Topics:

Η Δικαίωση των Λογικών

Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς ξεκίνησε η πανδημία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) παγώνει την δεύτερη φάση της έρευνας για την προέλευση του κορονοϊού και την απαρχή της πανδημίας. Οπως γράφει το Nature, η απόφαση...

φυσική ιατρική

Η Δικαίωση των Λογικών

Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς ξεκίνησε η πανδημία.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) παγώνει την δεύτερη φάση της έρευνας για την προέλευση του κορονοϊού και την απαρχή της πανδημίας. Οπως γράφει το Nature, η απόφαση ελήφθη «αθόρυβα», με το επιχείρημα ότι η Κίνα εξακολουθεί να βάζει εμπόδια στην έρευνα, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει τον οδικό χάρτη για την αντιμετώπιση μελλοντικών πανδημιών.

Η έρευνα ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2021, όταν ο ΠΟΥ κάλεσε μια διεθνή ομάδα εμπειρογνωμόνων, οι οποίοι ταξίδεψαν στην Γουχάν της Κίνας και μαζί με Κινέζους επιστήμονες εξέτασαν στοιχεία για το πότε και πώς μπορεί να εμφανίστηκε ο ιός. Η ομάδα δημοσίευσε μια έκθεση τρεις μήνες αργότερα, περιγράφοντας τέσσερα πιθανά σενάρια για την προέλευση του κορονοϊού. Οπως είναι γνωστό, ως πιο πιθανό από τα σενάρια αυτά είναι ότι ο SARS-CoV-2 μεταδόθηκε στον άνθρωπο από νυχτερίδες, πιθανώς μέσω ενός ενδιάμεσου είδους.

Στην δεύτερη φάση της έρευνας, οι εμπειρογνώμονες υποτίθεται ότι θα μετέτρεπαν τα σενάρια σε επιστημονικές εξηγήσεις. Ωστόσο, δύο χρόνια μετά από εκείνο το ταξίδι, η έρευνα εγκαταλείπεται. «Δεν υπάρχει δεύτερη φάση. Ο ΠΟΥ είχε σχεδιάσει η έρευνα να εξελιχθεί σε διαφορετικές φάσεις, αυτό όμως έχει αλλάξει, καθώς υπήρξαν πολιτικά κι άλλα εμπόδια» λέει στο Nature η Μαρία βαν Κερκάβε, επιδημιολόγος του ΠΟΥ στην Γενεύη της Ελβετίας.

Αν και υπάρχουν ερευνητές που συνεχίζουν να δουλεύουν πάνω στο ζήτημα της προέλευσης του ιού, με πειράματα σε νυχτερίδες και άλλα ζώα και με αναλύσεις συντηρημένων δειγμάτων και λυμάτων, έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και είναι πλέον αδύνατο να φθάσουν σε μια ολοκληρωμένη έρευνα.

Στις αρχές του 2020, μέλη της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ ανέφεραν ότι ο ιός προήλθε από κινεζικό εργαστήριο. Στην Γουχάν λειτουργεί Ινστιτούτο Ιολογίας που διαθέτει εργαστήριο υψηλής ασφαλείας, το οποίο ασχολείται και με κορονοϊούς. Στην έκθεση των εμπειρογνωμόνων του ΠΟΥ αναφέρεται το σενάριο διαφυγής του ιού από εργαστήριο, με την επισήμανση, βέβαια, ότι κάτι τέτοιο θεωρείται “εξαιρετικά απίθανο”. Και μόνη, όμως, η αναφορά σε ένα τέτοιο σενάριο ήταν αρκετή για να πυροδοτήσει νέα ένταση ανάμεσα στην Δύση (με επίκεντρο, φυσικά, τις ΗΠΑ) και την Κίνα.

«Αυτό ήταν ένα βασικό σημείο διαμάχης με Κινέζους ερευνητές και αξιωματούχους» αναφέρει στο Nature ο Ντομινίκ Ντόιερ, ιολόγος στο New South Wales Health Pathology, στο Σίδνεϊ, ο οποίος υπήρξε μέλος της ομάδας του ΠΟΥ. Τον Ιούλιο του 2021, ο ΠΟΥ δημοσιοποίησε προς τις χώρες της αρμοδιότητάς του τα επόμενα βήματα στην έρευνα. Αυτά περιελάμβαναν την αξιολόγηση των αγορών άγριων ζώων μέσα και γύρω από την Γουχάν και τις φάρμες που προμήθευαν αυτές τις αγορές, καθώς και ελέγχους εργαστηρίων στην περιοχή όπου εντοπίστηκαν τα πρώτα κρούσματα.

Ωστόσο, οι Κινέζοι αξιωματούχοι απέρριψαν τα σχέδια του ΠΟΥ, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχε η σύμφωνη γνώμη όλων των χωρών και ότι δεν ήταν σημαντικό να διερευνηθούν περαιτέρω «απίθανα σενάρια».

Τον Αύγουστο του 2021, οι εμπειρογνώμονες του ΠΟΥ έγραψαν ένα σχόλιο στο Nature, προειδοποιώντας ότι «κλείνουν οι πόρτες για την έρευνα». «Γράψαμε αυτό το κείμενο επειδή ανησυχούσαμε ότι η δεύτερη φάση μπορεί να μην συμβεί» δηλώνει η Μαριόν Κόοπμανς, ιολόγος στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Erasmus στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας και μέλος της αποστολής στην Γουχάν.

Ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο ΠΟΥ δεν το πάλεψε αρκετά ώστε να συνεχιστεί η έρευνα σε κινέζικο έδαφος, (αλίμονο, όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν) ενώ άλλοι αναφέρουν ότι ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, Γκεμπρεγέσους  συνεχίζει τις προσπάθειες συνεργασίας και ανταλλαγής πληροφοριών και δεδομένων με την Κίνα. Το Nature απευθύνθηκε στο κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών ζητώντας ένα σχόλιο για όλα αυτά, αλλά απάντηση δεν έλαβε.

Εκτός της επίσημης έρευνας του ΠΟΥ, έχουν γίνει και μερικές αυτόνομες μελέτες σχετικά με την προέλευση του κορονοϊού. Τον περασμένο Μάιο, Κινέζοι ερευνητές δημοσίευσαν τα αποτελέσματα μιας ανάλυσης τουλάχιστον 88.000 δειγμάτων αίματος και πλάσματος, που είχαν συλλεγεί μεταξύ 1ης Σεπτεμβρίου και 31ης Δεκεμβρίου 2019, αλλά δεν βρήκαν αντισώματα κατά του SARS-CoV-2. Μια άλλη, επίσης κινεζική μελέτη ανέφερε ότι βρέθηκαν ίχνη του SARS-CoV-2 τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2020 στην αγορά θαλασσινών Χουανάν, στην Γουχάν.

Πότε λήγει η πανδημία;

Αυτή την στιγμή ο ΠΟΥ θεωρεί ότι η πανδημία βρίσκεται σε μεταβατική καμπή και ότι μέσα στους επόμενους μήνες θα μπορούσε να κηρυχθεί η λήξη της. Στην πιο πρόσφατη συνεδρίασή της, η αρμόδια Επιτροπή του ΠΟΥ, για πρώτη φορά ύστερα από τρία χρόνια άνοιξε την συζήτηση για μείωση του επιπέδου συναγερμού, το οποίο παραμένει ύψιστο από τον Ιανουάριο του 2020. Η Επιτροπή Εκτακτης Ανάγκης για την νόσο Covid-19 θέτει συγκεκριμένους όρους για να κατεβάσει το επίπεδο συναγερμού, να κηρύξει δηλαδή την λήξη της πανδημίας.

Εμβόλιο Covid. Χειρότερο από την αρρώστια;

Η Operation Warp Speed ​​έφερε στην αγορά στις Ηνωμένες Πολιτείες δύο εμβόλια mRNA, που παράγονται από την Pfizer και τη Moderna. Τα προσωρινά δεδομένα υποδηλώνουν “υψηλή αποτελεσματικότητα” και για τα δύο αυτά εμβόλια, τα οποία βοήθησαν στην νομιμοποίηση της Άδειας Χρήσης Έκτακτης Ανάγκης (EUA) από τον FDA. Ωστόσο, η εξαιρετικά γρήγορη μετακίνηση αυτών των εμβολίων μέσω ελεγχόμενων δοκιμών και σε μαζική ανάπτυξη εγείρει πολλαπλές ανησυχίες για την ασφάλειά τους.

Ενώ οι άνθρωποι που παρέμεναν δύσπιστοι και λογικοί, για τα πειραματικά εμβόλια για τον COVID χλευάζονταν και υποτιμούνταν από τις κυβερνήσεις και τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι κερδίζουν τώρα όλο και περισσότερο αξιοπιστία καθώς συνεχίζουν να αυξάνονται τα στοιχεία που δείχνουν ότι τα νέα αυτά εμβόλια του Covid 19 δεν έχουν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα που τους αποδόθηκε αρχικά.

Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα συνέβη τον Οκτώβριο του 2022, όταν ένα στέλεχος της Pfizer εμφανίστηκε να λέει σε μια ειδική επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι ο φαρμακευτικός γίγαντας εργοδότης του (ο οποίος παρήγαγε μαζικά εμβόλια για τον COVID) ότι η εταιρεία δεν ήξερε καν αν αυτό που δημιούργησε σταματούσε την μετάδοση του ιού επειδή ΠΟΤΕ δεν μπήκε στον κόπο να δοκιμάσει αν ήταν έτσι.

Αυτή η αποκάλυψη, η οποία επιβεβαίωσε τα ρεπορτάζ από πολλά ανεξάρτητα μέσα, οδήγησε σε εκτεταμένη οργή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς ολόκληρη η ιδέα πίσω από την ευρέως χρησιμοποιούμενη πρακτική των εντολών εμβολίων ήταν η ότι οι εμβολιασμοί σταματούν την μετάδοση του ιού – ένα αφήγημα που διαδόθηκε ακόμη και από την Διευθύντρια των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ, Ροσέλ Γουαλένσκι και τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.

Όπως επίσης ένταση έχει προκληθεί στις ΗΠΑ, μετά την δημοσίευση ενός βίντεο, που δείχνει την συνομιλία ενός «μυστικού» δημοσιογράφου με στέλεχος της Pfizer, Jordan Tristan Walker, αναγεννώντας τις ιστορίες συνωμοσίας γύρω από τον κορονοϊό και τα εμβόλια.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το tvpworld.com, φαίνεται να παραδέχεται ότι η ίδια η εταιρεία προχώρησε στην μετάλλαξη του ιού και πως πιστεύει πως όλα ξεκίνησαν στην Γουχάν, με την παρέμβαση του «ανθρώπινου χεριού».

Ο λόγος, που μεταλλάχθηκε ο ιός, είπε ο Walker σε έναν «μυστικό» δημοσιογράφο, ήταν για να μπορέσει η εταιρεία να παραμείνει μπροστά στο «παιχνίδι» και να συνεχίσει να αναπτύσσει εμβόλια.

«Ένα από τα πράγματα που διερευνούμε [εμείς  στην Pfizer] είναι ότι γιατί να μην τον μεταλλάξουμε μόνοι μας [τον κορονοϊό] για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε -να αναπτύξουμε προληπτικά νέα εμβόλια, σωστά; Άρα, πρέπει να το κάνουμε. Αν όμως το κάνουμε αυτό, υπάρχει κίνδυνος, όπως θα μπορούσατε να φανταστείτε. Κανείς δεν θέλει να έχει μια φαρμακευτική εταιρεία που μεταλλάσσει ιούς», είπε ο Walker.

Ο Walker συνέχισε:

«Από ό,τι άκουσα [οι επιστήμονες της Pfizer] την βελτιστοποιούν [την διαδικασία μετάλλαξης του κορωνοϊού], αλλά προχωρούν αργά επειδή όλοι είναι πολύ προσεκτικοί -προφανώς, δεν θέλουν να την επιταχύνουν πάρα πολύ. Νομίζω ότι προσπαθούν επίσης να το κάνουν ως διερευνητική διαδικασία». Ο Walker, εκλιπαρώντας για την σιωπή του «μυστικού» δημοσιογράφου, είπε ότι «για να γίνει αυτό, σκόπιμα μολύνουν πιθήκους με τον ιό».

«Μην το πεις σε κανέναν. Υποσχέσου ότι δεν θα το πεις σε κανέναν. Ο τρόπος με τον οποίο το πείραμα θα λειτουργούσε είναι ότι βάζουμε τον ιό σε πιθήκους και τους αναγκάζουμε διαδοχικά να συνεχίσουν να μολύνουν ο ένας τον άλλον και συλλέγουμε σειριακά δείγματα από αυτούς». Ο Walker εξέφρασε, επίσης, την υποψία ότι ο ιός ξεκίνησε στην Γουχάν μέσω ανθρώπινης παρέμβασης.

«Πρέπει να είστε πολύ «εύπιστοι» (συνεχίζει ο Walker), για να θεωρείτε ότι αυτός ο ιός [κορονοϊός] που μεταλλάσσετε δεν δημιουργεί κάτι που πηγαίνει παντού. Που, υποπτεύομαι, είναι ο τρόπος με τον οποίο ξεκίνησε ο ιός στη Γουχάν, για να είμαι ειλικρινής. Δεν έχει νόημα αυτός ο ιός να εμφανίστηκε από το πουθενά. Είναι βλακώδες», είπε ο Walker.

Το ενδεχόμενο ανθρώπινης παρέμβασης το βλέπουμε και σε άρθρο της ygeiamasnews που αναρτήθηκε  στις 09/02/2023 το οποίο αναφέρει:

O διευθύνων σύμβουλος της Moderna, Stephane Bancel, μιλώντας πρόσφατα στο Νταβός, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, παραδέχτηκε ότι η εταιρεία του παρήγαγε 100.000 δόσεις εμβολίου κατά της Covid-19 το 2019 πριν ξεκινήσει η πανδημία! Πώς γνώριζε ο διευθύνων σύμβουλος της Moderna ότι θα υπάρξει πανδημία πριν αυτή ανακηρυχθεί επισήμως και πως ήξερε ότι θα χρειαζόντουσαν 1.000.000 δόσεις; Πώς είχε δημιουργήσει η Moderna 100.000 δόσεις εμβολίου κατά της Covid-19 πριν καν ξεκινήσει η πανδημία;

Αναπάντητα ερωτήματα που προκαλούν μεγάλες υποψίες για το αν υπήρξε τελικά «ανθρώπινο χέρι» που είναι υπαίτιο για την δημιουργία αυτής της πανδημίας. Ο Walker παραδέχτηκε ότι ο COVID-19 ήταν μια «cash cow» [= σταθερή απόδοση κερδών] για την εταιρεία και θα συνεχίσει να είναι.

Της διαφημίσεως – προπαγάνδας το ανάγνωσμα…

Το 2020, η Pfizer ξόδεψε 12 δις δολάρια για πωλήσεις και μάρκετινγκ και 9 δισεκατομμύρια δολάρια για έρευνα και ανάπτυξη. Εκείνο το έτος, η Johnson & Johnson αφιέρωσε 22 δισεκατομμύρια δολάρια για πωλήσεις και μάρκετινγκ και 12 δισεκατομμύρια δολάρια για έρευνα και ανάπτυξη. Οι προσπάθειες του κλάδου ανταμείφθηκαν. Δισεκατομμύρια δολάρια σε διαφημίσεις είχαν ως αποτέλεσμα εκατομμύρια Αμερικανοί να συντονιστούν στον προγραμματισμό που επιχορήγησε η Pfizer.

Ο Τύπος προώθησε τα προϊόντα τους και σπάνια αναφέρθηκε στο ιστορικό αδικαιολόγητου πλουτισμού, (δες το ακόλουθο pdf pfizer_settlement_agreement 0)

απάτης (δες το ακόλουθο pdf Johnson & Johnson to Pay More Than $2.2 Billion to Resolve Criminal and Civil Investigations OPA Department of Justice)

κι εγκληματικών ισχυρισμών (δες το ακόλουθο pdf GlaxoSmithKline to Plead Guilty and Pay $3 Billion to Resolve Fraud Allegations and Failure to Report Safety Data OPA Department of Justice της Big Pharma.

Η βιομηχανία αφιέρωσε δις  δολάρια για να χειραγωγήσει τους Αμερικανούς ώστε να πάρουν τα προϊόντα της, ενώ η κυβέρνησή τους τους αφαίρεσε το δικαίωμα νομικής δράσης. Σύμφωνα με το CNBC τα έσοδά της Pfizer της σημείωσαν ρεκόρ 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το 2022, εκ των οποίων σχεδόν 57 δισεκατομμύρια δολάρια προήλθαν από το εμβόλιο και το αντιικό χάπι Paxlovid. Και για να δούμε και τις υπόλοιπες, μόνο το 2021, γιατί μετά δεν επιβίωσαν έναντι της Pfizer…

Η Moderna συγκέντρωσε 18,4 δισεκατομμύρια δολάρια σε πωλήσεις εμβολίων για τον COVID, της AstraZeneca έφτασαν τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ της Johnson & Johnson έφτασαν τα 2,4 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι ομοσπονδιακές αγορές των εμβολίων Covid mRNA της Pfizer και της Moderna ξεπέρασαν συνολικά τα 25 δισεκατομμύρια δολάρια. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ πλήρωσε στην Moderna 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια από τα κεφάλαια των φορολογουμένων για να αναπτύξει το εμβόλιο και ο Πρόεδρος Μπάιντεν κάλεσε τους τοπικούς ηγέτες να χρησιμοποιήσουν δημόσιο χρήμα για να δωροδοκήσουν τους πολίτες ώστε να κάνουν το εμβόλιο.

Και στην Ελλάδα η κυβέρνηση, εννοείται, εφάρμοσε παρόμοιες τακτικές…

Πώς τα κατάφεραν σωστά οι «αρνητές», οι Λ Ο Γ Ι Κ Ο Ι;

Ο Scott Adams είναι ο δημιουργός του διάσημου καρτούν Dilbert. Πρόκειται για ένα σκίτσο του οποίου η ευφυΐα πηγάζει από την στενή παρατήρηση και κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Πριν από λίγο καιρό, ο Scott έστρεψε αυτές τις ικανότητες στο να σχολιάζει με διορατικότητα και με αξιοσημείωτη διανοητική ταπεινότητα την πολιτική και την κουλτούρα της χώρας μας. Όπως πολλοί άλλοι σχολιαστές και με βάση την δική του ανάλυση των στοιχείων που είχε στην διάθεσή του, επέλεξε τελικά να κάνει το «εμβόλιο του Covid». Πρόσφατα δημοσίευσε ένα βίντεο με το θέμα που κάνει τον γύρο των social media.

Ήταν ένα mea culpa στο οποίο δήλωσε: «Οι μη εμβολιασμένοι είναι οι νικητές» και, προς μεγάλη τους τιμή, «θέλω να μάθω πώς τόσοι πολλοί από τους θεατές μου πήραν την σωστή απόφαση για το «εμβόλιο» και εγώ δεν το έκανα.” (το βίντεο έχει ελληνικούς υπότιτλους, αν τους ενεργοποιήσεις)

Λέγοντας “νικητές” εννοεί ότι οι μη εμβολιασμένοι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της ύπαρξης του εμβολίου στο σώμα τους, καθώς υπάρχουν πλέον αρκετά δεδομένα σχετικά με την έλλειψη της ασφάλειάς τους. Τα εμβόλια φαίνεται τώρα να αποδεικνύουν ότι, σε σχέση με τους κινδύνους, η επιλογή να μην εμβολιαστούν έχει δικαιωθεί για τα άτομα χωρίς συννοσηρότητες. Αυτό που ακολουθεί είναι η απάντηση του Σκοτ, η οποία εξηγεί πώς η εξέταση των πληροφοριών που ήταν διαθέσιμες εκείνη την εποχή οδήγησε ένα άτομο -όπως αυτόν- να αρνηθεί το εμβόλιο.

[…] Κάποιοι είπαν ότι το «εμβόλιο» δημιουργήθηκε βιαστικά. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, μπορεί και όχι. Μεγάλο μέρος της έρευνας για τα «εμβόλια» mRNA είχε ήδη γίνει εδώ και πολλά χρόνια και οι κορωνοϊοί ως κατηγορία είναι καλά κατανοητοί, επομένως ένα κομμάτι της ανάπτυξης του «εμβολίου» είχε βιαστεί.

Το πολύ πιο σημαντικό σημείο ήταν ότι το «εμβόλιο» κυκλοφόρησε χωρίς μακροχρόνιες δοκιμές. Επομένως, εφαρμόστηκε μία από τις δύο προϋποθέσεις. Είτε δεν μπορούσε να γίνει κανένας ισχυρισμός με σιγουριά σχετικά με την μακροπρόθεσμη ασφάλεια του «εμβολίου» ή υπήρχε κάποιο εκπληκτικό επιστημονικό επιχείρημα για μια θεωρητική βεβαιότητα σχετικά με την μακροπρόθεσμη ασφάλεια αυτού του «εμβολίου». Το τελευταίο θα ήταν τόσο ασυνήθιστο που θα μπορούσε (από ό,τι ξέρω) να είναι ακόμη και το πρώτο στην ιστορία της ιατρικής.

Ως εκ τούτου, επιτεύχθηκε η πιο προφανής, πρώτη κατάσταση πραγμάτων: τίποτα δεν μπορούσε να ισχυριστεί με σιγουριά για την μακροπρόθεσμη ασφάλεια του «εμβολίου».

Δεδομένου, λοιπόν, ότι η μακροπρόθεσμη ασφάλεια του «εμβολίου» ήταν μια θεωρητική βλακεία, ο μη μετρήσιμος μακροπρόθεσμος κίνδυνος από την λήψη του θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο από έναν εξαιρετικά υψηλό βέβαιο κίνδυνο μη λήψης. Συνεπώς, ένα ηθικό και επιστημονικό επιχείρημα θα μπορούσε να προβληθεί για την χρήση του μόνο από άτομα υψηλού κινδύνου σοβαρής ασθένειας εάν εκτεθούν στον COVID. Ακόμη και τα πρώτα δεδομένα έδειξαν αμέσως ότι εγώ (καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού) δεν ήμουν στην ομάδα.

Η συνεχιζόμενη επιμονή να κυκλοφορήσει το «εμβόλιο» σε ολόκληρο τον πληθυσμό όταν τα δεδομένα αποκάλυψαν ότι όσοι δεν είχαν συννοσηρότητες διέτρεχαν χαμηλό κίνδυνο σοβαρής ασθένειας ή θανάτου από τον COVID ήταν επομένως ανήθικη και αντιεπιστημονική.

Το επιχείρημα ότι η μετάδοση από τους μη ευάλωτους στους ευάλωτους ως αποτέλεσμα για τον μαζικό εμβολιασμό θα μπορούσε να σταθεί μόνο εάν είχε τεκμηριωθεί η μακροπρόθεσμη ασφάλεια του εμβολίου, κάτι που δεν είχε γίνει. Δεδομένης της έλλειψης αποδείξεων μακροπρόθεσμης ασφάλειας, η πολιτική μαζικού εμβολιασμού έθετε σαφώς σε κίνδυνο την ζωή νέων ή υγιών.

Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων δεν το αναγνώρισαν καν αυτό, δεν εξέφρασαν οποιαδήποτε ανησυχία για την σοβαρή ευθύνη που αναλάμβαναν επειδή έθεταν εν γνώσει τους ανθρώπους σε κίνδυνο και υπέδειξαν πώς είχαν σταθμίσει τους κινδύνους πριν φτάσουν στις θέσεις πολιτικής τους. Αυτός ήταν ένας πολύ ισχυρός λόγος για να μην εμπιστευόμαστε την πολιτική ή τους ανθρώπους που την καθορίζουν. Στην πραγματικότητα, η γλώσσα των υπευθύνων χάραξης πολιτικής ήταν ανέντιμα μονοσήμαντη και οι συμβουλές που πρόσφεραν δεν υποδήλωναν κανέναν κίνδυνο να λάβουν το εμβόλιο. Αυτή η συμβουλή ήταν απλώς ψευδής (ή, αν προτιμάτε, παραπλανητική,) με βάση τα στοιχεία της εποχής.

Δεδομένα που δεν υποστήριζαν τις πολιτικές σχετικά με τον COVID καταστέλλονταν ενεργά και μαζικά.

Απλές αναλύσεις ακόμη και των πρώιμων διαθέσιμων δεδομένων έδειξαν ότι το ίδρυμα ήταν διατεθειμένο να κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δαπάνη δημόσιων πόρων για την πρόληψη ενός θανάτου από τον COVID από οποιοδήποτε άλλο είδος θανάτου. Γιατί αυτή η δυσαναλογία; Απαιτήθηκε μια εξήγηση αυτής της υπερβολικής αντίδρασης. Η πιο ευγενική εικασία ως προς το τι το οδηγούσε ήταν «ο παλιός καλός, ειλικρινής πανικός». Αλλά εάν μια πολιτική καθοδηγείται από τον πανικό, τότε ο πήχης για να την ακολουθήσετε ανεβαίνει ακόμα πιο ψηλά.

Ο φόβος είχε σαφώς δημιουργήσει έναν πανικό για την υγεία και έναν ηθικό πανικό ή ψύχωση μαζικού σχηματισμού. Αυτό έφερε στο παιχνίδι πολλές πολύ ισχυρές γνωστικές προκαταλήψεις και φυσικές ανθρώπινες τάσεις ενάντια στον ορθολογισμό και την αναλογικότητα.

Η απόδειξη αυτών των προκαταλήψεων ήταν παντού, περιελάμβανε την διακοπή των στενών συγγενικών σχέσεων, την κακομεταχείριση ανθρώπων από άλλους που παλιά ήταν απολύτως αξιοπρεπείς, την προθυμία των γονέων να προκαλέσουν αναπτυξιακή βλάβη στα παιδιά τους, εκκλήσεις για μεγάλης κλίμακας παραβιάσεις δικαιωμάτων που έγιναν από μεγάλους αριθμούς πολιτών προηγμένων ελεύθερων χωρών χωρίς καμία προφανή ανησυχία για τις φρικτές συνέπειες αυτών των κλήσεων και την ευθύγραμμη συμμόρφωση με πολιτικές που θα έπρεπε να δικαιολογούν απαντήσεις γέλιου από ψυχολογικά υγιή άτομα (πράγμα που ήταν απαραίτητο ή απλά χρήσιμο).

Στην λαβή μιας τέτοιας ψύχωσης πανικού ή μαζικού σχηματισμού, ο αποδεικτικός πήχης για ακραίους ισχυρισμούς (όπως η ασφάλεια και η ηθική αναγκαιότητα του εμβολίου στον εαυτό του με μια μορφή γονιδιακής θεραπείας που δεν έχει υποβληθεί σε μακροχρόνιες δοκιμές) ανεβαίνει ακόμη περισσότερο. Στις εταιρείες που ήταν υπεύθυνες για την κατασκευή και τελικά επωφελήθηκαν από τον «εμβολιασμό» δόθηκε νομική ασυλία! Γιατί να το κάνει αυτό μια κυβέρνηση αν γνώριζε ότι το «εμβόλιο» ήταν ασφαλές και ήθελε να του εμφυσήσει εμπιστοσύνη;

Και γιατί να βάλω κάτι στο σώμα μου που η κυβέρνηση έχει αποφασίσει και μπορεί να με βλάψει χωρίς να έχω καμία νομική αποκατάσταση;

Εάν οι σκεπτικιστές του «εμβολίου» ήταν λάθος, θα υπήρχαν ακόμα δύο καλοί λόγοι για να μην αποσιωπηθούν τα δεδομένα ή οι απόψεις τους. Πρώτον, είμαστε μια φιλελεύθερη δημοκρατία που εκτιμά την ελευθερία του λόγου ως θεμελιώδες δικαίωμα και δεύτερον, τα δεδομένα και τα επιχειρήματά της θα μπορούσαν να αποδειχθούν ψευδή. Το γεγονός ότι οι δυνάμεις-αυτές-αποφάσισαν να παραβιάσουν τις θεμελιώδεις αξίες μας και να καταστείλουν την συζήτηση προκαλεί ένα μεγάλο ερώτημα «Γιατί;»

Αυτό δεν απαντήθηκε ικανοποιητικά πέρα ​​από το εξής: «Είναι πιο εύκολο γι’ αυτούς να επιβάλλουν τις εντολές τους σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν διαφωνούν» αλλά αυτό είναι ένα επιχείρημα κατά της συμμόρφωσης, παρά υπέρ αυτής.

Η εκ των προτέρων απόκρυψη πληροφοριών υποδηλώνει ότι οι πληροφορίες έχουν πειστική ισχύ. Δεν εμπιστεύομαι οποιονδήποτε με δυσπιστεί για να προσδιορίσω ποιες πληροφορίες και επιχειρήματα είναι καλά και ποια άσχημα όταν διακυβεύεται η υγεία μου – ειδικά όταν οι άνθρωποι που προωθούν την λογοκρισία ενεργούν υποκριτικά ενάντια στις δηλωμένες πεποιθήσεις τους για ενημερωμένη συναίνεση και σωματική αυτονομία.

Το τεστ PCR διατηρήθηκε ως το «χρυσό πρότυπο» διαγνωστικό τεστ για τον COVID.

Μια στιγμή ανάγνωσης για το πώς λειτουργεί η δοκιμή PCR δείχνει ότι δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Η χρήση του για διαγνωστικούς σκοπούς είναι περισσότερο τέχνη παρά επιστήμη, για να το θέσω ευγενικά. Ο Kary Mullis, ο οποίος το 1993 κέρδισε το Νόμπελ Χημείας για την εφεύρεση της τεχνικής PCR, διακινδύνευσε την καριέρα του να πει το ίδιο όταν οι άνθρωποι προσπάθησαν να το χρησιμοποιήσουν ως διαγνωστικό τεστ για τον HIV για να δικαιολογήσουν ένα μαζικό πρόγραμμα προώθησης πειραματικών αντιρετροϊκών φαρμάκων από νωρίς ασθενείς με AIDS, που τελικά σκότωσαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Αυτό εγείρει το ερώτημα, «Πώς οι άνθρωποι που παράγουν τα δεδομένα που βλέπαμε στις ειδήσεις κάθε βράδυ και χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν την πολιτική μαζικού «εμβολιασμού» χειρίζονται την αβεβαιότητα σχετικά με τις διαγνώσεις που βασίζονται στην PCR;»

Εάν δεν έχετε μια ικανοποιητική απάντηση σε αυτήν την ερώτηση, ο πήχης σας για τον κίνδυνο του εμβολιασμού θα πρέπει να ανέβει ξανά. (Σε προσωπική σημείωση, για να πάρω την απάντηση πριν πάρω την απόφασή μου για το αν θα υποβληθώ σε εμβολιασμό, έστειλα ακριβώς αυτήν την ερώτηση, μέσω ενός φίλου, σε έναν επιδημιολόγο στο Johns Hopkins.

Αυτός ο επιδημιολόγος, ο οποίος συμμετείχε προσωπικά μέχρι σήμερα με δεδομένα για την εξάπλωση της πανδημίας παγκοσμίως, απάντησε απλώς ότι εργάζεται με τα δεδομένα εκείνα που του δίνουνε και δεν αμφισβητεί την ακρίβεια ή τον τρόπο δημιουργίας τους. Με άλλα λόγια, η απάντηση της πανδημίας βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στα δεδομένα που δημιουργήθηκαν από διαδικασίες που δεν έγιναν κατανοητές ή ακόμη και δεν αμφισβητήθηκαν.

Στην περίπτωση της πανδημίας COVID, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι ενήργησαν σαν το «εμβόλιο» να ήταν ασφαλές και αποτελεσματικό και δεν είχαν καμία φυσική ή ενημερωτική απόδειξη για τους ισχυρισμούς ασφάλειας και αποτελεσματικότητας. Αυτό περιλαμβάνει πολλούς επαγγελματίες γιατρούς – ένα πρόβλημα που εγείρεται από ορισμένους μόνο ανθρώπους (οι οποίοι, σε πολλές περιπτώσεις, λογοκρίθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έχασαν ακόμη και την δουλειά ή τις άδειές τους).

Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να διαβάσει τα γραφήματα CDC για τα «εμβόλια» mRNA και, χωρίς να είναι επιστήμονας, να δημιουργήσει προφανής «Αλλά τι θα γινόταν αν…;» ερωτήσεις που θα μπορούσαν να τεθούν στους ειδικούς για να ελέγξουν μόνοι τους εάν οι προωθητές των εμβόλων, θα εγγυηθούν προσωπικά για την ασφάλειά τους. Για παράδειγμα, το CDC δημοσίευσε ένα infographic (εικ. κάτω) που ανέφερε τα εξής.

«Πώς λειτουργεί το εμβόλιο;

Το mRNA στο εμβόλιο διδάσκει στα κύτταρά σας πώς να δημιουργούν αντίγραφα της πρωτεΐνης ακίδας. Εάν εκτεθείτε στον πραγματικό ιό αργότερα, το σώμα σας θα τον αναγνωρίσει και θα ξέρει πώς να τον καταπολεμήσει. Αφού το mRNA παραδώσει τις οδηγίες, τα κύτταρα σας το διασπούν και απαλλάσσονται από αυτό». Εντάξει. Ακολουθούν όμως ορισμένες προφανείς ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε.

«Τι θα συμβεί εάν οι οδηγίες που δίνονται στα κύτταρα για την δημιουργία της πρωτεΐνης ακίδας δεν αποβληθούν από το σώμα όπως προβλέπεται; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα προκύψει ποτέ μια τέτοια κατάσταση;». Εάν κάποιος δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις και βρίσκεται σε θέση πολιτικής ή ιατρικής εξουσίας, τότε δείχνει ότι είναι πρόθυμος να προωθήσει δυνητικά επιβλαβείς πολιτικές χωρίς να λαμβάνει υπόψη του κινδύνους που εμπεριέχονται.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, ένα σοβαρό άτομο έπρεπε τουλάχιστον να παρακολουθεί τα δημοσιευμένα δεδομένα ασφάλειας και αποτελεσματικότητας καθώς προχωρούσε η πανδημία. Η Εξάμηνη Μελέτη Ασφάλειας και Αποτελεσματικότητας της Pfizer ήταν αξιοσημείωτη. Ο συνοπτικός ισχυρισμός τους ήταν ότι το εμβόλιο ήταν ελεγμένο, αποτελεσματικό και ασφαλές. Τα δεδομένα της δημοσίευσης έδειξαν περισσότερους κατά κεφαλήν θανάτους στην ομάδα των «εμβολιασμένων» παρά στους «μη εμβολιασμένους».

Αν και η διαφορά αυτή δεν αποδεικνύει στατιστικά ότι το εμβόλιο είναι επικίνδυνο ή αναποτελεσματικό, τα παραγόμενα δεδομένα ήταν σαφώς συμβιβάσιμα (ας το θέσουμε ευγενικά) με την ελλιπή ασφάλεια του εμβολίου. Είναι σχεδόν σαν ακόμη και επαγγελματίες επιστήμονες και κλινικοί γιατροί να επιδεικνύουν μεροληψία και κίνητρο όταν η εργασία τους πολιτικοποιείται.

Τουλάχιστον, ένας απλός αναγνώστης θα μπορούσε να δει ότι τα «συνοπτικά ευρήματα» ήταν εκτεταμένα ή τουλάχιστον έδειχναν μια αξιοσημείωτη έλλειψη περιέργειας για, τα δεδομένα -ειδικά δεδομένου του τι διακυβευόταν και της τρομερής ευθύνης να πείσουμε – πιέσουμε κάποιον να βάλει κάτι μη δοκιμασμένο μέσα στο σώμα του. Καθώς περνούσε ο καιρός, έγινε πολύ σαφές ότι ορισμένοι από τους ενημερωτικούς ισχυρισμούς που είχαν γίνει για να πεισθούν οι άνθρωποι να «εμβολιαστούν», ειδικά από πολιτικούς και σχολιαστές μέσων ενημέρωσης, ήταν ψευδείς.

Εάν αυτές οι πολιτικές είχαν πραγματικά δικαιολογηθεί από τα προηγουμένως ισχυριζόμενα «γεγονότα», τότε ο προσδιορισμός της ψευδότητας αυτών των «γεγονότων» θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε αλλαγή πολιτικής ή, τουλάχιστον, σε εκφράσεις διευκρίνισης και λύπης από άτομα που είχαν προηγουμένως κάνει αυτούς τους λανθασμένους αλλά βασικούς ισχυρισμούς.

Τα βασικά ηθικά και επιστημονικά πρότυπα απαιτούν από τα άτομα να καταγράφουν ξεκάθαρα τις απαραίτητες διορθώσεις και ανακλήσεις δηλώσεων που ενδέχεται να επηρεάσουν αποφάσεις που επηρεάζουν την υγεία. Εάν δεν το κάνουν, δεν θα πρέπει να τους εμπιστευόμαστε – ειδικά λαμβανομένων υπόψη των τεράστιων πιθανών συνεπειών της  εσφαλμένης πίεσής τους για ολοένα και πιο εμβολιασμένο πληθυσμό. Αυτό, όμως, δεν έγινε ποτέ.

Εάν οι προωθητές του εμβολίου είχαν ενεργήσει καλή τη πίστη, τότε στον απόηχο της δημοσίευσης νέων δεδομένων καθ’ όλη την διάρκεια της πανδημίας, θα ακούγαμε (και ίσως ακόμη και να δεχόμασταν) πολλαπλές mea culpa’s. Δεν ακούσαμε κάτι τέτοιο από πολιτικούς αξιωματούχους, αποκαλύπτοντας μια σχεδόν γενική έλλειψη ακεραιότητας, ηθικής σοβαρότητας ή ανησυχίας για την ακρίβεια. Η κατά συνέπεια αναγκαία έκπτωση των αξιώσεων που είχαν προηγουμένως διατυπωθεί από αξιωματούχους δεν άφησε καμία αξιόπιστη υπόθεση από την πλευρά υπέρ του lockdown και υπέρ του εμβολίου.

Για να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα δηλώσεων που αποδείχθηκαν ψευδή με δεδομένα, αλλά δεν ανακλήθηκαν ρητά:

«Δεν πρόκειται να κολλήσεις COVID αν κάνεις αυτούς τους εμβολιασμούς… Είμαστε σε μια πανδημία μη εμβολιασμένων». Τζο Μπάιντεν

«Τα εμβόλια είναι ασφαλή. Σας υπόσχομαι…» Τζο Μπάιντεν.

«Τα εμβόλια είναι ασφαλή και αποτελεσματικά…». Άντονι Φάουτσι.

«Τα δεδομένα μας από το CDC υποδηλώνουν ότι τα εμβολιασμένα άτομα δεν φέρουν τον ιό, δεν αρρωσταίνουν -και δεν είναι μόνο στις κλινικές δοκιμές, αλλά είναι και σε δεδομένα του πραγματικού κόσμου». Δρ Rochelle Walensky.

«Έχουμε πάνω από 100.000 παιδιά, που δεν είχαμε ποτέ στο παρελθόν, σε… σοβαρή κατάσταση και πολλά με οξυγόνο». – Δικαστής Sotomayer (κατά την διάρκεια μιας υπόθεσης για τον προσδιορισμό της νομιμότητας των ομοσπονδιακών εντολών εμβόλια)…

… και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής.

Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον γιατί έγινε από δικαστή σε υπόθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να καθορίσει την νομιμότητα των ομοσπονδιακών εντολών. Στην συνέχεια, ο προαναφερόμενος Δρ. Walensky, επικεφαλής του CDC, ο οποίος είχε προηγουμένως κάνει μια ψευδή δήλωση σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολίου, μετά επιβεβαίωσε ότι ο αριθμός των παιδιών στο νοσοκομείο ήταν μόνο 3.500 – όχι 100.000.

Για να καταστήσουμε πιο έντονα την άποψη ότι οι προηγούμενες αξιώσεις και οι πολιτικές αντικρούονται από μεταγενέστερα ευρήματα, αλλά δεν αντιστρέφονται, ως αποτέλεσμα, ο ίδιος Δρ Walensky, επικεφαλής του CDC, είπε, «ο συντριπτικός αριθμός θανάτων – πάνω από 75% – εμφανίστηκε σε άτομα που είχαν τουλάχιστον τέσσερις συννοσηρότητες. Οπότε πραγματικά αυτοί, ήταν άνθρωποι που δεν ήταν καλά από την αρχή.» Αυτή η δήλωση υπονόμευσε τόσο πλήρως ολόκληρη την δικαιολόγηση των πολιτικών μαζικού εμβολιασμού και lockdown που κάθε πνευματικά έντιμο άτομο που τους υποστήριξε θα έπρεπε σε εκείνο το σημείο να επανεκτιμήσει την θέση του.

Ενώ ο μέσος Τζο μπορεί κάλλιστα να είχε χάσει αυτή την πληροφορία από το CDC, ήταν πληροφορίες της ίδιας της κυβέρνησης, οπότε ο προεδρικός Τζο (και οι πράκτορές του) σίγουρα δεν θα μπορούσαν να τις χάσουν. Πού ήταν η αλλαγή της πολιτικής που θα αντιστοιχούσε στην αλλαγή της κατανόησης των κινδύνων που σχετίζονται με το COVID και συνεπώς της ισορροπίας κόστους-οφέλους του μη δοκιμασμένου (μακροπρόθεσμου) εμβολίου έναντι του κινδύνου που συνδέεται με την μόλυνση από το COVID; Δεν ήρθε ποτέ.

Είναι σαφές ότι ούτε οι πολιτικές θέσεις ούτε η υποτιθέμενη πραγματική τους βάση μπορούσαν να είναι άξιες εμπιστοσύνης. Ποια ήταν αυτή η νέα επιστήμη που, για πρώτη φορά στην ιστορία, ένα «εμβόλιο» θα ήταν πιο αποτελεσματικό από την φυσική έκθεση και την συνακόλουθη ανοσία; Γιατί είναι επείγον και πρέπει να «εμβολιαστεί» εκ των υστέρων ένα άτομο που είχε COVID και άρα τώρα έχει κάποια ανοσία;

Το συνολικό πολιτικό και πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο διεξαγόταν η όλη συζήτηση για τον εμβολιασμό ήταν τέτοιο που ο πήχης των αποδείξεων για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα του εμβολίου ανέβηκε ακόμη περισσότερο, ενώ η ικανότητά μας να προσδιορίσουμε αν ο πήχης αυτός είχε εκπληρωθεί μειώθηκε. Οποιαδήποτε συζήτηση με ένα ανεμβολίαστο άτομο, περιλάμβανε πάντα το ανεμβολίαστο άτομο να μπαίνει σε μια αμυντική στάση και να πρέπει να δικαιολογηθεί απέναντι στον υποστηρικτή του εμβολίου, σαν η θέση του να ήταν εκ των πραγμάτων πιο επιβλαβής από την αντίθετη.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο ακριβής προσδιορισμός των γεγονότων είναι σχεδόν αδύνατος: η ηθική κρίση εμποδίζει πάντα την αντικειμενική εμπειρική ανάλυση. Όταν η ψύχραιμη συζήτηση ενός θέματος είναι αδύνατη επειδή η κρίση έχει διαποτίσει τον διάλογο, η εξαγωγή συμπερασμάτων επαρκούς ακρίβειας και με επαρκή βεβαιότητα για την προώθηση της παραβίασης των δικαιωμάτων και του εξαναγκασμού της ιατρικής θεραπείας, είναι σχεδόν αδύνατη.

Όσον αφορά τα αναλυτικά στοιχεία (και το σημείο του Scott σχετικά με τα “δικά μας” ευρετικά στοιχεία που νικούν τα “δικά τους” αναλυτικά στοιχεία), η ακρίβεια δεν είναι απόλυτη.

Μεγάλο μέρος του πανικού για το COVID ξεκίνησε με την μοντελοποίηση. Η μοντελοποίηση είναι επικίνδυνη στο βαθμό που βάζει αριθμούς στα πράγματα -οι αριθμοί έχουν τιτλοποιηθεί στο μυαλό μας ως ακριβείς- και η ακρίβεια δίνει την ψευδαίσθηση της σιγουριάς αλλά σε συνθήκες μεγάλης αβεβαιότητας και πολυπλοκότητας, τα αποτελέσματα των μοντέλων κυριαρχούνται από τις αβεβαιότητες των μεταβλητών εισόδου που έχουν πολύ μεγάλα (και άγνωστα) εύρη και τις πολλαπλές παραδοχές που οι ίδιες εγγυώνται μόνο χαμηλή εμπιστοσύνη.

Επομένως, οποιαδήποτε υποστηριζόμενη ακρίβεια ενός μοντέλου είναι ψεύτικη και η φαινομενική ακρίβεια είναι μόνο και εξ ολοκλήρου φαινομενική. Το ίδιο είδαμε με τον ιό HIV στην δεκαετία του ’80 και του ’90. Τα μοντέλα εκείνη την εποχή καθόρισαν ότι έως και το ένα τρίτο του ετεροφυλόφιλου πληθυσμού θα μπορούσε να προσβληθεί από τον ιό HIV.

Η Oprah Winfrey πρόσφερε αυτό το στατιστικό στοιχείο σε μια από τις εκπομπές της, ανησυχώντας ένα ολόκληρο έθνος. Ο πρώτος κλάδος που γνώριζε ότι αυτός ο αριθμός ήταν παράλογα μεγάλος ήταν ο ασφαλιστικός κλάδος, όταν δεν συνέβησαν όλες οι πτωχεύσεις που περίμεναν λόγω πληρωμών στα ασφαλιστήρια συμβολαίων ζωής.

Όταν η πραγματικότητα δεν ταίριαζε με τα αποτελέσματα των μοντέλων τους, ήξεραν ότι οι υποθέσεις στις οποίες βασίστηκαν αυτά τα μοντέλα ήταν ψευδείς  κι ότι το πρότυπο της νόσου ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που είχε δηλωθεί. Σημαντικό για εμάς σήμερα, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι αυτά τα μοντέλα βοήθησαν στην δημιουργία μιας ολόκληρης βιομηχανίας AIDS, η οποία ώθησε τα πειραματικά αντιρετροϊκά φάρμακα σε άτομα με HIV, χωρίς αμφιβολία, με την ειλικρινή πεποίθηση ότι τα φάρμακα θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Αυτά τα ναρκωτικά σκότωσαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

(Παρεμπιπτόντως, ο άνθρωπος που ανακοίνωσε την «ανακάλυψη» του HIV από τον Λευκό Οίκο –όχι σε επιστημονικό περιοδικό– και στην συνέχεια πρωτοστάτησε στην τεράστια και θανατηφόρα αντίδραση σε αυτό ήταν ο ίδιος ο Άντονι Φάουτσι που κοσμεί τις τηλεοπτικές οθόνες τα τελευταία χρόνια.)

Μια ειλικρινής προσέγγιση στα δεδομένα για τον COVID και την ανάπτυξη πολιτικών θα είχε οδηγήσει στην επείγουσα ανάπτυξη ενός συστήματος για την συλλογή ακριβών δεδομένων σχετικά με τις λοιμώξεις από COVID και τα αποτελέσματα των ασθενών με COVID. Αντίθετα, οι δυνάμεις έκαναν το ακριβώς αντίθετο, λαμβάνοντας αποφάσεις πολιτικής που εν γνώσει τους μείωσαν την ακρίβεια των συλλεγόμενων δεδομένων με τρόπο που θα εξυπηρετούσε τους πολιτικούς τους σκοπούς.

Συγκεκριμένα, 1) σταμάτησαν να κάνουν διάκριση μεταξύ θανάτου από COVID και θανάτου με COVID και 2) παρείχαν κίνητρα στα ιατρικά ιδρύματα να εντοπίσουν τους θανάτους που προκλήθηκαν από τον COVID όταν δεν υπήρχαν κλινικά δεδομένα που να υποστηρίζουν αυτό το συμπέρασμα. (Αυτό συνέβη επίσης και κατά την διάρκεια του προαναφερθέντος πανικού HIV πριν από τρεις δεκαετίες.)

Η ανεντιμότητα της πλευράς υπέρ του εμβολίου αποκαλύφθηκε από τις επαναλαμβανόμενες αλλαγές των επίσημων ορισμών των κλινικών όρων προς το «εμβόλιο», του οποίου οι “επιστημονικοί” ορισμοί έχουν καθοριστεί εδώ και γενιές (όπως πρέπει να είναι αν η επιστήμη θέλει να κάνει την δουλειά της με ακρίβεια: οι ορισμοί των επιστημονικών όρων μπορούν να αλλάξουν, αλλά μόνο όταν αλλάξει η κατανόησή μας για τους αναφερόμενους όρους).

Γιατί η κυβέρνηση άλλαζε τις έννοιες των λέξεων αντί να λέει απλώς την αλήθεια χρησιμοποιώντας τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσε από την αρχή; Οι ενέργειές τους ως προς αυτό ήταν εντελώς ανειλικρινείς και αντιεπιστημονικές. Και η ικανότητά μας να εμπιστευόμαστε τα στοιχεία που μας δίνουν μειώνονταν. Όσοι από εμάς «νικήσαμε» (για να χρησιμοποιήσω τον λόγο του) χρειαζόταν μόνο να σκεφτούμε και να ερευνήσουμε τα δεδομένα εκείνων που πίεζαν τις εντολές «εμβολιασμού». (Μπορούσαμε να δούμε την φάκα πίσω από το τυράκι).

Για κάποιον χωρίς συννοσηρότητες, δεν υπήρχε λόγος να αναλάβει τον κίνδυνο του «εμβολιασμού», δεδομένου του πολύ χαμηλού κινδύνου από την μόλυνση του COVID-19.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι υπό τις κατάλληλες συνθήκες, η απουσία αποδεικτικών στοιχείων αποτελεί ένδειξη έλλειψης στοιχείων. Αυτές οι συνθήκες ίσχυαν σίγουρα στην πανδημία: υπήρχε ένα τεράστιο κίνητρο για όλα τα ΜΜΕ που προωθούσαν το εμβόλιο να παράσχουν επαρκή στοιχεία για να υποστηρίξουν τους κατηγορηματικούς ισχυρισμούς τους για το εμβόλιο και τις πολιτικές αποκλεισμού και να δυσφημίσουν, όπως και έκαναν, όσους διαφωνούσαν. Απλώς δεν παρείχαν αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία, προφανώς επειδή δεν υπήρχαν.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, αποφάσισα να μην κάνω το «εμβόλιο» του COVID. Γενικά περίμενα μέχρι να απαντηθούν και να επιλυθούν οι ερωτήσεις και τα ζητήματα που τέθηκαν παραπάνω. Ωστόσο, θυμάμαι την ημέρα που η απόφασή μου να μην κάνω το «εμβόλιο» έγινε σταθερή. Ένα καθοριστικό σημείο με οδήγησε στο να αποφασίσω ότι δεν θα έπαιρνα το ρίσκο του εμβολίου υπό τις επικρατούσες συνθήκες. Λίγες μέρες αργότερα, είπα στην μητέρα μου σε ένα τηλεφώνημα: «Θα πρέπει να με δέσουν για να κάτσω να μου κάνουν το συγκεκριμένο εμβόλιο».

Ανεξάρτητα από τους κινδύνους που συνδέονται με την μόλυνση από τον COVID από την μια πλευρά και του «εμβολίου» από την άλλη, η πολιτική «εμβολιασμού» επέτρεψε μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όσοι ήταν εμβολιασμένοι χάρηκαν βλέποντας τους μη εμβολιασμένους να τους έχουν αφαιρεθεί βασικές ελευθερίες -προνόμια- (την ελευθερία να μιλάνε ελεύθερα, να εργάζονται, να ταξιδεύουν, να βρίσκονται με αγαπημένα πρόσωπα σε σημαντικές στιγμές όπως γεννήσεις, θάνατοι, κηδείες κ.λπ.) επειδή το καθεστώς επέτρεψε να δεχτούν ξανά αυτά τα προνόμια μόνο οι εμβολιασμένοι.

Πράγματι, πολλοί άνθρωποι παραδέχτηκαν ότι εμβολιάστηκαν απρόθυμα για αυτόν ακριβώς τον λόγο, π.χ. για να διατηρήσουν την δουλειά τους ή να βγουν έξω με τους φίλους τους. Για μένα, αυτό θα σήμαινε ότι θα ήμουν συνένοχος στην καταστροφή, συμμετέχοντας στην αφαίρεση των πιο βασικών δικαιωμάτων από τα οποία εξαρτάται η κοινωνία μας. Άνθρωποι έχουν πεθάνει για να εξασφαλίσουν αυτά τα δικαιώματα για μένα για σένα για όλους.

Ως έφηβος, ο Αυστριακός παππούς μου κατέφυγε στην Αγγλία από την Βιέννη και εντάχθηκε αμέσως στον στρατό του Τσόρτσιλ για να νικήσει τον Χίτλερ. Ο Χίτλερ ήταν ο άνθρωπος που δολοφόνησε τον προπάππου μου, στο Νταχάου επειδή ήταν Εβραίος. Τα στρατόπεδα ξεκίνησαν ως ένας τρόπος για να τεθούν σε καραντίνα οι Εβραίοι που θεωρούνταν φορείς ασθενειών που έπρεπε να αφαιρεθούν τα δικαιώματά τους για την προστασία του ευρύτερου πληθυσμού. Το 2020, το μόνο που έπρεπε να κάνω για την υπεράσπιση τέτοιων δικαιωμάτων ήταν να ανεχθώ τις περιορισμένες μετακινήσεις και τον αποκλεισμό μου από τα αγαπημένα μου εστιατόρια κ.λπ., για μερικούς μήνες.

Ακόμη και αν ήμουν κάποια περίεργη στατιστική εξαίρεση, ώστε το COVID να με νοσηλεύσει παρά την ηλικία και την καλή μου υγεία, τότε ας είναι, καλύτερα να πήγαινα από covid παρά να άφηνα να μου πάρει τόσο εύκολα τις αρχές και τα δικαιώματά μου.

Και αν έκανα λάθος; Τι θα γινόταν αν η μαζική κατάργηση των δικαιωμάτων που ήταν η απάντηση των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο σε μια πανδημία με ένα ελάχιστο ποσοστό θανάτων, δεν επρόκειτο να τελειώσει σε λίγους μήνες;

Κι αν αυτό θα συνεχιζόταν για πάντα; Σε αυτή την περίπτωση, ο κίνδυνος για την ζωή μου από τον COVID δεν θα ήταν τίποτα μπροστά στον κίνδυνο για τις ζωές όλων μας, καθώς βγαίνουμε στους δρόμους με την τελευταία, απελπισμένη ελπίδα να αποσπάσουμε πίσω τις πιο βασικές ελευθερίες από ένα κράτος που έχει ξεχάσει εδώ και καιρό ότι νομίμως υπάρχει μόνο για να τις προστατεύει και, αντίθετα, τις βλέπει τώρα ως άβολα εμπόδια που πρέπει να παρακάμψει ή ακόμη και να καταστρέψει.

Ηθικές προκλήσεις που προκύπτουν από την μεγάλη ψευδαίσθηση.

Από την αρχή οι κυβερνήσεις μας ενημέρωσαν ότι επρόκειτο για μια πανδημία που εμφανίζεται μία φορά στα εκατό χρόνια και ότι η μόνη λύση για την μείωση ή την πρόληψη της μαζικής θνησιμότητας θα ήταν η ανάπτυξη ενός εμβολίου. Δεν εξετάστηκαν άλλες λύσεις, παρά μόνο καθυστερήσεις τακτικής. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα των τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών του εμβολίου mRNA (RCTs) από την Pfizer και την Moderna θεωρήθηκαν θεαματικά επιτυχημένα και έτσι οι κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης υπέθεσαν ότι η λύση είχε βρεθεί.

Μια πομπή ηγετών διαβεβαίωσε το κοινό ότι τα εμβόλια ήταν τόσο αποτελεσματικά που από την στιγμή που θα εμβολιαστεί κάποιος, δεν θα μολυνόταν ούτε θα μετέδιδε τον ιό στους άλλους. (Εδώ τώρα εννοείτε γελάμε!) Κυβερνήσεις και οργανισμοί προχώρησαν στην προώθηση του καθολικού εμβολιασμού και ανέθεσαν σε ολόκληρες τάξεις εργαζομένων να εμβολιαστούν πατώντας στον φόβο απώλειας της δουλειάς τους, παρόλο που ο COVID-19 βλάπτει συντριπτικά τον πληθυσμό πού είναι σε συνταξιοδότηση.

Η ηθική αιτιολόγηση δεν δηλώθηκε πάντα με σαφήνεια, αλλά κατέληξε στο επιχείρημα ότι ο καθολικός εμβολιασμός ήταν απαραίτητος για το δημόσιο καλό. Το ισχυρότερο επιχείρημα ήταν ότι ο καθένας είχε την ηθική υποχρέωση να μην βλάψει τους άλλους μεταδίδοντας την λοίμωξη, υποστηριζόμενη από την πεποίθηση ότι ο εμβολιασμός θα «σταματούσε την εξάπλωση», τόσο εμποδίζοντας την μετάδοση όσο και εμποδίζοντας τους ανθρώπους να μολυνθούν εξαρχής. Τ0 μήνυμα της εκστρατείας των κυβερνήσεων ήταν ότι τα εμβόλια ήταν και “ασφαλή και αποτελεσματικά”, τελεία και παύλα. Όμως ο εμβολιασμός δεν σταμάτησε την εξάπλωση με κανέναν από τους τρόπους που αναφέρθηκαν παραπάνω.[…]

Η προστασία από μόλυνση και μετάδοση ήταν προσωρινή.

Οι RCTs και οι επακόλουθες μελέτες βασίζουν τα αποτελέσματά τους στην αποτελεσματικότητα κατά την διάρκεια περιορισμένων χρονικών περιθωρίων, παρακολουθώντας τους συμμετέχοντες μόνο για μερικούς μήνες σε πολλές περιπτώσεις και συνήθως όχι περισσότερο από 24 εβδομάδες. Η εξαγωγή συμπερασμάτων από αυτούς τους δειγματικούς πληθυσμούς και τις χρονικές περιόδους αποδείχθηκε ότι δεν είναι έγκυρη.

Οι μελέτες που βασίζονται σε μακροπρόθεσμη παρακολούθηση συνήθως αποκαλύπτουν μείωση της αποτελεσματικότητας με την πάροδο του χρόνου. Αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στις μεμονωμένες εκτιμήσεις της αποτελεσματικότητας, όπως το 95% που προέρχεται από τις RCTs. Οι μελέτες ή τα στοιχεία που βασίζονται σε σύντομες περιόδους παρακολούθησης έχουν παρόμοια ισχύ με τις δημοσκοπήσεις που πραγματοποιούνται δώδεκα μήνες πριν από τις εκλογές. Πρέπει να ξέρετε όμως πώς τελειώνει η ιστορία.

Κατά την διάρκεια των δύο ετών από την εισαγωγή των εμβολίων, όλοι μολύνθηκαν ούτως ή άλλως, πολλές φορές.

Σύμφωνα με την πρόσφατη προδημοσίευση από ειδικούς από το Χάρβαρντ, το Γέιλ και το Στάνφορντ, το 94% του πληθυσμού των ΗΠΑ είχε μολυνθεί μέχρι τον Νοέμβριο του 2022. (Δες το ακόλουθο pdf Changes in population immunity against infection and severe disease from SARS-CoV-2 Omicron variants in the United States between December 2021 and November 2022 medRxiv )

Το λογικά αναμφισβήτητο συμπέρασμα από αυτό είναι ότι ούτε τα lockdown ούτε τα εμβόλια ούτε οι συνοριακοί έλεγχοι μπόρεσαν να «σταματήσουν την εξάπλωση». Δεν λειτούργησε τίποτα από αυτά που επέβαλαν. Άρα, το επιχείρημα ότι όλοι πρέπει να εμβολιάζονται για να προστατεύουν τους άλλους δεν ισχύει.

Ακόμη και η ικανότητα των εμβολίων να προστατεύουν το άτομο που το έχει κάνει αρχίζει να φαίνεται κλονισμένη, ειδικά υπό το φως της μελέτης της Cleveland Clinic (δες το ακόλουθο pdf Effectiveness of the Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) Bivalent Vaccine medRxiv), η οποία έδειξε συσχέτιση δόσης-απόκρισης, στην οποία ο κίνδυνος μόλυνσης (συμπτωματική ή ασυμπτωματική) αυξάνεται προοδευτικά με τον αριθμό των δόσεων. Είναι σαφές εδώ και αρκετό καιρό ότι οι φθίνουσες αποδόσεις δημιουργήθηκαν και αρκετές άλλες πηγές έχουν δείξει ότι αυτό δίνει την θέση του σε αρνητικές αποδόσεις με την πάροδο του χρόνου.

Βλέπε για παράδειγμα Σχήμα 2 στο Tseng et al (Effectiveness of mRNA-1273 against infection and COVID-19 hospitalization with SARS-CoV-2 Omicron subvariants BA.1, BA.2, BA.2.12.1, BA.4, and BA.5 medRxiv). Αυτά τα αποτελέσματα συνάδουν με τα υψηλότερα ποσοστά μόλυνσης για τα εμβολιασμένα άτομα στους πίνακες των αναφορών επιτήρησης εμβολίων της Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας, πίνακες οι οποίοι διακόπηκαν μετά την μετονομασία τους σε Health Security Agency.

Η ανοσία αναπτύσσεται για μερικές εβδομάδες, μετά όμως μειώνεται τόσο χαμηλά όσο πριν γίνει το εμβόλιο. Η δράση ακολουθείται από αντίδραση. Εάν η περίοδος μέτρησης είναι αρκετά μικρή, μετράτε μόνο την φάση της δράσης και χάνετε την αντίδραση.

Η επόμενη γραμμή άμυνας είναι ότι ο εμβολιασμός παρέχει μεγαλύτερη προστασία κατά της νοσηλείας και του θανάτου. Αλλά το Σχήμα 1 στο Xu et al. παρουσιάζει σταθερή πτώση μετά από πέντε εβδομάδες έως ότου εμφανιστεί αρνητική αποτελεσματικότητα μετά από περίπου ένα χρόνο. (δες το ακόλουθο pdf vaccines-10-02074)

Επιπλέον, το διαρκώς οξύ «el gato malo» μπόρεσε να κατεβάσει δεδομένα θανάτων βάσει ηλικίας από το Γραφείο Εθνικής Στατιστικής στο Ηνωμένο Βασίλειο έως τον Μάιο του 2022, διαφοροποιημένα μεταξύ «εμβολιασμένου» και μη εμβολιασμένου. Στην συνέχεια υπολόγισε τον σχετικό κίνδυνο θανάτου με αναφορά σε δεδομένα πληθυσμού. Τα αποτελέσματα είναι ανησυχητικά, δείχνοντας 60-70% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου για την εμβολιασμένη ομάδα πληθυσμού και μια ανοδική τάση.

Σίγουρα, πρόκειται για ανώνυμο συγγραφέα και δεν έχει δημοσιευθεί σε επιστημονικό περιοδικό, αλλά τα περιοδικά αυτά έχουν εγκαταλείψει το καθήκον τους και δεν δημοσιεύουν ανεξάρτητες αναλύσεις αυτών των δεδομένων. Ο El gato malo έριξε το γάντι – ποιος θα διαψεύσει αυτή την διαπίστωση του (χωρίς στατιστικά τεχνάσματα);

Η τρίτη γραμμή άμυνας είναι ότι η προστασία κατά της νοσηλείας και του θανάτου μπορεί να αποκατασταθεί μέσω των ενισχυτικών δόσεων. Αυτό όμως είναι αποφυγή ή καθυστέρηση της αντιμετώπισης του προβλήματος. Η επίδραση των ενισχυτικών δόσεων θα αρχίσει επίσης να εξασθενεί μετά από πέντε εβδομάδες και θα γίνει αρνητική μετά από ένα χρόνο;

Αυτά τα στοιχεία εγείρουν αμφιβολίες σχετικά με το «αποτελεσματικό» και επίσης παραβιάζουν το «ασφαλές». Οι άμεσες ενδείξεις δυσμενών επιπτώσεων μετά την διάθεση στην αγορά συνεχίζουν επίσης να αυξάνονται. Το πιο σοβαρό από αυτά που θα πρέπει να ανησυχούν και να διερευνούν οι υπηρεσίες είναι η πιθανότητα τα εμβόλια να προκαλέσουν σημαντικό αριθμό θανάτων.

Υπάρχουν οριστικές ενδείξεις ότι είναι δυνατό τα εμβόλια να οδηγήσουν σε θανάτους με την μορφή αναφορών παθολογίας, όπως αυτή των Gill et al (δες το ακόλουθο pdf Autopsy Histopathologic Cardiac Findings in 2 Adolescents Following the Second COVID-19 Vaccine Dose – PubMed) και αυτό από τους Schwab et al s00392-022-02129-5-1). Έτσι, γίνεται στην συνέχεια ζήτημα ύψιστης δημόσιας σημασίας για τις κυβερνήσεις και τις υπηρεσίες τους να μάθουν πόσο συχνά συμβαίνει αυτό.

Ποια είναι η συχνότητα θανάτου που οφείλεται σε τραυματισμό από το εμβόλιο;

Αυτές οι πληροφορίες είναι δύσκολο να βρεθούν.

Μια γραμμή επίθεσης είναι ο υπολογισμός της συχνότητας θανάτου από όλες τις αιτίες από το σημείο του εμβολιασμού έως ένα δεδομένο τελικό σημείο. Αυτές οι πληροφορίες είναι επίσης δύσκολο να βρεθούν, καθώς οι περισσότερες μελέτες υπολογίζουν την συχνότητα νοσηλείας ή/και θανάτου από (ή με) Covid, συχνά εξαιρώντας τις πρώτες 14 ημέρες.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ανοσολογική απόκριση δεν εμφανίζεται κατά την διάρκεια των πρώτων δύο εβδομάδων. Ωστόσο, οι ερευνητές θα πρέπει να μας δίνουν πληροφορίες για τυχόν δυσμενή έκβαση του εμβολιασμού από την στιγμή που το εμβόλιο εισέρχεται στον οργανισμό, καθώς αυτό πρέπει να γνωρίζει το κοινό για να λάβει μια απόφαση. Μια απόφαση που κανονικά θα έπρεπε να ληφθεί με δική τους απόφαση και όχι από κυβερνήσεις ή εργοδότες.

Μερικά δεδομένα μπορούν να εξαχθούν από μια πρόσφατη μελέτη που προέρχεται από το Κατάρ, η οποία υπήρξε μια χρήσιμη πηγή πληροφοριών κατά την διάρκεια της πανδημίας ως μικρόκοσμος με προφανώς αξιόπιστα εθνικά αρχεία Butt et al (δες το ακόλουθο pdf s41467-022-35653-z )

Οι Butt et al. μας λένε ότι σε 6.928.359 δόσεις χορηγήθηκαν στο Κατάρ από την 1η Ιανουαρίου 2021 έως τις 30 Ιουνίου 2022 σημειώθηκαν 4.413 θάνατοι μέσα σε αυτήν την διάρκεια περιόδου. Υπήρξαν 138 θάνατοι εντός 30 ημερών από τον εμβολιασμό και αυτοί αναλύονται με βάση την πιθανότητα συσχέτισης με τον εμβολιασμό: Δεν σχετίζεται; – Χαμηλή πιθανότητα;- Μέση Πιθανότητα; – Υψηλή Πιθανότητα;

Πριν περάσουμε στην μεθοδολογία, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι, χοντρικά, το ποσοστό θνησιμότητας 30 ημέρες μετά τον εμβολιασμό συνολικά θα ήταν 19,9181 ανά εκατομμύριο δόσεις. Περαιτέρω:

Τα ακαθάριστα ποσοστά θανάτων στο Κατάρ για τα έτη 2019, 2020 και 2021 ήταν 6,60, 7,94 και 8,74 ανά 100.000 πληθυσμού. Το ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ των εμβολιασμένων ατόμων με υψηλή πιθανότητα σχέσης με τον εμβολιασμό SARS-CoV-2 ήταν 0,34 ανά 100.000 λήπτες εμβολίων, ενώ το ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ των εμβολιασμένων με υψηλή ή ενδιάμεση πιθανότητα σχέσης με τον εμβολιασμό SARS-CoV-2 ήταν 0,98 ανά 100.000 (8 θάνατοι ταξινομημένοι ως υψηλής πιθανότητας και 15 θάνατοι ως μέση πιθανότητα μεταξύ 2.347.635 μοναδικών ατόμων που έλαβαν τουλάχιστον μία δόση εμβολίου).

Υποστηρίζεται ότι οι θάνατοι μεταξύ των εμβολιασμένων είναι πολύ χαμηλότεροι από τα χοντρικά ποσοστά θνησιμότητας για το 2019, το 2020 και το 2021. Πώς θα μπορούσε ο εμβολιασμός κατά του Covid να μειώσει τον συνολικό κίνδυνο θανάτου από όλες τις αιτίες έξι φορές ή περισσότερο; Αυτό δεν είναι πιθανό.

Ωστόσο, ο πραγματικός αριθμός θανάτων των εμβολιασμένων ατόμων που αναφέρονται στην παραπάνω παράγραφο είναι οι θάνατοι στο όριο των 30 ημερών, ενώ τα ακατέργαστα ποσοστά θανάτων είναι ετήσια ποσοστά (αναφέρονται στον Συμπληρωματικό Πίνακα 2 του pdf). Άρα, τα ποσοστά θνησιμότητας για τα εμβολιασμένα άτομα θα πρέπει να πολλαπλασιαστούν επί 12.

Επίσης, έχουν υπολογιστεί τα ποσοστά θνησιμότητας που πιθανόν να σχετίζονται με τον εμβολιασμό, χρησιμοποιώντας την διαχρονική μέθοδο εξαίρεσης των περισσότερων σχετικών θανάτων: Η παρουσία μιας ή περισσότερων σοβαρών υποκείμενων καταστάσεων που σχετίζονται με υψηλό κίνδυνο θνησιμότητας (π.χ. χρόνια προχωρημένη καρδιακή ανεπάρκεια, προϋπάρχουσα αθηροσκληρωτική καρδιακή νόσο με προηγούμενα σοβαρά καρδιαγγειακά συμβάντα) και η τεκμηρίωση γιατρού στα ιατρικά αρχεία όσων συνέβαλαν άμεσα στο θάνατο χρησιμοποιήθηκαν και φαίνεται να αποδίδουν χαμηλή πιθανότητα.

Έτσι, αποκλείστηκαν όλες οι κατηγορίες ατόμων που ήταν πιο πιθανό να οδηγηθούν στο θάνατο από τον εμβολιασμό. Αντίθετα, όλα αυτά τα άτομα περιλαμβάνονται όταν υπολογίζεται ο αριθμός των ατόμων που πεθαίνουν από το Covid. Με άλλα λόγια, υπάρχει ένα διπλό πρότυπο. Όλες οι παράμετροι έχουν επιλεγεί για να δικαιολογήσουν το επιθυμητό συμπέρασμα.

Στην περίπτωση των εμβολίων Covid, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης υποχρεούνται από το νόμο να αναφέρουν «Σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες ανεξάρτητα από το εάν ο αναφέρων πιστεύει ότι το εμβόλιο προκάλεσε την ανεπιθύμητη ενέργεια».

Ωστόσο, δεδομένου ότι ο σκοπός του VAERS θεωρείται ότι είναι η παρακολούθηση σημάτων ανεπιθύμητων συμβάντων που προκαλούνται από εμβολιασμό, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης προβαίνουν σε κρίσεις και αναφέρουν συμβάντα μόνο όταν θεωρούν ότι είναι πιθανό να προκληθούν από τον εμβολιασμό.

Οι Singleton et al εκφράζουν ότι: “Όλα τα άτομα που υποπτεύονται αιτιώδη σχέση μεταξύ της χορήγησης ενός εμβολίου και ενός επακόλουθου ανεπιθύμητου συμβάντος πρέπει να ενθαρρύνονται να στέλνουν αναφορά, συμπεριλαμβανομένων των ασθενών ή των γονέων τους και όχι μόνο οι επαγγελματίες υγείας (από το 1999, <5% των αναφορών VAERS προέρχονταν από γονείς)”.

Ενώ το τρέχον κλίμα εξαιρετικής εστίασης στον Covid ενδέχεται να τονώσει περισσότερες αναφορές πιθανών ανεπιθύμητων ενεργειών για αυτά τα εμβόλια, από την άλλη πλευρά, η μεγάλη πίεση από τους ομοτίμους να μην ενθαρρύνουν την «διστακτικότητα προς τα εμβόλια» μπορεί να αποθαρρύνει τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας να κάνουν αναφορές ακόμη και για σχετικά ανεπιθύμητα συμβάντα.

Οι σχολιαστές συχνά προσπαθούν να απαξιώσουν τις αναφορές VAERS επειδή μπορούν να γίνουν από οποιονδήποτε, αλλά το 67% των αναφορών στην VAERS υποβάλλονται από τις ιατρικές και νοσηλευτικές ομάδες που έχουν άμεση εμπειρία από την θεραπεία του ασθενούς. Η μαρτυρία αυτή δεν πρέπει να απορρίπτεται ελαφρά τη καρδία από απομακρυσμένους εμπειρογνώμονες που εργάζονται μόνο με βάση τα αρχεία. Δεν χρειάζεστε διδακτορικό στην βιοστατιστική για να εντοπίσετε τα λογικά ελαττώματα που προκύπτουν από ακατάλληλες συγκρίσεις. Οι ερευνητές και οι φορείς πρέπει να συγκρίνουν ομοειδή πράγματα, τα μήλα με τα μήλα, αντί με πορτοκάλια.

Τα μη προσαρμοσμένα ποσοστά από το Κατάρ (τα οποία βασίζονται στην γενική καταγραφή θνησιμότητας και όχι στην επιτήρηση εμβολίων) θυμίζουν εντυπωσιακά τα ποσοστά θνησιμότητας που αναφέρθηκαν στην VAERS. Το CDC έχει υπολογίσει τα ποσοστά αναφερόμενης θνησιμότητας μετά τον εμβολιασμό κατά του Covid με την πάροδο του χρόνου που αυξάνονται από 21 έως 26 ανά εκατομμύριο δόσεις.

Αυτό είναι τουλάχιστον 21 φορές μεγαλύτερο από τα ποσοστά θνησιμότητας που καταγράφηκαν στην βιβλιογραφία για προϋπάρχουσα εμβόλια τα προηγούμενα χρόνια. Το CDC δεν το έχει εξηγήσει και δεν το συζητά στην δημοσιευμένη ανάλυση (δες το ακόλουθο pdf 1-s2.0-S1473309922001232-main) των πρώτων έξι μηνών των δεδομένων VAERS, της μοναδικής τόσο ευρείας ανασκόπησης που έχουν δημοσιεύσει. Η ανάλυση δεν αντιμετωπίζει καθόλου το θέμα της αναλογικότητας σε σύγκριση με προηγούμενα εμβόλια.

Οι πληροφορίες σχετικά με την αναλογικότητα (ή μάλλον την δυσαναλογία!) κυκλοφόρησαν ως αποτέλεσμα ενός αιτήματος του νόμου περί ελευθερίας της πληροφόρησης και αναλύθηκαν από τον Josh Guetkow του Εβραϊκού Πανεπιστημίου στην Ιερουσαλήμ, ο οποίος συνοψίζει τα αποτελέσματα ξεκινώντας ως εξής:

*Η ανάλυση σήματος ασφαλείας VAERS του CDC που βασίζεται σε αναφορές από 14 Δεκεμβρίου 2020 – 29 Ιουλίου 2022 για τα εμβόλια mRNA COVID-19 δείχνει σαφή σήματα ασφάλειαςγια θάνατο και μια σειρά από εξαιρετικά ανησυχητικά θρομβοεμβολικά, καρδιακά, νευρολογικά, αιμορραγικά, αιματολογικά, ανοσοποιητικά – Ανεπιθύμητες ενέργειες συστήματος και εμμήνου ρύσεως (ΑΕ) μεταξύ ενηλίκων των Η.Π.Α. *Υπήρχαν 770 διαφορετικοί τύποι ανεπιθύμητων ενεργειών που έδειξαν σήματα ασφαλείας σε ηλικίες 18+, εκ των οποίων πάνω από 500 (ή τα 2/3) είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο από μυοκαρδίτιδα/περικαρδίτιδα.

Η κυκλοφορία έχει επίσης αναλυθεί από τους Norman Fenton και Martin Neill που αναφέρουν:

* Ένα άλλο απίστευτα σημαντικό στατιστικό είναι το ποσοστό των θανάτων (που δίνεται μόνο για την ηλικιακή ομάδα 18+) που είναι 14% στα εμβόλια κατά του Covid (10.169 από 73.178) σε σύγκριση με μόλις 4,7% (618 από 13.278) σε μη Covid εμβόλια. Εάν το CDC επιθυμεί να ισχυριστεί ότι η πιθανότητα ένα ανεπιθύμητο συμβάν του εμβολίου Covid να οδηγήσει σε θάνατο δεν είναι σημαντικά υψηλότερη από αυτή άλλων εμβολίων, το καθήκον είναι να βρει κάποια άλλη αιτιώδη εξήγηση για την διαφορά αυτή.

Σε μια άλλη ανάρτηση, διαπίστωσαν επίσης ότι υπήρχε «μια στατιστικά σημαντική γραμμική σχέση μεταξύ των χωρών που είναι κατά μεγάλο ποσοστό εμβολιασμένες και των υπερβολικών θανάτων». Το σημείο αναφοράς των 20 ή περισσότερων θανάτων ανά εκατομμύριο δόσεις αρχίζει να σταθεροποιείται ως βάση, που προέρχεται από τις δύο διαφορετικές πηγές (VAERS και η μελέτη του Κατάρ). Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2022, είχαν χορηγηθεί 665 εκατομμύρια δόσεις στις ΗΠΑ.

Εάν εφευρίσκαμε κριτήρια για να αποκλείσουμε τα δύο τρίτα από αυτά ακολουθώντας την συνήθη προσέγγιση, θα άφηναν να καταλογιστούν περισσότεροι από 13.000 πιθανοί θάνατοι και οι υπεύθυνοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης τουλάχιστον στο 60% αυτών των θανάτων υποψιάζονταν ότι σχετίζονται με τον εμβολιασμό. Με αφορμή την κατάρρευση του παίκτη του Αμερικανικού ποδοσφαίρου Damar Hamlin, σημειώνεται ότι το 95% των αθλητών του NFL έχει εμβολιαστεί.

«Δεν θυμάμαι αθλητές να αγωνίζονται με θρόμβους αίματος και να μας λένε ότι αυτό είναι φυσιολογικό»! Peter McCullough

«Οι μαζικοί θάνατοι οφείλονται στα εμβόλια mRNA», αναφέρει το πρώην στέλεχος της Blackrock. Η BlackRock, Inc. είναι μια Αμερικανική επενδυτική πολυεθνική εταιρεία με έδρα την Νέα Υόρκη), Edward Dowd, αναφέρθηκε πρόσφατα στην αύξηση των ξαφνικών θανάτων που παρατηρείται σε όλες τις δυτικές χώρες μετά την περίοδο των αναγκαστικών μαζικών εμβολιασμών και όπως αποκάλυψε η αύξηση αυτή αγγίζει το 36%! Το ποσοστό είναι πρωτοφανές και προκύπτει από τα στοιχεία των ασφαλιστικών εταιρειών. Μάλιστα όπως τονίζει, οι θάνατοι είναι ιδιαίτερα αυξημένοι στους νέους ανθρώπους τις χρονιές 2021 και 2022.

Παρά την ανακοίνωση από τις υγειονομικές Αρχές των ΗΠΑ FDA, CDC και FTC, ότι το επικαιροποιημένο εμβόλιο της Pfizer κατά του κωρονοϊού μπορεί να συνδέεται με εγκεφαλικά επεισόδια στους ενηλίκους ο διευθύνων σύμβουλος της Pfizer Α.Μπουρλά δήλωσε: «Πρόκειται για ένα πολύ μικρό δείγμα, εμείς δεν βρήκαμε τίποτα»!

Αλλά γιατί αυτός ο κίνδυνος χιλιάδων θανάτων δεν είναι πρώτη είδηση στα ΜΜΕ;

Η απάντηση είναι ότι φαίνεται σαν να είναι ασήμαντο (;!) μπροστά τον ισχυρισμό ότι ο εμβολιασμός έχει σώσει εκατομμύρια ζωές, όπως υπολογίζεται σε έγγραφο που δημοσιεύτηκε στο Lancet. Αλλά αυτός ο ισχυρισμός είναι απατηλός και χτισμένος στην άμμο. Προέρχεται από την μοντελοποίηση και η μοντελοποίηση κάνει υ π ο θ έ σ ε ι ς σχετικά με, για παράδειγμα, τα χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας μετά τον εμβολιασμό που προέρχονται από τις βραχυπρόθεσμες μελέτες που έχουμε εξετάσει.

Συνδέστε αυτά τα χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας στο μοντέλο σας, υπολογίστε τα σε ένα προφίλ πληθυσμού και θα διαπιστώσετε ότι – ο εμβολιασμός μείωσε τον αριθμό των θανάτων!

Αλλά η διαδικασία είναι εντελώς κυκλική και βασίζεται στην παρέκταση από περιορισμένα δείγματα όπως αναφέραμε. Η υποκείμενη συστηματική ανασκόπηση της αποτελεσματικότητας του εμβολίου στην οποία βασίστηκαν δηλώνει ρητά: «δεν λαμβάνουμε υπόψη την διάρκεια προστασίας σε αυτήν την ανάλυση». Και πάλι: «Η διάρκεια της παρακολούθησης σε κλινικές δοκιμές και μελέτες αποτελεσματικότητας δεν είναι ακόμη επαρκής για να εκτιμηθεί με ακρίβεια η διάρκεια της ανοσίας που προκαλείται από το εμβόλιο».

Τα πραγματικά μεσοπρόθεσμα αποτελέσματα (για τουλάχιστον 12 μήνες) στα δεδομένα σε επίπεδο πληθυσμού, όπως τα στατιστικά στοιχεία του Οργανισμού Ασφάλειας Υγείας και του ONS, διαφέρουν δραματικά από την μοντελοποίηση που βασίζεται στην δειγματοληψία. Τα πραγματικά πρέπει να προτιμώνται από τα υποθετικά. Δεν έχει αποδειχθεί η ικανότητα του μαζικού εμβολιασμού για τον Covid να μεταβάλει ουσιαστικά τα συνολικά αποτελέσματα νοσηρότητας του πληθυσμού.

Για πρώτη φορά από την αρχή της πανδημίας, η πλειονότητα των Αμερικανών που πέθαναν από τον κορωνοϊό ήταν εμβολιασμένοι -είτε πλήρως είτε μερικώς – σύμφωνα με μια νέα ανάλυση ομοσπονδιακών και κρατικών υπηρεσιών, των ΗΠΑ. Η φθίνουσα αποτελεσματικότητα των εμβολίων COVID-19 και τα ολοένα και πιο μεταδοτικά στελέχη του ιού που διαδίδονται σε ηλικιωμένους και ανοσοκατεσταλμένους ανθρώπους έχουν οδηγήσει σε περισσότερους θανάτους μεταξύ εκείνων που έχουν λάβει τουλάχιστον μία δόση εμβολίου, διαπιστώνει ανάλυση της Washington Post που δημοσιεύθηκε (23/11/2022).

«Το 58% των θανάτων από COVID-19 τον Αύγουστο ήταν άνθρωποι που εμβολιάστηκαν ή είχαν λάβει την ενισχυτικά δόση», ανέφερε η Post σύμφωνα με το  ενημερωτικό δελτίο της The Washington Post Health 202, από την Cynthia Cox, αντιπρόεδρο του Kaiser Family Foundation.

Οι ωφελιμιστές ηθικολόγοι θα υποστήριζαν ότι θα ήταν δικαιολογημένο να προκληθούν χιλιάδες θάνατοι για να σωθούν εκατομμύρια. Το πρώτο πρόβλημα με αυτό το επιχείρημα είναι ότι μια τέτοια μακάβρια ανταλλαγή δεν έχει γίνει ποτέ αποδεκτή στο παρελθόν. Φαρμακευτικά προϊόντα προκαλούν 50 θανάτους και αποσύρονται από την αγορά. Δεύτερον, οι υπηρεσίες δεν έχουν ξεκαθαρίσει ούτε αποκαλύψει στο κοινό ότι υποβάλλονται σε  αυτή την ανταλλαγή. Τρίτον, οι όροι του συμβιβασμού δεν ισχύουν -ο ισχυρισμός ότι έχουν σωθεί εκατομμύρια ζωές με τον εμβολιασμό δεν μπορεί να επικυρωθεί.

Ο πολλαπλός μαζικός εμβολιασμός για τον Covid έχει προκαλέσει πάρα πολλές κόκκινες σημαίες. Δεν είναι ηθικό για τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες να τους προσπερνούν και να συνεχίζουν να προωθούν και να επιβάλλουν τον εμβολιασμό χωρίς να διεξάγουν σωστή, αμερόληπτη και ανοιχτή έρευνα σοβαρών ανεπιθύμητων συμβάντων.

Βρίσκονται σε μια κατάσταση άρνησης, η οποία πρέπει να τελειώσει.

Τα άτομα αναζητούν πολλαπλούς εμβολιασμούς επειδή θέλουν να αισθάνονται ασφαλείς, στο πλαίσιο όπου οι διογκωμένοι αριθμοί έχουν χρησιμοποιηθεί για να δημιουργήσουν τον φόβο τους. Η σιωπηρή σύγκριση των αποπληθωρισμένων αριθμών με τους διογκωμένους είναι ένα άλλο παράδειγμα χρήσης στατιστικών στοιχείων για παραπλάνηση.

Μας οδηγούν σε έναν λαβύρινθο από καθρέφτες.

Οι κυβερνήσεις είναι θεωρητικά αδύνατο να ρυθμίσουν αποτελεσματικά τα εμβόλια. Για να δούμε γιατί. Σκεφτείτε το ακόλουθο πείραμα σκέψης: Φανταστείτε ότι ήσασταν ειδικός που απασχολείτο κάπου στον εκτεταμένο μηχανισμό υγειονομικής περίθαλψης της κυβέρνησης και φανταστείτε περαιτέρω ότι λάβατε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις ότι κάθε άτομο που έκανε τα εμβόλια κατά του Covid θα πέθαινε ως αποτέλεσμα αυτών των εμβολίων κάποια στιγμή τα επόμενα πέντε χρόνια.

Πρώτα, παρατηρήστε ότι έχω φορτώσει αυτό το πείραμα υπέρ της κυβέρνησης. Δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για τόσο περίπλοκα ζητήματα και δεν υπάρχουν 100% θανατηφόρα εμβόλια (εξάλλου, αν μη τι άλλο μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια, κάποιος θα πέθαινε από κάτι άλλο περιμένοντας να πεθάνει από το εμβόλιο)!!!

Λοιπόν, τι θα μπορούσατε να κάνετε με αυτές τις πληροφορίες; Τίποτα.

Γιατί στην τελική, ποιος θα διακινδυνεύσει την καριέρα του για κάτι τόσο συνηθισμένο όπως οι μαζικοί θάνατοι; Αν οι κρατικοί υπάλληλοι είχαν την τάση να ρισκάρουν την καριέρα τους για να σώσουν ζωές, θα είχαμε πολύ λιγότερους πολέμους. Ας υποθέσουμε όμως ότι είστε διατεθειμένοι να πάρετε αυτό το ρίσκο. Και λοιπόν; Πώς θα κάνατε την φωνή σας να ακουστεί; Σε τελική ανάλυση, πολλοί ειδικοί εμφανίστηκαν με τρομερές προειδοποιήσεις σχετικά με αυτά τα εμβόλια και θαφτήκανε, οπότε γιατί οι προσπάθειές σας να είναι πιο επιτυχημένες από τις δικές τους;

Θα μπορούσατε εύλογα, να υποστηρίξετε ότι αυτοί οι ειδικοί απέτυχαν επειδή είχαν άδικο, αλλά πώς θα μπορούσατε εσείς, ο υποθετικός πληροφοριοδότης μας, να ξέρετε ότι έχετε δίκιο ΚΑΙ ότι θα πετύχετε απλώς και μόνο επειδή έχετε δίκιο; Σίγουρα, ακόμη και ο πιο αφελής άνθρωπος ξέρει πως η αλήθεια και η δικαιοσύνη δεν επικρατούν πάντα (ανάλογα, θα πω εγώ), επομένως όλοι πρέπει να παραδεχτούν ότι ακόμα κι αν είχατε δίκιο, θα παίρνατε ένα τρομερό ρίσκο.

Ωστόσο υπάρχει κι ένα ακόμη πρόβλημα: Θα επωφεληθείτε προσωπικά εάν αποτρέψετε την καταστροφή ή επιτρέποντάς της να συμβεί; Λοιπόν, προφανώς θα ήταν μια μαζική επέκταση της κυβερνητικής εξουσίας, προκειμένου να διορθωθεί οποιαδήποτε υποτιθέμενη…«αποτυχία της αγοράς» που προκάλεσε αυτή την καταστροφή.

Πόσος χρόνος θα χρειαζόταν για να συμπεράνουν οι οπαδοί του μεγάλου κράτους ότι το πρόβλημα ήταν δήθεν η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην διαδικασία ανάπτυξης και έγκρισης; Πόσος χρόνος θα χρειαζόταν έως ότου κάποιο τεράστιο διακομματικό νομοσχέδιο να επενδύσει δισεκατομμύρια για την δημιουργία νέων επιπέδων γραφειοκρατίας, ώστε να διασφαλίσει ότι το επόμενο εμβόλιο θα είναι ασφαλές και αποτελεσματικό;

Θυμάστε την στεγαστική κρίση στις ΗΠΑ; Σπάνια έως ποτέ δεν υπήρξε μια πιο ξεκάθαρη και πιο προφανής κυβερνητική αποτυχία και όμως αντιμετωπίζεται κανείς σαν παραληρηματικός εάν κατηγορήσει την κυβέρνηση για εκείνη την κρίση. Αντίθετα, δημιουργήσαμε τεράστιες νέες γραφειοκρατίες για να διαχειριστούμε χιλιάδες νέους κανονισμούς για να «διορθώσουν» τις «αστοχίες» του ιδιωτικού τομέα. Τώρα θεωρείται πια κοινός τόπος ότι η στεγαστική κρίση «αποδεικνύει» πως οι αγορές δεν μπορούν να λειτουργήσουν.

Επομένως, το κράτος πάντα επωφελείται από τις αποτυχίες του κράτους, οι οποίες παρατίθενται πάντα σαν απόδειξη ότι χρειάζεται περισσότερο κράτος. Αν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν τελειώσει όλους τους πολέμους, σίγουρα θα τους τελειώσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Εάν η Fannie & Freddie και ένα εκατομμύριο άλλες κρατικές παρεμβάσεις δεν μπορούν να διορθώσουν την στεγαστική κρίση, τότε σίγουρα η κρατική υπηρεσία CFPB θα το κάνει.

Εάν οι εξουσίες της (σ.σ. κρατικά ελεγχόμενης) Κεντρικής Τράπεζας προκαλέσουν το Μεγάλο Κραχ, τότε σίγουρα μια Κεντρική Τράπεζα με περισσότερες εξουσίες θα διορθώσει την υποτιθέμενη τάση της αγοράς να προκαλεί μεγάλες υφέσεις – μια τάση που «περιέργως» δεν είχε ποτέ στην πραγματικότητα προκαλέσει κάποια μεγάλη ύφεση πριν από την καθιέρωση της Κεντρικής Τράπεζας.

Θα μπορούσα να συνεχίσω, όμως αυτό το συμπέρασμα θα πρέπει να είναι πια προφανές για κάθε λογικό άνθρωπο: το κράτος δεν έχει κανέναν λόγο να αποτρέψει τις δικές του αποτυχίες. Εάν αυτά τα εμβόλια σκοτώσουν τους πάντες, αυτό είναι υπέροχο για εκείνους – ένας ακόμη λόγος για να επεκτείνουν την εξουσία τους.

Κι αυτό σημαίνει ότι απλά δεν μπορούν να ρυθμίσουν αποτελεσματικά τα εμβόλια. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούν να ρυθμίσουν τίποτα αποτελεσματικά. Αν θέλαμε πραγματικά να λειτουργούν οι κανονισμοί, θα έπρεπε να τους δημιουργήσουν και να τους διαχειρίζονται άτομα που θα είχαν ένα προσωπικό διακύβευμα πάνω στο ζήτημα.

Εάν, για παράδειγμα, οι κατασκευαστές εμβολίων έπρεπε να καταβάλλουν αποζημίωση για κάθε τραυματισμό ή παρενέργεια και έπρεπε να έχουν ασφάλιση για τέτοιες απώλειες, τότε οι ίδιοι και οι ασφαλιστικές τους εταιρείες θα φρόντιζαν τα εμβόλια να είναι ασφαλή και αποτελεσματικά.

Αντί αυτού τον Φεβρουάριο του 2020, ο Γραμματέας Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών Alex Azar επικαλέστηκε τις εξουσίες του βάσει του Νόμου Δημόσιας Ετοιμότητας και Ετοιμότητας Έκτακτης Ανάγκης (PREP) για να παρέχει ασυλία ευθύνης για ιατρικές εταιρείες ως απάντηση στον Covid. (Δες το ακόλουθο pdf 2020-05484). Ο Azar τροποποίησε επανειλημμένα την διαταγή να συνεχίσει να παρέχει ασυλία ευθύνης για φαρμακευτικές εταιρείες. Μια έκθεση του Κογκρέσου εξηγεί ότι αυτό σημαίνει ότι οι εταιρείες «δεν μπορούν να μηνυθούν για χρηματική αποζημίωση στο δικαστήριο»

Την στιγμή όμως που εισάγετε ένα τρίτο μέρος (σ.σ. το κράτος) που δεν υφίσταται συνέπειες για τις αποτυχίες του, διασφαλίζετε ότι το σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει.

Φανταστείτε μια ποδοσφαιρική ομάδα, της οποίας ο προπονητής δεν μπορεί να απολυθεί ό,τι κι αν γίνει. Πώς πιστεύετε ότι θα ήταν αυτή η ομάδα; Κανείς δεν θα πρότεινε στα σοβαρά ένα τέτοιο σύστημα, αλλά αυτό ακριβώς είναι το κράτος —ένας προπονητής που δεν μπορεί να απολυθεί. Θεωρητικά, ο προπονητής «ρυθμίζει» την ομάδα, αλλά στην πράξη, ο προπονητής δεν εκπληρώνει -και δεν μπορεί να εκπληρώσει- αυτή την λειτουργία, επειδή δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει και επειδή έχει κάθε κίνητρο να αποτύχει.

Πολίτες, στερούμενοι της ικανότητας να λογοδοτήσουν οι εταιρείες ενώπιον του δικαστηρίου, συνεχίζουν να επιδοτούν τον ομοσπονδιακό-φαρμακευτικό ηγεμόνα με τα φορολογικά τους χρήματα.

Στην πραγματικότητα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πούλησε την Έβδομη Τροποποίηση στην μεγαλύτερη δύναμη πίεσης στην χώρα. Αυτό μετέφερε την εξουσία από τους πολίτες στην άρχουσα τάξη και αντάλλαξε ένα συνταγματικό δικαίωμα με μια ασπίδα εταιρικής ευθύνης. Και αφού τα εμβόλια εκτός του ότι δεν είναι αποτελεσματικά είναι και επικίνδυνα γιατί άραγε συνεχίζεται να γίνετε όλο αυτό;

Υγειονομική αναφορά και έλεγχος.

Οι μελλοντικές πανδημίες θα μπορούσαν να παρακολουθούνται μέσω ψηφιακών βιβλιοθηκών, σύμφωνα με τον Τόνι Μπλερ.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ είπε ότι απαιτούνται παγκόσμιες «ψηφιακές υποδομές» [γνωστή κι ως ψηφιακή ταυτότητα] για να παρακολουθείται ποιος εμβολιάζεται, καθώς ΠΡΟΕΒΛΕΨΕ και ότι θα χρειαστεί να παρουσιαστούν στον κόσμο πολλά νέα εμβόλια τα επόμενα χρόνια.

Στην ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, ο αρχιτέκτονας του πολέμου στο Ιράκ και πρώην Πρωθυπουργός του Εργατικού Κόμματος Τόνι Μπλερ είπε ότι:

«Παρά την περιφρόνηση του κοινού για τον κορωνοϊό, οι κυβερνήσεις πρέπει να συνεχίσουν να αναπτύσσουν συστήματα ψηφιακής παρακολούθησης για εμβόλια, συμπεριλαμβανομένων απροσδιόριστων εμβολίων για επικίνδυνες ασθένειες. Νομίζω ότι υπάρχει μια τεράστια ώθηση για μια εθνική ψηφιακή υποδομή. Η ψηφιοποίηση στην υγειονομική περίθαλψη είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που αλλάζουν το παιχνίδι. Θα πρέπει να βοηθήσουμε τις χώρες να αναπτύξουν μια εθνική ψηφιακή υποδομή, την οποία θα χρειαστούν με αυτά τα επερχόμενα εμβόλια».

Αποκάλυψε επίσης ότι ασκούσε πιέσεις στα κράτη της G20 για να υιοθετήσουν αυτήν την προσέγγιση. Σύμφωνα με την παρουσίαση, τα “ασφαλή” εμβόλια που δημιουργούνται εντός 100 ημερών από την έκρηξη της πανδημίας μπορούν να αποτρέψουν τις χώρες από την οικονομική και κοινωνική ζημιά που προκαλείται από τα lockdown που επιβλήθηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού.

Αναγκαστικές καραντίνες και lockdown, υποχρεωτικός εμβολιασμός, ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού και μετακίνησης είναι μερικές από τις προτάσεις του ΠΟΥ για το νέο σχέδιο που ετοιμάζει για την «αντιμετώπιση» της επόμενης πανδημίας.

Το σχέδιο γνωστό έως τώρα ως «zero draft» (2023C04_LawmakingAtWHO) συζητήθηκε για πρώτη φορά στις 7 Δεκεμβρίου του 2022 και θα οριστικοποιηθεί στα τέλη Φεβρουαρίου 2023 όταν αντιπρόσωποι από τις 194 χώρες μέλη του ΠΟΥ θα συναντηθούν για να το εγκρίνουν.

Η διαφορά όμως με τις προηγούμενες συνθήκες του ΠΟΥ, είναι ότι αυτή την φορά η νέα συνθήκη θα δεσμεύει νομικά (legally binding international rules) τα κράτη-μέλη που θα την υπογράψουν, να ακολουθούν όλες τις προβλέψεις της και τα άρθρα, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα υπάρχουν κυρώσεις.

Η πρώτη διεθνής συνθήκη για τους κανόνες υγείας (IHR) υπογράφηκε το 2005. Τώρα ο ΠΟΥ πιέζει προκειμένου να συμπεριλάβει στην συνθήκη αυτή νέες προβλέψεις και να αποκτήσει την δυνατότητα να τις επιβάλλει τα κράτη μέλη του μόλις η νέα πανδημία κτυπήσει. Στόχος της νέας συνθήκης είναι η επιβολή ενός καθεστώτος πλήρους ελέγχου μέσω του «ψηφιακού πιστοποιητικού εμβολιασμού» με το οποίο θα ελέγχονται όλες οι μετακινήσεις των εμβολιασμένων.

Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι προ των πυλών όπως εκτιμάται, δεδομένου ότι τουλάχιστον 122 εκατομμύρια άτομα στην Ευρώπη δεν έχουν κάνει κανένα εμβόλιο για τον COVID-19. Αυτό σημαίνει απώλειες εκατοντάδων εκατομμυρίων για τις φαρμακευτικές εταιρείες αφού τεράστια ποσά δόσεων έχουν μείνει αδιάθετα. Προφανώς κάποιοι θέλουν να εξαλείψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο στην επόμενη πανδημία.

Και η θανατηφόρα Ατζέντα τους συνεχίζει τον δρόμο της… αλλά όχι χωρίς το αντίπαλο δυναμικό!!!

Εσείς, μην ξεχάσετε να ψηφίσετε, ν’ ακούτε τους ειδικούς και να μένετε ασφαλείς στις ιδεοληψίες σας.

Άντε και ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟΙ.-

***
@ Ίων Μάγγος – @Ηώ Αναγνώστου/ terrapapers.com / 2023

    • Most popular in Terra

    similar stories

    terra files

    Επικοινωνία