«Αρχή παιδεύσεως ή τών ονομάτων επίσκεψις» λέει ο Αντισθένης ο Κυνικός.
Είναι ολέθριο λάθος να πετσοκόβουμε τις λέξεις της Ελληνικής γλώσσας. Μιλάμε στην δημοτική, αλλά δεν λέμε «πλατεία Αριστοτέλη» λέμε «πλατεία Αριστοτέλους». Μπορεί να πετσοκόψαμε την λέξη αλς (που σημαίνει θάλασσα), αλλά έχουμε τα παράγωγα της: άλας, αλάτι, αλυκή, ίσαλα αλμύρα κι άλλες.
Η περικοπή γράμματος σε λέξη, δεν αλλάζει μόνο την προφορά της, αλλά αποπροσανατολίζει κι από την ετυμολογική της γραφή. Ποιο είναι σωστό; Να γράφουμε καινούριος ή καινούργιος; Οι αδαείς γράφουν την λέξη χωρίς το «γ», σύμφωνα με την γραμματική Τριανταφυλλίδη, ενώ οι γνώστες την γράφουν με «γ», κρατώντας την ετυμολογία της. Το επίθετο καινούργιος είναι λέξη σύνθετη από το καινός + έργον. Η λέξη «έργον» μας παραπέμπει στο έρα+άγω (έρα=γη, και άγω = οδηγώ). Από την λέξη «έργον» έχουμε τις λέξεις εργαλείο, αργαλειό, εργόχειρο κ. ά.
Και «αι καταληκτικαί των λέξεων συλλαβαί έχουσι λόγον κι αυταί». Η κατάληξη «-ις», στην τρίτη κλίση της γραμματικής εκφράζει κίνηση. Άλλο δύναμις κι άλλο δύναμη. Άλλο ποίησις και άλλο ποίημα. Η κατάληξη «μα» φανερώνει κάτι το τετελεσμένο. Άλλωστε και ως όνομα, το ις γεν. της ινός, σημαίνει δύναμη. Αν μετατραπεί σε «η», αλλάζει πλήρως η σημασία του.
Το ρήμα «ομιλώ», σημαίνει, ανήκω σε «όμιλο». Ότι είμαι ομού με άλλους. Σήμερα, χάριν συντομίας, χρησιμοποιείται το μιλώ αντί για ομιλώ. Δεν λέμε όμως ποτέ «μιλία» αλλά ομιλία. Στην σωστή κατανόηση μιας λέξης βοηθά και η σωστή γραφή της. Κανένα γλωσσικό στοιχείο στην ελληνική γλώσσα δεν είναι περιττό.
«Η φύση ουδέν ποιεί εις μάτην» λέει ο Αριστοτέλης. Η γλώσσα των Ελλήνων είναι η γλώσσα που ομιλεί η φύση, είναι η γλώσσα των Ελλήνων Θεών, είναι η γλώσσα Αυτών που δημιούργησαν την Εμψυχη Ζωή στα Σύμπαντα. Όταν φυσάμε, εκείνο το παρατεταμένο «φ» στα κάρβουνα, ανάβει την φωτιά και μας δίνει το ΠΥΡ την ΦΛΟΓΑ = ΨΥΧΗ … Αυτό το ΠΥΡ που ο Θεἱκός Τιτάνας Προμηθέας δεινοπάθησε επειδή μας το προσέφερε. Το όνομά του σημαίνει «συνετός», «προνοητικός» και παράγεται από την πρόθεση «προ» και το ουσιαστικό «μῆτις» (=σκέψη)
Το γράμμα «ρ» στο τέλος της λέξης δηλώνει την ροή: αστήρ, αήρ, πυρ. Όταν λέμε αστέρας, αέρας, οι λέξεις χάνουν την δυναμική της ροής τους. Το γράμμα «ν» δονεί τον εγκέφαλο. Όταν το κόβομε πονάει, γιατί είναι οργανικό στοιχείο της λέξης.«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει, πονάνε», θα πει ο Ρίτσος. Το τελικό σίγμα ηρεμεί, παραδέχεται η σύγχρονη Ψυχιατρική.
Η Ελληνική γλώσσα με απλά λόγια είναι η ψυχή του Ελληνα. Είναι η ταυτότητά του. Αν αλλοιωθεί ένα μέρος της γλώσσας μας, θα αλλοιωθεί μοιραία και η ταυτότητά μας. Η εξέλιξη της γλώσσας είναι αναπόφευκτη. Αρκεί να γίνει, κατά τρόπο, που δεν αλλάζει την ετυμολογική της δομή. Αυτό που επιδιώκει η μιαρή φυλή είναι να μετατραπεί από νοητική σε συμβολική και να χάσει την αναμφίβολα Θεϊκή υπεροχή που έχει απέναντι σ’ όλες τις άλλες γλώσσες.
Εμψυχοι Ανθρωποι και ανθρώπινα θηρία.
Η συμβολή του Τιτάνα Προμηθέα στην ύπαρξη κι ανάπτυξη των Ελλήνων ήταν πολύ σημαντική. Κατά τον Λουκιανό, ο Προμηθέας, με την αρωγή της Θεάς Αθηνάς, δημιουργεί τον Πρώτο Ελληνα ως άνθρωπο (Χρυσό Γένος) από πηλό, φλόγα και με το νερό του ήρωα Πανοπέα της Φωκίδας, και με μορφή όμοια με αυτήν των Θεών. Αυτό φυσικά συνέβη μετά την Τιτανομαχία. Κατά τους Ορφικούς αυτός ο πηλός ήταν το χώμα που ποτίστηκε από το αίμα των Τιτάνων. Οι Ελληνες είμαστε φτιαγμένοι, κυριολεκτικά, με το ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΤΙΤΑΝΩΝ … Η Ελληνική Προ-Ομηρική γλώσσα είναι ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΤΙΤΑΝΩΝ ΘΕΩΝ … Είμαστε ανώτεροι από τον Δία και τους Ολύμπιους Θεούς και δεν μπορούμε καν να συγκριθούμε σε Δύναμη κι Ανωτερότητα με την σπορά των μιαρών Ατλάντων δηλ. τα σημιτικά και ινδουιστικά σαπρόφυτα.
Μην πετσοκόβεις και μάθε την αρχέγονη Προ-Ομηρική γλώσσα σου, αν ανήκεις στην φυλή των Ελλήνων κι όχι τις βαρβαρικές (αγγλικά και άλλες),
Αναφερόμενος στην δημιουργία του Ελληνα, ο Πλάτωνας μεταφέρει την εικόνα ενός όντος σφαιρικού, που διακρίνονταν σε τρία γένη (αρσενικό, θηλυκό και μεικτό) και είχε διπλή σειρά από μέλη και όργανα. Αυτά τα πλάσματα ήταν Θ Ε Ο Κ Τ Ο Ν Ο Ι και γι’ αυτό αργότερα ο Δίας, εξοργίστηκε και φοβήθηκε την δύναμή τους, οπότε και τα χώρισε στα δύο. Ετσι οι Ελληνες είναι από την φύση τους, είναι το DNA τους να είναι Θ Ε Ο Κ Τ Ο Ν Ο Ι, δεν προσκυνούν και δεν είναι υποτελείς σε ΚΑΝΕΝΑΝ σημιτικό θεό, γιαχβέ-χρηστό και τα διάφορα εκτρωματικά σαχλοκούδουνα.
Τα ζώα και τα υπόλοιπα ανθρωποειδή όντα δημιουργήθηκαν την ίδια περίοδο μετά την Τιτανομαχία, από μίξη διαφόρων υλικών της Γης, αλλά χωρίς ΠΥΡ, δηλ. χωρίς ΨΥΧΗ. Η δημιουργία των ζώων και των ανθρωποειδών θηρίων έγινε μέσα στην Γη. Όταν κλήθηκαν όλα τα όντα της Γης να βγουν στο φως, ανατέθηκε στα αδέλφια τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα να δώσουν στο κάθε ον τα χαρακτηριστικά που έπρεπε να έχει. Ο Επιμηθέας έπεισε τον αδελφό του να του επιτρέψει να αναλάβει μόνος αυτήν την δουλειά. Έτσι ο Επιμηθέας ονομάτισε και απέδωσε στο κάθε ον τα χαρακτηριστικά που ήθελε ο ίδιος, με τρόπο ώστε να μην μπορούν να αλληλοκαταστραφούν (αὐτοῖς ἀλληλοφθοριῶν διαφυγὰς ἐπήρκεσε, Πλάτων, Πρωταγόρας 321α). Όταν έφτασε στο τέλος η ώρα του ανθρώπινου ζώου, δεν είχε να του δώσει παρά λίγες τρίχες και νύχια ευπαθή κι ανίσχυρα, αλλά κι αυτά δεν έφταναν για όλους.
Αυτό το λάθος ο Προμηθέας ανέλαβε υπό την προστασία του κι έδωσε στους εναπομείναντες ανθρώπους το ΠΥΡ = ΨΥΧΗ καθιστώντας το δυνατότερο και ισότιμο των Θεών. Επισκεπτόμενος το εργαστήρι του Θεού Ήφαιστου, τοποθετεί το ΠΥΡ (κι όχι την φωτιά) σε ένα κούφιο βλαστό νάρθηκα και την προσφέρει στους Ελληνες. Ως τόπος παράδοσης της ΦΛΟΓΑΣ =ΨΥΧΗ αναφέρεται η Ελληνική πόλη Σικυώνα της Πελοποννήσου. Ο Προμηθέας έμαθε τους Ελληνες να χειρίζονται τον Θεϊκό Λόγο, να δημιουργούν εργαλεία, τους έμαθε τις Επιστήμες και τα Γράμματα.
Ε, αυτό ο Δίας που ήθελε θηρία κι όχι έμψυχους ανθρώπους με Βούληση και Δύναμη, το θεώρησε ιεροσυλία και τον τιμώρησε. Οργισμένος λοιπόν, ο Δίας ζητά από τον Ήφαιστο να του φτιάξει μια Γυναίκα. Έτσι δημιουργείται η Πανδώρα, από ξηρά και θάλασσα. Ονομάστηκε έτσι επειδή έλαβε πολλά χαρίσματα και δώρα από τους Θεούς. Μαζί με αυτά παρέλαβε κι ένα κουτί και ο Ερμής την οδήγησε στον Επιμηθέα. Εκείνος, παρά την συμβουλή του αδελφού του να μην δεχτεί δώρο από τον Δία, την έκανε γυναίκα του. Από το κουτί της Πανδώρας ξεχύθηκαν τα δεινά των ανθρώπων, η γέννηση, ο θάνατος και η ελπίδα. Όμως ο Προμηθέας τους μαθαίνει την Ιατρική και τα Βότανα.
Ετσι έχουμε στην γη δύο είδη όντων τα ανθρώπινα θηρία και τα ανθρώπινα Εμψυχα πλάσματα, αποκαλούμενα και Ελληνες.
Τα ανθρώπινα θηρία ξεχωρίζουν από τους Εμψυχους ανθρώπους από το γεγονός πως τα θηρία γονατίζουν ενώ οι Ελληνες ουδέποτε γονατίζουν και για κανέναν λόγο. Οι Ελληνες είναι από την φτιαξιά τους θεοκτόνοι και οι θεοκτόνοι δεν γονατίζουν ποτέ ακόμη και μπροστά στους Θεούς, αφού είναι και οι ίδιοι Θεοί από την φύση τους. Ποτέ δεν πέφτει στα γόνατα ο Ελληνας, δεν γονατίζει παρά μόνο μπροστά στα τριαντάφυλλα του κήπου του και δεν λερώνει τα χέρια του παρά μόνο με τα χώματα της γης του και το αίμα των εχθρών του, είτε Θεών είτε θηρίων.
Ο Δίας, θέλοντας να τιμωρήσει τους Ελληνες αλλά και τον Προμηθέα, προκαλεί κατακλυσμό. Η αφορμή ήταν οι γιοί του Λυκάονα, απόγονοι του Πελασγού. Κατά την επίσκεψή του στους γιους του Λυκάονα, με μεταμφίεση ταξιδιώτη, δήθεν του προσφέρεται ως φίλεμα μια σούπα φτιαγμένη από τα μέλη του σκοτωμένου αδελφού τους, του Νύκτιμου. Παριστάνει τον εξοργισμένο, τους μετατρέπει σε λύκους και ανασταίνει τον Νύκτιμο κι αποφασίζει να εξαφανίσει το ανθρώπινο θηρίο (Χάλκινο Γένος). Ο Προμηθέας ενημερώνει τον γιο του, Δευκαλίωνα, βασιλιά της Φθίας, για τις βουλές του Δία και τον προτρέπει να φτιάξει μια κιβωτό (λάρνακα), να την γεμίσει με εφόδια και ζώα και να μείνει μέσα μαζί με την γυναίκα του Πύρρα, κόρη του Επιμηθέα. Πράγματι όταν έγινε ο Κατακλυσμός, σώθηκε ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα που συνέχισαν το Γένος των Ηρώων (Τέταρτο Γένος) = Ελληνες. Οι Ελληνες λοιπόν, δεν έχουν πατέρα τον Αβρααμ ούτε τον Ισαακ αλλά τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα.
Φυσικά, κι αυτό εξόργισε τον Δία ο οποίος έδεσε τον Προμηθέα σε βράχια, στο όρος Καύκασο, κι έβαλε έναν αετό να του τρώει το συκώτι κάθε πρωί. Επειδή ο Προμηθέας ήταν αθάνατος, κάθε βράδυ τα σπλάχνα του γιατρεύονταν. Στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου, μαθαίνουμε την στάση του Τιτάνα απέναντι στην τιμωρία του και το μυστικό που κρατούσε από τον Δία. Τελικά ο Προμηθέας αποκαλύπτει το μυστικό που αφορούσε την Θέτιδα, την οποία ποθούσε ο Δίας, σε αντάλλαγμα την απελευθέρωσή του. Πράγματι περνώντας από τον Καύκασο ο Ηρακλής, με κατεύθυνση την Χώρα των Εσπερίδων, σκοτώνει τον αετό και σπάει τις αλυσίδες του Ήφαιστου. Ο Προμηθέας, από ευγνωμοσύνη προς τον Ημίθεο, του λέει πως να πάρει τα Χρυσά Μήλα.
Η αρπαγή των Χρυσών Μήλων των Εσπερίδων ήταν ο ενδέκατος άθλος του Ηρακλή.
Σύμφωνα με τον Φερεκύδη, οι Μηλιές που παρήγαγαν τους Χρυσούς καρπούς είχαν δοθεί από την Γη στον Δία και την Ήρα σαν γαμήλιο δώρο. Η Ηρα φύτεψε τα δέντρα στον Κήπο των Θεών, ο οποίος βρισκόταν στην χώρα του Άτλαντα. Ο Άτλαντας βρισκόταν έξω από τον Κήπο και σήκωνε στους ώμους του τον Ουρανό, τιμωρία που του είχε επιβληθεί από τον Δία. Οι κόρες του Άτλαντα έκλεβαν όμως τα Χρυσά Μήλα, γι’ αυτό και η Ήρα ανέθεσε την φύλαξή τους στις νύμφες Εσπερίδες και στο Λάδωνα, όφι -δράκοντα με εκατό κεφάλια και γιο του Τυφώνα και της Έχιδνας.
Ο κήπος των Θεών βρισκόταν στα σύνορα της γης, εκεί όπου ο Ουρανός και η Γη ενώνονται σε κάποιο νησί πέρα από τον ωκεανό. Ο Ηρακλής πήρε τα Χρυσά Μήλα ακολουθώντας την συμβουλή του Τιτάνα Προμηθέα να μην μπει ο ίδιος στον Κήπο των Θεών και με την βοήθεια του Άτλαντα, αφού σήκωσε ο Ηρακλής για λίγο το φορτίο του ουρανού στους ώμους του, μέχρι να κλέψει ο Ατλαντας τα Χρυσά Μήλα. Επιστρέφοντας όμως από τον Θεϊκό Κήπο, ο Ατλαντας αρνήθηκε να παραδώσει τους καρπούς στον Ηρακλή.
Δήλωσε ότι θα πήγαινε ο ίδιος τα μήλα στον Ευρυσθέα και ότι θα άφηνε τον Ηρακλή στην θέση του να κρατάει τον Ουρανό. Ο Ηρακλής όμως, δεν έστρεψε και το άλλο μάγουλο, ούτε συγχώρεσε τον Ατλαντα για την ατιμία του, αλλά ως γνήσιος Ελληνας και Θεϊκός γόνος, επιστράτευσε όλη του την ευστροφία για να ξεφύγει από την αιώνια καταδίκη στην οποία βρέθηκε μπλεγμένος. Άφησε τον Άτλαντα να πιστέψει (με τον Θεϊκό ΛΟΓΟ) ότι αποδέχτηκε την μοίρα του, του ζήτησε όμως πρώτα να κρατήσει για λίγο τον Ουρανό προκειμένου να φτιάξει ένα μαξιλάρι για το κεφάλι του. Ο Άτλαντας δέχτηκε, ο Ηρακλής φυσικά δραπέτευσε παίρνοντας μαζί του και τα Χρυσά Μήλα. Όταν ο Ηρακλής έφτασε στις Μυκήνες παρέδωσε τα Χρυσά Μήλα στον Ευρυσθέα.
Εκείνος τα έδωσε πίσω στον Ηρωα σαν δώρο. Ούτε ο Ηρακλής όμως κράτησε τα Χρυσά Μήλα, μα τα παρέδωσε στην Αθηνά, η οποία τα επέστρεψε στον κήπο των Εσπερίδων, καθώς εκεί ήταν ο φυσικός τους Χώρος. Τα Χρυσά Μήλα είναι η Θεϊκή Γνώση, είναι η Ανώτερη Γνώση, η Αλήθεια που ολοκληρώνει τον Έμψυχο άνθρωπο. Πολλοί λίγοι όμως μπορούν να την αποκτήσουν και είναι αυτοί που έχουν Ψυχή όπως ο Ημίθεος Ελληνας Ηρακλής, κοροϊδεύοντας Θεούς κι αντιμετωπίζοντας εμπόδια, χωρίς απαραιτήτως να σκοτώνουν. Η Θεϊκή αυτή Γνώση των «παγχρύσεων μήλων» μεταβιβάζει τις Θείες ιδιότητες της στον έμψυχο άνθρωπο. Ο δράκων/όφις και οι νύμφες είναι οι άγρυπνοι φύλακες της Γνώσης που δεν επιτρέπουν στους ανίερους θηρευτές να την αρπάξουν.
Όπως αντιλαμβάνεσαι (αν μπορείς ν’ αντιληφθείς) σε μετατρέπουν σε δούλο του σημιτικού εκτρώματος Γιαχβέ – Αχρηστου (Χριστού) και σου λέει η μιαρή σπορά των Ατλάντων, να συγχωρείς, να αγαπάς και να γυρίζεις και το άλλο μάγουλο, εκεί που πρέπει να καθαρίζεις την κόπρο του Αυγεία. Αλλά, ο πρόγονος σου Ημίθεος Ηρακλής (αν ανήκεις στην φυλή των Ελλήνων) την καθάρισε την κόπρο, ούτε την συγχώρησε (δεν της έδωσε χώρο ύπαρξης) ούτε την αγάπησε (της αφαίρεσε τον μανδύα του θαυμαστού, αφού, αγαπάς ό,τι θαυμάζεις) και την έστειλε εκεί που ανήκε, στον φυσικό της χώρο, στην αφάνεια.
Μάλιστα ο Αυγείας αρνήθηκε να πληρώσει τον Ηρακλή το συμφωνηθέν τίμημα για το καθάρισμα της κοπριάς των σταύλων του, αλλά ο Θεϊκός Ελληνας, Ηρακλής ούτε τον συγχώρησε, ούτε τον ξέχασε, ούτε τον αγάπησε, ούτε γύρισε και το άλλο μάγουλο, αλλά, αρκετά χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Ήλιδα, κατέκτησε την πόλη και θανάτωσε τον Αυγεία.
Ετσι λειτουργεί το Ελληνικό DNA.
@Ηω Αναγνώστου /2009
