Ἀπὸ τὰ λίγα γράμματα ποὺ ξέρω, προσπάθησα νὰ βγάλω νόημα ἀπὸ τὸ εἰκονομήνυμα κάτω.
Στ᾽ ἀλήθεια μοῦ φάνηκε σωστό, ἀλλὰ κάτι δὲν κολλοῦσε.
Σε 100 χρόνια … οἱ ἄνθρωποι … θὰ εἶναι κάτι ἄλλο;
Δὲν ξέρω, μπορεῖ καὶ νὰ κάνω λάθος ἢ νὰ ἀντιλαμβάνομαι διαφορετικὰ ἢ νὰ βρίσκομαι σὲ λάθος ἐποχὴ ἢ νὰ ἔρχομαι ἀπὸ ἄλλο πλανήτη ἢ – ποὺ μᾶλλον εἶναι τὸ πιὸ δόκιμο – νὰ ἔχω γεννηθεῖ σὲ λάθος ἐποχή, ἀλλὰ τὸ βλέπω ἤδη.
Ἔκανα ἀρκετοὺς μῆνες νὰ ἐπισκεφτῶ τὴν πατρίδα μου, βρίσκεται σὲ παραθαλάσσιο καὶ ἥπια τουριστικὸ μέρος. Ἔτυχε νὰ χρειαστῶ σήμερα κάτι ἀπὸ τὴν ὑπεραγορά (Super Market), καὶ εὐτυχῶς χρησιμοποίησα τὴν μοτοσικλέτα γιὰ τὴν διαδρομή.
Ἡ κίνηση ἀπερίγραπτη, ὁ κόσμος πολύς, οἱ δρόμοι σὲ συμφόρηση, ὁ ἐγωϊσμὸς σὰν κυρίαρχη δύναμη νὰ πλανᾶται ὁλόγυρα σὲ χαμηλὸ ὕψος σὰν τὴν πρωϊνὴ ὀμίχλη ἐπάνω ἀπὸ ἀνθρώπους, αὐτοκίνητα καὶ ζῶα κοντὰ στὸ ἔδαφος καὶ νὰ μπαινοβγαίνῃ στὶς αὐτόματες πόρτες τῶν καταστημάτων, οἱ ἐκφράσεις τῶν ἀνθρώπων – ὅσες ἦταν ὀρατὲς – στρευλωμένες σὲ σὲ μία εἰρωνικὴ γιὰ τοὺς ὑπολοίπους ἔκφραση, ἡ αἰσθηση ποὺ ἀνεδύετο ἀπὸ τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων σὲ ἕναν παροξυσμὸ ἐγωπάθειας,, ἀρρωστημένης ἐλευθεριάζουσας αἰσθήσεως ψεύτικης ἀνεξαρτησίας, ἕνας συνδυασμὸς νοσηρῆς κυριαρχίας τοῦ τίποτα, νὰ ἐπικρατῇ στὰ ἀπρόσιτα ὄντα ποὺ περιδιάβαιναν γύρω μου.
Περνοῦσαν δίπλα μου σὰν βλήματα ποὺ ἐκτοξεύονταν ἀπὸ τὸ θανατηφόρο ὅπλο τοῦ πολιτιστικοῦ Μαρξισμοῦ, ἕνα ὅπλο ποὺ τὸ κρατοῦν στὰ χέρια τους οἱ δημοσιογράφοι τῆς τηλεοράσεως..
Περνῶντας τὶς γυάλινες πόρτες βρέθηκα σὲ ἕναν κόσμο τοῦ μέλλοντος.
Ἴσως περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μισούς, διαφορετικῶν ἡλικιῶν νὰ φοροῦν μὲ ἀπάθεια τὶς χρωματιστὲς μάσκες τους μὲ μία ἔκφραση ἐσταβλισμένου ζώου στὰ μάτια τους – σὰν νὰ μὴν συμβαίνει τίποτα – ἀπόλυτα τυποποιημένοι ἀπὸ τὴν τηλεόραση καὶ ὑποτεταγμένοι σὲ μία μοῖρα ποὺ δὲν ἐπέλεξαν, ἀλλὰ τοὺς δόθηκε καὶ τὴν ἀποδέχθηκαν.
Τὸ καλοκαίρι, μὲ 34° ,C, χωρὶς πανδημία, χωρὶς κρούσματα, χωρὶς στατιστικές, μὲ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ἐμβόλια, χωρὶς οὐσιαστικὸ κίνδυνο ( ἡ τρομοκρατία δύο ἐτῶν ἀπὸ ἐγκληματίες τσαρλατάνους τῆς κυβέρνησης ἔχει πιάσει τόπο), αὐτοὶ οἱ νεοέλληνες λελέδες καὶ τὰ χούφταλα, νὰ φορᾶνε τὶς μάσκες μὲ περηφάνεια ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ μὴν φέρει μὲ συνειρμὸ τὴν «περηφάνεια» τῶν ἀνώμαλων ὁμοφυλόφιλων τοῦ Gay Parade, Gay Pride (Τὸ ἴδιο εἶναι). Ποτέ μου δὲν κατάλαβα γιατὶ πρέπει κάποιος νὰ εἶναι ἀνώμαλος γιὰ νὰ εἶναι περήφανος.
Εἶναι αὐτοὶ οἱ ἀφυπνισμένοι; Εἶναι αὐτοὶ οἱ Ἕλληνες τῆς αὐριανῆς ἡμέρας; Εἶναι αὐτοὶ οἱ ἀπόγονοι τῶν Ἀρχαίων Ἕλλήνων; Ὄχι, γιὰ ὅλες τὶς ἐρωτήσεις.
Εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἠοῦς ποὺ σᾶς εἶπε ὅτι θὰ εἶναι τὸ κυρίαρχο εἶδος σὲ 100 χρόνια ἀλλὰ τὸ εἶπε μὲ τρόπο, μήπως καὶ σᾶς συνετίσει καὶ ἀποφασίσετε νὰ κάνετε μία ἀρχὴ γιὰ νὰ σκεφτεῖτε ὅτι βρισκόμαστε πολὺ λίγο πρὶν τὸν ἀφανισμό μας.
Εἶμαι βέβαιος ὅτι τὸ ξέρει , πὼς δὲν μιλάει γιὰ 100 χρόνια. Ξέρει ὅτι ἔχει σχεδὸν γίνει ἀπὸ τώρα, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν εἴμαστε τέλειοι, ἀκόμη ἐλπίζουμε.
Εἴμαστε τὸ τελευταῖο ὀχυρὸ τῆς ἀπώλειάς σας καὶ ἀκόμη ἀναρωτιόμαστε … γιατὶ δὲν ἔχουμε φύγει.
Tasos Paterakis /facebook / 2022
***
Surprise! ή αλλιώς μάντεψε ποιανού σκλάβος είσαι.
Την τόσο μεγάλη έκπληξη σου για το τι συμβαίνει στην χώρα, δεν την καταλαβαίνω. Από την παιδική ηλικία, θυμάσαι να αισθάνθηκες ποτέ ότι υπάρχει η έννοια της ελευθερίας γύρω σου στην πράξη , είτε στην οικογένεια, είτε στο σχολείο, είτε στην μετέπειτα ζωή; Τι σου κάνει τόση εντύπωση τώρα δηλαδή; Α!!! δεν έχεις χρήματα πλέον και σε κυνηγάει η κλιματική αλλαγή κι ένας ιός με δεκάδες πρόσωπα.
Την σκλαβιά τελικά στην επέβαλαν και την αποδέχτηκες, και την αντιλαμβάνεσαι μόνο στα οικονομικά – τι απογοήτευση – και τώρα καίγεσαι να αλλάξει κάτι, να ελευθερωθείς. Συμφωνώ απόλυτα! Να ελευθερωθείς. Η βάση όμως για κάτι τέτοιο είναι η προσωπική, ψυχική-διανοητική ελευθερία κι εκεί έχεις πρόβλημα. Δεν ήσουνα ποτέ ελεύθερος μέσα σου, στις δυσκολίες πάντα άλλοι έλυναν τα προβλήματα σου (η μανούλα σου, ένας δυναμικός φίλος σου, η πλούσια θεία από το αμέρικα).
Μάχες, επαναστάσεις και στρατηγικές, έπαιζες μόνο με τα παιδικά σου παιχνίδια.
Στην πραγματική σου ζωή από φόβο μην γρατσουνιστεί η ψυχή και αποκτήσεις ψυχολογικά, άλλοι έδιναν τις μάχες σου (η μανούλα, ο δυναμικός φίλος, η πλούσια θεία από το αμέρικα).
Ξέρεις κατά βάθος, εκείνες τις μάχες, ήθελες να τις δώσεις. Ήθελες να παλέψεις για την ελευθερία σου, γιατί είναι στην φύση σου να είσαι ελεύθερος. Όχι, οι εχθροί σου δεν ήταν αυτοί που σε καλούσαν σε μάχη. Ήθελες να παλέψεις με τους πραγματικούς εχθρούς σου: την μανούλα, τον δυναμικό φίλο, την πλούσια θεία απ’ το αμέρικα. Αλλά βολεύτηκες. Και συνεχίζεις τα πολεμικά παιχνίδια. Στο ps πλέον. Εσύ στο ps, στις μάχες σου η μανούλα, ο δυναμικός φίλος, η θεία απ’ το αμέρικα. Και είσαι 40 φεύγα.
Είχες πλήρη αντίληψη του τι συμβαίνει εδώ και χρόνια, αλλά ποτέ δεν έκανες τίποτα. Πιστεύεις ότι είσαι επαναστάτης όμως. Εγκεφαλικά είσαι, ναι.
Μεγάλωσες, γέμισε πληροφορίες ο εγκέφαλος και ατρόφησε η ψυχή, η διάνοια. Εγκέφαλος γεμάτος πληροφορίες και γνώσεις, που για να χρησιμοποιηθούν θέλουν ενέργεια που την δίνει η ψυχή, αλλά η σύνδεση είναι κομμένη. Δεν πληγωνόταν ποτέ για να μπορέσει να μορφωθεί, να μάθει να μην φοβάται τον φόβο, τον πόνο, να δίνει ρεύμα στην σκέψη σου και κίνηση στον λόγο σου και να επιστρέφει πιο δυνατή στην μάχη.
Ήθελε πάγια η σύνδεση και τώρα πια είναι πολλά τα χρωστούμενα. Δεν τα πλήρωνες ακόμα και όταν αντιλήφθηκες ότι χρωστάς. Γιατί το αντιλήφθηκες, μη κρύβεσαι.
Και τώρα;
Και τώρα σου φταίνε οι άλλοι για την δική σου την σκλαβιά.
Σκλαβωμένος ψυχικά άνθρωπος, ζεις σε μια υπόδουλη χώρα, σε ένα προτεκτοράτο. Τι παράξενο!
Και το κυριότερο; ακόμα περιμένεις κάποιον άλλον ελευθερωτή.
Και το χειρότερο; ακόμα νομίζεις πως είσαι επαναστάτης.
@Ηω Αναγνώστου / facebook / 2010
