Τα φερμιόνια, αποφεύγουν το ένα το άλλο.
Ο Ενρίκο Φέρμι (Enrico Fermi, 29-11-1901 / 28-11- 1954) ήταν Ιταλός φυσικός, ο οποίος τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Ο Φέρμι μελέτησε τα σωμάτια των ατόμων και ανακάλυψε ένα ακόμη σωμάτιο, το οποίο ονομάστηκε φερμιόνιο. Επίσης, διατύπωσε την θεωρία της ραδιενέργειας β. Το 1942 κατασκεύασε τον πρώτο ατομικό αντιδραστήρα, στο Σικάγο των Η.Π.Α. Εκεί πέτυχε την τεχνητή αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση. Ο Ενρίκο Φέρμι γεννήθηκε στην Ρώμη και σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Πίζας. Το 1924 έγινε υφηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Έκανε στατιστικές έρευνες γύρω από την συμπεριφορά των αερίων. Μαζί με τον Άγγλο φυσικό Πωλ Ντιράκ (Paul Dirac) ανέπτυξε την στατιστική Φέρμι – Ντιράκ, που έχει επίσης εφαρμογή στα ηλεκτρόνια και στα πρωτόνια, που γενικότερα λέγονται φερμιόνια.
Φερμιόνια είναι όλα τα στοιχειώδη σωμάτια που έχουν ημιακέραιο spin και υπακούουν στην «Απαγορευτική Αρχή του Pauli». Η Αρχή αυτή απαγορεύει σε δυο ταυτοτικά φερμιόνια να καταλάβουν ακριβώς την ίδια κβαντική κατάσταση. Δύο ισχυροί πολεμιστές δεν χωρούν στον ίδιο χώρο, κάθε αγέλη έχει πάντα έναν ισχυρό αρχηγό που εξασφαλίζει την επιβίωση της, ουδέποτε έχει συμβούλιο αρχηγών. Τα συμβούλια δεν διαθέτουν την ισχύ από φερμιόνια αλλά την αδυναμία των μποζονίων.
Η συνέπεια αυτής της απαγόρευσης είναι η ακόλουθη, δυο ταυτοτικά φερμιόνια δεν μπορούν να καταλάβουν την ίδια ακριβώς περιοχή του χώρου. Τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια και τα νετρόνια που συνθέτουν ένα άτομο είναι όλα φερμιόνια. -Μποζόνια είναι όλα τα στοιχειώδη σωμάτια που δεν υπακούουν στην «Απαγορευτική Αρχή του Pauli» και έχουν ακέραιο spin. O Wolfgang Pauli διατύπωσε την ομώνυμη αρχή του στα 1924, που αναφέρει ότι δύο ηλεκτρόνια δεν μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο άτομο με τους ίδιους κβαντικούς αριθμούς, ή με άλλους όρους δύο Φερμιόνια δεν μπορούν να βρεθούν στην ίδια ενεργειακή κατάσταση.
Έτσι ή αρχή αυτή δίνει στα πρωτόνια, νετρόνια και ηλεκτρόνια ένα είδος ταυτότητας, έναν χώρο που δεν μπορεί να καταληφθεί από κανένα άλλο σωματίδιο. Η αρχή αυτή έκανε πλέον την διάκριση Φυσικής και Χημείας δυσδιάκριτη. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο δυο ταυτοτικά μποζόνια μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα στην ίδια ακριβώς κβαντική κατάσταση και επομένως να καταλαμβάνουν την ίδια περιοχή του χώρου. Σε περιοχές εκτός πυρήνα, δυο ταυτοτικά μποζόνια δεν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, ενώ δεν ισχύει το ίδιο για τα φερμιόνια. Χαρακτηριστικό μποζόνιο είναι το φωτόνιο με spin s=1. Το συμπέρασμα είναι ότι τα φερμιόνια έχουν την τάση να είναι «μοναχικά» δύο όμοια φερμιόνια, σε ίδιες ακριβώς κβαντικές καταστάσεις (ίδια ενέργεια, στροφορμή, κλπ.) απαγορεύεται να βρίσκονται στο ίδιο κβαντικό σύστημα (άτομο, μόριο, κλπ.).
Αντίθετα, τα μποζόνια είναι πολύ «κοινωνικά» τους αρέσει να συναθροίζονται σε ομάδες όμοιων σωματίων με ίδιες κβαντικές ιδιότητες. Και μάλιστα, όσο πιο πολλά μαζεύονται, τόσο πιο πολλά «θέλουν» να μπουν στην παρέα! Ό,τι υπάρχει στο Σύμπαν πιστεύεται ότι χωρίζεται σε δύο κατηγορίες στοιχειωδών σωματιδίων. Η πρώτη είναι τα θεμελιώδη φερμιόνια (όμως υπάρχουν και πάμπολλα μη θεμελιώδη αποτελούμενα από θεμελιώδη μα και χρωμοδυναμική / ισχυροπυρηνική ενέργεια, και είναι κοινά και σταθερά), τα οποία είναι συστατικά της ύλης. Η δεύτερη είναι τα θεμελιώδη μποζόνια, τα οποία λειτουργούν ως φορείς των φυσικών δυνάμεων και των αντίστοιχων πεδίων τους.
Το φωτόνιο, για παράδειγμα, μεταδίδει την ηλεκτρομαγνητική δύναμη στην μορφή φωτός και είναι φορέας του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Κάθε σωματίδιο στην Φύση, μπορεί να ταξινομηθεί είτε σαν φερμιόνιο είτε σαν μποζόνιο. Τα φερμιόνια είναι ο τύπος των σωματιδίων που φτιάχνουν ένα άτομο, πχ ηλεκτρόνια, πρωτόνια και νετρόνια, κι έχουν ημιακέραιο spin. Από την άλλη το πιο καλό παράδειγμα μποζονίου είναι το Higgs, το φωτόνιο, το σωματίδιο του φωτός, το φωτόνιο αλλά και τα σωματίδια φορείς των ασθενών και ισχυρών αλληλεπιδράσεων (W & Z), τα οποία έχουν ακέραιο spin.
Το 1926 ο Enrico Fermi έγινε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Ασχολήθηκε με την πυρηνική φυσική και διατύπωσε την θεωρία για την εξήγηση της ακτινοβολίας β από ραδιενεργά σώματα. Ασχολήθηκε με τις πυρηνικές αντιδράσεις νετρονίων – ύλης και κατάφερε να δημιουργήσει τεχνητά ραδιενεργά ισότοπα. Πειραματίστηκε με τα βραδέα νετρόνια και τις αντιδράσεις που προκαλούν στο ουράνιο. Για τις εργασίες του αυτές τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, όπου δι-ορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια στο ινστιτούτο πυρηνικών ερευνών του Σικάγου, που σήμερα φέρει το όνομά του. Ασχολήθηκε με την παραγωγή ενέργειας από την σχάση του ουρανίου.
Σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες κατόρθωσε να δημιουργήσει το 1942 τον πρώτο πυρηνικό αντιδραστήρα. Ο τρόπος διάταξης του ουρανίου στην κορυφή του αντιδραστήρα ονομάστηκε στήλη Φέρμι. Ερεύνησε επίσης την περίθλαση των νετρονίων, τις ιδιότητες των κοσμικών ακτινών και των μεσονίων. Έργα του είναι: Εισαγωγή στην ατομική φυσική (1928), Μόρια και κρύσταλλοι (1934), Θερμοδυναμική (1937), Στοιχειώδη σωματίδια (1951) κ.ά. Ο Φέρμι συμμετείχε και στην κατασκευή της ατομικής βόμβας (!!!) μαζί με τους φυσικούς της εποχής του. Τα φερμιόνια, αποφεύγουν το ένα το άλλο, είναι δηλ. ΜΟΝΑΧΙΚΑ.
Ενα το κρατούμενο .. Το «παράδοξο του Fermi» δεν είναι του Fermi … κι ούτε είναι παράδοξο.
Παρά τα όσα διαβάζουμε συχνά, ο νομπελίστας πυρηνικός φυσικός Εnrico Fermi ουδέποτε ισχυρίστηκε πως δεν υπάρχουν εξωγήινοι ή ότι οι προσπάθειες αναζήτησής τους είναι μάταιες. Δυο μεγάλες ιδέες έρχονται και επανέρχονται στις συζητήσεις σχετικά με την αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών. Η πρώτη είναι η εξίσωση Drake, που εκτιμά ότι στον Γαλαξία μας πιθανώς να υπάρχουν χιλιάδες πολιτισμοί, των οποίων τα σήματα θα μπορούσαμε να ανιχνεύσουμε.
Η δεύτερη είναι το επονομαζόμενο παράδοξο του Fermi. Σύμφωνα μ’ αυτό θα έπρεπε να είχαμε έρθει ήδη σε επαφή με τους εξωγήινους αν αυτοί υπήρχαν – διότι αναπόφευκτα θα είχαν εποικίσει τον Γαλαξία με διαστρικά ταξίδια – αλλά το γεγονός ότι δεν έχουμε δει (οι πολίτες, όχι οι κυβερνώντες και οι ελίτ) κανένα τους ίχνος, κάνει την αναζήτησή τους άσκοπη, για τους πολίτες.
O τίτλος «εξίσωση του Drake» είναι απολύτως γνήσιος, δημιουργήθηκε από τον αστρονόμο και πρωτοπόρο στην αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης Frank Drake. Όμως το παράδοξο του Fermi είναι ένας μύθος. Πήρε το όνομα από τον πυρηνικό φυσικό Enrico Fermi, αλλά ουδέποτε διατυπώθηκε από τον ίδιο.
Το παράδοξο του Fermi είναι λάθος να θεωρείται ως η απόδειξη μη ύπαρξης εξωγήινων πολιτισμών και στο λάθος αυτό βασίστηκε η αναστολή της αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης. Σ’ αυτό αναφέρθηκε ο γερουσιαστής William Proxmire σαν επιχείρημα για την κατάργηση του προγράμματος SETI της NASA το 1981. Το πρόγραμμα ξανάρχισε μετά από τον αγώνα του Carl Sagan, για να σταματήσει ξανά το 1993 από τον γερουσιαστή Richard Bryan. Έκτοτε καμία έρευνα αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης δεν χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι χιλιάδες νέοι πλανήτες σε τροχιά γύρω από άστρα σαν τον ήλιο μας έχουν ανακαλυφθεί πέρα από το πλανητικό μας σύστημα. Ο Enrico Fermi, ο φυσικός που κατασκεύασε τον πρώτο πυρηνικό αντιδραστήρα, δεν δημοσίευσε ποτέ ούτε μια λέξη σχετική με τους εξωγήινους πολιτισμούς. Ο φυσικός Eric Jones κατέγραψε τις μαρτυρίες των Emil Konopinski, Edward Teller, και Herbert York που ήταν παρόντες στην περίφημη συζήτηση με τον Fermi , κατά την διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος στο Los Alamos το 1950 (ο Fermi πέθανε το 1954).
Σύμφωνα μα τους αυτόπτες μάρτυρες, η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από μια γελοιογραφία του περιοδικού The New Yorker, όπου εξωγήινοι μεταφέρουν κάδους σκουπιδιών, κλεμμένους από τους δρόμους της Νέας Υόρκης. Και τότε ο Fermi αναρωτήθηκε: «μα που είναι;». Οι συνομιλητές του κατάλαβαν ότι αναφερόταν στο γεγονός ότι δεν έχουμε δει κανένα εξωγήινο διαστημόπλοιο, και η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τις δυνατότητες διαστρικών ταξιδιών. Ο Υοrk θυμήθηκε ότι ο Fermi, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο λόγος που δεν μας έχουν επισκεφτεί είναι επειδή ένα διαστρικό ταξίδι είναι αδύνατο, ή ακόμα κι αν αυτό είναι δυνατό, μάλλον κρίνεται πως δεν αξίζει τον κόπο ή ότι οι τεχνολογικοί πολιτισμοί δεν διαρκούν αρκετά έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο. Και οι δυο, York και Teller θεώρησαν ότι ο Fermi αναρωτιόταν για την δυνατότητα ενός διαστρικού ταξιδιού – κανείς τους δεν θεώρησε ότι ο Fermi αμφισβητούσε την ύπαρξη των εξωγήινων πολιτισμών.
Έτσι το αποκαλούμενο «παράδοξο του Fermi» – ως επιχείρημα εναντίον της ύπαρξης εξωγήινων – παραποιεί την άποψη του Fermi για τους εξωγήινους. Ο σκεπτικισμός του σχετικά με τα διαστρικά ταξίδια δεν εκπλήσσει, διότι το 1950 η τεχνολογία του διαστήματος ήταν ακόμη στα σπάργανα. Η επιχειρηματολογία για το πεσιμιστικό συμπέρασμα «…οι εξωγήινοι δεν ήρθαν σε επαφή μαζί μας, άρα δεν υπάρχουν», εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή το 1975, όταν ο αστρονόμος Michael Hart ισχυρίστηκε ότι αν υπάρχουν έξυπνοι εξωγήινοι, αυτοί αναπόφευκτα θα αποίκιζαν τον γαλαξία μας. Αν υπάρχουν κάπου, τότε θα έπρεπε να είναι κι εδώ. Εφόσον δεν είναι, σύμφωνα με τον Hart, οι άνθρωποι είναι μάλλον η μόνη ευφυής ζωή στον γαλαξία μας, οπότε η αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών είναι «μάλλον χάσιμο χρόνου και χρήματος». Η άποψη του Hart αμφισβητήθηκε με διάφορες εναλλακτικές προτάσεις – π.χ. την αδυναμία πραγματοποίησης διαστρικών ταξιδιών ή γιατί κανείς δεν επιλέγει να εποικίσει τον γαλαξία είτε γιατί μας επισκέφθηκαν στο παρελθόν αλλά τα ίχνη τους θάφτηκαν μαζί με τους δεινόσαυρους, είτε γιατί αυτοκαταστρέφονται κ.λπ. – όμως η ιδέα του εδραιώθηκε και επηρέασε τον τρόπο σκέψης για τους εξωγήινους πολιτισμούς.
Το 1980 ο φυσικός Frank Tipler επέκτεινε την επιχειρηματολογία του Hart προτείνοντας ότι, ένας τεχνολογικά προηγμένος πολιτισμός θα ήταν σε θέση να κατασκευάσει αυτοαναπαραγόμενες μηχανές (μηχανές von Neumann) και να τις χρησιμοποιήσει σε ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα γαλαξιακού εποικισμού. Οι μηχανές μπορούν να πραγματοποιούν διαστρικά ταξίδια χωρίς να χρειάζονται οξυγόνο και τρόφιμα. Όταν θα έφταναν στο αστρικό σύστημα προορισμού τους, θα χρησιμοποιούσαν υλικά των αστεροειδών για να κατασκευάσουν αντίγραφα του εαυτού τους, επιπλέον διαστημόπλοια και θα συνέχιζαν για άλλα αστρικά συστήματα… Η απουσία τέτοιων μηχανών σύμφωνα με τον Tipler αποδεικνύει την μη ύπαρξη προηγμένων πολιτισμών σε ολόκληρο το σύμπαν, κι όχι μόνο στον γαλαξία μας.
Οι Hart και Tipler διατύπωσαν αυτό που σήμερα θεωρούμε ως «παράδοξο Fermi», το οποίο με το πέρασμα του χρόνου άρχισε να συγχέεται με την αρχική ερώτηση του Fermi. Η σύγχυση άρχισε το 1977 όταν ο φυσικός David G. Stephenson χρησιμοποίησε την έκφραση «παράδοξο Fermi» σε μια εργασία που αναφέρονταν στην ιδέα του Hart σαν πιθανή απάντηση στο ερώτημα του Fermi. To παράδοξο Fermi θα έπρεπε για την ακρίβεια να ονομάζεται «το επιχείρημα των Hart-Tipler ενάντια στην ύπαρξη τεχνολογικά ανεπτυγμένων εξωγήινων». Όσο για το παράδοξο, δεν υπάρχει ούτε και στα επιχειρήματα των Hart-Tipler. Δεν υπάρχει καμία λογική αντίφαση μεταξύ της δήλωσης: «οι εξωγήινοι πρέπει να υπάρχουν παντού» και της δήλωσης «οι εξωγήινοι δεν είναι εδώ» γιατί κανείς δεν γνωρίζει αν τα διαστρικά ταξίδια είναι δυνατά. Το επιχείρημα Hart-Tipler, κρυμμένο πίσω από κύρος του ονόματος Fermi, έχει κάνει πολλούς κοινούς ανθρώπους απαισιόδοξους σχετικά με τις πιθανότητες επιτυχίας στην αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών. Αλλά η υπόδειξη ότι δεν πρέπει να ψάχνουμε για νοήμονα ζωή κάπου αλλού, γιατί δεν βλέπουμε εξωγήινους εδώ είναι απλά ανόητη.
Τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως αυτή η απαισιοδοξία υποχωρεί και υπάρχει κάποια χρηματοδότηση από ιδιώτες σε προγράμματα αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης. Βέβαια η αναζήτηση σημάτων σε άγνωστες συχνότητες σε εκατομμύρια άστρα, στην απεραντοσύνη είναι πολύ δύσκολη και απαιτεί περισσότερους πόρους … και περισσότερο μυαλό.
Παράδοξο γενικά χαρακτηρίζεται οτιδήποτε αντιβαίνει στην ΤΕΧΝΗΤΗ κοινή αντίληψη, ή κάτι που συμβαίνει και θεωρείται απίστευτο. Ως ουσιαστικό σημαίνει οτιδήποτε προκαλεί έκπληξη. Στον πληθυντικό τα «παράδοξα» περιλαμβάνουν έννοιες του αφύσικου και μυστηριώδους, ιδιαίτερα σε χώρους, μνημεία, κτίσματα κ.λπ. Η έννοια του παράδοξου εξετάζεται τόσο από φιλοσοφική και φιλολογική ερμηνεία όσο και από επιστημονική έρευνα. Οτιδήποτε δεν αντιλαμβάνονται ή δεν τους επιτρέπεται να μιλήσουν γι αυτό, είτε τους δίνουν μια ετικέτα και καθαρίζουν, είτε το αποκαλούν ως παράδοξο και το πετούν στην άκρη. Είναι αυτά που ο Τσαρλς Φορτ αποκαλεί ως «τα καταραμένα».
Πρακτικά στην φιλοσοφική και την επιστημονική σκέψη το πραγματικό παράδοξο εκθέτει τα θεμελιακά λάθη μας στην κατανόηση μιας κατάστασης εκ της οποίας προκύπτουν στο τέλος τα λογικά αδιέξοδα σε επιμέρους ζητήματα (παράδοξα), η έννοια πιθανώς παραπέμπει ετυμολογικά ακριβώς σε αυτή καθ’ αυτή την αιτία του λογικού αδιεξόδου που είναι η θεμελιακά λάθος κατανόηση μιας κατάστασης η οποία γεννά τελικά το λογικό αδιέξοδο (παρα+δοξείν, λάθος νομιζόμενο). Π.χ. η λύση του κλασσικού παράδοξου του αυγού και της κότας δίνεται αν κατανοήσουμε σωστά τις θεμελιώδεις διαδικασίες που αφορούν την εξέλιξη των ειδών.
Στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία με τον όρο «παράδοξα» αποκαλούνταν συλλογές (αναγνώσματα) περίεργων γεγονότων και φαινομένων που είχαν γίνει αντιληπτά από τους ανθρώπους, είτε αυτά προέρχονταν από το βίο τους, είτε από την Φύση. Ο φιλολογικός αυτός κλάδος καλλιεργήθηκε κυρίως από τους Αλεξανδρινούς κατά την Ελληνιστική περίοδο κι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο αυτοί που ασχολήθηκαν μ’ αυτό το είδος ονομάσθηκαν «παραδοξογράφοι».
Πρώτος δε παραδοξογράφος αναφέρεται ο Καλλίμαχος και μετά απ’ αυτόν ο Αντίγονος ο Καρύστιος. Η πρόοδος των επιστημών οφείλεται ακριβώς στην όποια πιθανή ερμηνεία των παράδοξων για την οποία η έρευνα πολλές φορές ήταν και πολύ επίπονη αλλά και επικίνδυνη όταν συγκρούονταν με το κατεστημένο ή την κρατούσα αντίληψη και πολλοί ήταν οι ερευνητές που έχασαν την ζωή τους. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν σήμερα πάμπολλα παράδοξα που η ερμηνεία τους δεν έχει εξηγηθεί ή έχει σκοπίμως υποκρυφθεί και τέτοια είναι φυσικά φαινόμενα, κτίσματα, αντικείμενα παλαιών πολιτισμών, ιχνογραφήματα που προκαλούν έκπληξη και συνεχίσουν να λέγονται παράδοξα ή μυστήρια.
Στην φιλοσοφική έρευνα ο όρος «παράδοξο» χαρακτηρίζει κάθε ιδέα αντίθετη προς τις εκάστοτε κρατούσες αντιλήψεις που όμως εμπεριέχει ως κεντρική έννοια κάποια ορθότητα που δύσκολα όμως γίνεται νοητή από μέτριο νου. Τα παράδοξα αυτά έχουν διττή μορφή. Μιας μορφής, είναι εκείνα που προέρχονται είτε από πλάνη, είτε από επίδειξη εγωπάθειας, που διατυπώνονται ως πρωτότυπες θεωρίες, που όμως, αντιτίθενται στα πορίσματα της πείρας και της λογικής. Η άλλη μορφή, είναι η προηγούμενη που, όμως με το πέρασμα του χρόνου, οι υποτυπώδεις στην αρχή αλήθειες και αποκαλύψεις (που είχαν χαρακτηριστεί παράδοξοι) συμπληρώνονται και ολοκληρώνονται έτσι ώστε να καταλήξουν σε αναμφισβήτητου κύρους λογικά επιτεύγματα. Τέτοια περίπτωση ήταν αρχικά η θεωρία της κίνησης της Γης που αποτελούσε παράδοξο.
Για την ιστορία του θέματος αξίζει ν’ αναφερθεί πως στην αρχαιότητα σε φιλοσοφικά παράδοξα έρεπαν κυρίως η Ελεατική Σχολή, καθώς κι εκείνη της Στοάς, οι Στωικοί φιλόσοφοι. Τέτοια δείγματα ή-ταν για παράδειγμα τα κατά της κίνησης σοφίσματα-παράδοξα του Ζήνωνα: «ο ταχύπους Αχιλλέας και η χελώνη» ή «ο ιπτάμενος οϊστός», των οποίων όμως το βαθύτερο νόημα δεν έχει καταστεί μέχρι σήμερα φανερό. Αλλά και οι διάφοροι αφορισμοί των Στωικών το αυτό αναδεικνύουν π.χ. «η οδύνη δεν είναι κακόν αλλά ούτε και η ηδονή καλόν» ή «μόνο ο σοφός είναι πλούσιος και ελεύθερος και μέγας και βασιλεύς και ωραίος» και «Πας αμαθής είναι παράφρων».
Επίσης και τα διδάγματα άλλων φιλοσοφικών σχολών όπως των Κυνικών φιλοσόφων θεωρούνταν παράδοξα. Έχουν υπάρξει πολλές προσπάθειες για την εξήγηση του αποκαλούμενου ως «παραδόξου», οι οποίες κυμαίνονται από την εκτίμηση πως οι νοήμονες εξωγήινοι πολιτισμοί είναι εξαιρετικά σπάνιοι, (sic) έως την πεποίθηση πως οι τεράστιες αποστάσεις εντός του σύμπαντος αποτελούν εξαιρετικά μεγάλο εμπόδιο (sic) στις επαφές μεταξύ πολιτισμών διαφόρων πλανητών, και από το ότι δεν υπάρχουν άλλοι νοήμονες πολιτισμοί, έως το ότι είναι ήδη στην Γη αλλά περνούν απαρατήρητοι. Αυτό το τελευταίο είναι το καλυτερότερο !!!
Η τρέχουσα τεχνολογία των ραδιοτηλεσκοπίων μπορεί να κάνει παρατηρήσεις μόνο ενός πολύ συγκεκριμένου εύρους, ενώ ο οργανισμός SETI μετά από δεκαετίες έρευνας δεν έχει ανακαλύψει κάτι ακόμα … επίσημα. Ανεπίσημα … είναι διαφορετικό το αφήγημα.
Αμφισβητείστε και Γελοιοποιήστε ό,τι σας Λένε!
Η μοναδική σκέψη του Φορτ, είχε μια «Κοσμική Υπόσταση». Στην πραγματικότητα η Γη δεν είναι αυτό που φαίνεται! Είναι κάτι ενδιάμεσο μέσα στο Σύμπαν! Ίσως η Γη να μην είναι καθόλου ανεξάρτητη όπως νομίζουμε και η ζωή πάνω στην Γη να μην είναι ανεξάρτητη από άλλες ζωές και από άλλες υπάρξεις μέσα στο διάστημα. Οι χιλιάδες σημειώσεις του Φορτ, π.χ. για όλων των ειδών τις παράξενες βροχές, τον οδήγησαν να υποθέσει πως οι περισσότερες απ’ αυτές δεν είχαν γήινη προέλευση. Όλα αυτά γράφονται τις δεκαετίες του 1910 και του 1920 σύμφωνα με την βαθυστόχαστη σκέψη του μεγαλύτερου δασκάλου μας, του παράξενου Charles Fort (1874-1932).
Πίσω από όλα τα πράγματα και τα φαινόμενα κρύβεται ένα ανείπωτο σύνολο, μια μυστική ενότητα που δεσπόζει παντού. Άρα η πολιτισμένη σκέψη του 19ου αιώνα που χαρακτήρισε την εποχή μας, και ο κόσμος της ξερής δυαδικής λογικής, αντιπροσωπεύουν το δυϊσμό, που δεν κατανοεί τα πράγματα, απλώς τα ξεχωρίζει σύμφωνα με τις ιδιότητές τους. Ο Φορτ απέδειξε την δυνατότητα δημιουργίας μιας νέας διανοητικής δομής… Αυτή ήταν η ελεγχόμενη τρέλα που έβγαινε από το μικρό δωμάτιο στο Μπρονξ, για να εναντιωθεί στην στειρότητα και στην μονοπωλιακή φαυλότητα της επιστήμης και του ορθολογισμού, και ενάντια στην ίδια την δομή της σκέψης. Αυτός αγωνίστηκε και πολέμησε για μια άλλη μορφή ευφυΐας που την θεωρούσε αναγκαία, μια μυστική ευφυΐα, αφιερωμένη στην κατάκτηση του συνόλου, της ολότητας. Από εκεί και πέρα ανακάλυψε και εξερεύνησε και άλλες μεθόδους γνώσης. Η προετοιμασία γι’ αυτήν την αλλαγή, συμβαίνει μέσα από ένα ταρακούνημα (ΣΟΚ) της ίδιας της σκέψης μας κι έλεγε: «Θα σας στείλω σε πόρτες που ανοίγουν γι’ αλλού»
Ο Φορτ ήταν κύριος του εαυτού του και στην προσωπική ζωή του αλλά και στον αγώνα του, αγώνα κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, για την κατάκτηση του δικαιώματος να διαμορφώνει την δική του γνώμη και να θέτει ερωτήματα προς το αυτοδιακηρυγμένο μονοπώλιο αλήθειας της επιστήμης και της εκκλησίας. Ήθελε τους ανθρώπους να σκέφτονται για δικό τους λογαριασμό και αρνήθηκε να συρθεί στην εξήγηση των μυστηρίων που κατέγραφε. «Τα στοιχεία ανήκουν στον κάθε άνθρωπο, ώστε να διαμορφώσει την δική του γνώμη… Θα ανακαλύψω μόνος μου τις απαντήσεις και όποιος άλλος ενδιαφέρεται μπορεί να το κάνει μαζί μου».
Μία από τις τεχνικές του ήταν να προτείνει πολλές διαφορετικές εξηγήσεις στον αναγνώστη. Για τις βροχές ψαριών έγραφε ότι ίσως από πάνω μας υπάρχει μια «υπέρ-θάλασσα των Σαργασσών» από την οποία πέφτουν τα ψάρια. Για τις βροχές αίματος έγραφε ότι «Ίσως ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα είναι κάτι το ζωντανό. Ότι οι καταιγίδες αίματος που πέφτουν στην Γη είναι οι εσωτερικές του αιμορραγίες – ή ότι τεράστια όντα ζουν στον ουρανό… Ένα πράγμα στο μέγεθος της γέφυρας του Μπρούκλιν. Είναι ζωντανό, εκεί έξω στο διάστημα. Κάτι στο μέγεθος του Σέντραλ Παρκ το σκοτώνει. Αιμορραγία…»
Μελετά συνεχώς. Συγκεντρώνει 25.000 σημειώσεις. Τις καταστρέφει. Πάλι από την αρχή. 40.000 σημειώσεις. Τις καταστρέφει. Δεν ήταν αυτό που ήθελε. Ξεκινά πάλι. Οι ση-μειώσεις του ήταν χωρισμένες σε 1.300 τομείς και αφορούσαν την φύση της επιστημονικής ανάπτυξης στην ιστορία και το συνεχές όλων των φαινομένων. Θεωρούσε όλους τους ορισμούς, τις κατηγοριοποιήσεις, τις ορολογίες, τα μέτρα και τις γλώσσες σαν αυθαίρετες και περιορισμένες εκφράσεις, και όλες τις παρατηρήσεις, τις υποθέσεις, τις παραδοχές μας σαν ατελείς προσεγγίσεις αδιάγνωστων απόλυτων. «Αν μπορούσαμε να προσδώσουμε την λέξη «απόλυτο» σε κάτι, ας πούμε σε έναν βάτραχο, τότε αυτός ο βάτραχος θα ήταν θεός».
Ένα επιστημονικό πείραμα, είναι μια προσπάθεια για να ορίσουμε κάτι, αποκλείοντας το υπόλοιπο σύμπαν. Όλα τα πράγματα σχετίζονται μεταξύ τους. Όλα είναι συνεχή μέσα στην αδιάσπαστη ενότητα. Ο Φορτ ονόμαζε αυτή την συμπαντική αντι-εντροπία «Συνέχεια» δηλαδή, μια κατάσταση στην οποία είναι «αδύνατον να διακρίνουμε μεταξύ φαινομένων, τα οποία συμβαίνουν σε μια αδιάσπαστη σειρά». Βλέπουμε ότι η «Συνέχεια» του Φορτ αποτελεί αυτό που αργότερα οι Γιουνγκ και Πάουλι θα ονομάσουν «Συγχρονικότητα».
«Δεν είμαι ούτε ρεαλιστής, ούτε ιδεαλιστής. Είμαι οπαδός της ενδιάμεσης κατάστασης» Δηλώνει ο Φορτ
Ναι, ξεκλείδωσε ο Φορτ κάποια από τα μυστικά της ζωής, τα μυστικά του αλλόκοσμου, τα μυστικά των Θεών.
[…]Νομίζω πως ανήκουμε κάπου. Πιστεύω πως η Γη, σε κά-ποιες άλλες εποχές, ήταν μια έρημη χώρα και κάποιοι άλλοι ήρθαν εδώ πριν από εμάς, την εξερεύνησαν, την αποίκισαν, έφτιαξαν μεταλλάξεις και στο τέλος άρχισαν μεταξύ τους ένα μεγάλο πόλεμο. Τώρα πια, κάτι πολύ περίεργο κατέχει την Γη, που έγινε η αιτία να φύγουν όλοι οι άποικοι. Ίσως να είμαστε προορισμένοι να μας χρησιμοποιούν, έχοντας την ψευδαίσθηση της ελευθερίας και της δημιουργίας, ίσως να υπάρχει κάποιος κανονισμός που να διαχωρίζεται σε πολλές κατηγορίες. Κάτι έχει πάνω μας νόμιμο δικαίωμα, κάτι μας εξουσιάζει, αφού πρώτα πλήρωσε το αντίτιμο για να πάρει την ιδιοκτησία που παλιότερα ανήκε αλλού. Αυτή η συναλλαγή, ήταν γνωστή εδώ και πολλούς αιώνες, σε πολύ λίγους από εμάς, οι οποίοι θα ήταν πιστοί μιας πολύ μυστικής λατρείας, ή κάποιας μυστικής εντολής και τα μέλη αυτής της ομάδας μας κατευθύνουν στο επίπεδο των αποδεκτών γνώσεων και μας προσανατολίζουν προς αυτήν τη μυστηριώδη λειτουργία και χρήση μας.
»Η επιστημονική γνώση δεν είναι αντικειμενική. Όλες οι βάσεις στις οποίες είναι στηριγμένα τα θεόρατα οικοδομήματά της είναι αυθαίρετες. Είναι, όπως ακριβώς και ο πολιτισμός μας, μια Συνωμοσία, ένα πονηρό συμβόλαιο, ένας εξορκισμός. Έχουμε τα γεγονότα για να μην κινδυνεύουν οι υπάρχουσες αιτιολογίες. Κατάρα σε όλα τ’ άλλα. Ζούμε υπό το καθεστώς πολύ αυστηρής έρευνας και εγκαθίδρυσης αυθαίρετων συμπερασμάτων, που επηρεάζουν άμεσα όλους τους ανθρώπους, και το όπλο που χρησιμοποιούμε πιο συχνά ενάντια σ’ αυτό το καθεστώς είναι η αμφισβήτηση και η γελοιοποίηση. Δεν έχουμε άλλη λύση: αμφισβητείστε και γελοιοποιήστε ό,τι σας λένε!
Πώς μπορεί να εξελιχθεί σωστά και να λειτουργήσει η γνώ-ση, κάτω από τέτοιες συνθήκες; Πρέπει να κρατήσουμε κρυφά τα βίτσια μας, για να μην στραφεί εναντίον μας η κοινωνία, μαθαίνοντας πως αφήσαμε πολύ πίσω μας τα πε-ρισσότερα πεδία σεξουαλικότητας, εμπορίου, θρησκευτικής πίστης, συμβατικότητας και νόμιμων απολαύσεων… Λοιπόν, πρόκειται να περάσουμε από την κατάσταση των μανιακών, στην προφητεία, και από την μυστική μοναχική ηδονή, στην διακήρυξη αρχών και μανιφέστων. Πρέπει από ‘δω και πέρα να εργαστούμε πολύ σοβαρά, δηλαδή επαναστατικά. Το πρώτο μέλημά μας είναι να προσθέσουμε στις συνταγματικές ελευθερίες, το δικαίωμα και την ελευθερία να αμφισβητούμε την επιστήμη!
Πιστεύω πως μία ημέρα ο άνθρωπος θα έχει μία έκτη αίσθηση, μία αίσθηση σκοπού της ζωής, άμεση και χωρίς υποθέσεις… Η συνείδηση του ανθρώπου είναι ισχυρή σαν μικροσκόπιο, μπορεί να συλλάβει και να αναλύσει την εμπειρία με ένα τρόπο που δεν μπορεί να πετύχει κανένα άλλο ζώο. Αλλά η μικροσκοπική όραση είναι στενή όραση. Χρειάζεται να αναπτύξουμε ένα άλλο είδος συναίσθησης που είναι αντίστοιχο του τηλεσκοπίου. Χρειαζόμαστε ένα παραμέρισμα της κουρτίνας που ο συμβατικός κόσμος έχει τραβήξει μπροστά στα μάτια μας, μια νέα και μεγάλη προέκταση του οπτικού μας πεδίου, του πεδίου παρατήρησης. Χρειαζόμαστε νέους τρόπους αντίληψης και κατανόησης και νέους τρόπους μετάδοσης των πραγμάτων που θα αντιληφθούμε και θα κατανοήσουμε. Και χρειαζόμαστε και μία νέα γλώσσα, νέους θριάμβους και νέες ήττες, νέες τραγωδίες και νέα έπη, νέες δεισιδαιμονίες και καινούργιες επιστήμες, νέες λογοτεχνίες και μια προφητική ποίηση.
Μια Δικαίωση των Καταραμένων. Μια Διανοητική Αναγέννηση.
Αυτό θα σημαίνει μια ριζική αναθεώρηση ενός μεγάλου μέρους των γνώσεων μας και των πραγμάτων που θεωρούνται δεδομένα. Μια τέτοια αναθεώρηση δεν συμφέρει κανέναν από αυτούς που χειρίζονται τις λειτουργίες των καθημερινών συστημάτων και επιπλέον οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μικρό, σίγουρο και ασφαλές νησί τους, για να εξερευνήσουν τα αβέβαια νερά ενός νέου ωκεανού. Έτσι κάποιοι ανήσυχοι άνθρωποι θα αναλάβουν αυτήν την εξερεύνηση, χωρίς καμία υποστήριξη, χωρίς κανένα δεδομένο σύμμαχο, χωρίς καμία αναγνώριση του έργου τους, χωρίς εξιστόρηση των περιπετειών τους. Πολλές φορές χάνονται για πάντα μέσα από εκείνο το πέρασμα που τους οδήγησε μακριά από το σπίτι. Και να σας πω κάτι; Είναι μια πολύ καλή ιδέα για να ξεφύγω επιτέλους από τον σπιτονοικοκύρη μου…
»Όμως, είναι η άποψή μας, ότι δεν υπάρχουν θετικές δια-φορές: ότι όλα τα πράγματα είναι σαν ένα ποντίκι και ένα έντομο που έχουν εισχωρήσει τρώγοντας, μέσα στην καρδιά ενός κεφαλιού τυρί. Ένα ποντίκι κι ένα έντομο: δυο πράγματα δεν θα μπορούσε να φαίνονται πιο διαφορετικά. Είναι εκεί μέσα, μια βδομάδα, μέσα στο τυρί, και τρώνε, ή θα μείνουν εκεί μέσα ένα μήνα, τότε, και τα δύο, είναι μονάχα μεταβολές, μεταποιήσεις, μεταλλάξεις του τυριού. Το τυρί μεταμορφωμένο σε κάτι άλλο, μέσα στον εαυτό του. Πιστεύω ότι είμαστε όλοι ποντίκια κι έντομα, και δεν είμαστε παρά οι διαφορετικές εκφράσεις ενός τυριού που περικλείει τα πάντα.
»Ή, ότι το κόκκινο δεν είναι θετικά διαφορετικό από το κίτρινο: ότι είναι ακόμη ένας βαθμός μιας δόνησης (όποια δόνηση κι αν είναι αυτή που το κίτρινο θα ήταν ένας βαθμός της): ότι το κόκκινο και το κίτρινο είναι συνεχή, ή ότι καταδύονται στο πορτοκαλί. Έτσι λοιπόν, αν πάνω στην βάση της ‘’κιτρινότητας’’ και της ‘’κοκκινότητας’’, η επιστήμη επιχειρήσει να κατατάξει όλα τα φαινόμενα, περικλείοντας όλα τα κόκκινα πράγματα ως ‘’αληθή’’ και αποκλείοντας όλα τα κίτρινα πράγματα ως ‘’ψευδή’’ ή ‘’αυταπάτες’’, η οριοθεσία αυτή θα πρέπει να είναι λανθασμένη και αυθαίρετη. Διότι τα πράγματα που είναι χρωματισμένα πορτοκαλί, που συνιστούν μια Συνέχεια, θα ανήκουν και στις δύο πλευρές αυτής της αυθαίρετης συνοριακής γραμμής.
Καθώς διαλογιζόμαστε πάνω σ’ αυτό, θα εντυπωσιαστούμε με το εξής: ότι καμιά βάση κατάταξης, ή περικλεισμού και αποκλεισμού, δεν έχει ποτέ συλληφθεί, πιο εύλογη από αυτήν της κοκκινότητας και της κιτρινότητας. Η επιστήμη, με έφεση σε διάφορες βάσεις, περικλείει ένα πλήθος πληροφορίας. Αν δεν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε τίποτε με το οποίο να φαίνεται ότι κάτι υπάρχει. Η επιστήμη, με έφεση σε διάφορες βάσεις, έχει αποκλείσει ένα πλήθος πληροφορίας. Τότε, αν η κοκκινότητα είναι συνεχής με την κιτρινότητα, αν κάθε βάση αποδοχής είναι συνεχής με κάθε βάση αποκλεισμού και μη-αποδοχής, τότε η επιστήμη των ανθρώπων έχει αποκλείσει κάποια πράγματα που βρίσκονται σε απόλυτη συνέχεια με αυτά που έχει αποδεχθεί.
Με το παράδειγμα του κόκκινου και του κίτρινου, που βυθίζονται στο πορτοκαλί, αποτυπώνουμε όλα τα πειράματα, όλα τα στάνταρτ, όλα τα συστήματα, όλα τα μέσα που σχηματίζουν μία γνώμη. Ή έστω, ότι οποιαδήποτε θετική γνώμη πάνω σ’ ένα οποιοδήποτε θέμα, είναι μια αυταπάτη, κατασκευασμένη πάνω στη λανθασμένη αντίληψη ότι υπάρχουν θετικές διαφορές με τις οποίες μπορείς να κρίνεις κάτι.
Ότι η αναζήτηση όλης της ανθρώπινης διανόησης έγινε για κάτι -ένα γεγονός, μια βάση, μια γενικότητα, ένα νόμο, μια φόρμουλα, μια κύρια πρόταση που είναι θετική, ότι το καλύτερο που έγινε ποτέ, έγινε για να πούμε τελικά ότι κάποια πράγματα είναι αυταπόδεικτα– αν και με την λέξη απόδειξη εννοούμε την υποστήριξη από κάτι άλλο. Ότι αυτή είναι η μεγάλη αναζήτηση… Αλλά δεν τελείωσε ποτέ ή δεν άρχισε ποτέ. Αλλά η επιστήμη έδρασε, κυβέρνησε, αποφάνθηκε και καταράστηκε, σαν να είχε γίνει αυτή η αναζήτηση…
»Ο περιβόητος δέκατος ένατος αιώνας άφησε πίσω του μια βαθιά αρρώστια. Οι επιστήμονες του περασμένου αιώνα, συγκλονισμένοι από τις διάφορες μικρό-ανακαλυψούλες που έκαναν, βάλθηκαν να κλείσουν τις «τρύπες» και τις ασάφειες σε κάθε μορφή (επιστημονικής) γνώσης. Εφόσον ήταν «τόσο ζόρικοι τύποι» έπρεπε να έχουν μια εξήγηση για τα πάντα. Αν δεν μπορούσαν να εξηγήσουν «επιστημονικά» ένα γεγονός, τότε, πολύ απλά, αυτό δεν είχε συμβεί. Τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά σήμερα. Η φύση, βέβαια, δεν έχει καμιά διάθεση –και γιατί θα έπρεπε εξάλλου– να τους κάνει το χατίρι. Έτσι τα ανεξήγητα φαινόμενα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας περνάνε στην αφάνεια πριν καλά-καλά δουν το φως της δημοσιότητας.
»Μηνύματα παντού. Καμιά φορά τα μηνύματα χάνονται πάνω στα φράγματα που έχουν στηθεί για να μην ληφθούν από τον δέκτη. Ίσως οι δυνάμεις που κρύβονται πίσω από την ιστορία της Γης, να άφησαν πάνω στους βράχους της Ελλάδας, της Παλαιστίνης, της Αγγλίας, της Κίνας και των Ινδιών, κάποια αρχεία που μια μέρα θα αποκρυπτογραφηθούν, ή πληροφορίες που κατευθύνθηκαν λανθασμένα, σύμφωνα με τις εσωτερικές ανάγκες των Τεκτόνων και των Ιησουϊτών του Διαστήματος…
»Καμιά υπόθεση δεν θα είναι τόσο τρελή, καμιά υπόθεση τόσο ανοιχτή, χρειαζόμαστε τον ανέλπιστο πολιορκητικό κριό για να γκρεμίσουμε το κάστρο. Υπάρχουν ιπτάμενα οχήματα και εξερευνητές στο διάστημα. Αν όμως παίρνουν μαζί τους κάποιους ζωντανούς οργανισμούς από εδώ, για να τους εξετάσουν; Νομίζω πως μας ψαρεύουν! Ίσως να εκτιμηθούμε δεόντως από τους σούπερ γευσιγνώστες της ανώτερης σφαίρας. Αισθάνομαι υπέροχα όταν σκέφτομαι πως μπορώ να είμαι χρήσιμος σε κάτι. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολλοί οργανισμοί στην δική μας ατμόσφαιρα, που συνταυτίστηκαν με τους κυκλώνες και τις καταιγίδες, ακόμη και κάποιοι που κατάφεραν να ενωθούν με το Αφηρημένο. Υπάρχουν και κάποιοι που κατάφεραν να ταυτιστούν με ολόκληρο τον κόσμο. Που μέσα τους συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στον κόσμο.
»Από καλαισθησία, θα ζωγραφίσω αυτό που φαίνεται ολο-κληρωμένο. Το ημιτελές μου φαίνεται άσχημο. Την Αφροδίτη της Μήλου θα την έβρισκε άσχημη ένα μικρό παιδί. Μόνο ένα ώριμο πολυσύνθετο πνεύμα που θα είχε την δυνατότητα να την φανταστεί όπως ήταν αρχικά, θα την έβρισε τέλεια. Ένα χέρι μπορεί να φανεί όμορφο μονάχα όταν λειτουργεί -και πάντα σε σχέση με το όλον. Κομμένο και παρατημένο στο πεδίο της μάχης το ίδιο χέρι δεν είναι τίποτε πια. Αλλά, όλα αυτά που μας περιβάλλουν, είναι μέρος κάποιου άλλου πράγματος, και αυτό με την σειρά του κάποιου άλλου: τίποτε σ’ αυτόν τον κόσμο δεν είναι ωραίο, μόνο τα φαινόμενα παρεμβάλλονται ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια. Μόνο το Σύμπαν είναι τέλειο, μόνο η τελειότητα είναι όμορφη.
»Υπάρχουν λοιπόν πέρα από το δικό μας, άλλοι κόσμοι, (ή ίσως παράλληλοι κόσμοι) από τους οποίους πέφτουν στο δικό μας κόσμο παράξενα αντικείμενα, όπως ο απόηχος των κυμάτων από τις θάλασσες της Αμερικής, καταλήγει στις ακτές της Ευρώπης.
»Μαύρες βροχές και μαύρα χιόνια. Υπολείμματα σκουριάς από σίδερο και γαιάνθρακα. πέφτουν από τον ουρανό στις ακτές της Σκωτίας. Τα βρίσκουμε σε τεράστιες ποσότητες, θα μπορούσε να είναι η συνολική παραγωγή όλων των ορυχείων του κόσμου. Βροχές από ζωικούς οργανισμούς, που ήταν φτιαγμένοι από κάποιο πηχτό υλικό που ανέδυε μια απαίσια μυρωδιά. Βροχές από ζωντανά ζώα: ψάρια, βάτραχοι, χελώνες. Έχουν έρθει από άλλους κόσμους; Ίσως και οι άνθρωποι να προέρχονται από άλλους κόσμους.
Τα ζώα αυτά, αφού ανατράφηκαν στην Γη, παρασύρθηκαν από σίφουνες, κυκλώνες και καταιγίδες, και αποκλείστηκαν σε μια ουράνια περιοχή όπου δεν ισχύει η βαρύτητα, ένα είδος κατάψυξης, πέρασαν την πύλη άλλων κόσμων, και χάθηκαν στην Θάλασσα των Ουράνιων Σαργασσών. Έπειτα, εισχώρησαν σε μια ζώνη πάνω από την Γη, και αφού ταλαντεύτηκαν για πολύ καιρό όλα μαζί, στο τέλος έπεσαν στην Γη σαν παράδοξη βροχή. Προς τα πού κατευθύνονται οι κυκλώνες και από τι είναι φτιαγμένοι; Τι είναι αυτό που τους κάνει να διαφέρουν από μια οντότητα όπως συνήθως την μεταφράζουμε; Οι κυκλώνες είναι όντα, που τρέφονται με αυτά που παρασύρουν.
Μια Υπερθάλασσα των Σαργασσών: από τι να αποτελείται άραγε αυτή η θάλασσα; Από πράγματα που ξέβρασε η θάλασσα, από συντρίμμια και χαλάσματα, από αρχαία φορτία πλανητικών ναυαγίων, αντικείμενα πεταμένα και χαμένα σε αυτό που ονομάζουμε Διάστημα (που έχει δημιουργηθεί από τις συσπάσεις των κοντινών πλανητών), απομεινάρια από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, των Καισάρων και των Ναπολεόντων του Άρη, του Δία και του Ποσειδώνα. Πράγματα που παρασύρθηκαν από τους δικούς μας κυκλώνες: παράγκες, σιτοβολώνες, βόδια και άλογα, ελέφαντες, μύγες, πτεροδάκτυλοι, ξερόκλαδα και απολιθωμένα δέντρα, καπέλα καλοντυμένων κυριών και γκρίζοι μαχαιρόδοντες. Και όλα αυτά να σμίγουν σε μια αποσύνθεση που θέλει να τα μετατρέψει σε λάσπη και σκόνη, παίρνοντας όλα τους χρώμα κόκκινο, μαύρο και κίτρινο. Αληθινοί θησαυροί για τους αρχαιολόγους και τους παλαιοντολόγους, μια θαυμαστή συσσώρευση όλων των αιώνων, μια πραγματική τρομερή λαίλαπα που έρχεται από τα βάθη της αρχαίας Αιγύπτου, της Ελλάδας και της Ασσυρίας.
Κομμάτια από πέτρες γεμάτες μαγικά σημάδια. Άλλοι κόσμοι που προσπαθούν να επικοινωνήσουν με το δικό μας. να επικοινωνήσουν με κάποιους από εμάς, ή με μια μυστική εταιρία της Γης μας που γνωρίζει γι’ αυτούς τους κόσμους, αλλά το σύστημα δεν τους επιτρέπει να κοινοποιήσουν τα πράγματα που γνωρίζουν. Γιατί αφού στο παρελθόν μας επισκέφτηκαν όντα από άλλους κόσμους, δεν μας επισκέπτονται πια;
»Θα μπορούσαμε να καταφέρουμε να μορφώσουμε και να εκπολιτίσουμε τα γουρούνια, τις κότες, τις πάπιες, και τις αγελάδες; Θα μπορούσαμε να συνάψουμε διπλωματικές σχέσεις με μία κότα; Μια κότα. που λειτουργεί μονάχα για να μας ικανοποιήσει, χωρίς η ίδια να το γνωρίζει. Νομίζω πως ανήκουμε κάπου. Πιστεύω πως η Γη, σε κάποιες άλλες εποχές, ήταν μια έρημη χώρα, και κάποιοι άλλοι άνθρωποι ήρθαν εδώ πριν από εμάς, την εξερεύνησαν, την αποίκισαν. έφτιαξαν μεταλλάξεις, και στο τέλος άρχισαν μεταξύ τους ένα μεγάλο πόλεμο. Τώρα πια, κάτι πολύ περίεργο κατέχει την Γη, που έγινε η αιτία να φύγουν όλοι οι άποικοι.
»Τα γουρούνια, οι χήνες και οι αγελάδες μας, θα πρέπει πρώτα να καταλάβουν ότι τα κατέχουμε, κι έπειτα να τους απασχολήσει το γιατί τα κατέχουμε. Ίσως να είμαστε προορισμένοι να μας χρησιμοποιούν, έχοντας την ψευδαίσθηση της ελευθερίας και της δημιουργίας, ίσως να υπάρχει κά-ποιος κανονισμός που να διαχωρίζεται σε πολλές κατηγορίες: κάτι έχει επάνω μας νόμιμο δικαίωμα, κάτι μας εξουσιάζει, αφού πρώτα πλήρωσε το αντίτιμο για να πάρει την ιδιοκτησία που παλαιότερα ανήκε αλλού.
Αυτή η συναλλαγή, ήταν γνωστή εδώ και πολλούς αιώνες, σε πολύ λίγους από εμάς, οι οποίοι θα ήταν πιστοί κάποιας πολύ μυστικής λατρείας, ή κάποιας μυστικής εντολής, και τα μέλη αυτής της ομάδας μας κατευθύνουν στο επίπεδο των αποδεκτών γνώσεων, και μας προσανατολίζουν προς αυτήν τη μυστηριώδη λειτουργία και χρήση μας. Χαμένοι εξερευνητές που ήρθαν από κάπου. Προσπαθούμε με κάποιον τρόπο να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Κι αυτοί με μας. Έτσι ένας καταιγισμός από μηνύματα πέφτει στην Γη, με την ελπίδα πως κάποια από αυτά θα φτάσουν στους εκστατικούς μας εξερευνητές.
»Όσο κι αν είμαι από την φύση μου αισιόδοξος χαρακτήρας, κάθε φορά που επισκέπτομαι το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ο κυνισμός μου με οδηγεί στο τμήμα των “απολιθωμάτων”. Τεράστια οστά, που τα έχουν ξαναφτιάξει με τέτοιον τρόπο, ώστε να ξανασυνθέσουν το σκελετό ενός δεινόσαυρου που να φαίνεται «σαν αληθινός». Στον όροφο κάτω από το τμήμα των απολιθωμάτων, έχουν ανακατασκευάσει ένα πραγματικό παιδικό κρεβατάκι της πρωτόγονης εποχής. Είναι σαν να βλέπεις μπροστά σου τον ίδιο το μύθο, τόσο όμορφα είναι φτιαγμένο. Έχουν παρουσιάσει το μύθο με απέραντη αγάπη και φροντίδα, για να σε πείθουν πως είναι πραγματικός. Νομίζω πως αυτό συμβαίνει γύρω μας: όλοι προσπαθούν να παρουσιάσουν όσο πιο όμορφα γίνεται τον κάθε δικό τους μύθο, για να σε πείσουν πως είναι πραγματικός. Αυτός που θα σε πείσει καλύτερα, αυτός που θα χρησιμοποιήσει την καλύτερη τεχνική, είναι αυτός που θα του δοθεί η πολυτέλεια να κατασκευάσει το Πραγματικό για λογαριασμό σου.
»Μηνύματα παντού. Καμιά φορά τα μηνύματα χάνονται πάνω στα φράγματα που έχουν στηθεί για να μη ληφθούν από το δέκτη. Ίσως οι δυνάμεις που κρύβονται πίσω από την ιστορία της Γης, να άφησαν πάνω στους βράχους της Ελλάδας, της Παλαιστίνης, της Αγγλίας, της Κίνας και των Ινδιών, κάποια αρχεία που μια μέρα θα αποκρυπτογραφηθούν, ή πληροφορίες που κατευθύνθηκαν λανθασμένα, σύμφωνα με τις εσωτερικές ανάγκες των Τεκτόνων και των Ιησουιτών του Διαστήματος. Καμιά υπόθεση δεν θα είναι τόσο τρελή, καμιά υπόθεση τόσο ανοιχτή, χρειαζόμαστε τον ανέλπιστο πολιορκητικό κριό για να γκρεμίσουμε το κάστρο. Υπάρχουν ιπτάμενα οχήματα και εξερευνητές στο διάστημα. Αν όμως παίρνουν μαζί τους κάποιους ζωντανούς οργανισμούς από εδώ, για να τους εξετάσουν; Νομίζω πως μας ψαρεύουν! Ίσως να εκτιμηθούμε δεόντως από τους σούπερ γευσιγνώστες της ανώτερης σφαίρας.
Αισθάνομαι υπέροχα όταν σκέφτομαι πως μπορώ να είμαι χρήσιμος σε κάτι. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολλοί οργανισμοί στην δική μας ατμόσφαιρα, που συνταυτίστηκαν με τους κυκλώνες και τις καταιγίδες, ακόμη και κάποιοι που κατάφεραν να ενωθούν με το Αφηρημένο. Υπάρχουν και κάποιοι που κατάφεραν να ταυτιστούν με ολόκληρο τον κόσμο. Που μέσα τους συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Φτάσαμε λοιπόν μέχρι τα όρια του απαράδεκτου». Charles Fort «The Book of the Damned»
@Ηώ Αναγνώστου / Terrapapers
