Εξήγηση σχετικά με τις θεάσεις περίεργων σκαφών.
Μία μικρή εισαγωγή. Χρησιμοποιώ το ψευδώνυμο Isaac και δούλευα σε ένα πρόγραμμα που ονομαζόταν CARET στην δεκατία του ΄80. Όσο βρισκόμουν εκεί, δούλευα αρκετά με τεχνολογία που είχε άμεση σχέση με τις πρόσφατες θεάσεις περίεργων σκαφών και συγκεκριμένα με την «γλώσσα» και τα διαγράμματα που βρίσκονταν από κάτω από κάθε σκάφος. Αυτό που ακολουθεί είναι μία μακροσκελής αναφορά για την ταυτότητά μου, τις γνώσεις μου και τι ήταν (ίσως) αυτές οι θεάσεις.
Η ύπαρξη αυτών των φωτογραφιών με έχει πείσει να κοινοποιήσω τουλάχιστον μερικές από τις αναναρίθμητες φωτογραφίες και φωτοτυπημένα κείμενα που έχω στην κατοχή μου τα τελευταία 20 χρόνια και μπορούν να επεξηγήσουν καλύτερα τι είναι αυτές οι θεάσεις. ΣΗΜΕΙΩΝΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΕΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΓΡΑΠΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ.
Προσπαθώ παράλληλα να έρθω σε επαφή με αυτόπτες μάρτυρες, όπως οι Chad, Rajman, Jenna, Ty και ο αυτόπτης μάρτυρας στην λίμνη Tahoe (ειδικά ο Chad). Τους είπα ότι θα βοηθούσε σε κάποιο βαθμό αν συζητούσαν αυτό που είχαν δει και θα το συνιστούσα να το κάνουν για ό,τι πιθανόν ξέρουν. Αν είστε ένας από αυτούς τους μάρτυρες ή μπορείτε να με φέρετε σε επαφή μαζί τους, παρακαλώ επικοινωνήστε στο Coast to Coast AM και ενημερώστε τους.
Η Εμπειρία μου το πρόγραμμα CARET και η Εξωγήινη τεχνολογία
Isaac, Ιούνιος 2007
Αυτό το γράμμα είναι μέρος ενός πακέτου που ετοίμασα για το Coast to Coast AM για να το διανείμω στο κοινό. Μαζί με αυτό μπήκαν μαζί πάρα πολλά έγγραφα και σκαναρισμένες φωτογραφίες που δεν έπρεπε να παρουσιαστούν ξεχωριστά.
Μπορείτε να με λέτε Isaac, με το ψευδώνυμό μου σαν ένα μέτρο προστασίας όσο θα αποκαλύπτω αυτό που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ευαίσθητες πληροφορίες, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα. Η λέξη «ευαίσθητες» δεν σημαίνει απαραίτητα και «επικίνδυνες», και για αυτό το λόγο έχω την συνείδησή μου καθαρή καθώς προσφέρω αυτό το υλικό στο κοινό. Η κυβέρνησή μου έχει τους λόγους της να διατηρεί συνεχή μυστικότητα και την καταλαβαίνω σε πολλά θέματα, αλλά η αλήθεια είναι ότι γερνάω και δεν έχω σκοπό να συνατήσω τον δημιουργό μου μία μέρα καβαλώντας φορτίο που δεν μου χρειάζεται! Επιπλέον, έχω λίγο περισσότερη πίστη στην ανθρωπότητα σε σχέση με τα πρώην αφεντικά μου και νομίζω ότι η αποκάλυψη τουλάχιστον κάποιων πληροφοριών θα έκανε περισσότερο καλό από ό,τι κακό, ιδιαίτερα στο σύγχρονο κόσμο.
Θα είμαι ειλικρινής από την αρχή. Δεν με ενδιαφέρει να βάλω τον εαυτό μου σε κίνδυνο με το να προδώσω την εμπιστοσύνη των ανωτέρων μου και δεν θα αποκαλύψω καμία προσωπική πληροφορία που θα μπορούσε να αποκαλύψει την ταυτότητά μου. Ωστόσο, δεν έχω πρόθεση να εξαπατήσω, έτσι οι πληροφορίες που πιστεύω ότι είναι πολύ επικίνδυνες για να τις μοιραστώ απλά τις άφησα έξω, αντί να θολώσω τα νερά με κάποιο τρόπο (εκτός από το ψευδώνυμό μου που μπορώ να παραδεχθώ ελεύθερα ότι δεν είναι το πραγματικό μου όνομα).
Υπολογίζω ότι με τις πληροφορίες που εμπεριέχονται σε αυτό το γράμμα, μπορούν να στοχοποιηθούν περίπου 30-50 άνθρωποι στην καλύτερη περιπτώσεων, έτσι και νιώθω σχετικά ασφαλής.
Για πολλά χρόνια είχα σκεφτεί κάποιες φορές να κοινοποιήσω τουλάχιστον ένα κομμάτι του υλικού που είχα στην κατοχή μου, αλλά το πρόσφατο κύμα από φωτογραφίες και θεάσεις με παρακίνησε να «μπω στο ψητό» και να το κάνω.
Αρχικά, θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι άμεσα και απόλυτα σχετικός με κανένα από τα σκάφη των φωτογραφιών. Δεν τα είδα ποτέ να βρίσκονται σε κάποιο υπόστεγο για αεροπλάνα, δεν έχω δουλέψει με αυτά και δεν έχω δει εξωγήινους να βρίσκονται σε αυτά. Ωστόσο, έχω δουλέψει και έχω δει πολλά από τα κομμάτια που είναι ορατά σε αυτά τα σκάφη μερικά από οποία παρουσιάζονται και στο Q3-85 Inventory Review. Αυτό όμως που έχει περισσότερη σημασία είναι ότι μου είναι αρκετά οικεία «η γλώσσα» που υπάρχει στα κάτω πλαϊνά τους που μπορεί κάποιος να δει καθαρά στις φωτογραφίες των Chad και Rajman, και μία άλλη μορφή στις φωτογραφίες από το Big Basin.
Αυτό που μπορώ να απαντήσω με σιγουριά είναι ο λόγος που ξαφνικά βρίσκονται εδώ. Το πιθανότερο είναι ότι αυτά τα σκάφη σε αυτήν τους την μορφή υπάρχουν για δεκαετίες και μπορώ επίσης να πω με βεβαιότητα ότι η τεχνολογία που υπάρχει πίσω από αυτά υπήρχε δεκαετίες πριν. Η «γλώσσα» (θα εξηγήσω μετά γιατί την βάζω σε εισαγωγικά) είναι στην πραγματικότητα το αντικείμενο εργασίας μου τα τελευταία χρόνια που πέρασαν. Θα μιλήσω επίσης και για αυτό.
Ο λόγος που έγιναν ξαφνικά όρατά, ωστόσο, είναι ένα θέμα από μονο του ξεχωριστά. Αυτά τα σκάφη, δεδομένου ότι δεν είναι τίποτα διαφορετικό από το λογισμικό με το οποίο δούλευα στην δεκαετία του ΄80 (θεωρώ ότι έχουν καλύτερο στην πραγματικότητα) είναι εξοπλισμένα με τεχνολογία που τους επιτρέπει να γίνονται αόρατα. Η ικανότητα αυτή μπορεί να ελεγχθεί από το ίδιο το σκάφος, αλλά και από μία απομακρυσμένη πηγή. Παρόλο αυτά, αυτό που έχει σημασία σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι η δυνατότητα να γίνονται αόρατα μπορεί να αναιρεθεί με την εφαρμογή άλλης τεχνολογίας. Σκεφθείτε το σαν μία παρεμβολή σε ραντάρ. Θα πόνταρα όλες τις τραπεζικές μου καταθέσεις (εφόσον ξέρω ότι έχει ξανασυμβεί) ότι αυτά τα σκάφη γίνονται ορατά και κατόπιν ξαναγίνονται αόρατα αυθαίρετα και ίσως χωρίς να το θέλουν και χωρίς αμφιβολία για λίγη ώρα, εξαιτίας της δραστηριότητας μίας είδους παρεμβατικής τεχνολογίας που δραστηριοποιείται από κάπου αλλού, αλλά κοντά. Είμαι ιδιαίτερα σίγουρος ότι αυτό έγινε στην περίπτωση των θεάσεων στο Big Basin, όπου οι μάρτυρες οι ίδιοι ανέφεραν ότι είδαν ένα σκάφος απλά να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται. Είναι εξαιρετικά πιθανό να έγινε έτσι γιατί ο τρόπος που οι μάρτυρες μου περιέγραψαν μία από τις εμφανίσεις σαν ένα στιγμιαίο τρεμόπαιγμα, πράγμα που ταιριάζει με την αυθόρμητη και διακοπτόμενη ενεργοποίηση ενός τέτοιου μηχανισμού.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι αυτές οι θεάσεις έγιναν ορατές στην Καλιφόρνια και ειδικά στην περιοχή Saratoga/South Bay. Όχι μακρυά από την Saratoga βρίσκεται το Mountain View/Sunnyvale, η έδρα του Moffett Field και του Κέντρου ερευνών της NASA Ames. Θα ήμουν πάλι πρόθυμος να βάλω στοίχημα οτιδήποτε και να πω ότι ο μηχανισμός που μπορεί να κάνει παρεμβολές σε αυτή την λειτουργία απόκρυψης των σκαφών που βρίσκονταν κοντά είχε ενεργοποιηθεί κατά λάθος και πιθανόν ήταν μέρος κάποιου πειράματος εκείνη την στιγμή που τα σκάφη εθεάθησαν.
Μίλια μακρυά, στο Big Basin, οι μάρτυρες ήταν στο σωστό μέρος και την σωστή στιμή και είδαν τα αποτελέσματα αυτής της διακοπής με τα ίδια τους τα μάτια. Ο Θεός ξέρει τι άλλο θα εμφανιζόταν στον ουρανό εκείνη την στιγμή και ποιος άλλος θα το είχε δει. Είχα κάποια άμεση επαφή με αυτήν την συσκευή ή τουλάχιστον με μία συσκευή που μπορούσε να κάνει την ίδια λειτουργία και αυτού του είδους το λάθος είχε ξαναγίνει. Γνωρίζω προσωπικά άλλο ένα περιστατικό όπου αυτού του είδους η τεχνολογία ενεργοποιήθηκε κατά λάθος και οδήγησε στο να γίνουν ορατά ξαφνικά αντικείμενα που ήταν φυσιολογικά αόρατα. Η μόνη διαφορά είναι ότι εκείνες τις μέρες οι κάμερες ήταν περισσότερο συχνές!
Η τεχνολογία καθαυτή δεν είναι δική μας, ή τουλάχιστον δεν ήταν ακόμα την δεκαετία του ’80. Αρκετά ίδια τεχνολογία με αυτήν που έχουν τα ίδια τα σκάφη έχει και η συσκευή που έχει την ικανότητα να παρεμβαίνει από μακρυά σε σκάφη και να τα αποκαλύπτει, η οποία επίσης δεν έχει κατασκευαστεί από ανθρώπους. Γιατί μας δώθηκε αυτού του είδους την τεχνολογία παραμένει ακόμα μυστήριο για εμένα, παρόλο αυτά είναι ο υπαίτιος για πολλά πράγματα. Με το να έχουμε πρόσβαση σε μία τέτοια συσκευή μαζί με τους ενίοτε επικίνδυνους πειραματισμούς σε αυτήν έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα με την απόκρυψη όπως το γεγονός των καθολικών συντριβών. Σας διαβεβαιώνω ότι οι περισσότερες (κατά την γνώμη μου όλες) οι πτώσεις UFO ή αυτού του είδους των σκαφών είχαν να κάνουν περισσότερο με το γεγονός ότι ανακατευόμαστε με μία εξαιρετικά δυνατή τεχνολογία σε μία άτυχη στιγμή, παρά με το γεγονός ότι προέκυψε κάποιο μηχανικό πρόβλημα στην άλλη πλευρά. Ακούστε με, αυτά τα πράγματα δεν συντρίβονται εκτός αν κάτι περισσότερο ισχυρό από αυτά προκαλέσει την πτώση τους (εθελούσια ή όχι). Φανταστείτε το σαν μία αδέσποτη σφαίρα. Μπορεί να σας χτυπήσει κάποια οποιαδήποτε στιγμή χωρίς προειδοποίηση ακόμα και αν ο σκοπευτής δεν είχε πρόθεση να σας χτυπήσει. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κάποιοι τρελαίνονται με αυτό επίσης. Αν κάποιος παρατηρήσει έναν λαμπρό αλλά αργό επιστήμονα φυσικής να βρίσκεται στους δρόμους της Βαγδάτης τις επόμενες εβδομάδες ξέρω με αρκετή σιγουριά πώς βρέθηκε εκεί. (Επίζω βέβαια ότι δεν πρόκειται για τέτοια περίπτωση).
Θα ήθελα, λοιπόν, να εξηγήσω πώς τα ξέρω όλα αυτά.
Το Πρόγραμμα CARET
Η ιστορία μου ξεκινάει το ίδιο όπως και για πολλούς συναδέλφους μου που έχουν κάνει μεταπτυχιακές σπουδές σε πανεπιστήμια πάνω στην ηλεκτρική μηχανική. Πάντα με ενδιέφεραν οι υπολογιστές που σαν επιστημονικό πεδίο ήταν σχετικά νέο εκείνη την εποχή. Το ενδιαφέρον μου εκτινάχθηκε όταν ήρθα σε επαφή με ένα Tixo σαν μεταπτυχιακός φοιτητής. Κατά την διάρκεια των σπουδών μου ακολούθησα την συνηθισμένη πορεία μέσω της βιομηχανικής τεχνολογίας και δούλεψα για εταιρείες που πολύ πιθανόν τις ξέρετε, μέχρι που μου προσφέρθηκε μία θέση στο Υπουργείο Αμύνης και τα πράγματα πήραν μία διαφορετική τροπή.
Ο χρόνος παραμονής μου στο Υπουργείο Αμύνης δεν μου επιφύλασσε κάτι συνταρακτικό για αρκετό καιρό. Προφανώς ήμουν αρκετά ευφυής και πιστός. Αλλά το 1984, αυτά μαζί με την τεχνική μου κατάρτιση με έκαναν πιθανό υποψήφιο για ένα νέο πρόγραμμα που ονόμασαν «CARET».
Πριν, όμως, εξηγήσω τι ήταν το CARET θα πρεπει να πάω λίγο πιο πίσω στο χρόνο. Μέχρι το 1984, η Silicon Valley ήταν το μεγαθήριο της τεχνολογίας για δεκαετίες. Σε λιγότερο από 40 χρόνια από την εμφάνιση του τρανζίστορ Shockley, αυτό το μέρος του κόσμου είχε ήδη παράγει δισεκατομμύρια δολλάρια για την βιομηχανία των υπολογιστών και είχε κάνει τεχνολογικά άλματα που ήταν αξεπέραστα σε άλλους τομείς, από το hypertext μεχρι την απευθείας σύνδεση στο διαδίκτυο το 1968 και το Alto το 1973.
Η ιδιωτική βιομηχανία στην Silicon Valley ήταν υπεύθυνη για μερικά από τα πιο αξιοθαύμαστα άλματα στην ιστορία της τεχνολογίας και το γεγονός αυτό φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητο από την κυβέρνηση των Ην. Πολιτειών και τον στρατό. Δεν υποστηρίζω ότι έχω κάποιες ειδικές γνώσεις σχετικά με το περιστατικό Roswell ή κάποιο περιστατικό με άλλα UFO, αλλά γνωρίζω ότι όποια και να είναι η καταγωγή τους, ο στρατός κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες να καταλάβει και να χρησιμοποιήσει τα εξωγήινα αντικείμενα που είχε στην κατοχή του. Αν και στο σύνολο είχα προχωρήσει αρκετά, τα πράγματα δεν προχωρούσαν τόσο γρήγορα όσο θα ήθελαν. Έτσι, το 1984, δημιουργήθηκε το πρόγραμμα CARET που είχε στόχο να δαμάσει τις ικανότητες της ιδιωτικής βιομηχανίας στην Silicon Valley και να τις εφαρμόσει στο έργο που έκανε για την κατανόηση και μελέτη της εξωγήινης τεχνολογίας.
Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της δύναμης που είχε ο τεχνολογικός τομέας ήταν η Xerox PARC, ένα κέντρο έρευνας στο Palo Alto που σε αυτό οφείλονται μεγάλα βήματα στην ιστορία των υπολογιστών. Αν και ποτέ δεν είχα το προνόμιο να δουλέψω εκεί ο ίδιος, ήξερα αρκετούς που δούλευαν εκεί και μπορώ να πω ότι ήταν μερικοί από τους πιο λαμπρούς μηχανικούς που είχα γνωρίσει ποτέ.
Η XPARC αποτέλεσε το μοντέλο για την υλοποίηση της αρχικής μορφή του CARET σε εγκαταστάσεις που ονομάστηκαν the Palo Alto CARET Laboratory (τότε λάτρευαν να το αποκαλούν «πάκλ» («packle») από τα αρχικά του PACL). Εκεί ήταν όπου και εργάστηκα μαζί με πολλούς άλλους πολίτες κάτω από την επίβλεψη του στρατού που ήθελαν να μάθουν διακαώς πώς ο τομέας της τεχνολογίας έκανε τόσο γρήγορα πρόοδο. Ο χρόνος εργασίας μου για το Υπουργείο Αμύνης έπαιξε μεγάλο ρόλο στην επιλογή μου και στην πραγματικότητα από τους περίπου τριάντα που προσελήφθησαν περίπου την ίδια περίοδο είχαν επίσης εργαστεί για το Υπουργείο τον ίδιο χρόνο, αν και αυτό δεν ίσχυε για όλους. Κάποιοι συνάδελφοί μου είχαν επιλεχθεί κατευθείαν από μέρη όπως η ΙΒΜ και τουλάχιστον δύο προέρχονταν κατευθείαν από την XPARC. Η εμπειρία μου στο Υπουργείο μού έδινε το δικαίωμα να έχω ακόμα και διευθυντικές θέσεις και για αυτό το λόγο έχω τόσο υλικό στα χέρια μου.
Με άλλα λόγια, πολίτες όπως και εγώ που είχαν οι περισσότεροι κάποια καλή εμπειρία στο Υπουργείο Αμύνης, αλλά ουσιαστικά καθόλου στρατιωτική εκπαίδευση ή ανάμειξη ξαφνικά βρεθήκαμε στο ίδιο δωμάτιο μαζί με εξωγήινη τεχνολογία που είχε χαρακτηριστεί σαν άκρως απόρρητη. Φυσικά, πέρασαν 2 μήνες για να μας ενημερώσουν πρωτού δούμε ή κάνουμε κάτι και κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να μας πείσουν ότι αν ποτέ διαρρέαμε έστω και την παραμικρή πληροφορία από αυτά που μας έλεγαν θα έκαναν τα πάντα να βρουν τις οικογένειές μας και θα φύτευαν μερικές σφαίρες για να έχουν τα κεφάλια τους ήσυχα. Φαινόταν ότι σε κάθε γωνία του κτηρίου υπήρχε και ένας οπλισμένος φύλακας. Δούλεψα για κάποιο διάστημα κάτω από αυστηρή παρακολούθηση, αλλά ήταν κάτι τόσο πρωτόγνωρο για εμένα που πίστευα ότι δεν θα άντεχα πάνω από δύο εβδομάδες σε έναν τέτοιο χώρο.
Παραδόξως, όμως, τα πράγματα πήγαν καλά. Ήθελαν να ήμαστε φυσικοί και απλοί. Η βιομηχανία μας είχε αποδειχθεί ότι ήταν τόσο καλή σε αυτό που έκανε που ήταν έτοιμοι να μας δώσουν λευκή επιταγή. Φυσικά, τίποτα σε σχέση με το στρατό δεν είναι απλό και πολύ συχνά ήθελαν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Εννοώ ότι παρόλο το ενδιαφέρον τους να μπουν στο μυαλό μας και να μάθουν ό,τι μπορούσαν για το πώς γίνονται τα πράγματα εξακολουθούσαν να θέλουν να το κάνουν με το δικό τους τρόπο πράγμα που ήταν αρκετό για να μας εκνευρίσει.
Σε αυτό το σημείο θα ωραιοποιήσω την συναισθηματική πλευρά αυτής της εμπειρίας, γιατί αυτό το γράμμα δεν έχει σκοπό να αναφερθεί σε απομνημονεύματα, αλλά θα πω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγράψει κανείς το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης στο μυαλό σου. Πολύ λίγες στιγμές υπάρχουν στην διάρκεια μιας ζωής όπου η εικόνα που έχεις για τον κόσμο φέρνει τα πάνω κάτω. Αυτή ήταν μία από αυτές τις στιγμές. Ακόμα θυμάμαι την στιγμή εκείνη όταν κατά την διάρκεια της ενημέρωσης αντιλήφθηκα τι μας είχε πει και νόμιζα ότι παρανόησα και ότι δεν ήταν κάποιο αστείο. Όταν τα πράγματα βρίσκονται στην πραγματική διάστασή τους όλα μοιάζουν να κυλούν αργά μέχρι την μικρή παύση που έκανε πριν πει την λέξη «εξωγήινη» για πρώτη φορά και τότε όλη η αίθουσα έμοιζε να χάνει το κέντρο βάρους της και όλοι μαζί προσπαθούσαμε να χωνέψουμε αυτά που είπε.
Τα αντανακλαστικά μου αντιδρούσαν και προσπαθούσα να κοιτάξω τον ομιλητή και να τον καταλάβω καλύτερα. Κοιτάζοντας όλους όσους ήταν γύρω μου σιγουρεύτηκα ότι δεν ήμουν ο μοναδικός που τα άκουγε αυτά. Με ρίσκο να ακουστώ μελοδραματικός, είναι σαν ένα παιδί που μαθαίνει ότι οι γονείς του χωρίζουν. Δεν είχα ξανανιώσει κάτι τέτοιο, αλλά ένας το είχε πάθει όταν ήμασταν μικροί και μου εξομολογήθηκε αρκετά για το πώς είχε βιώσει εκείνη την εμπειρία. Πολλά από αυτά που μου είχε περιγράψει μπορώ να πω ότι τα ένιωσα σε εκείνη την αίθουσα. Εκεί βρισκόταν μία παρουσία άξιας εμπιστοσύνης να σου λέει κάτι που δεν νιώθεις έτοιμος για αυτό και να βάζει ένα βάρος πάνω σου που δεν θες να κουβαλήσεις αναγκαστικά. Την στιγμή που ακούς τις πρώτες κουβέντες να λέγονται το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι πώς ήταν η κατάσταση ακριβώς πριν και γνωρίζοντας ότι η ζωή σου δεν θα είναι τόσο απλή όπως τότε. Εξάλλου, όλος αυτός ο χρόνος που πέρασα στο Υπουργείο Αμύνης, νόμιζα τουλάχιστον ότι είχα μία ιδέα για το τι συνέβαινε στον κόσμο, αλλά δεν ήξερα στο ελάχιστο για όλα αυτά. Ίσως μία μέρα θα γράψω περισσότερα σχετικά με αυτό γιατί είναι κάτι που θέλω να το βγάλω από μέσα μου, αλλά έστω για τώρα θα πάω την συζήτηση αλλού.
Σε αντίθεση με την συμβατική έρευνα σε αυτόν τον τομέα δεν δουλεύαμε πάνω σε καινούργια «παιχνίδια» για την αεροπορία. Για πολλούς λόγους, οι άνθρωποι του CARET αποφάσισαν να βοηθήσουν τις προσπάθειες στις εμπορικές εφαρμογές παρά τις στρατιωτικές. Βασικά, αυτό που ήθελαν από εμάς είναι να μετατρέψουμε αυτά τα αντικείμενα σε κάτι που θα μπορούσαν να το κάνουν πατέντα και μετά να το πουλήσουν. Μία από τις περισσότερο ελκυστικές υποσχέσεις του CARET ήταν ότι τα κέρδη που θα έφερναν αυτές οι έτοιμες τεχνολογίες θα μπορούσαν να διοχετευθούν αμέσως πίσω σε «σκοτεινές εφαρμογές.» Έχοντας στο μυαλό μας ότι δουλεύομε πάνω σε μία εμπορική εφαρμογή ήταν άλλος ένας τρόπος να μην τρελαθούμε. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας για το στρατό είναι αρκετά διαφορετική από αυτήν για το εμπόριο και έτσι χωρίς να πρέπει να ανησυχεί για τις διαφορές ήταν ένας άλλος τρόπος ώστε το CARET να μοιάζει πολύ με ιδιωτική βιομηχανία.
Το CARET ήταν εξαίσιο στον τρόπο που μας άφηνε να δουλεύουμε. Ήθελαν να αναπαράγουμε όσο γινόταν δυνατόν το ίδιο περιβάλλον στο οποία είχαμε συνηθίσει να δουλεύουμε χωρίς όμως να υπονομεύονται θέματα ασφάλειας. Αυτό σήμαινε ότι είχαμε το ελεύθερο να οργανώσουμε το δικό μας πρόγραμμα, εσωτερική διαχείριση, εγχειρίδια, καταγραφές και άλλα παρόμοια. Ήθελαν αυτό να φαίνεται και να δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για ιδιωτική βιομηχανία και όχι στρατιωτική. Ήξεραν πώς να μας κάνουν να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας και είχαν δίκιο.
Όμως, τα πράγματα δεν πήγαιναν τόσο ρόδινα όταν φθάσαμε στο σημείο της πρόσβασης σε ευαίσθητες πληροφορίες. Ίσως να αποκάλυπταν αυτό που ήταν το μεγαλύτερο μυστικό σε μία ομάδα ανθρώπων που δεν είχε περάσει την βασική εκπαίδευση και ήταν εμφανές ότι η βαρύτητα μίας τέτοιας απόφασης δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό τους. Ξεκινήσαμε στο πρόγραμμα με μία μικρή ομάδα εξωγήινων αντικειμένων μαζί με σχετικά σύντομες αναφορές για το καθένα από αυτά, όπως επίσης διαβάσαμε ένα μικρό υλικό σχετικά με την έρευνα που είχε γίνει ήδη πάνω σε αυτά. Δεν πέρασε πολύς χρόνος για να καταλάβουμε ότι χρειαζόμασταν περισσότερο καιρό και το να τους πείσουμε να μας δώσουν περισσότερο νέο υλικό, ακόμα και σε ελάχιστη ποσότητα.
Τα αρχικά του CARET μεταφράζονταν σε “Commercial Applications Research for Extra-terrestrial Technology” (=Εμπορικές Εφαρμογές Έρευνας Εξωγήινης Τεχνολογίας” αλλά συχνά αστειευόμασταν μεταξύ μας λέγοντας ότι η πραγματική μετάφραση ήταν αυτή: “Civilians Are Rarely Ever Trusted” (=Εμπιστευόμαστε τους Πολίτες πολύ σπάνια).
Η PACL βρισκόταν στο Palo Alto, αλλά σε αντίθεση με την XPARC δεν ήταν στο τέλος τέλος του δρόμου και στο μέσο ενός μεγάλου συγκροτήματος περικυκλωμένη από συνεχείς λόφους και δέντρα. Η PACL ήταν κρυμμένη σε ένα συγκρότημα γραφείων υπο την ολοκληρωτική ιδιοκτησία του στρατού, αλλά ήταν έτσι ώστε να φαίνεται ότι πρόκειται για μία απλή τεχνολογική εταιρία. Από το δρόμο το μόνο που μπορούσες να δεις ήταν ένα συνηθισμένο πάρκινγκ με μία πύλη και ένα φυλάκιο, ένα μονο-όροφο κτήριο μέσα με ένα φανταστικό όνομα και logo. Αυτό που δεν ήταν ορατό από το δρόμο και ήταν πίσω από τις πρώτες πόρτες είχε τόσους ένοπλους αρκετούς για να κάνεις επίθεση στην Πολωνία και 5 επιπρόσθετα πατώματα στο υπόγειο. Ήθελαν να βρισκόμαστε όσο το δυνατότερο πιο κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους που ήθελαν να προσλάβουν και να μπορέσουν να τους φέρουν μέσα χωρίς πολύ μεγάλη φασαρία.
Μέσα εκεί είχαμε όλα όσα χρειαζόμασταν. Υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό, προσωπικό πάνω από 200 άτομα τεχνικοί υπολογιστών, ηλεκτρονικοί μηχανικοί, μηχανικοί, φυσικοί, μαθηματικοί. Οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν πολίτες, όπως είπα, αλλά κάποιοι άνηκαν στο στρατό και λίγοι από αυτούς δούλευαν ήδη με αυτήν την τεχνολογία. Φυσικά, δεν ήσουν πολύ μακρυά από την κάνη ενός όπλου και ακόμα και μέσα στα ίδια τα εργαστήρια (κάτι που μερικοί από εμάς δεν μπόρεσαν να το συνηθίσουν ποτέ), και οι εβδομαδιαίες επιθεωρήσεις γινόντουσαν από το στρατό για να διασφαλίσουν ότι όλα λειτουργούσαν στην εντέλεια. Πολλοί από εμάς έκαναν εκτεταμμένες έρευνες για να βρουν τρόπους εξόδου από το κτήριο. Εκεί προφανώς βρισκόταν το μεγαλύτερο μυστικό στον κόσμο διασκορπισμένο σε πολλά μάρη πάνω στα εργαστηριακά τραπέζια στην μέση του Palo Alto, οπότε καταλαβαίνετε και την ανησυχία τους.
Ένα μειονέκτημα του CARET ήταν ότι δεν ήταν τόσο καλά δικτυωμένο όσο άλλες επιχειρήσεις. Δεν είχαν την ευκαιρία να δω κάποιον εξωγήινο (ούτε ακόμα και σε φωτογραφία) και στην πραγματικότητα δεν είδα ποτέ κάποιο από σκάφη τους. Το 99% από όσα είδα ήταν δουλειά που είχε να κάνει αποκλειστικά με τα αντικείμενα. Το υπόλοιπο 1% είχε να κάνει με όσα έμαθα από ανθρώπους μέσα στο πρόγραμμα πολλοί από τους οποίους δούλευαν πιο κοντα στο «καλό υλικό» ή είχαν δουλέψει στο παρελθόν.
Στην πραγματικότητα, αυτό που ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστικό στην όλη ιστορία ήταν ο τρόπος που η στρατιωτική διαχείρηση προσπαθούσε να συμπεριφερθεί λες και η τεχνολογία που είχαμε δεν ήταν καθόλου εξωγήινη. Εκτός από την ίδια τη λέξη «εξωγήινη» πολύ σπάνιο ακούσαμε λέξεις όπως «alien» ή «UFO» ή «outer space» ή κάτι ανάλογο. Αυτά αναφέρονταν πολύ σπάνια και σύντομα και όταν ήταν απολύτως απαραίτητο για να επεξηγηθεί κάτι. Σε πολλές περιπτώσεις έπρεπε να υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στις διαφορετικές φυλές και την τεχνολογία τους, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποίησαν ούτε την λέξη «φυλές». Αναφερόντουσαν σε αυτές λέγοντας απλά διαφορετικές «πηγές».
Η Τεχνολογία
Αρκετό μέρος της τεχνολογίας πάνω στην οποία δουλέψαμε ήταν όπως θα περίμενε κανείς σχετική με την αντιβαρύτητα. Οι περισσότεροι από τους ερευνητές με εμπειρία στην κατασκευή πυραύλων και στην τεχνολογία προώθησης ήταν στρατιωτικοί, αλλά η τεχνολογία με την οποία είχαμε να κάνουμε ήταν σε τέτοιο βαθμό έξω από αυτόν τον κόσμο που τελικά δεν έπαιζε καθόλου ρόλο η προηγούμενή σου εμπειρία γιατί δεν μπορούσε να εφαρμοστεί εδώ. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι να χρησιμοποιήσουμε το λεξιλόγιο σχετικά με τα αντίστοιχα πεδία της κατάρτισής μας σαν ένα τρόπο ώστε να διαμορφώσουμε νέες περίεργες ιδέες για να αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τι γινόταν με αργούς όμως ρυθμούς. Ένας επιστήμονας σχετικός με πυραύλους δεν συνεργάζεται συνήθως με έναν ειδικό πάνω στους υπολογιστές αλλά στην PACL όλοι ήμασταν μπερδεμένοι και ήμασταν έτοιμοι να μοιραστούμε τις ιδέες μας.
Οι φυσικοί ήταν περισσότερο μπροστά αρχικά γιατί οι δικές τους ικανότητες συνέπιπταν με τις περισσότερες ιδέες πίσω από αυτήν την τεχνολογία, αν και αυτό από μόνο του δεν λέει πολλά. Όταν, όμως, ξεκίνησαν το έργο ανακαλύψαμε και εμείς ότι πολλές από τις ιδέες της πληροφορικής ήταν εξίσου εφαρμόσιμες αν και με περίεργους τρόπους. Αν και δεν έκανα πολύ εργασία πάνω στον τομέα της αντιβαρύτητας περιστασιακά έπαιρνα μέρος στην αξιολόγηση αυτής της τεχνολογίας και στην επαφή της με τον χρήστη της.
Η αντιβαρύτητα, φυσικά, ήταν καταπληκτική όπως και η πρόοδος που κάναμε με τα υλικά της μηχανικής και άλλα σχετικά. Αλλά αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο τότε και ακόμα και σήμερα ήταν κάτι που δεν είχε άμεση σχέση. Στην πραγματικότητα, ήταν αυτό που αμέσως μου ήρθε στο μυαλό όταν είδα τις φωτογραφίες του Chad και του Rajman και περισσότερο αυτές από το Big Basin.
Η «Γλώσσα»
Χρησιμοποιώ την λέξη Γλώσσα σε εισαγωγικά γιατί για αυτό που θα περιγράψω τώρα δεν υπάρχει λέξη κατάλληλη για αυτό και η λέξη «γλώσσα» δεν το αποδίδει σωστά.
Τα μηχανήματά τους δεν λειτουργούσαν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο με το δικά μας. Η δική μας τεχνολογία σήμερα έχει έναν συνδυασμό λογισμικού και μηχανημάτων που διακατέχει τα πάντα σχεδόν πάνω στον πλανήτη. Το λογισμικό είναι λίγο περισσότερο αφηρημένο σε σχέση με τα μηχανήματα, αλλά τελικά το χρειάζονται για να τρέξουν. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει τρόπος να γραφτεί ένα πρόγραμμα για υπολογιστή πάνω σε ένα χαρτί και να βάλεις αυτό το χαρτί κάπου ή σε ένα τραπεζι με μετά να περιμένεις να γίνει κάτι. Ο πιο ισχυρός κώδικάς στον κόσμο δεν μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτα εκτός αν ένα μηχάνημα τον μεταφράσει και μετατρέψει τις εντολές σε ενέργειες.
Η τεχνολογία τους, όμως, ήταν διαφορετική. Πραγματικά λειτουργούσε όπως ένα μαγικό χαρτί που βρίσκεται πάνω σε ένα τραπέζι που λέει ο λόγος. Είχαν κάτι που έμοιαζε με γλώσσα που μπορούσε πραγματικά να εκτελεί το ίδιο εντολές τουλάχιστον μπροστά στην παρουσία ενός ειδικού πεδίου. Την λέξη γλώσσα την χρησιμοποιώ πολύ χαλαρά. Ηταν ένα σύστημα με σύμβολα (που όντως μοιάζει πολύ με γραπτή γλώσσα) μαζί με γεωμετρικές φόρμες και σχέδια που συνδυάζονται μαζί και δημιουργούν διαγράμματα τα οποία από μόνα τους είναι λειτουργικά. Με το που σχεδιάζονται, για να το πούμε έτσι, πάνω σε μία κατάλληλη επιφάνεια από κατάλληλο υλικό και υπό την παρουσία ενός συγκεκριμένου πεδίου αμέσως ξεκινούν να εκτελούν τις επιθυμητές εντολές. Μας φαινόταν μαγικό στην αρχή, αλλά ακόμα και μετά που καταλάβαμε πώς λειτουργούσε.
Δούλεψα με αυτά τα σύμβολα τον περισσότερο καιρό που έμεινα στην PACL και τα αναγνώρισα την στιγμή που τα είδα στις φωτογραφίες. Στο σκάφος του Chad έχουν απλούστερη μορφή, αλλά παρουσιάζονται σε ένα πολυπλοκότερο διάγραμμα κάτω από τα σκάφη στο Big Basin. Και για τα δύο είμαι σίγουρος, παρόλο το μικρό μέγεθος των φωτογραφιών από το Big Basin. Ένα παράδειγμα της μορφής του διαγράμματος στο σκάφος σαν αυτό από το Big Basin εμπεριέχεται σε μία σειρά από σκαναρισμένες σελίδες κάτω από τον (λανθασμένο) τίτλο «Linguistic Analysis Primer». Χρειαζόμασταν ένα αντίγραφο αυτού του διαγράμματος να είναι απολύτως ακριβές και πήρε περίπου έναν μήνα από μία ομάδα έξι ανθρώπων να αντιγράψουν αυτό το διάγραμμα στο δικό μας πρόγραμμα!
Αν επιχειρούσα να εξηγήσω όλα όσα έμαθα σχετικά με αυτήν την τεχνολογία θα γέμιζα πάρα πολλούς τόμους, αλλά θα κάνω το καλύτερο να εξηγήσω τουλάχιστον μερικές από τις έννοιες.
Πρώτα από όλα δεν θα ανοίγατε το μηχάνημά τους και θα βρίσκατε ένα αρχείο εδώ και ένα εκεί και κάποιο είδος μνήμης κάπου αλλού. Τα μηχανήματά τους φαίνονταν να είναι εξαιρετικά συμπαγή και ομοιόμορφα σε ό,τι αφορά το υλικό τους από την μία τους πλευρά μέχρι και την άλλη. Όπως είναι ένας βράχος ή ένα κομμάτι μέταλλο. Όμως με μία προσεκτικοτερη ματιά, αρχίζαμε να μαθαίνουμε ότι στην πραγματικότητα ήταν ένα μεγάλο ολογραφικό υπολογιστικό υπόστρωμα–κάθε «υπολογιστικό στοιχείο» (στην ουσία αυτόνομα σωματίδια) που μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα, αλλά είναι σχεδιασμένα για να λειτουργούν μαζί σε τροματικά μεγάλα συμπλέγματα. Λέω ολογραφικό γιατί μπορείς να το διαιρέσεις σε μικρότερα κομμάτια που θες, αλλά να μπορείς να δεις μία μικρότερη, αλλά ολοκληρωμένη αναπαράσταση όλου του συστήματος.
Όταν συνδυαστούν μαζί παράγουν μία μη γραμμική υπολογιστική απόδοση. Έτσι, τέσσερα στοιχεία όταν δουλεύουν μαζί είναι στην πραγματικότητα τέσσερεις φορές πιο δυνατά από ό,τι ένα. Το περισσότερο μέρος από το εσωτερικό «υλικό» στα σκάφη τους (συνήθως όλο εκτός από το εξωτερικό περίβλημα) είναι αυτό το υπόστρωμα που μπορεί να συμβάλλει σε οποιοδήποτε υπολογισμό κάθε ώρα και για κάθε κατάσταση. Το σχήμα αυτών των κομματιών από υπόστρωμα είχε ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα στην λειτουργικότητά τους και συχνά χρησιμοποιούνταν σαν «σύντομος δρόμος» για να πετύχουν μία λειτουργία που ήταν διαφορετικά περισσότερο πολύπλοκη.
Πίσω, λοιπόν, στο θέμα της γλώσσας. Η γλώσσα είναι στην πραγματικότητα ένα «λειτουργικό αποτύπωμα». Οι φόρμες των σχημάτων, των συμβόλων και των διατάξεων ήταν από μόνες τους λειτουργικές. Αυτό που το κάνει δύσκολο στην κατανόησή της είναι ότι κάθε στοιχείο από κάθε «διάγραμμα» είναι εξαρτώμενο και σχετίζεται με κάθε άλλο στοιχείο, το οποίο και σημαίνει ότι καμία λεπτομέρεια δεν μπορεί να δημιουργηθεί, να μετακινηθεί ή να τροποποιηθεί ανεξάρτητα.
Στους ανθρώπους αρέσει ο γραπτός λόγος γιατί κάθε στοιχείο της γλώσσας μπορεί να γίνει κατανοητό από μόνο του και από αυτό μπορούν να δημιουργηθούν περίπλοκες εκφράσεις. Ωστόσο, η «γλώσσα» τους είναι στην ολότητά της εξαρτώμενη από το περιεχόμενό της, που σημαίνει ότι κάθε σύμβολο που δίνεται μπορεί να έχει την ελάχιστη δυνατή σημασία σε ένα περιεχόμενο ή κυριολεκτικά να εμπεριέχει έναν ολόκληρο ανθρώπινο γονιδίωμα ή έναν χάρτη ενός γαλαξία.
Η ιδιότητα που για ένα και μοναδικό, μικρό σύμβολο εμπεριέχει και όχι μόνο να αντιπροσωπεύει ένα απίστευτο σύνολο πληροφοριών είναι μία άλλη διαισθητική πτυχή αυτής της έννοιας. Καταλάβαμε γρήγορα ότι αν και δουλεύαμε σε ομάδες των δέκα ή περισσοτέρων ατόμων πάνω στα πιο απλά σχεδιαγράμματα αντιληφθήκαμε ότι ήταν πραγματικά αδύνατον να κάνουμε οτιδήποτε. Μόλις προσθέταμε κάποιο νέο στοιχείο, η πολυπλοκότητα του σχεδιαγράμματος μεγάλωνε ανεξέλεκτα. Για αυτό το λόγο ξεκινήσαμε να κάνουμε προγράμματα στους υπολογιστές ώστε να διαχειριστούμε αυτές τις λεπτομέρειες και το καταφέραμε ως ένα βαθμό, αν και πάλι είδαμε ότι γρήγορα φθάσαμε πέρα από τα όριά μας τα οποία ούτε και οι υπερ-υπολογιστές μας μπορούσαν να χειριστούν.
Φήμες έλεγαν ότι οι εξωγήινοι μπορούσαν να σχεδιάσουν αυτά τα διαγράμματα τόσο γρήγορα όσο ένας ανθρώπινος προγραμματιστής μπορούσε να γράψει ένα πρόγραμμα Fortran. Είναι συγκινητικό να σκεφτεί κανείς ότι ούτε καν ένα δίκτυο από υπερ-υπολογιστές δεν μπορούσε ούτε καν να αντιγράψει αυτό που είχαν κάνει στο δικό τους το μυαλό. Όλο το σύστημα της γλώσσας μας βασίζεται στην ιδέα να δίνεται μία σημασία στα σύμβολα. Η τεχνολογία τους, ωστόσο, με κάποιο τρόπο συγχωνεύει το σύμβολο με το σημαινόμενο και δεν χρειάζεται έτσι ένα υποκειμενικό ακροατήριο. Μπορείς να δώσεις όποια σημασία θες στα σύμβολα, αλλά η συμπεριφορά τους και η λειτουργικότητά τους δεν θα αλλάξει σε κάτι άλλο όπως και αν σε ένα ραδιόφωνο του έδινες ένα άλλο όνομα, δεν θα άλλαζε η λειτουργία του.
Ορίστε ένα παράδειγμα για το πόσο περίπλοκη είναι η διαδικασία. Φανταστείτε να σας ζητάω σταδιακά να προσθέτε σκόρπιες λέξεις σε μία λίστα και δεν θα πρέπει δύο λέξεις να έχουν τα ίδια γράμματα και πρέπει να κάνετε αυτήν την άσκηση εξ΄ολοκλήρου μέσα στο μυαλό σας, ώστε δεν θα μπορείτε να έχετε την βοήθεια του υπολογιστή, ή ακόμα ένα στυλό και χαρτί. Αν πρώτο στην λίστα, για παράδειγμα, είναι η λέξη αλεπού (fox), η επόμενη λέξη δεν θα πρέπει να έχει τα γράμματα F, O και Χ. Αν η επόμενη λέξη που θα διαλέξετε είναι δέντρο (tree), τότε η τρίτη λέξη δεν μπορεί να έχει τα γράμματα F, O, X, T, R, και Ε. Όπως φαντάζεστε το να σκεφτείτε ακόμα μία τρίτη λέξη μπορεί να είναι λίγο μπέρδεμα, ιδιαίτερα όταν δεν μπορείτε εύκολα να δείτε ποια γράμματα αποκλείονται γράφοντας κάτω τις λέξεις. Όταν πια φθάσετε στην τέταρτη, στην πέμπτη και στην έκτη το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο. Τώρα προσπαθήστε να προσθέσετε την δισεκατομμυριοστή λέξη στην λίστα (φανταστείτε ότι έχετε ένα αλφάβητο απείρων γραμμάτων έτσι δεν πρόκειται να ξεμείνετε από γράμματα) και τώρα φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι ακόμα και για έναν υπολογιστή να το κάνει σωστά. Περιττό είναι να πω ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται με «το χέρι» γιατί ξεφεύγει από τις δυνατότητες του εγκεφάλου.
Ωστόσο, η κατάρτισή μου με βοήθησε αρκετά σε αυτού του είδους την δουλειά. Είχα περάσει χρόνια με το να γράφω κωδικούς και να σχεδιάζω και αναλογικά και ψηφιακά κυκλώματα, μία διαδικασία που τουλάχιστον οπτικά θύμιζε αυτά τα διαγράμματα κατά κάποιο τρόπο. Είχα μία προσωπική σχέση με τα «combinatorics» που με βοήθησαν αρκετά να σχεδιάσω ένα λογισμικό να τρέξει στους υπερ-υπολογιστές που θα μπορούσε να διαχειριστεί τρισεκατομμύρια αναγκαίους κανόνες για να δημιουργήσουν ένα σωστό πρόγραμμα με μία λογική πολυπλοκότητα. Αυτό σε ένα μεγάλο βαθμό υπερκάλυπτε επίσης η θεωρία της «μεταγλώττισης» (compiler theory), ένα πεδίο που πάντα με εντυπωσίαζε και ιδιαίτερα ο μεταγλωττιστής βελτιστοποίησης που τότε δεν είχε αναπτυχθεί τόσο όσο σήμερα. Ένα κοινό αστείο μεταξύ των γλωσσολόγων είναι ότι το σύμβολο Big-O δεν θα μπορούσε να περιγράψει επαρκώς το μέγεθος αυτού του εγχειρήματος, έτσι αντικαταστήσαμε άλλες λέξεις για την λέξη «big».
Την μέρα που έφυγα θυμάμαι ότι όλοι είχαμε συμφωνήσει να το λέμε το «Astronomical-O» (Αστρονομικό-Ο).
Όπως είπα, θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για αυτό το έργο και θα ήθελα να γράψω τουλάχιστον ένα εισαγωγικό βιβλίο για το θέμα αν δεν είχε χαρακτηριστεί εντελώς απόρρητο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Έτσι συνεχίζω…
Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να συζητήσω είναι το πώς έχω αντίγραφα αυτού του υλικού και τι άλλο έχω στην κατοχή μου και ποια είναι τα σχέδιά μου για το μέλλον.
Μετάφραση – Επιμέλεια και Διασκευή των αγγλικών κειμένων Ion Maggos
