Χόλιγουντ: Κολοσσιαίος Πλασιέ Πολέμου

Πώς το Πεντάγωνο στηρίχτηκε στο Χόλιγουντ για να πουλήσει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.

Η (επίσημη) 20ετής κατοχή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν έφτασε στο τέλος της, με τον στρατό να κερδίζει μια βιαστική και άδοξη υποχώρηση. Η κυβέρνηση-μαριονέτα του Αφγανιστάν που εγκατέστησε το ΝΑΤΟ διήρκεσε λιγότερο από δύο εβδομάδες από μόνη της, με τον Πρόεδρο Ασράφ Γκάνι να διαφεύγει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου φέρεται ότι είχε περίπου 169 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά στην διάθεσή του.

Αν η κατάκτηση ήταν τόσο αντιδημοφιλής και αδύναμη, πώς μπόρεσε να διαρκέσει τόσο πολύ;

Τα έγγραφα για το Αφγανιστάν -ένας θησαυρός στρατιωτικών εγγράφων που διέρρευσαν στην Washington Post- έδειξαν ότι υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι γνώριζαν ότι ο πόλεμος αυτός ήταν αδύνατον να κερδηθεί, αλλά έλεγαν ανοιχτά ψέματα στο κοινό για την πορεία του, ενώ οι ΜΚΟ και οι στρατιωτικοί εργολάβοι κέρδιζαν δισεκατομμύρια.

Ωστόσο, έγγραφα που έλαβε ο δημοσιογράφος Τομ Σέκερ βάσει του νόμου περί ελευθερίας της πληροφορίας που δημοσιοποιήθηκαν δείχνουν ότι το Χόλιγουντ έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο, συνεργαζόμενο εν γνώσει του με το Πεντάγωνο για την παραγωγή προπαγάνδας υπέρ του πολέμου για το Αφγανιστάν βοηθώντας τελικά να τονωθεί τεχνητά η κοινή γνώμη για την εκστρατεία αυτή. Αυτό περιελάμβανε συνήθως την παροχή άμεσου συντακτικού ελέγχου στο Πεντάγωνο επί των σεναρίων, ακόμη και την αφαίρεση οποιουδήποτε αντιπολεμικού περιεχομένου ή σκηνών που θα έδειχναν τον στρατό με αρνητική ματιά. Σε αντάλλαγμα, ο στρατός προσέφερε το ανθρώπινο δυναμικό του, τις βάσεις του ως τοποθεσίες για τα γυρίσματα και ευρύ φάσμα των οχημάτων υψηλής τεχνολογίας του για χρήση σε ταινίες. Αυτό το αντάλλαγμα μετέτρεψε ουσιαστικά μεγάλο μέρος του Χόλιγουντ, και γενικότερα της βιομηχανίας του θεάματος, σε μαζορέτες του ιμπεριαλισμού.

Φωτογραφία επάνω | Η Aφγανική αστυνομία ασφαλείας εμποδίζει έναν τηλεοπτικό δημοσιογράφο
να κινηματογραφήσει στον τόπο της βομβιστικής επίθεσης στην Καμπούλ, Αφγανιστάν, (10 Φεβρουαρίου 2021)

ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ – ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ – ΜΙΝΤΙΑΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ

Διαβάζοντας τα έγγραφα, αυτό που γίνεται σαφές είναι το τεράστιο μέγεθος της εμπλοκής του στρατού στην κινηματογραφική οθόνη και στην ποπ κουλτούρα γενικότερα. Για παράδειγμα, μεταξύ 2015 και 2017, το Γραφείο του Αρχηγού Δημοσίων Υποθέσεων του Αμερικανικού Στρατού (OCPA-W) — με έδρα λίγο έξω από το Χόλιγουντ, Καλιφόρνια —εργαζόταν γενικά σε 40 έως 70 έργα ψυχαγωγικών μέσων ταυτόχρονα. Το OCPA-W είναι ένα από τα τρία περιφερειακά γραφεία του Στρατού, τα άλλα βρίσκονται στο Σικάγο και την Νέα Υόρκη. Το Ναυτικό, η Πολεμική Αεροπορία, η Ακτοφυλακή, η CIA και άλλοι κυβερνητικοί οργανισμοί έχουν όλοι παρόμοιες υπηρεσίες και προγράμματα που στοχεύουν στην χειραγώγηση της εικόνας τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Η εβδομαδιαία περίληψη των υποθέσεων του OCPA-W για την εβδομάδα της 22ας Δεκεμβρίου 2016, για παράδειγμα, σημειώνει ότι συμμετέχει σε 63 έργα εργασίας: 15 στην προπαραγωγική φάση, 26 στην παραγωγική φάση και 22 στην μεταπαραγωγική φάση. Σύμφωνα με έρευνα των Secker και Matthew Alford για το βιβλίο τους «National Security Cinema» του 2017, το Υπουργείο Άμυνας έχει υποστηρίξει τουλάχιστον 814 ταινίες και 1.133 ξεχωριστές τηλεοπτικές εκπομπές, στην πλειονότητά τους τα τελευταία χρόνια.

Το Αφγανιστάν είναι γενικά μακριά από τα μυαλά των Αμερικανών. Αυτό είναι επίτηδες σχεδιασμένο έτσι, αφού λίγοι στην κορυφή της Αμερικανικής κοινωνίας θέλουν το κοινό να ελέγχει τις ενέργειες των ΗΠΑ εκεί. Όταν προβάλλεται στις Αμερικανικές οθόνες, ο στρατός εργάζεται εξαιρετικά σκληρά για να παρουσιάσει τον πόλεμο εκεί με τον πιο ευνοϊκό τρόπο και σύμφωνα με τα συμφέροντά του. Το Χόλιγουντ υπήρξε πρόθυμος συνεργάτης σε αυτό. Ακολουθεί μια σειρά στοχευμένων μελετών των ταινιών Για ή Με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και μια συζήτηση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα καταφέρει ο στρατός των ΗΠΑ να “απολυμάνει” αυτές τις ταινίες πριν προβληθούν στο κοινό.

12 STRONG (2018)

Το “12 Strong” είναι μια Xουντική ταινία δράσης βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία για μια μικρή μονάδα 12 Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ που εισέβαλαν στο Αφγανιστάν αμέσως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, αποτελώντας έτσι τις πρώτες Αμερικανικές μπότες στο έδαφος μιας εκστρατείας δύο δεκαετιών που κόστισε την ζωή σε περίπου 176.000 Αφγανών και εξαθλιώνοντας σχεδόν 6 εκατομμύρια άλλους.

Η ταινία παρουσιάζει την προσπάθεια μιας επίλεκτης ομάδας να καταλάβει την πόλη Mazar-i-Sharif πριν φτάσουν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Η ομάδα, όπως λένε, υπερτερεί αριθμητικά από «50.000 δυνάμεις Ταλιμπάν και Αλ Κάιντα», οι οποίοι προβάλλονται σαν στενοί σύμμαχοι. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι οι Ταλιμπάν καταδίκασαν αμέσως τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και ότι οι δυτικές εκτιμήσεις ανέφεραν τις παγκόσμιες δυνάμεις της Αλ Κάιντα εκείνη την εποχή σε λιγότερο από 100 μέλη. «Αν δεν πάρουμε αυτήν την πόλη, το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου είναι μόνο η αρχή», λέει ένας από τους ήρωες της ταινίας, του οποίου το σύνθημα είναι «Δώδεκα στρατιώτες μας έδωσαν λόγο να ελπίζουμε».

Έγγραφα δείχνουν ότι ο στρατός ήταν πρόθυμος να βοηθήσει με μια τέτοια εθνικιστική ταινία και ανταποκρίθηκε σε αυτό που αποκαλούσαν “εκπληκτικό” κατάλογο αιτημάτων της εταιρείας παραγωγής, όπως πρόσβαση σε μια σειρά από στρατιωτικές βάσεις στο Νέο Μεξικό για τα γυρίσματα, στρατιωτικές στολές για τους ηθοποιούς, οχήματα “στόχους” που θα μπορούσαν να ανατινάξουν, ενοικίαση πολλών αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων ελικοπτέρων Chinook και Seahawk, και κατάλληλα σοβιετικά τανκς για να χρησιμοποιηθούν από τον εχθρό. Βοήθησαν επίσης την εταιρεία στην εξεύρεση στρατιωτικών κομπάρσων που θα εμφανίζονταν σε δευτερεύοντες ρόλους.

Παρά το έντονα φιλοπολεμικό μήνυμα της ταινίας, το OCPA-W, η Πολεμική Αεροπορία και άλλοι στρατιωτικοί οργανισμοί εξακολουθούσαν να επιμένουν να “χτενίσουν” το σενάριο, αφαιρώντας ακόμη και μικρές λεπτομέρειες που δεν τους άρεσαν. Αυτό περιελάμβανε την απαίτηση να αλλάξουν οι σεναριογράφοι τα σχέδιά τους να παρουσιάσουν 12 στρατιώτες ως τραχείς άνδρες με γεμάτα γένια και τατουάζ.

Ένα email από το OCPA έγραφε:

Η άλλη ανησυχία μου είναι ότι κατά την διάρκεια των διαδικασιών φόρτωσης στο Φορτ Κάμπελ που συνέβησαν λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου οι στρατιώτες μας δεν είχαν ολόσωμες γενειάδες και τατουάζ στο λαιμό. Αυτό ήρθε αργότερα. Ελπίζω ότι οι [REDACTED] τύποι θα ξυριστούν για αυτές τις σκηνές.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, το φαινομενικά ασήμαντο θέμα δεν είχε επιλυθεί. Σε μια επίδειξη του ΠΟΣΟ έλεγχο ως προς το δημιουργικό είχε ο στρατός, η OCPA απείλησε να αποσυρθεί από την ταινία, υπενθυμίζοντας στην εταιρεία παραγωγής την συμφωνία για την οποία είχαν υπογράψει:

Η εταιρεία παραγωγής συμφωνεί να επιλέξει ηθοποιούς, κομπάρσους, σωσίες και κασκαντέρ που θα υποδύονται τους στρατιωτικούς άνδρες και γυναίκες οι οποίοι συμμορφώνονται με τους κανονισμούς των στρατιωτικών υπηρεσιών και διέπουν την ηλικία, το ύψος/βάρος, τον καλλωπισμό, την εμφάνιση και τα πρότυπα συμπεριφοράς. Το Υπουργείο Άμυνας διατηρεί το δικαίωμα να αναστείλει την υποστήριξη σε περίπτωση που η διαφωνία σχετικά με τις στρατιωτικές πτυχές της απεικόνισής τους δεν μπορεί να επιλυθεί με διαπραγματεύσεις μεταξύ της εταιρείας παραγωγής και του Υπουργείου Άμυνας εντός της “περιόδου θεραπείας” των εβδομήντα δύο ωρών.

Ο Αξιωματικός Έργου του Υπουργείου Άμυνας θα παρέχει γραπτή καθοδήγηση ειδικά για κάθε Στρατιωτική Υπηρεσία που απεικονίζεται.

Στρατός των ΗΠΑ

(1) Η απεικόνιση στρατιωτών στις Ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες πριν από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 θα πρέπει να είναι σύμφωνη με τον Κανονισμό Στρατού των ΗΠΑ 670-1, West and Appearance of Army Uniforms and Insignia. Οι στρατιώτες να πληρούν τα πρότυπα ύψους/βάρους, θα είναι ξυρισμένοι, με περιποιημένο κούρεμα και να φορούν την στολή μάχης (BDU). Ο εξοπλισμός που θα φέρουν ως φορτίο θα είναι σε χρώμα της ελιάς ή σχέδιο BDU.
(2) Η απεικόνιση των τοποθετημένων στρατιωτών μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 θα είναι πάντα σύμφωνα με την προδιαγεγραμμένη κατάσταση. Οι στρατιώτες θα εξακολουθούν να πληρούν τις απαιτήσεις ύψους/βάρους (να εμφανίζονται σωματικά σε καλή κατάσταση) με πρότυπα χαλαρής περιποίησης για εκτεταμένες επιχειρήσεις. Οι στρατιώτες αυτοί θα φορούν την στολή-φόρεμα μάχης στην έρημο (DCU) με εξοπλισμό φορτίου σε χρώμα ελιάς ή σχέδιο BDU.

Το Υπουργείο Άμυνας γνωρίζει καλά ότι το είδος της βοήθειας που προσφέρει (δωρεάν εξοπλισμός, τοποθεσίες γυρισμάτων, κλπ.) θα ήταν εξαιρετικά ακριβό, αν όχι αδύνατο να ληφθεί διαφορετικά.  Ως εκ τούτου, αξιοποιούν την σημαντική επιρροή τους σε αυτό που ισοδυναμεί με έλεγχο σε κάθε πτυχή μιας ταινίας ή μιας τηλεοπτικής εκπομπής στην οποία εργάζονται. Αυτό συχνά σημαίνει ακόμη και εγκατάλειψη της πραγματικότητας υπέρ ενός αδυσώπητα φιλοπολεμικού μηνύματος. Εmails δείχνουν ότι η OCPA έδωσε εντολή στην εταιρεία παραγωγής να αλλάξει το μικρό εγκληματικό παρασκήνιο ενός από τους 12 στρατιώτες, παρά το γεγονός ότι ήταν απολύτως αληθινό.

Η παραγωγή συμφώνησε γρήγορα στις αλλαγές.

Λίγες εβδομάδες αργότερα έστειλε ένα νέο σενάριο για την έγκριση του OCPA και της Πολεμικής Αεροπορίας.

«Εδώ είναι ένα αναθεωρημένο σχέδιο των Horse Soldiers. Αλλάξαμε την ιστορία του [REDACTED] σύμφωνα με την πρότασή σας. Παρακαλώ ενημερώστε με εάν σας εξυπηρετεί. [PERSON’s NAME REDACTED], θα μπορούσατε να στείλετε αυτό το προσχέδιο στο αρμόδιο προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας και να με ενημερώσετε με ποιον να συνεχίσω;»

Η διασταύρωση των εγγράφων με το βιβλίο στο οποίο βασίζεται καθιστώντας σαφές ότι ο εν λόγω λοχίας είναι ο Sam Diller, ένας από τους κύριους χαρακτήρες τόσο στο βιβλίο όσο και στην ταινία. Καμία από τις απαιτήσεις του στρατού δεν  βρήκε αντίσταση από την εταιρεία. Πράγματι, προς το τέλος των γυρισμάτων, ένα ανώτερο μέλος της ομάδας έστειλε ακόμη και email στο OCPA και στο Γραφείο του Υπουργείου Άμυνας για να εκφράσει την βαθιά του ευγνωμοσύνη για τις υπηρεσίες τους:

[Ο] Στρατός όπως και ολόκληρη η υπόλοιπη ομάδα ήταν φανταστικοί! Μας βοήθησαν να πετύχουμε μια καταπληκτική “βολή αέρος” απόψε. Είναι το πιο επαγγελματικό και άριστα εκπαιδευμένο πλήρωμα. Ξέρουμε ότι αν δεν ήταν οι εξαιρετικές προσπάθειές σας να γίνει αυτήν η ταινία badass δεν θα είχαμε ποτέ τέτοιο αποτέλεσμα. Υποσχόμαστε να κάνουμε τον στρατό περήφανο, γι’ αυτό ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!!!

The movie “12 Strong” depicts the #USArmy #soldiers who took down the Taliban after 9/11. #DoD assets helped create the movie. Here's some key facts about it.https://t.co/FInpxqO28E#12StrongMovie #KnowYourMil pic.twitter.com/7BxsN53s5c

— Department of Defense ???????? (@DeptofDefense) January 18, 2018

LONE SURVIVOR (2013)

Το “Lone Survivor” είναι μια σε μεγάλο βαθμό, αληθινή ιστορία μιας ομάδας του Navy SEAL που την ανακάλυψαν και της επιτέθηκαν Ταλιμπάν ενώ εκτελούσε μια ειδική επιχείρηση για την δολοφονία του διοικητή της οργάνωσης, Ahmad Shah. Οι SEAL υπέστησαν καταστροφικές απώλειες, ζωντανός έμεινε μόνο ένας άνδρας – ο Marcus Luttrell – ο οποίος διηγείται την ιστορία.

Η υπόθεση της ταινίας περιστρέφεται γύρω από την ομάδα που ανακαλύπτουν οι ντόπιοι κατσικοβοσκοί και τον υποτιθέμενο προβληματισμό τους για το αν πρέπει σκοτώσουν τους βοσκούς ώστε να καλύψουν τα ίχνη τους ή αν θα τους αφήσουν να φύγουν, με την υποψία ότι ο εν λόγω γέρος και τα δύο παιδιά θα ειδοποιούσαν αμέσως τους Ταλιμπάν για το πού βρίσκονται. Η ομάδα αποφάσισε ν’ αφήσει τους αιχμαλώτους της να φύγουν, κάτι που σχεδόν αμέσως αποδείχθηκε (σύμφωνα με την διήγηση)  θανάσιμο λάθος.

Η ιστορία βασίζεται στο βιβλίο του Λούτρελ, ο οποίος είναι τώρα ένας παρουσιαστής των μέσων ενημέρωσης που αγαπά τον Τραμπ στο συντηρητικό τηλεοπτικό δίκτυο του Glenn Beck “The Blaze”. Κατά καιρούς, το βιβλίο του Λούτρελ μοιάζει με το μανιφέστο ενός λευκού εθνικιστή μαζικού πυροβολητή και είναι γεμάτο από το έντονο μίσος του για τους φιλελεύθερους. Ο Λούτρελ είναι εξαιρετικά μετανιωμένος που συμφώνησε με την απόφαση να αφήσει τους Αφγανούς να φύγουν και δεν έμεινε στα ένστικτά του, τα οποία τον παρέπεμπαν, να δολοφονήσουν έναν γέρο και δύο παιδιά (οι οποίοι ήταν άοπλοι).

«Ήταν η πιο ηλίθια και αυθόρμητη, απόφαση που πήρα ποτέ στη ζωή μου», έγραψε. «Είχα μετατραπεί σε έναν γαμημένο φιλελεύθερο, έναν ημιμαθή, σε έναν ηλίθιο χωρίς λογική, όλο καρδιά, χωρίς μυαλό». Ως εξήγηση, είπε ότι ήταν βέβαιο ότι τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης θα πρόδιδαν τα στρατεύματα και θα συμπαραστέκονταν στους Ταλιμπάν, αυτές οι σκέψεις τον έκαναν να τους απελευθερώσει. Αν τα πτώματά τους βρεθούν, οι Ταλιμπάν θα το χρησιμοποιήσουν στο έπακρο. Θα το βάλουν στις εφημερίδες και τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ θα μας επιτεθούν χωρίς έλεος.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κατηγορηθούμε για φόνο.
Ζητώντας συγγνώμη που δεν διεξήγαγε αυτό που ισοδυναμεί με έγκλημα πολέμου, γράφει:

Αυτή η κατάσταση μπορεί να φαίνεται απλή στην Ουάσιγκτον, όπου συχνά δίδεται υψηλή προτεραιότητα στα δικαιώματα των τρομοκρατών. Και είμαι βέβαιος ότι οι φιλελεύθεροι πολιτικοί θα υπερασπίζονταν την θέση τους μέχρι θανάτου. Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι οι φιλελεύθεροι δεν έκαναν ποτέ λάθος σε τίποτα. Μπορείτε να τους ρωτήσετε.

Το βιβλίο είναι μια εξύμνηση της υποτιθέμενης δίκαιης βίας εναντίον ενός απάνθρωπου αντιπάλου.

Εξηγώντας…

“Στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, έχουμε κανόνες και οι αντίπαλοί μας τους χρησιμοποιούν εναντίον μας. Προσπαθούμε να είμαστε λογικοί. Δεν θα σταματήσουν σε τίποτα. Θα σκύψουν σε κάθε μορφή αποτελέσματος πολέμου: βασανιστήρια, αποκεφαλισμοί, ακρωτηριασμοί. Επιθέσεις σε αθώους πολίτες, γυναίκες και παιδιά, βόμβες σε αυτοκίνητα, βομβιστές αυτοκτονίας και ό,τι στο διάολο άλλο μπορούν να σκεφτούν. Είναι μαζί με τα τέρατα της ιστορίας.”

Περιττό να πούμε, ωστόσο, ότι ο στρατός απαίτησε σημαντικές αναθεωρήσεις. Στην τελική εκδοχή, ο διοικητής των Navy SEAL αποφασίζει απλώς να αφήσει τους κατσικοβοσκούς να φύγουν, χωρίς διαφωνίες για το αν πρέπει να τους σκοτώσουν και να κρύψουν τα πτώματά τους και σίγουρα χωρίς μακροσκελείς μονολόγους για την προδοσία των φιλελεύθερων μέσων ενημέρωσης, όπως συμβαίνει στο βιβλίο.

Ο στρατός ισχυρίζεται συχνά ότι απλά βοηθάει την κινηματογραφική βιομηχανία μόνο να διασφαλίσει ότι οι απεικονίσεις του θα είναι πιο ακριβείς.

Ωστόσο, διαβάζοντας 131 σελίδες αποχαρακτηρισμένων email μεταξύ αυτών και της εταιρείας παραγωγής, Film 44, είναι σαφές ότι ο παραπάνω ισχυρισμός δεν ισχύει. Ο Philip Strub, επικεφαλής σύνδεσμος του Υπουργείου Άμυνας στο Χόλιγουντ, το έκανε αυτό σαφές, γράφοντας σε ένα αποχαρακτηρισμένο πλέον email:

“Ενώ η μεγιστοποίηση της ιστορικής αυθεντικότητας είναι η εντολή μας, μοιραζόμαστε την ευθύνη για την φήμη των τεσσάρων SEAL εις μνήμη αυτών στις οικογένειές τους.”

Αυτό που γίνεται επίσης εμφανές μετά την ανάγνωση των εγγράφων είναι το επίπεδο οικειότητας μεταξύ της κινηματογραφικής βιομηχανίας και του στρατού, και η σχολαστική προσοχή του τελευταίου στην λεπτομέρεια, που εξετάζει κάθε λέξη του διαλόγου για να διασφαλίσει ότι κάθε καρέ είναι όσο φιλοπόλεμο χρειάζεται. Ο Strub και οι συνεργάτες του επέμειναν ακόμη και για μικρές πινελιές, όπως ορατά τατουάζ στα SEAL, να γραφτούν εκτός του σεναρίου. Ζήτησαν επίσης την διαγραφή μιας σκηνής Ο Strub και οι συνεργάτες του επέμειναν ακόμη και να διαγραφούν από το σενάριο μικρολεπτομέρειες, όπως τα ορατά τατουάζ των SEALs. Απαίτησαν επίσης την διαγραφή μιας σκηνής στην οποία ο Luttrell και ένας άλλος SEAL συζητούν για τις Power Bars, χλευάζοντας ο ένας τον άλλον, με τον Luttrell να φωνάζει “πάρε μου μια πίπα, αδερφάρα” και στην συνέχεια να κλάνει δυνατά. Αυτό έγινε προφανώς σε μια προσπάθεια να διασφαλιστεί ότι τα μέλη των Navy SEALs δεν θα φαίνονται τόσο άξεστα όσο τους περιγράφει ο Lutrell στο βιβλίο του.

“Μόλις έμαθα από την Film 44 (Σάρα και Μπράντεν) ότι είναι έτοιμοι να μας υποβάλουν το τελευταίο κείμενο του Πιτ. Λένε ότι χρησιμοποίησαν τις σημειώσεις μας ως ένα είδος λίστας ελέγχου και αντιμετώπισαν όλες τις ανησυχίες μας. Θα λάβετε το σενάριο με υδατογράφημα μέσω email πολύ σύντομα”, έγραψε ο Strub σε ένα email που υποδηλώνει ότι κάθε προσχέδιο σεναρίου πρέπει να πληροί τις αυστηρές προδιαγραφές του στρατού. Ο Strub είναι ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες στη βιομηχανία του θεάματος. Ο κατάλογος των ταινιών και των τηλεοπτικών εκπομπών για τις οποίες έχει (δημόσια) πιστωθεί είναι εντυπωσιακός, σίγουρα πιο εντυπωσιακός από σχεδόν οποιονδήποτε άλλο σκηνοθέτη ή παραγωγό στο Χόλιγουντ. Ωστόσο, το όνομά του είναι σχεδόν άγνωστο στο κοινό.”

Ο επικεφαλής σύνδεσμος του Υπουργείου Άμυνας στο Χόλιγουντ, Φίλιπ Στρουμπ, έχει συμμετάσχει σε πολλές από τις μεγαλύτερες υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ.

Σύμφωνα με τα έγγραφα, ο στρατός κατηγοριοποίησε τον ρόλο του στην ταινία σε τέσσερα μέρη:

«Αναθεώρηση σεναρίου και Έλεγχος»
«Συμβουλευτική στο τμήμα παραγωγής»
«Εκπαίδευση ταλέντων»
«Καθοδήγηση στα γυρίσματα»

Σε αντάλλαγμα γι’ αυτό που ισοδυναμεί με απόλυτο έλεγχο του περιεχομένου, ο στρατός παρείχε στους παραγωγούς του “Lone Survivor’s” την χρήση της αεροπορικής βάσης Kirtland σε ένα βραχώδες και αμμώδες τμήμα του Νέου Μεξικού που θα μπορούσε εύκολα να περάσει για το Αφγανιστάν. Χρήση πληθώρας ακριβών αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων των ελικοπτέρων Black Hawk και Apache, αλεξιπτωτιστές και άλλο στρατιωτικό προσωπικό γενικής χρήσης. Ένας λόγος για αυτήν την συνεχιζόμενη εμπλοκή είναι προφανής και αναφέρεται ρητά στα email. «Ένα από τα κριτήρια για την υποστήριξη της ταινίας από το Υπουργείο Άμυνας είναι η στρατολόγηση», έγραψε ένας αξιωματικός της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο σε αυτήν την ταινία είναι ότι ολόκληρη η παραδοχή της -ότι αν οι SEALs επέλεξαν να μην σκοτώσουν τους κατσικοβοσκούς με κίνδυνο να τους ανακάλυπταν- είναι αποδεδειγμένα λανθασμένη. Σύμφωνα με συνεντεύξεις ντόπιων (συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου που έκρυψε και προστάτευσε τον Luttrell, εξασφαλίζοντας ότι ήταν ο μοναδικός επιζών) διαπιστώθηκε ότι όλοι στην περιοχή γνώριζαν ότι οι SEALs ήταν εκεί, χάρη στην ανικανότητα της ίδιας της επίλεκτης μονάδας όσον αφορά την μυστικότητα.

Η προσγείωση ενός τεράστιου Αμερικανικού ελικοπτέρου σε ένα απομακρυσμένο μέρος του αγροτικού Αφγανιστάν ήταν αρκετή για να κινήσει υποψίες στους ντόπιους. Η ομάδα της SEAL απέτυχε να εξαφανίσει τα αποδεικτικά στοιχεία της προσγείωσής της. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Strub και οι συνάδελφοί του επέμειναν ότι η σκηνή αυτή, απειλούσε να εισάγει μια πιθανή διαφορετική απόδοση της ταινίας -στην οποία οι αδέξιοι Αμερικανοί πιάνονται και στην συνέχεια σφαγιάζονται- κι έτσι την άλλαξε. Αυτό βοήθησε να διασφαλιστεί ότι η ταινία θα ήταν όσο το δυνατόν πιο αδυσώπητα φιλοστρατιωτική, παρά το γεγονός ότι αφηγούνταν την ιστορία ενός από τα πιο θανατηφόρα στρατιωτικά λάθη των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον πόλεμο.

CHARLIE WILSON’S WAR (2007)

Το “Charlie Wilson’s War” αφηγείται την ιστορία του ομώνυμου πολιτικού του Τέξας που είναι πιο διάσημος ως η κινητήριος δύναμη πίσω από την Επιχείρηση Cyclone – την χρηματοδότηση και εκπαίδευση από τη CIA των Αφγανών Μουτζαχεντίν (μια δράση που μετέτρεψε επίσης την χώρα στην μεγαλύτερη παραγωγό ηρωίνης στον κόσμο).
Το αρχικό σενάριο δεν απεικόνιζε τον Wilson ή τις προσπάθειές του με ιδιαίτερη συμπάθεια, σημειώνοντας ρητά πώς υποστήριζε εξτρεμιστές όπως η Αλ Κάιντα του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Ένας από αυτούς τους ακραίους ριζοσπάστες ήταν ο Gulbuddin Hekmatyar, ένας βάναυσος πολέμαρχος που κατηγορήθηκε ευρέως ότι ξεκίνησε την τάση να ρίχνουν οξύ στα γυναικεία πρόσωπα. Σε όλο το αρχικό σενάριο, η 11η Σεπτεμβρίου παρουσιάζεται ως μια προβλέψιμη συνέπεια της απόφασης των ΗΠΑ να ενδυναμώσουν αυτούς τους βίαιους φανατικούς. Πράγματι, η αρχική τελική σκηνή έλαβε χώρα στο Πεντάγωνο στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, με τον Wilson να ακούει την εκκωφαντικό θόρυβο ενός αεροσκάφους να χτυπά το κτίριο.

Ωστόσο, όλα αυτά – η Αλ Κάιντα, ο Χεκματιάρ και η σκηνή της 11ης Σεπτεμβρίου – αποκόπηκαν από το σενάριο αφού το εξέτασε η CIA. Η τελική ταινία τελειώνει με τον Wilson να λαμβάνει ένα μετάλλιο για τις υπηρεσίες του στην ελευθερία στο Αφγανιστάν. Αφαιρέθηκε επίσης μια σκηνή που συζητούσε τις σφαγές Sabra και Shatilla, όπου οι δυνάμεις που υποστηρίζονταν από το Ισραήλ έσφαξαν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Οι προηγούμενες εκδόσεις του σεναρίου απεικόνιζαν επίσης τους Σοβιετικούς κάπως συμπαθητικά, με έναν ήρωα από αυτούς να σημειώνει ότι οι σοβιετικές φρικαλεότητες στο Αφγανιστάν περιλάμβαναν και το γεγονός ότι “τους ανάγκασαν να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν”. Αυτό επίσης κόπηκε υπέρ της απεικόνισης των Σοβιετικών στρατιωτών ως βάναυσων και απερίσκεπτων τεράτων που σφάζουν τον τοπικό πληθυσμό.

WHISKEY TANGO FOXTROT (2016)

Η δραματική κωμωδία – στην οποία πρωταγωνιστούν η Tina Fey, η Margot Robbie και ο Martin Freeman ως δυτικοί δημοσιογράφοι που καλύπτουν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν – ήταν κάτι σαν αποτυχία στο box office. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να μειώσει σημαντικά τις απώλειες με τα γυρίσματα στην αεροπορική βάση Kirtland στο Νέο Μεξικό (όπως ακριβώς έκανε και το “Lone Survivor”) και χρησιμοποίησε πραγματικούς Αμερικανούς πεζοναύτες ως κομπάρσους. Σε αντάλλαγμα, οι παραγωγοί παρέδωσαν σημαντικό έλεγχο στην επιμέλεια της ιστορίας στον στρατό, ο οποίος επέμενε να αλλάξει μια σκηνή όπου ένα φορτηγό του Αμερικανικού στρατού έπεφτε πάνω σε πλήθος πολιτών. Στην εγκεκριμένη τελική ταινία, δεν υπάρχουν εικόνες από αυτό και το περιστατικό αναφέρεται μόνο σε ένα ειδησεογραφικό τμήμα 20 δευτερολέπτων που το περιγράφει απλώς ως “ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη ένα φορτηγό του στρατού“.

Η συντριβή ήταν πραγματικό περιστατικό. Το 2006, το φορτηγό διέσχιζε την Καμπούλ σε ώρα αιχμής, σκοτώνοντας τουλάχιστον τρεις πολίτες και τραυματίζοντας πολλούς άλλους. Το “Whisky Tango Foxtrot” βασίζεται στα απομνημονεύματα της Αμερικανίδας δημοσιογράφου Kim Barker “The Taliban Shuffle”. Το περιστατικό παίζει σημαντικό ρόλο στο βιβλίο της ως το σημείο όπου τελικά κατάλαβε πόσο άσκοπος και μη κερδοφόρος ήταν ο πόλεμος, πόσο δεν υπήρχε καμία λογοδοσία για τους πλούσιους και ισχυρούς και καμία δικαιοσύνη για τους “μη έχοντες”. Το περιγράφει και στις επόμενες αντι-αμερικανικές ταραχές ως “ένα σημαντικό σημείο ρήξης στο Αφγανιστάν, την στιγμή που είδαμε για πρώτη φορά πόσο θυμωμένοι ήταν κάποιοι Αφγανοί, πόσο ώριμη ήταν η χώρα για την επιστροφή των Ταλιμπάν, πόσο χωρίς ηγέτη ήταν πραγματικά το Αφγανιστάν”. Ωστόσο, στην ταινία, η συντριβή αναφέρεται πολύ περιληπτικά, κάνοντας τους εξεγερμένους Αφγανούς να φαίνονται παράλογα θυμωμένοι και βίαιοι, ένα κλασικό στερεότυπο των Χολυγουντιανών ταινιών για τον Αφγανικό πόλεμο.

IRON MAN (2008)

Το αρχικό σενάριο του «Iron Man» ήταν αναμφισβήτητα ειρηνικό, με τον πρωταγωνιστή Tony Stark να προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την τεράστια αυτοκρατορία παραγωγής του για να πολεμήσει ενάντια στους κερδοσκόπους του πολέμου και το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα. Ωστόσο, μετά την εμπλοκή του Πενταγώνου, με τον Philip Strub να ενεργεί ξανά ως στρατιωτικός σύνδεσμος, ο τόνος της ταινίας άλλαξε ριζικά. Μεγάλο μέρος των μαχών στην ταινία διαδραματίζεται στο σύγχρονο Αφγανιστάν, με τον Αμερικανικό στρατό να υπηρετεί τον ρόλο των Καλών Παιδιών. Υπό αυτή την έννοια, η στάση της ταινίας για τον πόλεμο αντιστράφηκε.

Σε αντάλλαγμα, η συμφωνία παραγωγής σημειώνει ότι ο στρατός θα επέτρεπε τα γυρίσματα της ταινίας στην αεροπορική βάση Edwards, ακριβώς βόρεια του Λος Άντζελες, θα παρείχε “περίπου 150 κομπάρσους στην αεροπορική βάση Edwards που θα υποδύονταν στρατιωτικούς από διάφορες υπηρεσίες και Αφγανούς υπηκόους”, θα βοηθούσε στην παραγωγή περίπου 100 στολών και θα έδινε την ευκαιρία να χρησιμοποιηθούν διάφορα ακριβά αεροσκάφη.
Ο Tom Secker, όταν του ζητήθηκε να αξιολογήσει τον ρόλο της κινηματογραφικής βιομηχανίας των ΗΠΑ στην παράταση του πολέμου στο Αφγανιστάν, απάντησε:

“Η κάλυψη του πολέμου του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν από το Χόλιγουντ ήταν αξιοσημείωτη λόγω της απουσίας του, της σιωπής του και της χρήσης μικρόκοσμων χωρίς περιεχόμενο που αναπαριστά τον πόλεμο, αντί να τον εξερευνήσουν ή να τον εξηγήσουν. Το “Iron Man” και το “Lone Survivor” – δύο υπερπαραγωγές που υποστηρίζονται από το Πεντάγωνο – διαδραματίζονται και τα δύο κατά την διάρκεια της Αμερικανικής κατοχής, αλλά η κλίμακα αυτής της κατοχής και το χάος που προκαλούσε στην χώρα αγνοούνται και από τις δύο αφηγήσεις, προς όφελος αυστηρά εστιασμένων κινηματογραφικών συνεκδοχών που αποφεύγουν βολικά τον πόνο όλων των εμπλεκομένων. Υπό αυτή την έννοια, φυσικά το Χόλιγουντ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαιώνιση του πολέμου. Είτε απέτυχαν να υπενθυμίσουν στον κόσμο ότι ο πόλεμος συνεχιζόταν ακόμη, είτε τον ζωγράφισαν με ηρωικά, απενοχοποιημένα χρώματα που τον έκαναν να μοιάζει με μια καλοκάγαθη περιπέτεια στην άλλη άκρη του κόσμου, αντί για συντριπτικό, καταστροφικό γεωπολιτικό αχταρμά που πραγματικά είναι. κατέληξε ο Secker

ΕΝΑΣ ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ωστόσο, το Πεντάγωνο δεν ασχολείται μόνο με ταινίες μεγάλου προϋπολογισμού του Χόλιγουντ. Σχεδόν Κάθε Μέσο χρησιμοποιείται για την διάδοση ενός φιλοπολεμικού μηνύματος. Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα δείχνουν ότι ο στρατός έστειλε τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ στο Αφγανιστάν για την τηλεοπτική σειρά-ντοκιμαντέρ υπερθέρμανσης του πλανήτη “Years of Living Dangerously”. Αυτό ήταν, μια αστεία, προσπάθεια να παρουσιαστεί ο αμερικανικός στρατός – ο μεγαλύτερος ρυπαντής στον κόσμο – ως μια καλή δύναμη όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, δείχνοντας τον πρώην bodybuilder και τις υποτιθέμενες προσπάθειές του να δημιουργήσει συστήματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε όλη την Μέση Ανατολή. Η ποπ κουλτούρα είναι γεμάτη από στρατηγικά τοποθετημένα φιλοπολεμικά μηνύματα.

Για παράδειγμα, έγγραφα δείχνουν ότι η OCPA-W τοποθέτησε προσεκτικά ένστολους υπαλλήλους σε κατάλληλες θέσεις στο κοινό της εκπομπής παιχνιδιού “The Price is Right”. Ο στρατός πληρώνει εκατομμύρια δολάρια στην National Football League για να βάλει στρατεύματα στο γήπεδο ή να πετάξει αεροσκάφη πάνω από το στάδιο πριν από μεγάλους αγώνες ποδοσφαίρου, μετατρέποντας ολόκληρη την εκδήλωση σε μια προσπάθεια στρατολόγησης. Διαθέτει επίσης μια ομάδα βιντεοπαιχνιδιών που ονομάζεται «US Army Esports», που βοηθά να συσχετιστεί ο στρατός με την διασκέδαση στο μυαλό των παιδιών.

Major General Frank Muth, head of Army recruiting & the Army eSports project, openly explains how their sinister strategy of having recruiters on Twitch—in a clandestine and subversive manner—groom teens into joining pic.twitter.com/rie8Xafy7l

— Eyes Left (@EyesLeftPod) July 16, 2020

Έχουν επίσης κατηγορηθεί ότι χρησιμοποιούν τις ίδιες τεχνικές προσέλκυσης που χρησιμοποιούν οι παιδόφιλοι, για να στρατολογήσουν παιδιά και για να συμμετάσχουν στην πολεμική τους μηχανή. Το μουσικό βίντεο για το τραγούδι του ποπ σταρ Katy Perry “Part of Me” γυρίστηκε στην Στρατιωτική Βάση Camp Pendleton της Καλιφόρνια και δείχνει τον Perry να ξεπερνά έναν άσχημο χωρισμό κατατασσόμενος στους Πεζοναύτες. Με την εκπαιδευτική διαδικασία να δείχνει πως ξαναβρίσκει τον εαυτό του και να εξελίσσεται ως άτομο. Όταν το Fox News ρώτησε την ομάδα του Perry εάν ​​είχαν πληρωθεί από τον στρατό για το βίντεο, αρνήθηκαν να απαντήσουν. Το βίντεο έχει αυτήν την στιγμή 887 εκατομμύρια προβολές στο YouTube.

«Ολόκληρη η βιντεοσκόπηση… είναι κατευθείαν από την [ναζί δημιουργό ταινιών] Leni Riefenstahl: οι ίδιες ηρωικές λήψεις προς τα πάνω, η ίδια φετιχοποίηση της φυσικής δύναμης των αστραφτερών οπλισμών, της αυστηρότητας και του μηχανισμού των ανθρώπινων όντων που συνενώνονται σε ζωντανές στρατιωτικοποιημένες μονάδες», έγραψε η φεμινίστρια κριτικός Naomi Wolf, η οποία χαρακτήρισε το τραγούδι «πολεμική προπαγάνδα».

Οι τηλεοπτικές ειδήσεις είναι επίσης γεμάτες με πρώην υψηλόβαθμους στρατιωτικούς που παίζουν τον ρόλο του ουδέτερου εμπειρογνώμονα ενώ προσκολλώνται, σαν λέιζερ, σε φιλοπολεμικά σημεία συζήτησης, συμβάλλοντας στο να δώσουν στην κάλυψη της σύγκρουσης, από τις ειδήσεις της καλωδιακής τηλεόρασης, μια αποφασιστικά χουντική τάση. Αυτό που τελικά υπογραμμίζουν αυτά τα έγγραφα είναι οι βαθιές διασυνδέσεις μεταξύ του Χόλιγουντ και του κράτους εθνικής ασφάλειας. Λίγοι Αμερικανοί βιώνουν τον πόλεμο από κοντά. Ακόμη λιγότεροι συνειδητοποιούν ότι οι απεικονίσεις της σύγκρουσης έρχονται σε μεγάλο βαθμό με την μεσολάβηση του στρατού.

Σε εκατοντάδες ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές, κάθε λέξη και εικόνα έχει ελεγχθεί προσεκτικά και υπογραφεί από ανώτερα στρατιωτικά στελέχη, όλες με την μέγιστη προσπάθεια να πείσουν τους θεατές, να υποστηρίξουν θανατηφόρες και κατάφωρα ανήθικες εκστρατείες σε όλο τον κόσμο.

Ο στρατός συνειδητοποίησε την δύναμη του Χόλιγουντ, (δημιουργία εικόνων) πριν από πολύ καιρό. Είναι καιρός οι Αμερικανοί να συνειδητοποιήσουν ότι, όταν παρακολουθούν ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές για τον πόλεμο, πολύ συχνά δεν βλέπουν ουδέτερα έργα τέχνης, αλλά προσεκτικά κατασκευασμένα κομμάτια προπαγάνδας για την εθνική ασφάλεια.

***
@Alan MacLeod: Δημοσίευσε δύο βιβλία: Bad News From Venezuela: Twenty Years of Fake News και Misreporting and Propaganda in the Information Age: Still Manufacturing Consent , καθώς και μια σειρά ακαδημαϊκών άρθρων . Έχει επίσης συνεισφέρει στο FAIR.org , The Guardian , Salon , The Grayzone , Jacobin Magazine και Common Dreams.

@Για το terrapapers.com μετάφραση και διασκευή Δήμητρα Ν.

Διαβίβασε το pdf για να μάθεις πως κλείνονται οι συμφωνίες για να σε ταΐζουν κουτόχορτο.

Pentagon-Production-Assistance-Agreement-for-Top-Gun-Maverick-a-k-a-Island-Plaza

***

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ
ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΤΡΙΛΟΓΙΑ

“Η ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ”

ΗΩ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ

ORGONODROME.GR