Τα σκίτσα του ισπανού καλλιτέχνη Luis Quiles φαινομενικά δείχνουν αθώα, αλλά στην πραγματικότητα είναι σκληρά όπως είναι και η πραγματικότητα του ανθρώπινου ζώου των τσιμεντουπόλεων. Είναι ένας μοναδικός συνδυασμός γεγονότων της νεκρής ζωής του πολιτισμένου ζώου και θεμάτων της επικαιρότητας, που αναμειγνύονται με πολλές αναφορές στην ποπ κουλτούρα, στον κόσμο του κινηματογράφου, των παιχνιδιών, της τηλεόρασης και της τεχνολογίας.
Τα σκίτσα του είναι αιχμηρά κι απογυμνώνουν θέματα, όπως τον μισογυνισμό, τη βία, το σεξισμό, την κατάχρηση των κοινωνικών δικτύων και της τεχνολογίας κ.ά. αντανακλώντας μερικές από τις πιο βρώμικες πτυχές της νεκρής ζωής. Χρησιμοποιεί τις εικόνες με εντυπωσιακό τρόπο. Πολλές είναι “γροθιά στο στομάχι” για όποιον μπορεί να σκεφτεί ακόμη. Είναι η γυμνή αλήθεια και δυστυχώς ελάχιστοι την αντέχουν.
Από τον Δημήτρη Χορόσκελη: Η Μηχανή του Κρόνου
Βασικό χαρακτηριστικό της ζωής στη Γη είναι η συνεχής ανελέητη σύγκρουση και η επικράτηση του ισχυρότερου (οργανισμού, λαού, ιδεολογίας, θρησκείας, επιχείρησης, κλπ.). Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι ποιος/τι επωφελείται από αυτή τη βίαιη κατάσταση; Η θεωρία του οντολογικού crash-test δεν φαίνεται να ευσταθεί και πολύ, δεδομένου ότι ακόμη και τα πετυχημένα είδη στο τέλος εξαφανίζονται, είτε ως θύματα κάποιας «φυσικής καταστροφής» (δεινόσαυροι), είτε ως θύματα της ίδιας της επιτυχίας τους (όπως λέγεται ότι θα γίνει σύντομα και με τον homo sapiens).
Κάνοντας μια πρώτη σύνοψη, οφείλουμε να αποδεχτούμε ότι το «Πρόγραμμα Γη» είναι τόσο θαυμαστά οργανωμένο ώστε αποκλείεται να είναι προϊόν τυχαίας δημιουργίας, αλλά παράλληλα και πολύ οδυνηρό κι αιματοβαμμένο για να είναι το δημιούργημα κάποιου πάνσοφου, πανάγαθου, και δίκαιου Θεού -όπως ισχυρίζονται οι μονοθεϊστικές θρησκείες. Πιθανότατα κάποιος ιθύνων νους, κάποια ασύλληπτη οντότητα κρύβεται πίσω του.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ ο άνθρωπος διεξάγει πλειάδα βιολογικών πειραμάτων με μικρο-οργανισμούς κι ενώ δεν βρίσκεται ούτε καν στη μεσαία συμπαντική κλίμακα μεγεθών (άτομο-άστρο-γαλαξίας-Σύμπαν) κι ευφυίας, αποκλείει παντελώς το γεγονός να είναι και η Γη το πειραματικό εργαστήριο κάποιου υπερόντος ή κάποιας ανώτερης εξωγήινης νοημοσύνης. Για το πόσο πιθανό είναι κάτι τέτοιο αρκεί να σκεφτούμε ότι, λόγω περιορισμένου αισθητηριακού εξοπλισμού και νοημοσύνης, τα βακτήρια ενός πειραματικού εργαστηρίου προφανώς αγνοούν ότι αποτελούν το αντικείμενο πειράματος. Γιατί να μην συμβαίνει το ίδιο και με τον πλανήτη Γη και τον άνθρωπο;