη κι ανάπτυξη των Ελλήνων ήταν πολύ σημαντική. Κατά τον Λουκιανό, ο Προμηθέας, με την αρωγή της Θεάς Αθηνάς, δημιουργεί τον Πρώτο Ελληνα ως άνθρωπο (Χρυσό Γένος) από πηλό, φλόγα και με το νερό του ήρωα Πανοπέα της Φωκίδας, και με μορφή όμοια με αυτήν των Θεών. Αυτό φυσικά συνέβη μετά την Τιτανομαχία. Κατά τους Ορφικούς αυτός ο πηλός ήταν το χώμα που ποτίστηκε από το αίμα των Τιτάνων. Οι Ελληνες είμαστε φτιαγμένοι, κυριολεκτικά, με το ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΤΙΤΑΝΩΝ … Η Ελληνική Προ-Ομηρική γλώσσα είναι ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΤΙΤΑΝΩΝ ΘΕΩΝ … Είμαστε ανώτεροι από τον Δία και τους Ολύμπιους Θεούς και δεν μπορούμε καν να συγκριθούμε σε Δύναμη κι Ανωτερότητα με την σπορά των βδελυρών Ατλάντιων -Αβυσσαίων δηλ. τα σημιτικά, κινέζικα και ινδουιστικά σαπρόφυτα.
Μην πετσκόβεις και μάθε την αρχέγονη Προ-Ομηρική γλώσσα σου, αν ανήκεις στην φυλή των Ελλήνων κι όχι τις βαρβαρικές (αγγλικά και άλλες),
Όπως αντιλαμβάνεσαι (αν μπορείς να αντιληφθείς) σε μετατρέπουν σε δούλο του σημιτικού εκτρώματος Γιαχβέ – Αχρηστου (Χριστού) και σου λένε οι μιαροί να συγχωρείς και να αγαπάς, εκεί που πρέπει να καθαρίζεις την κόπρο του Αυγεία και τον ίδιο τον Αυγεία. Ο πρόγονος σου Ημίθεος Ηρακλής (αν ανήκεις στην φυλή των Ελλήνων) την καθάρισε την κόπρο, ούτε την συγχώρησε (δεν της έδωσε χώρο ύπαρξης) ούτε την αγάπησε (της αφαίρεσε τον μανδύα του θαυμαστού, αφού αγαπάς ό,τι θαυμάζεις) και την έστειλε εκεί που ανήκε στην αφάνεια.
Μάλιστα ο Αυγείας αρνήθηκε να πληρώσει τον Ηρακλή το συμφωνηθέν τίμημα για το καθάρισμα της κοπριάς των σταύλων του, αλλά ο Θεϊκός Ελληνας, Ηρακλής ούτε τον συγχώρησε, ούτε τον ξέχασε, ούτε τον αγάπησε, ούτε γύρισε και το άλλο μάγουλο, αλλά, αρκετά χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Ήλιδα, κατέκτησε την πόλη και θανάτωσε τον Αυγεία.
Ετσι λειτουργεί το Ελληνικό DNA. Ούτε ξεχνά, Ούτε συγχωρεί.
Αυτό είναι το Δώρο του Αετού προς το ανθρώπινο πλάσμα της Δύναμης.
@Ηω Αναγνώστου /2019
Μελέτησε το κεντρικό μας άρθρο: TERRA PAPERS Η Αλήθεια Είναι Ολοφάνερη
