Ήταν προσομοίωση, φυσικά, αλλά τόσο έξυπνα φτιαγμένη, ώστε οι άνθρωποι που συνδιαλέγονταν μαζί της είχαν από καιρό πάψει να σκέφτονται τις πραγματικές οντότητες που περίμεναν μέσα στο πυρακτωμένο, λευκό, ενεργειακά προστατευμένο «πλοίο» τους, χιλιόμετρα μακριά απ’ τη Γη.
Η προσομοίωση, με μια μεγαλοπρεπή χρυσαφένια γενειάδα και βαθυκάστανα μάτια που απείχαν αρκετά το ένα απ’ το άλλο, είπε μαλακά:
«Κατανοούμε τους δισταγμούς και την καχυποψία σας, και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σας διαβεβαιώσουμε γι’ άλλη μια φορά ότι δεν έχουμε σκοπό να σας βλάψουμε. Σας έχουμε δώσει, νομίζω, αποδείξεις ότι κατοικούμε σε στέμματα άστρων φάσματος Οτι ο δικός σας ήλιος είναι πολύ ασθενικός για μας και οι πλανήτες σας είναι από στερεά ύλη και, συνεπώς, τελείως και αιωνίως ξένοι για μας».
Ο γήινος διαπραγματευτής (που ήταν Υπουργός των Επιστημών και είχε τεθεί ομόφωνα επικεφαλής των διαπραγματεύσεων με τους εξωγήινους) είπε: «Αλλά έχετε παραδεχτεί ότι είμαστε τώρα στην μέση ενός από τους κύριους εμπορικούς δρόμους σας».
«Τώρα που ο καινούργιος μας κόσμος, ο Κιμμονοσέκ, ανέπτυξε νέα πεδία πρωτονικού υγρού, ναι».
0 υπουργός είπε: «Κοιτάξτε, εδώ στην Γη θέσεις πάνω σε εμπορικούς δρόμους μπορούν να αποκτήσουν στρατιωτική σημασία δυσανάλογη με την αληθινή τους αξία. Το μόνο που μπορώ να επαναλάβω, συνεπώς, είναι ότι για να κερδίσετε την εμπιστοσύνη μας πρέπει να μας πείτε για ποιο λόγο ακριβώς χρειάζεστε το Δία».
Κι όπως πάντα, όταν γινόταν αυτή η ερώτηση ή κάποια παραλλαγή της, η προσομοίωση πήρε πονεμένο ύφος. «Η μυστικότητα είναι απαραίτητη. Αν οι Λάμπερτζ…»
«Ακριβώς», είπε ο υπουργός. «Εμάς μας μυρίζει πόλεμος. Ανάμεσα σ’ εσάς κι αυτούς τους Λάμπερτζ…»
Η προσομοίωση είπε βιαστικά: «Μα σας προσφέρουμε μια εξαιρετικά γενναιόδωρη συμφωνία. Έχετε αποικίσει μόνο τους εσωτερικούς πλανήτες του συστήματος σας κι αυτοί δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για μας. Εμείς σας ζητάμε τον κόσμο που λέτε Δία, στον οποίο, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, η φυλή σας δεν περιμένει να ζήσει ποτέ, ούτε καν να προσεδαφιστεί. Το μέγεθος του» (γέλασε συγκαταβατικά) «παραπάει για σας».
Ο υπουργός, που απεχθανόταν την συγκατάβαση σ’ όλες της τις μορφές, είπε απότομα: «Ωστόσο, οι δορυφόροι του Δία είναι μέσα στις δυνατότητές μας και σκοπεύουμε να τους αποικίσουμε πολύ σύντομα».
«Μα οι δορυφόροι δεν θα διαταραχτούν καθόλου. Είναι πέρα για πέρα δικοί σας. Εμείς ζητάμε απλά και μόνο το Δία, έναν κόσμο τελείως άχρηστο για σας· και το αντάλλαγμα που σας δίνουμε είναι γενναιόδωρο. Αν το επιθυμούσαμε, κι αυτό ασφαλώς το γνωρίζετε, θα μπορούσαμε να πάρουμε το Δία χωρίς την άδειά σας. Προτιμούμε όμως την πληρωμή και την νόμιμη σύμβαση που θα αποτρέψει μελλοντικές διαφωνίες. Όπως βλέπετε, είμαι απολύτως ειλικρινής».
Ο υπουργός είπε πεισμωμένος: «Για ποιο λόγο χρειάζεστε το Δία;»
«Οι Λάμπερτζ…»
«Είστε σε πόλεμο με τους Λάμπερτζ;»
«Δεν είναι ακριβώς…»
«Γιατί, βλέπετε, αν πρόκειται για πόλεμο κι εσείς εγκαταστήσετε καμιά οχυρωμένη βάση στο Δία, μπορεί οι Λάμπερτζ, και με το δίκιο τους να δυσανασχετήσουν και να προβούν σε αντίποινα εναντίον μας, επειδή σας δώσαμε την άδεια. Δεν θα θέλαμε να εμπλακούμε σε μια τέτοια κατάσταση».
«Μα ούτε κι εγώ θα σας ζητούσα να εμπλακείτε. Έχετε το λόγο μου ότι δεν θα πάθετε κανένα κακό. Και σίγουρα» (όλο εκεί το γυρνούσε) «τα ανταλλάγματα είναι γενναιόδωρα. Αρκετά κιβώτια ενέργειας κάθε χρόνο που θα ικανοποιούν τις ετήσιες ενεργειακές απαιτήσεις του κόσμου σας».
Ο υπουργός είπε: «Με την προϋπόθεση ότι κάθε μελλοντική αύξηση στην κατανάλωση ενέργειας θα καλύπτεται».
«Μέχρι πέντε φορές το παρόν σύνολο, ναι».
«Λοιπόν, όπως σας είπα και προηγουμένως, είμαι ένας υψηλά ιστάμενος στην κυβέρνηση και μου έχουν δοθεί αρκετές εξουσίες όσο αφορά τις διαπραγματεύσεις μαζί σας – αλλά όχι απόλυτη εξουσία. Εγώ, προσωπικά, έχω την διάθεση να σας εμπιστευτώ, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ τους όρους σας χωρίς να ξέρω για ποιο λόγο ακριβώς θέλετε το Δία.
Αν η εξήγηση είναι αληθοφανής και πειστική, θα μπορούσα ίσως να πείσω την κυβέρνησή μας και, μέσω αυτής, τον κόσμο μας να δεχτούν την συμφωνία. Αν επιχειρήσω να κάνω μια συμφωνία χωρίς μια τέτοια εξήγηση, πολύ απλά θα με πετάξουν από την θέση μου κι η Γη θα αρνηθεί να την τιμήσει. Οπότε θα μπορούσατε μετά, όπως είπατε, να πάρετε το Δία με την βία, αλλά αυτό θα σήμαινε παράνομη κατοχή και είπατε ότι δεν επιθυμείτε κάτι τέτοιο».
Η προσομοίωση χτύπησε την γλώσσα της ανυπόμονα. «Δεν μπορώ να συνεχίσω αυτή την γελοία λογομαχία επ’ άπειρον. Οι Λάμπερτζ…» Σταμάτησε πάλι, μετά είπε: «Μου δίνετε το λόγο της τιμής σας ότι όλα αυτά δεν είναι κάποια σκευωρία των Λάμπερτζ για να μας καθυστερήσουν μέχρι να…»
«Τον έχετε», είπε ο υπουργός.
Ο Υπουργός των Επιστημών βγήκε έξω σκουπίζοντας το μέτωπό του και δείχνοντας δέκα χρόνια νεότερος. Είπε μαλακά: «Του είπα ότι οι δικοί του μπορούν να πάρουν το Δία μόλις πάρω την επίσημη έγκριση του Προέδρου. Δεν νομίζω ότι θα την αρνηθεί, ούτε και το Κογκρέσο. Χριστός και Παναγία, κύριοι, σκεφτείτε το: δωρεάν ενέργεια με αντάλλαγμα έναν πλανήτη που έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να τον χρησιμοποιήσουμε».
Ο Υπουργός Άμυνας, αναψοκοκκινισμένος, έσπευσε να διαμαρτυρηθεί: «Μα είχαμε συμφωνήσει ότι μόνο ένας πόλεμος Μίτσαρετ-Αάμπερτζ εξηγούσε την ανάγκη τους για το Δία. Υπ αυτές τις συνθήκες και συγκρίνοντας το στρατιωτικό τους δυναμικό με το δικό μας, μια αυστηρή ουδετερότητα είναι εκ των ουκ άνευ».
«Μα δεν πρόκειται για πόλεμο, κύριε», είπε ο Υπουργός των Επιστημών. «Η προσομοίωση παρουσίασε μια εναλλακτική ερμηνεία της ανάγκης τους για το Δία, τόσο λογική κι αληθοφανή που την δέχτηκα με μιας. Πιστεύω ότι ο Πρόεδρος θα συμφωνήσει μαζί μου, όπως κι εσείς, κύριοι, μόλις καταλάβετε. Μάλιστα έχω μαζί μου τα σχέδιά τους για τον καινούργιο Δία, όπως θα γίνει σύντομα».
Οι άλλοι σηκώθηκαν απ’ τις θέσεις τους φωνάζοντας αποδοκιμαστικά. «Καινούργιο Δία;» είπε πνιγμένα ο Υπουργός Άμυνας.
«Όχι και πολύ διαφορετικό απ’ τον παλιό, κύριοι», είπε ο Υπουργός των Επιστημών. «Έχω εδώ τα σχέδια σε μορφή τέτοια, ώστε να είναι αντιληπτά από υλικά όντα όπως εμείς».
Τα έβαλε κάτω. Μπροστά τους, σ’ ένα από τα σχέδια, ήταν ο γνώριμος ραβδωτός πλανήτης: κίτρινος, αχνοπράσινος κι ανοιχτοκάστανος, με στριφογυριστές λευκές λωρίδες εδώ κι εκεί και φόντο το πιτσιλωτό βελούδο του διαστήματος. Αλλά κατά πλάτος των λωρίδων υπήρχαν μαύρες γραμμές στο ίδιο χρώμα με το φόντο, φτιάχνοντας ένα περίεργο σχήμα.
«Αυτή», είπε ο Υπουργός των Επιστημών, «είναι η ημερήσια πλευρά του πλανήτη. Η νυχτερινή πλευρά φαίνεται σ’ αυτό εδώ το σχέδιο». (Εκεί ο Δίας ήταν ένα λεπτό μισοφέγγαρο που περίκλειε σκοτάδι και μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι υπήρχαν οι ίδιες λεπτές γραμμές με το ίδιο σχήμα, αλλά αυτή την φορά σε ένα λαμπερό, φωσφωρίζον πορτοκαλί.)
«Τα σημάδια», είπε ο Υπουργός των Επιστημών, «είναι ένα καθαρά οπτικό φαινόμενο, μου είπαν, το οποίο δεν θα γυρίζει μαζί με τον πλανήτη αλλά θα παραμένει στατικό στην επιφάνεια της ατμόσφαιρας».
«Ναι, αλλά τι είναι;» ρώτησε ο Υπουργός Εμπορίου.
«Βλέπετε», είπε ο Υπουργός των Επιστημών, «το ηλιακό μας σύστημα είναι τώρα καταμεσής σε έναν από τους βασικούς εμπορικούς τους δρόμους. Κάθε μέρα περνούν μέχρι και εφτά πλοία τους σε απόσταση μόλις εκατοντάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων από ’δω και κάθε πλοίο που περνάει έχει τους βασικούς πλανήτες υπό τηλεσκοπική παρατήρηση. Ξέρετε, τουριστική περιέργεια. Οι στερεοί πλανήτες είναι το κάτι άλλο γι’ αυτούς».
«Τι σχέση έχει αυτό με τα σημάδια;»
«Πρόκειται για μια μορφή γραφής που έχουν. Μεταφρασμένα, αυτά τα σημάδια λένε: “Χρησιμοποιείτε Ζενίθ Εργόνης Μίτσαρετ για Υγεία και Πυρωμένη Ζέστη”.
«Θες να πεις ότι θα χρησιμοποιήσουν το Δία σαν διαφημιστική γιγαντοαφίσα;» ξέσπασε ο Υπουργός Άμυνας.
«Ακριβώς. Απ’ ό,τι φαίνεται, αυτοί οι Λάμπερτζ παράγουν μια ανταγωνιστική ταμπλέτα εργόνης, πράγμα που εξηγεί την ανυπομονησία των Μίτσαρετ να πάρουν τα πλήρη νομικά δικαιώματα του Δία – μην τυχόν τους κάνουν μήνυση οι Λάμπερτζ.
Ευτυχώς, φαίνεται πως οι Μίτσαρετ είναι πρωτάρηδες στο παιχνίδι της διαφήμισης».
«Γιατί το λέτε αυτό;» ρώτησε ο Υπουργός Εσωτερικών.
«Μα γιατί αμέλησαν να βάλουν όρους για τους άλλους πλανήτες. Η γιγαντοαφίσα του Δία θα διαφημίζει και το σύστημά μας παράλληλα με το δικό τους προϊόν. Κι όταν οι ανταγωνιστές τους, οι Λάμπερτζ, θα ‘ρθουν φουριόζοι να ελέγξουν τα δικαιώματα των Μίτσαρετ στον Δία, θα ’χουμε τον Κρόνο να τους πουλήσουμε. Μαζί με τα δαχτυλίδια του. Θα ’ναι παιχνιδάκι να τους εξηγήσουμε ότι τα δαχτυλίδια κάνουν τον Κρόνο πολύ πιο καλό θέαμα».
«Και συνεπώς», είπε ο Υπουργός Οικονομικών, λάμποντας ξαφνικά, πολύ πιο ακριβό».
Και ξαφνικά όλοι έδειξαν πολύ χαρούμενοι.
@Isaac Asimov
