Σε ανάρτησή μου στο fb: “Ξενόφερτος ο βασιλιάς! Ενώ ο μαρξισμός – λενινισμός είναι ελληνικής προέλευσης… Όπως και η χριστιανική πανούκλα… ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟΙ”
Απάντηση αναγνώστη: “Εγώ που είμαι ακομμάτιστος, και δεν γουστάρω βασιλιάδες πριγκίπισσες κ άλλα τέτοια φρου-φρου, που θεωρώ άπαντες ίσους και δεν δέχομαι να βάλω κάποιον από πάνω μου να με κοιτά αφ’ υψηλού, γιατί με τοποθετείς αριστερά ας πούμε; και είμαι Άθρησκος… επίσης, δεν έχω ιδέα από Λένιν κ Μαρξ και δεν ντρέπομαι γι’ αυτό βασικά αποφεύγω οποιουδήποτε τύπου καλούπι μου επιβάλλονται γιατί μου λένε ότι, “να αυτός είναι ο βασιλιάς σου” άρα, εγώ πρέπει να είμαι ο υποτακτικός του (για το υπάρχον πολιτικό σύστημα, σηκώνει ξεχωριστή κουβέντα..) επίσης, γιατί στην θέα ενός τέτοιου ανθρώπου, εγώ πρέπει να υποκληθω; Παιδιά δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ δεν δείχνω σβέρκο… επίσης το αν θα γίνω βασιλιάς, θα αντιληφθώ, δεν μου απαντάει πουθενά, όπως επίσης αναρωτιέμαι, ποιους θεωρείς ομοίους μου και ξαναλέω… συγκρίνουμε την ανθρώπινη κοινωνία με τις κοινωνίες των ζώων; Η χριστιανική υποτέλεια νομίζω μοιάζει με την υποτέλεια σε βασιλιά… βασιλιά δεν λένε και τον ανύπαρκτο γέσουα”
Απάντηση Τάσος Πατεράκης:
[…] Γιάννη, κόντεψα νὰ πάθω παραλήρημα διαβάζοντας τὰ σχόλιά σου. Ἄρχισα, ξέρεις ὅπως κάνουν ὅλοι στὴν ἀρχὴ νὰ διαβάζω καὶ συνέχισα κουνῶντας πότε-πότε τὸ κεφάλι μου μὲ ἀπόγνωση. Μετὰ ἀπὸ λίγο ἔννοιωσα πόνο. Τότε σκέφτηκα ὅτι κάτι ἔπρεπε νὰ γράψω. Θὰ ἤθελα νὰ ξέρῃς ὅτι δὲν ἔχω παρεξηγηθεῖ – γιατὶ ἄλλωστε – ὡστόσο δηλώνω ἐν πάσει εἰλικρινείᾳ ὅτι τὸ κάνω χωρὶς πρόθεση νὰ σὲ προσβάλλω καὶ ὅτι θὰ ἦταν δόκιμο νὰ λάβῃς ὑπ᾽ ὄψιν σου αὐτὰ ποὺ θὰ σοῦ γράψω μιᾶς καὶ θὰ ἐπηρεάσουν τὴν σκέψη σου καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν τὸ περιβάλλον ποὺ δραστηριοποιεῖσαι.
Ἐκτιμῶ πολὺ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶσαι τὰ πάντα, ἀ-κομμάτιστος, ἄ-θρήσκος ἀ-καλούπωτος, ὑποθέτω καὶ ἄ-θεος κάτι τὸ ὁποῖο σημαίνει ὄτι εἶσαι ἀνεξάρτητος καὶ χαίρεις πλήρους ἐλευθερίας. Αὐτὸ ἄλλωστε εἶναι καὶ τὸ ζητούμενο γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη στὸ στάδιο τῆς τελείωσής της.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ μοῦ κάνει ἐντύπωση εἶναι τὸ ὅτι ἀφ ἧς στιγμῆς κατέχεις ἀπόλυτα τὸ μυστικὸ καὶ κατευθύνεις τὴν ζωή σου, πὼς εἶναι δυνατὸν νὰ τὸ ἐπιτυγχάνεις καὶ νὰ εἶσαι πλήρως εὐθυγραμμισμένος μὲ τὸ ἀφήγημα τοῦ Πολιτιστικοῦ Μαρξισμοῦ – ἐν γένει τὸ λέμε τῆς ἀριστερᾶς – ποὺ ὥς γνωστὸν ἐπιδιώκει τὴν ἀπόλυτη διάσπαση κάθε ἑνότητος ποὺ σχηματίζει ζωὴ μὲ τὸν ἀδιαμφισβήτητο στόχο τὴν κατάργησή της. Αὑτὴ ἀκριβῶς εἶναι καὶ ἡ «θεωρία» τῶν κομμουνιστῶν οἱ ὀποῖοι στὸ παραλήρημά τους βάφτισαν τὸν Πλάτωνα, τὸν Χριστὸ καὶ ὅποιον ἔπαιρνε ἡ μπάλα σὰν τοὺς πρώτους κομμουνιστές τῆς γνωστῆς ἱστορίας (sic).
Ὅσο γιὰ τὴν ἱστορία ὑπάρχουν ἀμφιβολίες ποὺ δὲν μπορῦν νὰ ἀναλυθοῦν στὸ παρόν. «Που θεωρώ άπαντες ίσους …» Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν κορωνίδα τῆς συζητήσεως ποὺ ἀπεικονίζει ὅπως σὲ μία ἀκτινογραφία τὸ βάθος τῆς σήψεως ποὺ ἔχει ἐπιτύχει ἡ προπαγάνδα τῶν ἀριστερῶν, ὄχι μεμονωμένα ἀλλὰ σὲ ἕνα τεράστιο ἀριθμὸ ἀνυποψίαστων ἀνθρώπων σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Μπορεῖ ὁποιος ἐπιθυμεῖ νὰ «θεωρῇ» ἅπαντες ἴσους, αὐτὸ ὅμως δὲν ἐξυπακούεται ὅτι εἶναι, ἦταν ἢ μπορεῖ νὰ γίνουν ποτέ.
Ἡ φύση ἀποτελεῖ τὴν βάση ἢ τὴν ἀρχὴ τῆς ὑπάρξεώς μας. Ἐμεῖς ἔχουμε «γεννηθεῖ» ἀπὸ αὐτὴν καὶ μέσα ἀπὸ αὐτήν. Ὑποθέτω δὲν χρειάζεται περαιτέρω διευκρινήσεις. Στὴν φύση λοιπὸν ὑπάρχουν πολλὰ πράγματα ποὺ μοιάζουν μεταξύ τους, φυτά, ζῶα, ἄνθρωποι, ἀλλὰ δὲν εἶναι καθ᾽οἱανδήποτε μορφὴ ἴδια ἢ ἴσα. Μοιάζουν, κάτι ποὺ σημαίνει ὅτι ἔχουν κοινὰ χαρακτηριστικὰ ἀλλὰ ὄχι ὅλα καὶ οἱ διαφορές τους εἶναι τόσο πολλὲς ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ ἐπιτευθῇ κάποιο ἴσο ἢ ὅμοιο γιὰ τὰ τελευταῖα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια τῆς ζωῆς της.
Πῶς ξέρουμε τὴν ζωή τῆς γῆς;
Προέκυψε ἀπὸ ἰσοτοπικὴ ἀνάλυση πολλῶν μετεωριτῶν καθὼς καὶ ἐδάφους καὶ πετρωμάτων ἀπὸ τὴν Σελήνη μὲ μεθόδους χρονολογήσεως ῥουβιδίου-στροντίου καὶ οὐρανίου-μολύβδου.
Πῶς γνωρίζουμε πὼς ὅλα τὰ δημιουργήματα μοιάζουν ἀλλὰ δὲν εἶναι ἴδια;
Αὐτὴ ἡ ἀπάντηση εἶναι πολὺ ἁπλὴ σὲ σύγκριση μὲ τὴν προηγούμενη. Εἶναι ἐπειδὴ τὸ βλέπουμε, τὸ διαβάζουμε, εἶναι καταγεγραμμένο. Ἀκόμη κι ἐὰν ὑπάρχουν ὁμοιότητες ἢ κάποιος ἄνθρωπος μοιάζει πολὺ μὲ κάποιον ἄλλον ποὺ ὑπάρχει ἢ ὑπῆρξε, δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ εἶναι ἴδιοι ἢ ἴσοι. Ἡ ὁμοιότητα ἀνθρώπων ποὺ πιθανῶς νὰ ἔχῃ προκύψει σὲ διαφορετικὲς ἐποχὲς ἀνήκει στὸν χῶρο τῶν πιθανοτήτων μὲ μεγαλύτερα ποσοστὰ ἀπὸ ὅσα στὸ χαρτοπαίγνιο Bridge (συνδυασμὸς 13 καρτῶν) γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ Royal Flush μὲ τὴν πρώτη μοιρασιά.
Αὐτὸ ἐνδεικτικὰ σημαίνει ὅτι οἱ πιθανοὶ συνδυασμοὶ στὴν μοιρασιὰ πρέπει νὰ εἶναι 635.013.559.600. Τώρα, οἱ πιθανότητες νὰ πετύχῃς Royal Flush μὲ τὴν πρώτη μοιρασιὰ εἶναι 20.325.604.337.285.010.030.592 δηλαδὴ μία πιθανότητα στὰ 20 ἑξάκις ἑκατομμύρια.
«…και δεν δέχομαι να βάλω κάποιον από πάνω μου να με κοιτά…».
Εἶναι τόσο σωστό, τόσο ἀντρίκιο καὶ τόσο ἐλεύθερο ποὺ σχεδὸν ἔφερε δάκρυα στὰ μάτια μου, ἀλλὰ μετὰ θυμήθηκα ὅτι ἁπλὰ σοῦ ἦλθε ἔτσι νὰ τὸ πῇς γιατὶ «ταίριαζε» μὲ τὸ προφίλ ποὺ ὑποδύεσαι. Μἢν ἀνησυχεῖς, δὲν τὸ λέω μόνο γιὰ σένα, ὅλοι μας ὑποδυόμαστε μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο γι᾽ αὐτὸ καὶ εἰπώθηκε ἐδῶ ὅτι εἴμαστε χειρότεροι ἀπὸ τὰ ζῶα.
«…δεν μπορούμε να συγκριθούμε με το ζωικό βασίλειο, είμαστε απείρως χειρότεροι…».
Νομίζεις ὅτι δὲν ἔχεις κάποιον ἀπὸ πάνω σου; Σοῦ ἔχω νέα, ἔχεις, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν σὲ πονάει ἄμεσα προτιμᾶς νὰ ὑποθέτῃς ὅτι εἶσαι ἐλεύθερος νὰ κάνῃς ὅ,τι θέλεις. Σοῦ ἔχω κι ἄλλα νέα, δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς ὅ,τι θέλεις, ἀλλὰ μπορεῖς νὰ κάνῃς κάποια πράγματα μέσα στὰ περιθώρια ποὺ σὲ ἔχουν ἀφήσει νὰ νομίζῃς ὅτι κάνεις ὅ,τι θέλεις.
Μπορεῖς νὰ ἀντιδράσῃς ἐὰν θέλεις, σὲ προκαλῶ. Θὰ μοῦ πῇς ἔχω δικαιώματα καὶ μόνο ποὺ ἔχω γεννηθεῖ. Σύμφωνοι. Γιὰ νὰ ἔχῃς δικαιώματα σημαίνει ὅτι κάποιος σοῦ τὰ παρέχει. Αὐτὸ σημαίνει δύο πράγματα: 1ον Δὲν τὰ εἶχες πρὶν καὶ 2ον Εἶναι κάποιος ἄλλος ποὺ σοῦ τὰ δίνει. Αὐτὸς λοιπὸν εἶναι ὁ κάποιος (ἀόριστο, νόμος, ἄνθρωπος, κυβέρνηση, φατρία, ἀνάγκη κ.ἄ.), ποὺ εἶναι ἀπὸ πάνω σου καὶ σὲ κοιττᾶ ἢ ὄχι;
«…μπορώ και ‘γω να είμαι βασιλιάς και ‘συ μπορείς, τι παραπάνω είχε ο Κωνσταντίνος;»
Βιολογικὰ ἴσως καὶ λέω ἴσως ὄχι, ἀλλὰ δὲν ἔχεις ἀκούσει τὴν παλιὰ ἔκφραση σχεδὸν λαϊκὴ παροιμία βγαλμένη ἀπὸ τὴν εὐφυΐα τῆς διαχρονικῆς κοινωνίας ποὺ λέει: «Τὶ θὲς νὰ σοῦ κάνω; ποὺ δὲν γεννήθηκα ἀπὸ πλούσια ἀρχiδia». Ἔτσι μᾶλλον ἡ δήλωση δὲν μπορεῖ νὰ σταθῇ στὴν πραγματικότητα.
Ἐξ ἄλλου, μία ὄμορφη γυναῖκα καὶ μία ἄσχημη ἔχουν καὶ οἱ δύο τὰ ἴδια ὄργανα καὶ τὴν δυνατότητα νὰ δημιουργήσουν ζωή. Ἡ ἐγχάρακτη ἐπιλογὴ ἀμφοτέρων τῶν φύλων, ἐπιδιώκουν τὴν διαιώνισή τους μὲ τὴν καλύτερη δυνατὴ «ἐκδοχὴ» ποὺ βρίσκεται στὸ ἄμεσο περιβάλλον τους καὶ αὐτὸ εἶναι ὁ κανόνας χωρὶς νὰ ἀποκλείονται ὅλες οἱ ἄλλες πιθανὲς περιπτώσεις.
«…και με την άδεια ποιου, έχουν δικαίωμα να σου επιβληθούν;».
Μὰ εἴμαστε σοβαροί; Ποιὸς χρειάζεται τὴν ἄδεια ὅταν βρίσκεται σὲ θέση ἐξουσίας;
Καὶ γιὰ νὰ σὲ βάλω λίγο στὸ παιχνίδι … Τὸ λεοντάρι ποιὸς τὸ ῥώτησε καὶ ποιὸς τοῦ ἔδωσε τὴν ἄδεια γιὰ νὰ κάνῃ τὸν βασιλιὰ τῆς ζοῦγκλας; (Θυμᾶσαι λέγαμε κάτι γιὰ τὰ παραδείγματα καὶ τὴν φύση).
«…το αυτό και για τον πολιτικό κόσμο, εννοείται».
Αὐτὸ κι ἐὰν εἶναι κραυγαλέο, ὁ πολιτικὸς κόσμος κατόρθωσε νὰ κοροϊδέψῃ τοὺς συνανθρώπους σου νὰ τοὺς ἐκλέξουν κι ἐσὺ δέχθηκες ὅ,τι ἀποφάσισαν οἱ συμπολῖτες σου γιατὶ δὲν ἤθελες νὰ εἶσαι μόνος σου καὶ σοῦ ἄρεσε νὰ ἀπολαμβάνῃς τὰ ἀγαθὰ ποὺ προσέφερε ἡ παράλογη συνάθρηση ἠλιθίων ποὺ ἤθελαν νὰ ἐπιλέξουν κάποιους ἀπατεῶνες νὰ τοὺς κάνουν κουμάντο στὶς ζωές τους γιατὶ στοὺς ἴδιους δὲν ἄρεσε … νὰ εἶναι μόνοι τους καὶ φυσικὰ δὲν τοὺς ἄρεσε νὰ σκέπτονται. Βλέπεις λοιπὸν ἐδῶ ὅτι γαυγίζεις ἀλλὰ ὁ ἴδιος, ἔμπρακτα ἀποδέχεσαι τὴν «ἐπιβολὴ» αὐτῶν γιατὶ ἀποκομίζεις τὸ ὅ,τι σοῦ προσφέρει αὐτὴ ἡ «συνεύρεση».
«…παιδιά δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ δεν δείχνω σβερκο».
Θὰ σοῦ πῶ τὴν διαφορά. Μερικοὶ ἀπὸ ἐμᾶς, δὲν δείχνουν σβέρκο καὶ ἄλλοι δὲν μποροῦν νὰ μὴν δείξουν γιατὶ πρέπει νὰ ζήσουν οἰκογένειες, οἱ δὲ περιπτώσεις ποὺ τοὺς ἀνάγκασαν νὰ εἶναι ἔτσι, θὰ ἦταν ἄδικο νὰ σχολιαστοῦν ἢ νὰ θεωρηθοῦν ἀπὸ μία ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς θεώρηση στὴν ὁποία νομίζω ὅτι ἀνήκεις. Νομίζω κάποιος σὲ πληρώνει (ὑπὸ τὴν εὐρεία ἔννοια), ὥστε νὰ σοῦ δίνῃ αὐτὴν τὴν ψευδαίσθηση τῆς ἀναξαρτησίας καὶ ἐλευθερίας. Μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι πολλὰ αὐτὰ ποὺ καρπώνεσαι, ἀλλὰ ἴσως κάποιο ἐνοίκιο ποὺ δὲν πληρώνεις, λογαριασμοὺς ῥεύματος, κανένα φαγάκι, ῥοῦχα πλύσιμο, ξέρεις τὰ κλασσικὰ καὶ τετριμμένα ποὺ εἶναι γιὰ τὸν λαουτζίκο. Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση τὸ θάρρος τοῦ νὰ μὴν δείξῃς σβέρκο ἀνήκει σ᾽ αὐτὸν/ὴν/οὺς ποὺ σὲ στηρίζουν.
«…πορεύονται τύποι που δέρνουν τις γυναίκες τους…».
Αὐτὴ ἡ ἔκφραση παρ᾽ ὅ,τι δὲν εἶναι ψευδὴς καὶ πάντοτε ἴσχυε, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ «κοινωνικὰ προβλήματα» ποὺ «ἀνέκυψε» τὸν τελευταῖο καιρὸ μετὰ τὴν ἐγκαθίδρυση καὶ ἔξαρση τοῦ φεμινισμοῦ καὶ ἑδραιώθηκε μὲ πληθώρα ἀμερικανικῶν ταινιῶν. Ἡ ἀριστερὴ προπαγάνδα ἔρριξε ἀκόμη μία παράμετρο μέσα στὸ σακκούλι τοῦ ὑποψήφιου θύματος ὅπου κατ᾽ οὐσίαν «ὑπέδειξε» στὸ «πόπολο» ποιὰ εἶναι τὰ προβλήμα
τα μὲ τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ασχολεῖται ὁ κοινὸς θνητὸς ἢ ὅπως εἶναι ἐπίκαιρο πλέον “The Useless Eater”. Μέσα λοιπὸν στὸν ἀχταρμὰ καὶ στὴν παραζάλη τῆς ὑπερπληροφόρησης, πετᾶμε ἀκόμη ἕνα σινιάλο ποὺ θὰ κάνῃ τὰ σκυλιὰ τοῦ Ivan Pavlov νὰ τρέξουν τὰ σάλια τους.
Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἔρχεται ἡ κορύφωση τῆς ἀναρτήσεως:
«…επικροτεις το “survival of the fittest”…».
F*ck yeah, do you know any other way?
Μήπως ἔχεις τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ἰσχύει κάτι διαφορετικό; ἢ μήπως ὅταν τὸ σκέφτεσαι πηγαίνει ὁ νοῦς σου στὸν Κόναν τὸν βάρβαρο καὶ τὸν Superman; Ὁ ἱκανότερος μπορεῖ νὰ εἶναι ἢ νὰ μεταφράζεται σὲ σωματικὴ ῥώμη, περιουσία, διανοητικὴ ὑπεροχὴ ἢ ἀπόλυτη κυριαρχία στὴν ἐξαπάτηση. Ἡ ζωὴ εἶναι πόλεμος καὶ οἱ Ἕλληνες εἶχαν καὶ τὸν Θεὸ Ἄρη δείχνοντας ἔτσι τὴν συνεχῆ παρουσία τοῦ πολέμου στὴν ζωή, τόσο ποὺ ὑπῆρχε καὶ ἕνας Θεὸς γι´ αὐτήν, ἐνῷ ἔτσι ἰσχύει, ὅτι στοὺς πολέμους ἡ ἐξαπάτηση εἶναι ἀποδεκτὴ μέθοδος. Ἡ ἐνέδρα.
«…τι άποψη έχεις για τους αποικιοκράτες και για τις ανά τον κόσμο γενοκτονίες;».
Λὲς καὶ ἀκούω ἐρώτηση ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν κλαδικὴ τῆς νεολαίας στὸ πανεπιστήμιο ὅπου εἶναι τὸ ἐκτροφεῖο κομμουνιστῶν. Βλέπεις ἡ Σχολὴ τῆς Φρανκφούρτης, θέλησε νὰ ὑλοποιήσῃ τὶς σημειώσεις (ἔγγραφα, γράμματα), τῆς φυλακῆς τοῦ Antonio Gramsci ξεκινῶντας τὸν μεγάλο περίπατο ἀπὸ τὰ μορφωτικὰ ἰδρύματα.
Βλέπεις ὅτι παρὰ τὴν ἀνεξαρτησία ποὺ θέλεις νὰ σὲ διακατέχῃ ἔχεις ἀντιγράψει καὶ υἱοθετήσει τὸ ἀφήγημα τῆς ἀριστερᾶς ποὺ χαρακτηρίζει ὅλες σου τὶς θέσεις καὶ ἐκφράσεις. Δὲν λέω ὅτι φταῖς ὁλοκληρωτικὰ καὶ ὅτι δὲν εἶσαι ὁ μόνος, τὸ μειονέκτημα ἐδῶ βρίσκεται στὸ γεγονὸς ὅτι λόγω εὐμαρείας ἄφησες τὴν προσοχή σου χαλαρὴ καὶ μπῆκαν μέσα σου τὰ μικρόβια τοῦ Πολιτιστικοῦ Μαρξισμού, μίας ἀσθένειας ποὺ προορίζεται νὰ πεθάνει ἀφ᾽ οὗ σκοτώσει τὸν ξενιστή της.
Ξέρω ὅτι θὰ ὑπῆρχαν πολὺ περισσότερα νὰ σοῦ πῶ, ἀλλὰ ἐδῶ σοῦ ἀποκάλυψα πολὺ μεγάλες ἀλήθειες ποὺ δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ τὶς βρῇς σὲ κανένα ἐγχειρίδιο ἢ ἐκπαιδευτικὸ ἴδρυμα. Μπορεῖς ἀκόμη καὶ νὰ σκεφτῇς ὅτι κάποιος ἀφιέρωσε τόσο χρόνο γιὰ νὰ σοῦ πῇ καλοπροαίρετα μερικὰ πράγματα καὶ προσπάθησε νὰ σὲ κάνῃ νὰ δῇς τὴν ζωὴ πιὸ καθαρὰ ἀπὸ ὅσο φαίνεται στὸ γυαλὶ τῆς τηλεοράσεως ἢ σὲ καφετέρια μὲ ὄμορφες κοπέλες στὸν περίγυρό σου.[…]
Επαναλαμβάνω λοιπόν: ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟΙ!!
***
@Ηώ Αναγνώστου / 2023
