Topics:

Η Συγκινησιακή Θωράκιση

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΟΡΓΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Herskowitz Morton […] Το ενδιαφέρον μου για την ψυχιατρική δημιουργήθηκε όταν ήμουν 16 ετών, με αφορμή μια διαφωνία με έναν συμμαθητή μου, που μου είπε: «Δεν ξέρεις καν ποιος είναι ο...

Η Συγκινησιακή Θωράκιση

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΟΡΓΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Herskowitz Morton

[…] Το ενδιαφέρον μου για την ψυχιατρική δημιουργήθηκε όταν ήμουν 16 ετών, με αφορμή μια διαφωνία με έναν συμμαθητή μου, που μου είπε: «Δεν ξέρεις καν ποιος είναι ο Φρόιντ». Το σχόλιό του με έκανε να διαβάσω το έργο τού τελευταίου, με τίτλο “Μελέτες υστερίας” κι από το οποίο το μόνο που αποκόμισα ήταν η συναίσθηση ότι το θέμα του ήταν συναρπαστικό. Πολλά χρόνια αργότερα από το περιστατικό ετοιμαζόμουν να εκπαιδευτώ και να υποβληθώ και ο ίδιος σε ψυχαναλυτική θεραπεία. Στο εκπαιδευτικό σεμινάριο ψυχαναλυτικής θεραπείας που συμμετείχα, δεν έμενα πάντα ικανοποιημένος από τις απαντήσεις που έδινε ο αναλυτής-εκπαιδευτής στα ερωτήματα του ακροατηρίου, αλλά υπέθετα ότι οι απόψεις που άκουγα ήταν η τελευταία λέξη των επιστημόνων για εκείνη την εποχή. Όταν γνώρισα πλέον τους αναλυτές-εκπαιδευτές, δυσκολευόμουν πολύ να βρω κάποιον στον οποίο θα μπορούσα να εμπιστευτώ την ψυχή μου.

Ακριβώς εκείνη την εποχή, ένας συνάδελφος και φίλος μού πρότεινε να διαβάσω ένα βιβλίο που μόλις είχε ο ίδιος διαβάσει. Συγγραφέας του ήταν ο Βίλχελμ Ράιχ. Αρνήθηκα, εξηγώντας ότι: «Είναι τρελός». Ο φίλος μου αντέδρασε ζητώντας να υποστηρίξω τον ισχυρισμό μου με επιχειρήματα, και επειδή το μόνο που κατάφερα να αντιτάξω ήταν ότι όλοι το γνώριζαν, συμφώνησα τελικά να διαβάσω το βιβλίο. Κατά τύχη, στο βιβλίο υπήρχαν επαρκείς απαντήσεις σε ορισμένα ερωτήματα στα οποία ο εκπαιδευτής στο ψυχαναλυτικό σεμινάριο είχε πελαγώσει. Αμέσως μετά διάβασα διαδοχικά όλα τα βιβλία του Ράιχ που κυκλοφορούσαν στην αγορά, και κατόπιν με χαρά αναφώνησα: «Εύρηκα!» Αργότερα ανακάλυψα ότι το ίδιο συναίσθημα, αυτό της άμεσης κατανόησης της ορθότητας των γραφομένων, ήταν κάτι που ένιωσαν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι που προσχώρησαν στην οργονομία.

Ήταν εμφανές ότι αυτή ήταν η θεραπεία και, αν ήταν διαθέσιμος, ο θεραπευτής που αναζητούσα τόσον καιρό. Έκλεισα ραντεβού με τον Ράιχ, στο Φόρεστ Χιλς, ο οποίος με δέχτηκε ως ασθενή, αλλά υπό προϋποθέσεις (όπως συνήθιζε). Μου ξεκαθάρισε ότι θα ήμουν, απλώς, ασθενής και όχι ειδική περίπτωση, όπως λ.χ. γιατρός-ασθενής, ή εκπαιδευόμενος, ή σπουδαστής. Ο Ράιχ αργότερα μετακόμισε στην πολιτεία Μέιν και τον ακολούθησα εκεί για θεραπεία και, στην συνέχεια, για εκπαίδευση. Απ’ όσο γνωρίζω, ήμουν ο τελευταίος που δέχθηκε ως εκπαιδευόμενο […]

[…] Ας επιστρέφουμε όμως στο αρχικό μας ερώτημα: Η ασθένεια δεν είναι το σύμπτωμα το οποίο αντιλαμβάνεται ο ασθενής, ούτε η συμπεριφορά που παρατηρούν οι άλλοι. Αυτά είναι οι παρατηρήσιμες συνέπειες της υποκείμενης διαταραχής του χαρακτήρα, που είναι αποτέλεσμα της σωματικής θωράκισης. Τα συμπτώματα και η συμπεριφορά μπορούν να μεταβληθούν με πολλούς τρόπους -χημικούς, φυσικούς, ψυχολογικούς, αλλά η υποκείμενη διαταραχή παραμένει, με αποτέλεσμα οι περιορισμοί στη ζωή του ασθενούς να συνεχίζονται. Διαπιστώνονται περιορισμοί στο συναίσθημα, στην σκέψη, στις πράξεις, στις σχέσεις που επηρεάζουν καθοριστικά την ποιότητα της ζωής του. Περιχαρακώνουμε τον εαυτό μας για να προφυλαχτούμε από τους φόβους μας, αλλά αυτή η περιχαράκωση μετατρέπεται τελικά σε ζουρλομανδύα που περιορίζει τη ζωή μας.

Η συγκινησιακή δυσλειτουργία υπερβαίνει τα συμπτώματα και τις παρεκκλίσεις της συμπεριφοράς, ενώ συντηρεί τους περιορισμούς που μας εμποδίζουν να αλληλεπιδρούμε πλήρως με τον κόσμο που μας περιβάλλει. Οι θωρακισμένοι άνθρωποι -τρόπον τινά- υποφέρουν από ανεπάρκεια να μεταβολίσουν την ζωή. Ζώντας σε «σιωπηλή απόγνωση», ως επί το πλείστον δεν συνειδητοποιούμε με ποιον τρόπο είμαστε δεσμευμένοι. Διαδηλώνουμε υπέρ της ελευθερίας του λόγου χωρίς να έχουμε ιδέα πώς περιορίζουμε τη ζωή μας ώστε να σκεφτόμαστε μόνο σε πολύ στενά πλαίσια. Φοβόμαστε τόσο πολύ να ταξιδέψουμε προς τα μυστήρια της ύπαρξης, ώστε βιαστικά καθησυχάζουμε το άγχος μας αποδεχόμενοι τις έτοιμες απαντήσεις των οργανωμένων θρησκειών, ή ακολουθούμε μοιρολατρικά τους έτοιμους κανόνες της επιστήμης. Εκλογικεύουμε τον φόβο που μας εμποδίζει να συγκρουστούμε όταν θυμώνουμε. Σφιγγόμαστε όταν κινδυνεύουμε να νιώσουμε τρυφερότητα. «Γαμάμε» μπροστά στον κίνδυνο να αγαπήσουμε. Ο Βίλχελμ Ράιχ ανακάλυψε την διεργασία της θωράκισης και την επίδρασή της στην ζωή μας. Επιπλέον, επινόησε και την τεχνική με την οποία μπορούμε να προσπαθήσουμε να διαλύσουμε την θωράκιση -μια μέθοδο που ονόμασε ψυχιατρική οργονοθεραπεία. Είναι η πρώτη θεραπευτική μέθοδος που αναγνωρίζει την σημασία της θωράκισης στις ψυχιατρικές διαταραχές. Η ψυχιατρική οργονοθεραπεία δεν είναι πανάκεια. Είναι ένα επίπονο σύστημα θεραπείας που συνεπάγεται κάποιου βαθμού σωματική και, συχνά, πολύ μεγάλου βαθμού συγκινησιακή δυσφορία. Έχει επιτύχει να επιφέρει ανακουφιστικές αλλαγές στην ζωή πολλών ασθενών […] @Herskowitz Morton, D.O., F.A.C.N.

Η Συγκινησιακή Θωράκιση
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΟΡΓΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Herskowitz Morton

Ο δρ. Μόρτον Χέρσκοβιτς με το βιβλίο αυτό μας εισάγει στην τεχνική της οργονοθεραπείας, δηλαδή στην ψυχοθεραπευτική τεχνική που ανέπτυξε ο Βίλχελμ Ράιχ. Η τεχνική αυτή προέκυψε ως απαύγασμα της γνώσης που αποκόμισε ο Ράιχ από την κλινική και πειραματική έρευνα της οργόνης και του τρόπου που λειτουργεί στον ανθρώπινο οργανισμό και επηρεάζει τον ψυχισμό μας. Τα παιδικά τραύματα, που οφείλονται στον τρόπο με τον οποίο τόσο αλόγιστα μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, είναι, για την παιδική ψυχή, συχνά τόσο δυσβάστακτα, ώστε κατακλύζουν το παιδί και το υποχρεώνουν να προστατευτεί όπως μπορεί μόνο του.

Αναγκάζεται να μάθει να συγκρατεί την αναπνοή του και να σφίγγει τους μυς του, ώστε να καταπνίγει τα συναισθήματά του. Οι χρόνια συγκρατημένοι μύες, δημιουργούν μια «πανοπλία» προστασίας, μια «συγκινησιακή θωράκιση», η οποία αφενός προστατεύει την παιδική ψυχή από τον πόνο και την οδύνη που της προκαλεί η συμπεριφορά των ενηλίκων, αλλά αφετέρου στερεί από τον άνθρωπο τη δυνατότητα να βιώνει και να απολαμβάνει πλήρως τη ζωή του.

Στο βιβλίο, ο δρ. Χέρσκοβιτς μας αναλύει τη θεωρία του οργασμού, επί της οποίας βασίζεται η τεχνική της οργονοθεραπείας, και την τμηματική διάταξη της συγκινησιακής θωράκισης του οργανισμού. Μας περιγράφει το σκεπτικό στο οποίο βασίζεται η διάλυση της θωράκισης και τους διάφορους τρόπους με τους οποίους γίνεται αυτό στην ψυχοθεραπευτική πρακτική. Τέλος, αναφέρεται στις προτάσεις για την ανατροφή των παιδιών που απορρέουν από την κλινική οργονοθεραπεία και στη γενικότερη θεώρηση του κόσμου υπό την ίδια οπτική. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

304 σελίδες. Τιμή από 20,00 € / 18 € /συν 6€ έξοδα αποστολής κι αντικαταβολής εντός Ελλάδος
Τηλέφωνο παραγγελίας: 6907070703 και στο mail: mwohellas@gmail.com

Αναζήτησε κι άλλα Πολύτιμα Βιβλία του Wilhelm Reich

Περιεχόμενα
Πρόλογος του Επιστημονικού Επιμελητή
Εισαγωγή
Σχετικά με τον συγγραφέα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Τι σημαίνει ίαση; Πριν απ’ αυτό, όμως, τι σημαίνει ασθένεια;
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Η πρώτη συνεδρία: Παρατήρηση
Ασθενής 1
Ασθενής 2
Ασθενής 3
Ασθενής 4
Ασθενής 5
Ασθενής 6
Ασθενής 7
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Η έννοια της θωράκισης
Μερικές ιδιότητες της θωράκισης
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 Η τμηματική θωράκιση
Το οπτικό τμήμα
Το στοματικό τμήμα
Το αυχενικό τμήμα
Το θωρακικό τμήμα
Το διαφραγματικό τμήμα
Το κοιλιακό τμήμα
Το πυελικό τμήμα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 Η σωματική διάλυση της θωράκισης
Το οπτικό τμήμα
Το στοματικό τμήμα
Το αυχενικό τμήμα
Το θωρακικό τμήμα
Το διαφραγματικό τμήμα
Το κοιλιακό τμήμα
Το πυελικό τμήμα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 Η θεωρία της οργανικής ενέργειας
Η φύση της ανθρώπινης φύσης
Θεωρητικό υπόβαθρο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 Η θεραπευτική διαδικασία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 Έξι ασθενείς: Παρουσίαση περιστατικών
Περιστατικό 1
Περιστατικό 2
Περιστατικό 3
Περιστατικό 4
Περιστατικό 5
Περιστατικό 6
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 Ο θεραπευτής
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 Η αυτορρύθμιση των παιδιών
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 Στροβιλιζόμενο κύμα και σαντούρι (Ένας μακρύς περίπατος σε σπειροειδές μονοπάτι)