Topics:

Διαλύοντας τον Τίτλο του Άχρηστου

Ο Νίκου Φλώρος είναι περισσότερο γνωστός για την δημιουργία γλυπτών έργων με πρώτη ύλη αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών. Πρόκειται για μία τεχνική την οποία εμπνεύσθηκε ο ίδιος και κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στην Νέα Υόρκη το...

Διαλύοντας τον Τίτλο του Άχρηστου

Ο Νίκου Φλώρος είναι περισσότερο γνωστός για την δημιουργία γλυπτών έργων με πρώτη ύλη αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών.

Πρόκειται για μία τεχνική την οποία εμπνεύσθηκε ο ίδιος και κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στην Νέα Υόρκη το 2003.

Το έργο του, επιλέχθηκε από το εκπαιδευτικό σύστημα της Βραζιλίας ώστε να ενταχθεί στα σχολικά εγχειρίδια. (Σαν εμάς με την εισαγωγή του τσιρλίντινγκ, ένα πράγμα)

Ψηλός. Ευθυτενής. Μουσάκι επιμελημένο «τόσο, όσο». Δέρμα λευκό και αδιόρατα χλωμό. Φοράει μακρύ καφέ tailor-made παλτό και ασορτί γάντια. Δεν θα με εξέπληττε αν τον συναντούσα σε σαλόνι της τσαρικής Ρωσίας ή σε έργο του Ντοστογιέφσκι. Μπαινοβγαίνει στα γκράντε σαλόνια με την άνεση ψαριού στο νερό, τα έργα του έχουν φιλοξενηθεί στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, αλλά πίσω από την εστέτ εικόνα του κρύβεται ένας Έλληνας καλλιτέχνης του κόσμου, καθόλου σνομπ.

Τα νατουραλιστικά πορτρέτα του Φλώρου απεικονίζουν συνήθως το κεφάλι ή την προτομή μιας θρυλικής προσωπικότητας, κοιτώντας μπροστά, με αναφορά στην βαθύτερη φιλοσοφική και καλλιτεχνική έμπνευση των πορτρέτων Φαγιούμ, δίνοντας έμφαση στο βλέμμα με στόχο την έκφραση της ψυχής και του πνευματικού δυναμισμού του εικονιζόμενου προσώπου.

Η ανακυκλωμένη τέχνη του Νίκου Φλώρου, από δοχεία αλουμινίου δίνει έναν νέο σκοπό στα αντικείμενα που έχουν “τελειώσει” με την αρχική τους χρήση. Η ανακύκλωση αυτών των αντικειμένων σε έργα τέχνης εξοικονομεί πόρους και μειώνει την ποσότητα που πηγαίνει στις χωματερές.

Ο Έλληνας αυτός καλλιτέχνης έχει λάβει παγκόσμια αναγνώριση και βραβεία για το έργο τέχνης του, καθώς και εκτεταμένη κάλυψη από τον παγκόσμιο Τύπο, συμπεριλαμβανομένων των Reuters, Fashion TV, Reuters, BBC, SkyNews, ABC News, New York Times, Vogue, W, Associated Press, La Republica, International Wall Street Journal, Getty Images, Itar Tass, International ART Forum και πολλά άλλα μέσα ενημέρωσης και τηλεόρασης σε όλο τον κόσμο.

Μήνυμα μέσα από το έργο του.

*Η εποχή μας χρειάζεται ευεργέτες, όχι χορηγούς. Με τον χορηγό ισχύει το “σου δίνω-μου δίνεις”. Η τέχνη δεν είναι εμπορικό προϊόν, είναι πνευματικό προϊόν που δεν μπορείς να το πακετάρεις. Έπρεπε να υπάρχουν ευεργέτες να προσφέρουν. Λυπάμαι που το λέω, υπάρχουν πολλοί πλούσιοι Έλληνες, εφοπλιστές κυρίως, που δεν ασχολούνται καθόλου με αυτά, ούτε βοηθάνε. Έχω έρθει σε επαφή με αρκετούς από αυτούς αλλά είναι άσχετοι με την τέχνη. Ο πλούσιος κοιτάει το ένα να το κάνει άλλο ένα, δεν τον ενδιαφέρει να επενδύσει μ’ αυτόν τον τρόπο. Η χώρα μας δεν θα ήταν σ’ αυτή την δύσκολη θέση αν όλοι οι πλούσιοι Έλληνες του εξωτερικού την βοηθούσαν. Είναι κοροϊδία και τραγικό που όλοι αυτοί έρχονται στην Ελλάδα και κάνουν φιλανθρωπικά events και παριστάνουν ότι θέλουν να μας βοηθήσουν. Δεν μπορείς κυρία μου να παίρνεις ένα κομμάτι ψωμί και να πηγαίνεις σε μία φτωχογειτονιά με συνοδεία δέκα ατόμων και να λες ότι τους βοηθάς. Δεν τους βοηθάς. Δημιούργησε θέσεις εργασίας, δημιούργησε Παιδεία! Μέσα από την Παιδεία θα σωθεί αυτός ο τόπος.

*Δες το ωραίο μέσα στα πιο απλά πράγματα, μέσα στο τίποτα, στο ευτελές. Δημιούργησε  ένα ερέθισμα στον άλλο, να ξεσκουριάσει το μυαλό του, μέσα από την σαβούρα που βλέπει στην υποκουλτούρα των media.

*Εμένα με ενδιαφέρει να υπάρχουν στο μέλλον τα έργα μου, όχι το όνομά μου και να εξακολουθούν να περνάνε το μήνυμα του καλλιτέχνη. Η υστεροφημία μου δεν με ενδιαφέρει.

*Η άποψη ενός τσοπάνη με ενδιαφέρει περισσότερο από αυτή του ιστορικού τέχνης. ο τσοπάνης θα σου πει την αλήθεια, την ουσία. Θα σου πει «μου αρέσει – δεν μου αρέσει». Άλλωστε οι κριτικοί τέχνης, εκπροσωπούν τα συμφέροντα ενός είδους μάρκετινγκ στον τομέα, ενδιαφέρονται να πακετάρουν και να πλασάρουν κάποιον.

*Είναι πολύ δύσκολο να πείσεις κάποιον που έχει μάθει ότι στην ζωή όλα είναι χρήμα και εξαγοράζονται, για μια υψηλή ιδέα. Τρομάζουν με τις διαφορετικές ιδέες, γιατί έτσι μπορεί να αφυπνίσεις τον λαό. Κι όταν αφυπνίζεις, ο λαός αποκτά κρίση και κινδυνεύει η εξουσία τους. Θέλουν μόνο στρατευμένη τέχνη, αυτό που τους εκπροσωπεί, για να μπορούν να την κάνουν ένα κομμάτι που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

*Σαν πυροτέχνημα στον μαύρο απέραντο ουρανό. Ένα σύστημα εκπαίδευσης που θα δημιουργούσε ανθρώπους με κρίση. Ω! Τι όμορφη έκπληξη! Όπως στην ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών», που είπε ο καθηγητής στους μαθητές του: «ανοίξτε το βιβλίο και σκίστε την τάδε σελίδα». Να υπήρχαν βιβλία που θα είχαν ψέματα και αλήθειες και κάθε μαθητής θα έψαχνε μόνος του τις αλήθειες και θα έσκιζε τις σελίδες με τα ψέματα.

*Να υπήρχαν οντότητες και όχι μάζες ανθρώπων. Σίγουρα, αυτό θα κατέστρεφε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας.

*Χαίρομαι αν το έργο μου ξεπεράσει τον εαυτό μου. Να δεις μεν την τέχνη ως συνέχεια του εαυτού σου, αλλά και ότι αυτό δεν ανήκει σε σένα. Είναι μία ιδέα που ήρθε από πάνω, από το σύμπαν, για να περάσεις, μέσω αυτής και να υλοποιήσεις ένα μήνυμα σε ανθρώπους. Αν αυτό το μήνυμα δεν έχει ουσία, δεν αξίζει να παραμείνει το όνομά σου. Άλλωστε, τα έργα μου έχουν το στοιχείο του εφήμερου, δεν ξέρω πόσα χρόνια θα αντέξουν. Σημασία έχει τι παίρνεις από αυτά και πόσο καλύτερος άνθρωπος γίνεσαι μέσα από τα έργα σου. Αυτό σκέφτομαι όταν πέφτω και κοιμάμαι τα βράδια.

*Μία ταχύτητα τρελή στο μυαλό μου που σκέφτεται να κάνει πολλά πράγματα σε σχέση με την δημιουργία. Πολλές φορές το μυαλό μου μπλοκάρει γιατί απαιτούνται και χρήματα για να υλοποιήσω όλα αυτά. Η τέχνη απαιτεί χρήματα! Μην ξεχνάμε ο Ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος κ.ά. είχαν ανθρώπους, αυλή, που τους υποστήριζαν πολιτικά και  οικονομικά. Σήμερα δεν υπάρχει αυτό. Θα ήθελα να ζω στην εποχή της μεγάλης Αικατερίνης.

*Να θυσιάσεις τη ζωή σου για κάτι που θεωρείς ότι έχει αξία.

*Σήμερα έχει χαθεί η έννοια της θυσίας, έχουμε βολευτεί, φοβόμαστε. Φοβάσαι τι; Ο άλλος έδωσε το κεφάλι του για μία ιδέα. Σήμερα για μία ιδέα δεν αφήνουμε τον καναπέ μας και το τηλεκοντρόλ.

***
@OWL / miasala.com