Τα Παραμύθια Ποτέ Δεν Είναι Αθώα, Ούτε Οι Παραμυθάδες.
Ένα αγαπημένο αμερικανικό είδωλο, η Disney έχει γίνει κάτι πολύ περισσότερο από μια εταιρεία ή μια συλλογή από κινούμενα σχέδια, θεματικά πάρκα και παιδικές αναμνήσεις. Η Disney έχει γίνει (και πραγματικά ήταν πάντα) ένας προσεκτικά ενορχηστρωμένος ιστός αρχετυπικού συμβολισμού που προέρχεται από τις παραδόσεις των Αρχαίων Μυστηρίων της Αιγύπτου, και υποκινούμενη από την ελιτίστικη νοοτροπία του Αμερικανικού Κράτους Επιτήρησης.
Από τότε που κυκλοφόρησε το ερευνητικό μυθιστόρημα του Marc Eliot, Walt Disney: Ο Σκοτεινός Πρίγκιπας του Χόλιγουντ στα τέλη της δεκαετίας του ’90 (χωρίς την άδεια της οικογένειας ή της εταιρείας Disney) οι θεωρίες συνωμοσίας για τον Walt Disney κυμαίνονται από την τεκμηριωμένη σχέση του με τον J. Edgar Hoover και το κομμουνιστικό “κυνήγι μαγισσών” της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, την σχέση του τόσο με τον Τεκτονισμό όσο και με τον Ροδοσταυρισμό, τον απίστευτο αριθμό εσωτεριστικών συμβολισμών που τοποθετήθηκαν στα μέσα ενημέρωσης του Disney, οι οποίοι επιμένουν σήμερα περισσότερο από ποτέ, τις νευρωτικές, ψυχαναγκαστικές τάσεις του, τις οποίες φέρεται να αυτοθεραπευόταν με ναρκωτικά και αλκοόλ και, τις γνωστές συμπάθειές του με το ναζιστικό καθεστώς, τον αντισημιτισμό του και έναν αναφερόμενο σεξισμό στον εργασιακό χώρο.
Ορισμένοι από αυτούς τους ισχυρισμούς φτάνουν ακόμη και σε πιο υποθετικούς λόγους, όπως οι δεσμοί του Ντίσνεϊ με την παιδοφιλία και με την μαφία. Αυτό το άρθρο θα χρησιμεύσει ως μια σύντομη, ανοιχτή έρευνα για τους ισχυρισμούς του ανθρώπου που κρύβεται πίσω από την βιτρίνα των ταμείων δημοσίων σχέσεων της Disney – το πραγματικό πρόσωπο του “φανταστικού”, του ανθρώπου που προσπαθεί να αιχμαλωτίσει την φαντασία της αμερικανικής νεολαίας, του Walter Elias Disney.
Walter Elias Disney
Ο ίδιος ο Walt είχε μια μοναχική ανατροφή, καθώς δεν είχε μια ουσιαστική σχέση με τους γονείς του. Η μητέρα του φέρεται να ήταν αρκετά ψυχρή μαζί του και η αυτοαποκαλούμενη αγάπη του Walt για τα ζώα έναντι των ανθρώπων προήλθε από αυτήν την αίσθηση της απομόνωσης ως παιδί. Πιθανώς λόγω αυτού του είδους ανατροφής, ως παιδί ο Walt διακρίθηκε στο συνδεόμενο με τους μασόνους “Order of the DeMolay”, το οποίο είναι μια διεθνής μασονική οργάνωση για νέους άνδρες ηλικίας 12 έως 21 ετών. Ο τίτλος “DeMolay” προέρχεται από τον τελευταίο Μεγάλο Δάσκαλο των Ναϊτών Ιπποτών, τον Jacques DeMolay.
Ως ενήλικας, ο Walt εντάχθηκε στο «Ancient Mystical Order of Rosae Crucis» (AMORC), το οποίο είναι ο μεγαλύτερος γνωστός οργανισμός του Ροδοσταυρισμού, και μπορεί επίσης να υπερηφανεύεται για την συμμετοχή ανθρώπων όπως ο δημιουργός του Star Trek, Gene Roddenberry, μεταξύ τόσων άλλων αξιοσημείωτων ονομάτων. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Ροδόσταυρισμός είναι μια απόκρυφη σχολή σκέψης που μελετά κυρίως τις Αρχαίες Μυστηριακές διδασκαλίες που προωθούσε η Αίγυπτος (που χρονολογούνται όμως πολύ νωρίτερα από τους Αιγυπτίους) μέσα από τον φακό ενός πιο παραδοσιακού δυτικού συμβολισμού.
Γενικά, θεωρείται μια μορφή εσωτερικού χριστιανικού μυστικισμού. Αν και αυτό μπορεί να απεικονίσει ένα ορισμένο μέτρο ευγένειας γύρω από τον Walt Disney, υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι ήταν ένα βαθιά ταραγμένο άτομο που υπέστη ένα βαθμό σύγχυσης φύλου-ταυτότητας που οδήγησε σε διφορούμενες έλξεις που προκάλεσαν προβλήματα στον γάμο του. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι ο Walt Disney έκανε cross-dressing, γεγονός που εγείρει το ερώτημα αν ο ίδιος και ο J Edgar Hoover είχαν ποτέ πλήρως “ντυμένες” απόρρητες συναντήσεις.
Όσον αφορά αυτόν τον απόκρυφο συμβολισμό, όποιος προσπαθεί εύκολα να αμφισβητήσει τον απόκρυφο συμβολισμό της Disney, είτε αρνείται, είτε δεν έχει δει κανένα κινούμενο σχέδιο της Disney: από τον Μπάμπι, τον Ντάμπο και τον Πινόκιο, μέχρι τις πιο ανοιχτές αποκρυφιστικές αναφορές όπως το Σπαθί στην Πέτρα, η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων, η Ωραία Κοιμωμένη, η Χιονάτη, η Μικρή Γοργόνα, ο Αλαντίν, ακόμη και η Φαντασία -ο κατάλογος συνεχίζεται. Μάγισσες, μάγοι, τζίνι, αλχημεία και μαγικά ξόρκια σε αφθονία, ο Disney δεν ήταν καθόλου ντροπαλός όταν χρησιμοποιούσε την έμπνευσή του από τις αρχαίες διδασκαλίες των Αιγυπτιακών Μυστηρίω. Αυτό όχι μόνο επιβιώνει μέχρι σήμερα, αλλά έγινε ακόμη πιο κραυγαλέο με την αγορά τόσο της Lucas Films όσο και της Marvel Comics, και τώρα η Disney δημιουργεί πολέμους επιστημονικής φαντασίας με εξωδιαστατικές οντότητες και ενώνει τους αρχαίους σκανδιναβικούς Θεούς με το κράτος στρατιωτικής επιτήρησης και τους δισεκατομμυριούχους εργολάβους όπλων.
Μιλώντας για πολέμους επιστημονικής φαντασίας με υπερδιάστατες οντότητες, στους Εκδικητές, το Τεσσεράκτιο της πρώτης ταινίας είναι το άμεσο όνομα και ο συμβολισμός της αποκρυφιστικής φιλοσοφίας, ειδικά του Τεκτονισμού και των Μυστηριακών Αιγυπτιακών Διδασκαλιών. Πρέπει να δηλωθεί ότι αυτά τα σύμβολα είναι “δαιμονικά-σατανικά-διαβολικά” από μόνα τους, ωστόσο οι πιο δυσοίωνοι ισχυρισμοί δεν έχουν ακόμη έρθει. Λαμβάνοντας υπόψη τους δεσμούς του Walt Disney με τον τεκτονισμό, του δόθηκε ως επίτιμος ο βαθμός 33ου από τουλάχιστον μία ή περισσότερες στοές, αλλά ορισμένοι μασόνοι αρνούνται, φυσικά, αυτόν τον ισχυρισμό. Ο Γουόλτ διέπρεψε στο DeMolay ως νεαρός, και μάλιστα αρχικά έκανε και τον Μίκυ Μάους μέλος του DeMolay. Δεδομένου ότι ο ροδοσταυρισμός και ο τεκτονισμός συχνά συμβαδίζουν, φαίνεται ότι ο συγκεκριμένος τίτλος του ως τέκτονα είναι ένα γενικότερο ζήτημα που εξακολουθεί να συζητείται και να ρίχνει στάχτη στα μάτια, των, έτσι κι αλλιώς θεόστραβων.
O Walt Disney ήταν ένας άνθρωπος υψηλής ενέργειας, με αδέξιες κοινωνικές τάσεις, νευρωτικές προσωπικές συνήθειες και ακόμη και αμφισβητήσιμες ηθικές αξίες ως πατέρας και γενικά ως άνθρωπος. Αν ο Γουόλτ ήταν πραγματικά ασκούμενος Ροδόσταυρος ή ότι ήταν επίσης παιδόφιλος είναι δύσκολο να το εξετάσουμε, εκτός αν αυτός ο Ροδόσταυρος ήταν ένα προσωπείο για βαθύτερο, μαυρομαγικό τελετουργικό (το οποίο είναι ένα τεκμηριωμένο νήμα της έρευνας όταν πρόκειται για τα ανώτερα κλιμάκια της Ελιτίστικης Κοινωνίας). Αν και αυτός παραμένει ο πιο εικαστικός από τους ισχυρισμούς, φαίνεται ότι υπάρχουν προκαταρκτικές αποδείξεις γι’ αυτόν -ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη τα συνεχιζόμενα νήματα της σχέσης της εταιρείας Disney με το Επιβιώσαν Έργο: MK-ULTRA, που αφορούν εγγενώς τον έλεγχο του νου με βάση το τραύμα, ο οποίος βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην μαύρη μαγεία από τα αιγυπτιακά “Κείμενα των Πυραμίδων”.
Ένα κύριο παράγωγο του MK-ULTRA, με τον αργκό τίτλο Project: MONARCH, έχει εγγενείς δεσμούς και με την παιδεραστία, και λέγεται ότι έχει συνδέσεις με κοινά σκάνδαλα όπως ο Jerry Sandusky, ο Larry King και ο Boystown (όχι ο παρουσιαστής του talk show), ολόκληρη η σειρά του Βατικανού, γεγονότων, τελετουργίες Bohemian Grove και μετά. Και ναι, η Disney βρίσκεται συνεχώς στην εξίσωση, τουλάχιστον από την άποψη της κοινωνικής προπαγάνδας. Δυστυχώς, για όσους αναγνώστες εξακολουθούν να ψάχνουν να διασώσουν κάποια ανθρωπιά στον Walt Disney σε αυτή την ανάγνωση, υπάρχουν σίγουρα συγκεκριμένες κατηγορίες για τον ίδιο τον Disney που συμμετείχε στην παιδεραστία.
Ο Walt Disney το 1938 απέρριψε την καρτουνίστρια Μέρι Φορντ στέλνοντας της μια επιστολή όπου αναγράφονταν οι εξής λόγοι απόρριψης της: «Οι γυναίκες δεν κάνουν καμία από τις δημιουργικές δουλειές αναφορικά με την προετοιμασία των κινούμενων σχεδίων για την οθόνη, καθώς αυτή η δουλειά εκτελείται αποκλειστικά από νεαρούς άντρες». Η νεαρή καρτουνίστρια δημοσιοποίησε την επιστολή πράγμα που προκάλεσε σάλο στις εφημερίδες της εποχής. Η Μέριλ Στριπ το 2014 στα πλαίσια μιας εκδήλωσης τοποθετήθηκε δημόσια και άσκησε σκληρή κριτική στον γνωστό παραγωγό για σεξισμό και μισογυνισμό. Αναφέρθηκε στην δήλωση του στενού συνεργάτη του Ντισνεϊ, Γουόλτερ Κίμπαλ σύμφωνα με την οποία ο δημιουργός του Μίκι Μάους «δεν εμπιστευόταν τις γυναίκες και τις γάτες. Φαίνεται ότι ο Ντίσνεϊ δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα τις γυναίκες».
Ο Ντίσνεϊ όπως ο ίδιος έλεγε, δεν ήθελε να χάσει πολύτιμο χρόνο και χρήμα στην εκπαίδευση μιας γυναίκας καρτουνίστριας για να την δει μετά να τον εγκαταλείπει για να παντρευτεί και να κάνει παιδιά.
Ένα ερευνητικό μυθιστόρημα γραμμένο από τον Darwin Porter, με τίτλο “Hollywood Babylon Strikes Again”, απεικονίζει τα πολλά διαφορετικά σεξουαλικά σκάνδαλα της ελίτ του Χόλιγουντ που θάφτηκαν εντελώς από τις εκστρατείες Δημοσίων Σχέσεων και τονίζει τον Walt Disney στην διαδικασία. Λέγεται ότι έχει έντονη έλξη για τον νεαρό σταρ, τον Μπόμπι Ντρίσκολ (φωνή του Πίτερ Παν), το βιβλίο μάλιστα υποστηρίζει ότι ο Disney είχε ένα διαμέρισμα στο Λος Άντζελες με μοναδικό σκοπό να συναντάει νεαρά αγόρια με τα οποία πλήρωνε για να κοιμηθούν μαζί του.
Αυτό που μπορεί να ειπωθεί πιο συγκεκριμένα για τον Walt Disney είναι η ελιτίστικη κοινωνική νοοτροπία που συχνά διολισθαίνει ανάμεσα στις γραμμές του Τεκτονισμού και των εσωτερικών αποκρυφιστικών κοινωνιών. Ο συμβολισμός πίσω από τον τεκτονισμό είναι εγγενώς προορισμένος να αναγνωρίζεται ως η ευθύνη να “χτίζουν” όλα τα πράγματα στην ζωή τους με πνευματική αλχημεία -μετασχηματίζοντας τα κατώτερα στοιχεία της ύπαρξης σε “χρυσό”, είτε πρόκειται για τον εαυτό τους, είτε για την επιχείρησή τους, είτε για την κοινότητά τους κ.λπ. Αυτή προφανώς δεν είναι μια εγγενώς αρνητική αντίληψη, αλλά όταν αυτή η ιδέα της «κρυφής γνώσης» που είχε σκοπό να «χτίσει» την κοινωνία συναντήθηκε με τον Sigmund Freud και τον ανιψιό του Edward Louis Bernays, οι Rockefeller/Rothschild χρηματοδότησαν την επανάσταση των δημοσίων σχέσεων (προπαγάνδας) στα μέσα ενημέρωσης, μπορεί να σημειωθεί μια σοβαρή και ναρκισσιστική συστροφή της εσωτερικής παράδοσης από τις ελιτίστικες γενεαλογίες της δυτικής κοινωνίας.
Αντί να είναι οι φύλακες της εσωτερικής παράδοσης, έγιναν ένα στενά φυλαγμένο μυστικό που κρατήθηκε κρυφό από το ευρύ κοινό και του δόθηκε σε «κατάλληλες δόσεις» εσωτερικών συμβολισμών και παραδόσεων μυστηρίου στα διάφορα μέσα ενημέρωσης. Αυτό προφανώς θυμίζει πολύ τα Ελευσίνια Μυστήρια στην αρχαία Ελλάδα, και πώς αυτές οι παραδόσεις του Μυστηρίου έπαιξαν άμεσο ρόλο στο θέατρο και στα καλλιτεχνικά μέσα του σύγχρονου πολιτισμού, καθώς και στην πολιτική.
Για πιο συστηματική έρευνα σχετικά με τον εσωτερικό κι αποκρυφιστικό συμβολισμό της Disney και αυτόν τον συμβολισμό σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης του Χόλιγουντ και της Ποπ Κουλτούρας συνολικά, οι Jay Dyer, Freeman Fly και Jamie Hanshaw συνιστούν αρχικές πηγές. Επίσης, υπάρχουν οι πιο παραδοσιακές διαδρομές στην έρευνα του αρχετυπικού συμβολισμού, όπως ο Καρλ Γιουνγκ και το κλασικό συγκριτικό έργο μυθολογίας, «Ο Μύλος του Άμλετ», που δημοσιεύτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Λαμβάνοντας υπόψη τον Walt Disney, υπάρχουν δύο ακόμη κρίσιμα σημεία που αξίζει να εξεταστούν: η τεκμηριωμένη σχέση του με τον J. Edgar Hoover και το κομμουνιστικό «κυνήγι μαγισσών» του Joseph Mc Carthy της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, και μια αξιολόγηση του ρόλου του στην παγκοσμιοποιημένη ατζέντα των Mainstream Media, που βελτιώθηκε κατά την διάρκεια της προπαγάνδας των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, που συνεχίζεται με πλήρη ισχύ σήμερα. Λόγω του νόμου περί ελευθερίας της πληροφόρησης, πρώην απόρρητα έγγραφα του FBI αποκαλύπτουν την βαθιά σχέση του Walt με τον J. Edgar Hoover και το γραφείο του, που χρονολογείται ακόμη και από την αρχική κατασκευή του θεματικού πάρκου Disney World.
Άλλη μία αλήθεια είναι ότι ο Walt Disney απεχθανόταν τους κομμουνιστές. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής έφτασε στο έσχατο σημείο να καταδίδει δικούς του υπαλλήλους στις ομοσπονδιακές αρχές αν καταλάβαινε ότι ακολουθούσαν την Μαρξιστική ιδεολογία. Ήταν ένας από τους πιο έμπιστους συνεργάτες της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών του Τζόζεφ Μακάρθυ. Το 1940 ανέλαβε χρέη μυστικού πράκτορα και πληροφοριοδότη του FBI αποδεικνύοντας περίτρανα ότι ήταν ακραίος αντισημίτης κι αντικομμουνιστής. Με την βοήθεια του αρκετοί καλλιτέχνες μπήκαν στην «μαύρη λίστα» της Επιτροπής του Μακάρθυ και έτσι είδαν την καριέρα τους εν μία νυκτί να καταστρέφεται, βασανίστηκαν και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση.
Ο Hoover, γνωστός για τις δικές του σχέσεις με μυστικές εταιρείες, στοές και λαγούμια και οι εκτεταμένες νευρωτικές τάσεις που ήταν παρόμοιες με του Disney, δημιούργησαν σαφώς έναν τύπο εγκάρδιας φιλίας με τον Walt.
Ο Walt, δουλεύοντας ως ένα είδος “επαφής” των πρακτόρων του FBI κατά την διάρκεια του κομμουνιστικού τρόμου του Ψυχρού Πολέμου, βοηθούσε το FBI να αισθάνεται ότι κάλυπτε τις βάσεις του και να αποκτήσει ο Walt μια πολύ ισχυρή φιλοαμερικανική εικόνα μεταξύ της ελίτ. Αυτό του επέτρεπε ακόμη και ορισμένα προνόμια στο FBI, όπως ορισμένα επίπεδα χαμηλότερης διαβάθμισης του FBI, όταν αυτό ζητήθηκε. Ωστόσο, όχι μόνο οι κατηγορίες του Ντίσνεϊ κατά ατόμων για κομμουνισμό ήταν αμφισβητήσιμες, αλλά συχνά ήταν αβάσιμες, προερχόμενες από νευρωτικές τάσεις.
Για λόγους συντομίας, μια γενική ανάλυση των αποχαρακτηρισμένων πληροφοριών φαίνεται να καταδεικνύει ότι ο “κομμουνισμός” ήταν ένα εργαλείο που χρησιμοποιούσε ο Disney για να δικαιολογήσει την κοινωνική του νεύρωση και τις ιδέες του για κοινωνικό ελιτισμό. Είτε ήταν συνειδητό είτε όχι, ο Ντίσνεϊ χρησιμοποίησε την ιδέα του κομμουνισμού για να δαιμονοποιήσει τους ανθρώπους που δεν του άρεσαν- να τους δαιμονοποιήσει με τρόπο που τον έβαζε στην εύνοια ανθρώπων όπως ο Χούβερ. Μ’ ένα σμπάρο όλα τα τρυγόνια. Μπορείτε να δείτε ολόκληρο το χαρτοφυλάκιο των εγγράφων του FBI που σχετίζονται με την Disney σε pdf στο τέλος του άρθρου.
Αν και οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες της σκοτεινής ιστορίας της οικογένειας Disney μπορεί να μην έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί, υπάρχουν αρκετές καταδικαστικές πληροφορίες εδώ για να δείξουν ότι ο Walt Disney συμμετείχε πράγματι σε μεγάλο βαθμό στην ελιτίστικη ατζέντα της παγκοσμιοποίησης. Ακόμη και αν δεν ήταν παιδόφιλος είχε διασυνδέσεις με εγκληματίες υψηλού επιπέδου, ήταν ένας νευρωτικός φανατικός με τεράστια κοινωνική κατωτερότητα, την οποία στην συνέχεια προσπάθησε να προβάλει στο μυαλό αμέτρητων παιδιών και των επόμενων γενεών. Ο Ντίσνεϊ ήταν βαθιά γοητευμένος από τις εσωτερικές διδασκαλίες των Μυστηρίων των Αιγυπτιακών στοών και το αντιλαμβανόταν σαφώς σε σχέση με τα αρχέτυπα και την συλλογική συνείδηση.
Ένα άλλο ανοιχτό τέλος της έρευνας περιλαμβάνει περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με το ποιοι μπορεί να ήταν οι αληθινοί γονείς του Walt Disney, καθώς αυτή ήταν μια ιδέα που τον στοίχειωνε σε όλη του την ζωή μέχρι που τελικά ανακάλυψε ότι είχε υιοθετηθεί. Και κάποιοι το έχουν συσχετίσει ακόμη και με έναν ορισμένο εκβιασμό που μπορεί να έχει λάβει η Disney από το FBI, σχετικά με την πραγματική καταγωγή του Walt. Οι πρόσθετες τελευταίες σημειώσεις περιλαμβάνουν ότι ήταν γνωστό ότι είχε έντονη απέχθεια για τους Εβραίους, την οποία ο Γουόλτ είπε ότι έτρεφε επειδή οι Εβραίοι είχαν μονοπωλήσει τον ασφυκτικό έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, και εξαιτίας αυτού, είχε μια γνωστή συμπάθεια για το ναζιστικό καθεστώς. Ο Βέρνερ φον Μπράουν συνέχισε να έχει εξέχοντα ρόλο τόσο στην NASA όσο και στις δημόσιες σχέσεις της Ντίσνεϊ για το Αύριο, και ένα μεγάλο μέρος του λόγου του πήγε σε ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ για το Αύριο (που προβλήθηκε την δεκαετία του 1960), το οποίο εξηγούσε την πιθανότητα να μπορέσουμε να αποικίσουμε τον Άρη στο εγγύς μέλλον.
Όλα αυτά παραμένουν σαφώς μια επιφανειακή έρευνα και υπάρχουν ακόμα πολλές ενδιαφέρουσες ερευνητικές κατευθύνσεις που δεν έχουν ωριμάσει εντελώς για να τις μαζέψει η κοινότητα των Εναλλακτικών. Σε κάθε περίπτωση, ο Disney είχε προφανώς μια καυτή φλέβα ελιτίστικης νοοτροπίας, όπου ένιωθε ότι είχε μια φιλοσοφική, ακόμη και μεταφυσική ευθύνη να δώσει εσωτερική τροφή στο υποσυνείδητοι όλων των παιδιών. (διάβασε το άρθρο: «Η Μύηση του Μπίμπο» και αναρωτήσου, πόσο παιδικό είναι)
Από το μαγικό-τελετουργικό σε κοινή θέα που είναι ολοφάνερο σε όλες τις ταινίες του, μέχρι τις μάγισσες, τα μαγικά φίλτρα και τους Ναζί, την κυβερνητική κατασκοπεία, την προπαγάνδα, τα ναρκωτικά και την σεξουαλική διαστροφή που ακροβατούσε στα όρια της παιδοφιλίας, ο Walt Disney ήταν πραγματικά ένας σκοτεινός πρίγκιπας του Χόλιγουντ, με όποια οπτική κι αν αποφασίσει κανείς να το δει.
@Ion Maggos / miastala.com/ 2019