Topics:

“ΒΛΕΠΕ ΨΗΛΑ” STRANGE 159

Λένε πως έχουμε «φτάσει στον πάτο», πως χειρότερα δεν γίνεται εδώ πέρα, και η φράση αυτή υπονοεί τον πάτο ενός πηγαδιού. Έχουμε την εικόνα ενός ανθρώπου που έχει σκοντάψει κι έχει πέσει μέσα σ’ ένα...

“ΒΛΕΠΕ ΨΗΛΑ” STRANGE 159

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Μόλις Προσγειώθηκε το Νέο Εξωγήινο STRANGE 159! “ΒΛΕΠΕ ΨΗΛΑ !” και ίσως το Δεις να σε Κοιτά Περίεργα από το ράφι του περιπτέρου της περιοχής σου -μπορείς να το αναζητήσεις κι εσύ, θα το εκτιμήσει- έτοιμο να σε Ταξιδέψει σε μια σειρά από μυστηριώδη θέματα:

# ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ DISCLOSURE? UFO ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 2016!  UFOΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ & ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΑΛΥΨΕΙΣ * ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ * Η ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΧΙΛΑΡΥ ΚΛΙΝΤΟΝ ΚΑΙ Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ @ Παντελής Γιαννουλάκης

# Κατάρες! ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΒΑΜΠΙΡ & ΨΥΧΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Πώς τα Αναγνωρίζεις και Πώς να Προστατευτείς @ Ηω Αναγνώστου

# Η Τελευταία Συνέντευξη JOHN A. KEEL
ΕΞΩΚΟΣΜΙΚΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΙΣ
(ΕΞΩΓΗΙΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!)

# ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ
Όταν ο Οδυσσέας Συνάντησε τον Βασιλιά των Λευκών Θεών @Αργύρης Λαγκάς

# ΦΩΣ Vs ΣΚΟΤΟΣ ΖΩΡΟΑΣΤΡΙΣΜΟΣ!
Πυρολατρεία & Δυϊσμός και η Αναβίωση του Ζαρατούστρα @ Γιώργος Στάμκος

# ΗAPKIDO: H ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ @Βασιλική Μαρκότση

# ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΦΛΑΒΙΟΣ ΙΩΣΗΠΟΣ;
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ @Δημήτρης Τσικνόπουλος

# ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑΚΟΙ! Internationale Situationniste
Η Πολεμική της Σκέψης @Αργύρης Καραβούλιας

# Ο ΧΟΥΝΤΙΝΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ! @ Αλβέρτος Δημητρίου

# ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ @ Παντελής Γιαννουλάκης

# ΕΛΑΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ JACQUE FRESCO! @ Τάσος Πέτριδης

# 17 ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ X-FILES

# ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ!

STRANGE: Πύλη προς έναν Απέραντο Κόσμο Μυστηρίων -τον Κόσμο μας. ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ!

Προσοχή: Το STRANGE είναι μια Έντυπη Διαταραχή της Πραγματικότητας και Απαγορεύεται Αυστηρά από την Υ.Δ.Ο.

terrapapers.com_strange 159

Editorial

ΒΛΕΠΕ ΨΗΛΑ!

«Έκλαψα με λυγμούς, όταν είδα το άγνωστο εκείνο μέρος…» (Εμπεδοκλής απόσπασμα 118)

Όσες φορές νιώθω απογοητευμένος, ή ότι η γενικότερη μιζέρια και η επι­βαλλόμενη ομοιογένεια των απόψεων για τη ζωή και τον κόσμο, με κατα­βάλλουν, και ξεχνώ για λίγο τις ιδιαιτερότητές μας ή και τον ίδιο μου τον εαυ­τό, υπενθυμίζω πάντα στον εαυτό μου εκείνα τα λόγια του Όσκαρ Γουάιλντ: «Όλοι μαςζούμε μέσα στον βόθρο, αλλά κάποιοι από εμάς κοιτούν προς τα άστρα» Ναι, αυτό είναι που κάνει τη διαφορά. (Οπως λέει και ο ποιητής Ρόμπερτ Φροστ στο θρυλικό ποίημα: «Πήρα τον δρόμο τον λιγότερο ταξι­δεμένο, κι αυτό έκανε όλη τη διαφορά») Είναι η γενναία επιλογή, εκείνο το μόττο των απανταχού αεροπόρων που εδώ και τόσα χρόνια έχουμε υιοθε­τήσει: ADASTRA PERASPERA (Πρός τα Άστρα, Μέσα από Δυσκολίες- To the Stars by Hard Ways, Through Difficulties. Per Adua Ad Astra).

Λένε πως έχουμε «φτάσει στον πάτο», πως χειρότερα δεν γίνεται εδώ πέρα, και η φράση αυτή υπονοεί τον πάτο ενός πηγαδιού. Έχουμε την εικόνα ενός ανθρώπου που έχει σκοντάψει κι έχει πέσει μέσα σ’ ένα βαθύ πηγάδι, έχει παγιδευτεί εκεί, βρίσκεται πλέον στον πάτο του πηγαδιού, στον έσχατο προορισμό της πτώσης που, δεν μπορεί να πέσει χαμηλότερα. Το μόνο που μπορεί πλέον να κάνει είναι να αναρριχηθεί, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Προς τα πάνω. Αν δεν καταρρακωθεί και δεν πέσει με το πρόσωπο στο έδαφος κλαίγοντας για τη μοίρα του, αν «δεν σκύ­ψει το κεφάλι», αν κοιτάξει ψηλά, θα δει την Ελπίδα, θα δει εκείνο το «φως στην άκρη του τούνελ», το φως του κόσμου εκεί πάνω, την έξοδο, θα ξέρει προςτα που θα πρέπει να είναι η κατεύθυνσή του. θα αρχίσει να προσπαθεί να σκαρφα­λώσει προςτα εκεί. Και, ναι, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Το ένα βήμα φέρνει το άλλο. Προς τα πάνω. Και εκείνο το φως έρχεται μέσα στο βαθύτερο πηγά­δι, εξ άνωθεν, για να δείξει στον εκπεσόντα τον υψηλό προορισμό.

Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που γνωρίζουν ότι για να δεις τα άστρα, τον έναστρο ουρανό, ακόμη και τότε που δεν φαίνεται, κατά τη διάρκεια της ημέρας, πρέπει να πας προς τα κάτω! Ναι, αν πας κάτω σε ένα βαθύ πηγά­δι, και κοιτάξεις προςτα πάνω, θα δεις εκεί πάνω πέρα από το στόμιό του, ία άστρα! Το πηγάδι είναι σαν να μεταμορφώνεται σε τηλεσκόπιο, και σου δείχνει τα άστρα, ενώ οι υπόλοιποι εκεί πάνω μέσα στο ηλιόφως, δεν μπο­ρούν να τα δουν! Αλλά φαίνονται μέσα από το βαθύτερο πηγάδι. 0 άνω κό­σμος φαίνεται από τον κάτω κόσμο… («You have to go through Hell, to see Heaven», έγραφε ο Γουίλιαμ Σ. Μπάρροουζ).

Ανοφερόμενος σε εκπεσόντες και τούνελς και στον κάτω κόσμο, ο αναγνώ­στης μου μπορεί να σκεφτεί ότι μιλάμε για την Κόλαση. (Κι ίσως υπάρχει εδώ μια παραβολή που υπονοεί ότι ζούμε στην Κόλαση εδώ που βρισκόμαστε πλέον…) Μα, ναι, «Κόλαση» στα ελληνικά σημαίνει «αποκοπή». Σημαίνει εκεί­νον τον τόπο, βαθιά εκεί κάτω, που έχει αποκοπεί από τον Ουρανό (Heavens) εκεί ψηλά. Κάποιους που έχουν αποκοπεί από τη διέλευση των συνόρων, τα σύνορα του Ουρανού έχουν κλείσει, και εκείνοι που βρίσκονται εκεί κάτω, δεν μπορούν πια να ανέλθουν και να εισέλθουν, έχουν αποκοπεί. Είναι κολα­σμένοι, αποκομμένοι. (Και φυσικά, είναι και μια εσωτερική κατάσταση, μέσα μος έχουμε αποκοπεί από τον ανώτερο εαυτό μας, είμαστε πλέον ζώα). Ναι, το άστρα φαίνονται μέσα από την κόλαση, αν κοιτάξεις ψηλά. Κι αν είσαι εκεί κάτω και κοιτάς ψηλά, αυτό είναι που κάνει όλη τη διαφορά.

Έχω ανακαλύψει κάτι. 0 ίδιος ο Δάντης, γράφοντας τη Θεία Κωμωδία, τε­λειώνει το κάθε ένα από τα τρία μέρη του έργου του (Κόλαση – Καθαρτήριο – Παράδεισος) με τη λέξη Άστρα (Stelle).

Η τελευταία γραμμή της Κόλασης: «Ε quindi uscimmo a riveder le Stelle» («Κι έπειτα ανεβήκαμε για να δούμε και πάλι τα Άστρα»)… Η τελευταία γραμμή του Καθαρτηρίου: «Puro e disposito a salire le Stelle» («Αγνοί και διατεθειμένοι να σκαρφαλώσουμε τα Άστρα»)… Η τελευταία γραμμή του Παραδείσου: «U Amor che move il sole e Γ altre Stelle» (Η Αγάπη, που κινεί τονΉλιο και τα Άστρα»)… Κάθησα στο ημιφωτισμένο γραφειάκι μου και σημείωσα στο χαρτί το μυστικό ποίημα τριών στίχων που φτιάχνουν αυτές οι τρεις ύστατες γραμμές: (Αποκο­πήκαμε) Κι έπειτα ανεβήκαμε για να δούμε και πάλι τα άστρα, (Καθαρθήκαμε) Αγνοί και διατεθειμένοι να σκαρφαλώσουμε στα άστρα, (Είδαμε τον Παράδει­σο), με την Αγάπη, που κινεί τονΉλιο και τα Άστρα… Ε quindi uscimmo a rive­der le Stelle, Puro e disposito a salire le Stelle, L’Amor che move il sole e Ϊ al­tre Stelle (And then we went to see the Stars, Pure and disposed to mount the Stars, The Love, that moves the Sun and the other Stars…)

Ανακάλυψα ότι τα λέει και ο ίδιος ο Βιργίλιος (συνοδός του Δάντη και οδη­γός του στο ταξίδι του στη Θεία Κωμωδία), στη μ Αινειάδα του, όπου γράφει: «Sic Itur Ad Astra» («Έτσι κάποιοςταξιδεύει προςτα άστρα», Βιβλίο IX, στίχος 641), βάζονταςτην φράση στα χείλη του Απόλλωνα. Κι επίσηςγράφεί: «Opta Ardua Pennis Astra Sequi» («η επιθυμία να αναζητήσω τα υψηλά δυσπρό­σιτα άστρα, με τα φτερά μου», Βιβλίο XII, στίχος 892-893), το λέει ο Αινείας προς τον εχθρό του στη μάχη. Και είναι σαν να του απαντάει ο Σενέκας, που με τη σειρά του έγραψε: «Est Ad Astra Mollis e Terris Via» (Δεν υπάρχει εύ­κολος δρόμος από τη Γη προς τα Άστρα)

Αφού μνημόνευσα τον Δάντη, ας θυμηθούμε πως όταν βρέθηκε μπροστά στην Πύλη της Κολάσεως, είδε πάνω από την πύλη μία επιγραφή, που έγραφε: «Εγκαταλείψτε Κάθε Ελπίδα Εσείς Που Μπαίνετε Εδώ Μέσα». Και, το μυστικό είναι αυτό, όποιος χάνει την Ελπίδα, βρίσκεται στην Κόλαση, έχει αποκοπεί από τον κόσμο άνωθεν.  Η λέξη «Κόσμος» στα Ελληνικά, σημαίνει το ένα­στρο διάστημα, τα άστρα, που είναι ο «κόσμος», το κόσμημα του ουρανού, γι’ αυτό ονομάζουμε τον ταξιδευτή προς τα εκεί: Κοσμοναύτη. Μετά, ακόμη και η ίδια η λέξη εξέπεσε, κατάντησε να σημαίνει τον κόσμο μας, εδώ, τη Γη, αλλά εμείς, για να θυμόμαστε ότι προερχόμαστε από τα άστρα και ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ένα άστρο («Every Man and Every Woman Is A Star», έλεγε ως σύνθημα ο περιπετειώδης μυστικιστής Αλλιστερ Κρόουλυ, «Κάθε άντρας και κάθε γυναίκα είναι ένα άστρο») λέμε, όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, ότι έχει «πολύ κόσμο». Εδώ στη Γη, πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε πο­λίτες των τόπων εδώ, αλλά πρέπει να είμαστε (ή να γίνουμε) «Κοσμοπολί­τες», πολίτες της Πολιτείας των Άστρων, (που ο Άγιος Αυγουστίνος-και όχι μόνο- ονομάζει «Πολιτεία του θεού»).

Και όταν, εδώ μέσα στον πάτο του πηγαδιού, παγιδευμένοι, κολασμένοι, αποκομμένοι, απελπισμένοι, ανακαλύπτουμε ξανά (ανα-γνωρίζουμε, στην ανά-γνωση μας) εκείνη την πρόταση που λέει «Εγώ Ειμί το Φως του Κό­σμου, ο ακολουθών ειμί ού περιπατήσει εν τη σκοτία…» συνειδητοποιούμε ότι η φράση «του Κόσμου», γραμμένη στα Ελληνικά πολλούς αιώνες πριν, σημαίνει «των άστρων», «του έναστρου διαστήματος», και εννοεί τη «Βασι­λεία των Ουρανών» (The Kingdom of Heaven), της οποίας είμαστε Πολίτες, εν εξορία. Εκείνο το «φως στην άκρη του τούνελ», είναι η Ελπίδα μας, το Φως του Κόσμου, (δεν το βλέπουν μόνο αυτοί που βρίσκονται στον πάτο, ή εκεί­νοι που περιπλανιούνται χαμένοι στον κάτω κόσμο, ή μέσα στις στοές, αλλά το βλέπουν και όλοι όσοι έχουν «επιθανάτιες εμπειρίες», near death expe­riences), είναι ο προορισμός μας, είναι το κάλεσμα εξ άνωθεν.

Το βλέπουν εκείνοι που δεν χάνουν την ελπίδα τους, εδώ κάτω. («Όταν είσαι ακόμη ζω­ντανός, έχεις ελπίδα, και αν έχεις ελπίδα, έχεις τα πάντα». Και, γιατί άραγε «ό,τι δεν μάς σκοτώνει, μάς κάνει ισχυρότερους»;) Η Ελπίδα, στα Λατινικά είναι Esperanza, που δεν είναι παρά η Ελληνική Εσπέρα (και ο Εσπερινός), όπωςλέμε «Καλησπέρα» (ΚαλήνΕσπέρα), όταν φανερώνεται ο έναστρος κό­σμος από πάνω μας. Ζώντας μέσα στο σκότος μας, λοιπόν, το φως το βλέ­πουν μόνο όσοι βλέπουν ψηλά.

Ναι, «όλοι μας ζούμε μέσα στον βόθρο, αλλά κάποιοι από εμάς κοιτούν προς τα άστρα» … Παντελής Γιαννουλάκης