Στην Αρχή ήταν η Τύχη, και η Τύχη ήταν μαζί τον Θεό, και Τύχη ήταν ο Θεός. Ήταν από την Αρχή μαζί με τον Θεό. Όλα τα πράγματα έγιναν κατά Τύχη, και χωρίς αυτήν τίποτε δεν θα υπήρχε στην Δημιουργία. Μέσα στην Τύχη υπήρχε ζωή, και η ζωή ήταν το Φώς των ανθρώπων. Υπήρχε ένας άνθρωπος σταλμένος από την Τύχη, που τον έλεγαν Λιούκ. Ήρθε ως μάρτυρας και απόστολος του Παράξενου, ώστε μέσω αυτού του μάρτυρα να πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Δεν ήταν ο ίδιος η Τύχη, αλλά στάλθηκε να μαρτυρήσει για χάρη της Τύχης. Αυτό ήταν η μεγάλη αληθινή Σύμπτωση, που κάνει τυχαία την ζωή κάθε ανθρώπου που έρχεται στον κόσμο. Αυτός ήταν πιά μέσα στον κόσμο και ο κόσμος είχε φτιαχτεί από αυτόν, αλλά ο κόσμος δεν τον γνώριζε. Αυτός ήρθε ανάμεσα στους δικούς του, αλλά οι δικοί του δεν τον αποδέχτηκαν. Αλλά όσοι από αυτούς τον δέχτηκαν, σ’ αυτούς έδωσε την δύναμη να γίνουν οι Γιοί της Τύχης, ακόμη και σε αυτούς που πίστεψαν κατά τύχη, αυτούς που γεννήθηκαν όχι από αίμα, ούτε από την θέληση της σάρκας, ούτε από την θέληση των ανθρώπων, αλλά της Τύχης. Και η Τύχη έγινε σάρκα (και είδαμε την δόξα του, την μόνη δόξα που γεννήθηκε από τον Μεγάλο Άστατο Πατέρα) και αυτός κατοίκησε ανάμεσα μας, γεμάτος από χάος, απατηλότητα και καπρίτσιο.
–.από το “Βιβλίο του Ζαριού”
***
…Αναρωτιέμαι, αν αύριο το πρωί πηγαίναμε σε έναν άλλον κόσμο, σε έναν άλλον πλανήτη ή σε μια άλλη πραγματικότητα Αλλού, που δεν θα ήξερε τίποτε απολύτως για τον δικό μας κόσμο, άραγε, τι θα λέγαμε στους καινούργιους μας φίλους εκεί, για να τους περιγράψουμε τον κόσμο μας;
Θα τους λέγαμε για τον Κάπταιν Νέμο και το φανταστικό του υποβρύχιο, τον Ναυτίλο, για τον Καρλ Σάγκαν και τον Άρθουρ Κλαρκ και για τα όνειρά τους για την πρώτη επαφή της Ανθρωπότητας με κάποιον εξωγήινο πολιτισμό, για τους δρόμους της Νέας Υόρκης που δεν έχουν όνομα, και για τον Όλυμπο, το βουνό των θεών.
Για τις τιτάνιες καταιγίδες στον Ειρηνικό και για τα παράξενα κόμικς του Άλαν Μουρ, για τα Άνθη του Κακού του Μπωντλαίρ και για τη Θεωρία του Χάους. Θα τους λέγαμε για τις περιπέτειες του Λοχαγού Μπέρτον και για το μυστήριο στο Τροφώνιο Άνδρο, για τους μοναχικούς μονόλιθους των Εβρίδων, για τις ταινίες του Φριτς Λανγκ, για το Γκράντ Κάνυον και για τη χαμένη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Και για τους κάστορες που στήνουν φράγματα στα ποτάμια του Καναδά.
Για τα χειρόγραφα του Ναγκ Χαμάντι, για την Σάνγκρι-Λα κάπου στα Ιμαλάια, για τα Αγιέ-Αγιέ της Μαδαγασκάρης, για τη μοναξιά του Ναπολέοντα στην νήσο της Αγίας Ελένης, για τον ήχο των Ντιτζερίντου των ιθαγενών της Αυστραλίας, για την μπέρτα του Έλβις Πρίσλεϋ και για την τρύπα των κολασμένων στην Σιβηρία, για τα ημερολόγια του Κάπταιν Κουκ, για τα κουρδιστά παιδικά ρομποτάκια, για το νεκρομαντείο στην Μπάγια,
… για τα έξι χιλιάδες πλοία στην απόβαση στη Νορμανδία, για τον κύβο του Ρούμπικ και για τον μεγαλύτερο λαβύρινθο του κόσμου από χωράφια καλαμποκιών στο Ντίξον της Καλιφόρνια, για τον ελέφαντα από βράχια στην έρημο της Νεβάδα, για τις φωτογραφίες με το πρόσωπο στον Άρη και για τις νυχτοπεταλούδες με τη νεκροκεφαλή, για την τεράστια πανύψηλη γέφυρα στην κοιλάδα του Ταρν στην Γαλλία και για το μακρύτερο τούνελ (που προκαλεί παραισθήσεις) ανάμεσα στο Όσλο και στο Μπέργκεν, στο Λάερνταλ της Νορβηγίας.
Για τον Δάντη που επισκέφτηκε την Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο, για τα ξωτικά στην Ιρλανδία, και για τα πικάντικα φαγητά της θείας Μαρίας και την Νεφολογία, για τον Πύργο της Βαβέλ και για την γλώσσα Μπατάκ στην Βόρειο Σουμάτρα.
Για τις πινακίδες Ρόγκο-Ρόγκο και τα πέτρινα κεφάλια στα νησιά του Πάσχα, για τις τσιμεντουπόλεις της Ελλάδας και τις παραγκουπόλεις της Βραζιλίας, για τους Ιλουμινάτους, για τους δύο τυφλούς ιχνηλάτες του λαβυρίνθου της ανθρώπινης διανόησης, τον Όμηρο και τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες, για το Εξκάλιμπερ, και για την πιο τρομαχτική μάγισσα όλων των εποχών που περιγράφει ο Lucanus στα Φαρσάλια.
θα μπορούσαμε να καθυστερούμε επ’ αόριστον με μια αχανή περιγραφή του παράξενου κόσμου μας, όπως η Σεχραζάτ στις Χίλιες και Μία Νύχτες.
Θα τους λέγαμε για τα ρουνικά αλφάβητα, για τα φτερά όλων των πουλιών, για τα παράξενα όνειρα όλων των παιδιών, θα τους διηγούμασταν την ιστορία της φιλοσοφίας, θα τους περιγράφαμε λεπτομερώς τα ένα δισεκατομμύριο είδη εντόμων, την ιστορία της UFOλογίας, όλες τις ρομαντικές ιστορίες όλων των μεγάλων ερώτων του κόσμου, θα τους καταθέταμε όλα τα ονόματα των νεκρών της επιδημίας πανούκλας και τις παιδικές ηλικίες των θυμάτων της Χιροσίμα… τα αινίγματα που περιέχονται στην Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων, την Φυσική Ιστορία του Πλίνιου, όλες τις πιθανές ερμηνείες της Αγίας Γραφής και του Κορανίου, την ιστορία των όπλων, τις ιστορίες των εξερευνητών μας, τα ποιήματα όλων των καταραμένων ποιητών, και, φυσικά, συμβολικά, τις Χίλιες και Μία Νύχτες σε αργή απαγγελία.
– Μα, ξέρεις απ’ έξω τις Χίλιες και Μία Νύχτες;
– Ναι, για κάθε ενδεχόμενο…
Ανακαλύπτοντας εξωγήινη ζωή
Πριν από παραπάνω από μισό αιώνα, ο αστρονόμος Frank Drake, κατασκεύασε μια εξίσωση που υπολόγιζε την πιθανότητα να βρίσκονται και άλλοι νοήμονες πολιτισμοί στο Γαλαξία πέρα από εμάς.
Αξιολογώντας τα στοιχεία και τη γνώση που αποκομίσαμε έκτοτε, η Sara Seager, καθηγήτρια φυσικής και πλανητολογίας στο MIT, κατέληξε σε μια εναλλακτική εξίσωση, λαμβάνοντας υπόψη διαφορετικές παραμέτρους από ότι η εξίσωση Drake.
Η εξίσωση Drake: Το 1961, οι παράμετροι που έλαβε υπόψη του o Drake, ήταν ο μέσος ρυθμός δημιουργίας αστέρων στο Γαλαξία, το κλάσμα αυτών των άστρων που έχουν πλανήτες οι οποίοι μπορούν να συντηρήσουν ζωή και όντως αναπτύσσουν νοήμονα ζωή, και τέλος αναπτύσσουν πολιτισμό και αποκτούν τεχνολογία ικανή ώστε να γνωστοποιήσουν την ύπαρξή τους. Επίσης συνυπολόγισε και τ η χρονική διάρκεια που οι πολιτισμοί αυτοί συνεχίζουν να υπάρχουν συντηρώντας την τεχνολογία τους.
Σύμφωνα με τον Drake και τους συνεργάτες του, η καλύτερη εκτίμηση που μπορούσαν να κάνουν την εποχή εκείνη, υποδείκνυε τουλάχιστον 1000 νοήμονες πολιτισμούς στο Γαλαξία μας. Έκτοτε έχουν υπάρξει πολλές ακόμη εκτιμήσεις, με τεράστια όμως απόκλιση μεταξύ τους: από έναν πολιτισμό στο Γαλαξία (εμάς) έως και πολλά εκατομμύρια.
Η κατάσταση αλλάζει: Οι κυνηγοί πλανητών συνεχίζουν να ανακαλύπτουν εξωπλανήτες, εστιάζοντας σε εκείνους τους κόσμους που μοιάζουν περισσότερο με το δικό μας. Αν και έχουν ανακαλυφθεί ομοιότητες, στο μέγεθος ή στη θερμοκρασία, κανένας εξωπλανήτης μέχρι στιγμής δεν έχει πραγματικά απειλήσει να βάλει τέλος στη «μοναξιά» της Γης ως του μοναδικού πλανήτη που γνωρίζουμε στο Σύμπαν πως συντηρεί ζωή.
Αυτό όμως πρόκειται να αλλάξει σύντομα, πιστεύει η Sara Seager. Μελλοντικές διαστημικές αποστολές όπως το τηλεσκόπιο James Webb, θα είναι σε μερικά χρόνια σε θέση να ανιχνεύσουν πλανήτες πανόμοιους με τη Γη. Η παρατήρηση χαρακτηριστικών της ατμόσφαιράς τους, όπως η σύνθεση των ατμοσφαιρικών αερίων θα μπορούσε να αποτελεί την πρώτη απόδειξη για ζωή σε άλλους πλανήτες, δίχως την απαίτηση του Frank Drake για απόκτηση τεχνολογίας από νοήμονες πολιτισμούς.
Η εξίσωση Seager: Αντί για εξωγήινους που επικοινωνούν με ραδιοκύματα, η εξίσωση της Seager εστιάζει στην παρουσία εξωγήινης ζωής γενικότερα. Η εξίσωσή της υπολογίζει τους πλανήτες που είμαστε σε θέση να παρατηρήσουμε πως συντηρούν ζωή στο Γαλαξία και έχει τη μορφή: N = N*FQFHZFOFLFS.
Οι παράγοντες που λαμβάνει υπόψη είναι κατά σειρά ο αριθμός των άστρων στο Γαλαξία, το κλάσμα των οποίων είναι σχετικά «ήρεμα», το κλάσμα των οποίων φιλοξενεί βραχώδεις πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη (σε σωστή απόσταση από το άστρο ώστε το νερό να βρίσκεται σε υγρή μορφή), το κλάσμα των οποίων μπορούν να παρατηρηθούν, το κλάσμα των οποίων φιλοξενούν ζωή και το κλάσμα των οποίων η ζωή αφήνει ίχνη στην ατμόσφαιρα.
Η εκτίμηση: Υιοθετώντας τις πιο αξιόπιστες τιμές που δίνει η αστρονομία για κάθε μία από τις παραπάνω παραμέτρους, η καθηγήτρια Seager υπολογίζει πως θα ανακαλύψουμε στην προσεχή δεκαετία δύο πλανήτες με ίχνη εξωγήινης ζωής. Εάν επαληθευτούν οι προβλέψεις της, θα πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις στην ιστορία της ανθρωπότητας.
“Δεν είν’ νεκρό εκείνο που αιώνια μπορεί να περιμένει
Μα με το διάβα των παράξενων αιώνων
ως κι ο θάνατος μπορεί να πεθαίνει.”
Howard Phillips Lovecraft
Ρίτσαρντ Ντόκινς: «Οι εξωγήινοι έχουν θρησκείες και δεν κάνουν σεξ».
Νέες θεωρίες για την εξέλιξη της ζωής στη Γη αλλά και έξω από αυτήν από τον διάσημο επιστήμονα και συγγραφέα.
Για πολλοστή φορά ο διάσημος εξελικτικός βιολόγος και συγγραφέας Ρίτσαρντ Ντόκινς συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας με τις απόψεις του. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Daily Mail ο Βρετανός επιστήμονας διατυπώνει ένα νέο «πακέτο» θεωριών που αφορά την εξέλιξη της ζωής υποστηρίζοντας ότι το σεξ είναι πιθανώς μια γήινη «εφεύρεση» για την αναπαραγωγή.
Ο Ρίτσαρντ Ντόκινς τα τελευταία 30 χρόνια διατυπώνει μέσα από τα βιβλία και τις ομιλίες του μια σειρά από ενδιαφέρουσες, εναλλακτικές, επαναστατικές αλλά και αμφιλεγόμενες θεωρίες τόσο για την εξέλιξη της ζωής και του ανθρώπου όσο και για ηθικά, πνευματικά και άλλα ζητήματα.
Η θεωρία που τον έκανε διάσημο, όχι μόνο στην επιστημονική κοινότητα αλλά στο ευρύ κοινό, είναι εκείνη στην οποία διατυπώνει την άποψη ότι δεν υπάρχει ένας υπερφυσικός δημιουργός και ότι η θρησκευτική πίστη μπορεί να χαρακτηριστεί ως ψευδαίσθηση, ως μία ψευδής εμμονή και πεποίθηση. Το βιβλίο του «Η περί Θεού αυταπάτη» έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλερ και προκάλεσε,όπως ήταν αναμενόμενο, θύελλα αντιδράσεων.
Σεξ και θρησκεία. Ο Ντόκινς αναρωτιέται στη συνέντευξή του για τη χρησιμότητα του σεξ αναφέροντας ότι η ύπαρξή του είναι «προβληματική» από εξελικτική σκοπιά – για αυτό μάλιστα εκτιμά ότι οι εξωγήινοι πιθανώς δεν χρησιμοποιούν το σεξ για να αναπαράγονται. Οπως μάλιστα αναφέρει ο Ντόκινς, ανάμεσα στα πολλά άλλα πράγματα που θα μάθουμε όταν έρθουμε σε επαφή με εξωγήινους είναι και το γιατί εμφανίσθηκε στη Γη το σεξ.
Ο Ντόκινς βρίσκει επίσης, αν όχι προβληματικό, πάντως περιοριστικό το γεγονός ότι η ζωή στην Γη χωρίστηκε σε δύο φύλα και υποστηρίζει ότι στους εξωγήινους κόσμους δεν θα υπάρχουν μόνο αρσενικά και θηλυκά. Μια ακόμη ενδιαφέρουσα εικασία του είναι ότι οι νοήμονες εξωγήινοι πολιτισμοί είναι πιθανό να έχουν αναπτύξει θρησκευτική συνείδηση.
«Δεν νομίζω ότι θα είναι έκπληξη αν έρθουμε σε επαφή με εξωγήινους και μάθουμε ότι έχουν θρησκείες. Οι ανθρωπολόγοι έχουν διαπιστώσει την παρουσία θρησκευτικών αντιλήψεων και συμπεριφορών σε όλους τους ανθρώπινους πολιτισμούς που γνωρίζουμε. Υποθέτω ότι κάθε εξωγήινος πολιτισμός που έγινε τόσο προηγμένος τεχνολογικά ώστε να καταφέρει να φτάσει μέχρι εδώ ή να επικοινωνήσει μαζί μας όταν βρισκόταν στα αρχικά στάδια της ύπαρξής του θα πέρασε τη φάση της αβεβαιότητας για τον κόσμο που τον περιβάλλει και γενικότερα για αυτό που ονομάζουμε με μια λέξη ‘άγνωστο’. Πριν λοιπόν κατανοήσουν τους νόμους της φύσης και του σύμπαντος είναι λογικό, προκειμένου να εξηγήσουν αυτό το άγνωστο, να βρήκαν καταφύγιο σε κάποια θρησκεία» αναφέρει.
Η συνέντευξη δόθηκε στο περιθώριο της ομιλίας του Ντόκινς στο μεγάλο φεστιβάλ επιστήμης Starmus που διεξάγεται τα τελευταία χρόνια στην Τενερίφη. Στην ομιλία του ο βρετανός επιστήμονας επικεντρώθηκε στο πώς θα μπορούσαν να μοιάζουν οι εξωγήινοι και κρίνει ότι δεν θα έχουν σημαντικές διαφορές από τις μορφές ζωής που συναντούμε στην Γη.
Ο Ντόκινς έφερε το παράδειγμα της όρασης υποστηρίζοντας ότι σε έναν κόσμο με άπλετο φως (όπως η Γη) τα μάτια των τοπικών μορφών ζωής θα εξελίχθηκαν με τρόπο παρόμοιο με εκείνον των μορφών ζωής στον πλανήτη μας.
Οπως και πολλοί άλλοι πιστεύει, ότι το τεράστιο πλήθος πλανητικών συστημάτων στο Σύμπαν καθιστά πρακτικά αδύνατον να είναι η Γη ο μόνος κόσμος στον οποίο αναπτύχθηκε ζωή.
Ετσι καλεί τους συναδέλφους του να μην αναζητούν την αρχή της ζωής εντός του πλανήτη μας, διότι πιθανότατα αυτή ξεκίνησε κάπου αλλού, και μόνο με την επικοινωνία με εξωγήινους, μπορεί να «ξετυλίξουμε» το νήμα της.
@OWL/ miastala.com/ 2012
