Το ρόδι, ένα εντυπωσιακό φρούτο σε σχήμα μήλου με χρυσοκόκκινη φλούδα και την «κορώνα» στην κορυφή του, θεωρείται, αιώνες τώρα, το φρούτο που φέρνει καλοτυχία και αφθονία αγαθών στο σπίτι. Από την αρχαιότητα κιόλας, η ροδιά κατείχε μια ιδιαίτερη θέση στις αντιλήψεις των ανθρώπων, καθώς θεωρείτο ως ένα μαγικό δέντρο που ο καρπός του συμβόλιζε τον πλούτο και την γονιμότητα.
Οι λέξεις ρόδι και ροδιά, εκτός από την προφανή τους ετυμολογική σχέση με την νήσο της Ρόδου, είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις έννοιες ροή και δύναμη. Η δύναμη λοιπόν αυτού του καρπού είναι χαρακτηριστική στην ελληνική μυθολογία και όχι μόνο, αφού τα ιστορικά δεδομένα που σχετίζονται μ’ αυτό τον καρπό είναι ανεξάντλητα.
Συγκεκριμένα, στην Αρχαία Ελλάδα πίστευαν πως η δύναμη του ροδιού κρυβόταν στους πολυάριθμους κόκκους του (αφθονία και γονιμότητα), αλλά και στο πορφυρό χρώμα του (χρώμα που φέρνει καλή τύχη). Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως, ακόμη και σήμερα, αποτελεί ένα από τα πιο εκφραστικά σύμβολα της ελληνικής λαογραφίας, με έντονη παρουσία σε κάθε μορφή και έκφραση της παραδοσιακής ζωής.
Το δέντρο ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα. Στον Ομηρο και στην Οδύσσεια υπάρχει αναφορά στην ροδιά. Ειδικότερα, αναφέρεται ότι το φυτό καλλιεργούνταν στους κήπους του Βασιλέα Αλκίνοου. Ο Θεόφραστος την αναφέρει ροιά ή ρόα. Ηδη από την αρχαιότητα, χρησιμοποιούσαν την φλούδα της στην βυρσοδεψία και στην ιατρική. Η Θεά Αφροδίτη συνέδεσε το όνομά της με την καταγωγή της ροδιάς, μιας και όπως λέει ο μύθος, η ίδια φύτεψε την πρώτη ροδιά στην Κύπρο.
Τα έθιμα που σχετίζονται με το ρόδι, ποικίλλουν στην πράξη από τόπο σε τόπο και διαφέρουν μεταξύ τους όπως και τα μέρη της Ελλάδας στα οποία το συναντάμε. Τα πιο γνωστά βέβαια είναι η χρήση του στην Παρασκευή των κολλύβων, η συμμετοχή του σε διάφορες φάσεις του γαμήλιου εθιμικού κύκλου και φυσικά, το σπάσιμό του την Πρωτοχρονιά ως ένδειξη καλού ποδαρικού για το νέο έτος. Ενα από αυτά, το γνωστό σε όλους «σπάσιμο του ροδιού», είναι ένα πανάρχαιο έθιμο του λαού μας που ξεκίνησε από την Πελοπόννησο.
H πανακότα είναι από τα πιο γνωστά γλυκίσματα Ιταλικής προέλευσης. Αποτελεί μαγειρεμένη κρέμα και στερεοποιημένη με ζελατίνη. Το όνομά της στα ιταλικά σημαίνει «ψημένη κρέμα» και είναι πολύ διαδεδομένο έδεσμα στα Επτάνησα.
Η panna cotta δεν αναφέρεται στα ιταλικά βιβλία μαγειρικής πριν από την δεκαετία του 1960, ωστόσο, συχνά αναφέρεται ως παραδοσιακό επιδόρπιο της περιοχής του Πεδεμοντίου της Βόρειας Ιταλίας. Μια ιστορία λέει ότι εφευρέθηκε από μια γυναίκα ουγγρικής καταγωγής στο Langhe στις αρχές της δεκαετίας του 1900. Ενα λεξικό μαγειρικής του 1879 την αναφέρει ως latte inglese «Αγγλικό γάλα», από μαγειρεμένη κρέμα με ζελατίνη, αν και άλλες πηγές λένε ότι η γίνεται με κρόκους αυγού· ίσως το όνομα της να παρέπεμπε τότε σε οποιαδήποτε κρέμα.
Η περιφέρεια του Piemonte περιλαμβάνει την panna cotta στον κατάλογο των παραδοσιακών προϊόντων διατροφής της περιοχής για το 2001. Η συνταγή περιλαμβάνει κρέμα γάλακτος, γάλα, ζάχαρη, βανίλια, ζελατίνη, ρούμι και άλλα υλικά. Ενας άλλος συγγραφέας θεωρεί ότι η παραδοσιακή αρωματική ουσία προέρχεται από ροδάκινο.
Πανακότα με σως ροδιού
Υλικά για 4 μερίδες
Για την κρέμα πανακότα
600 γρ. γάλα καρύδας ή αμυγδάλου
60 γρ. καστανή ζάχαρη
10 γρ. φύλλα βιολογικής ζελατίνας
Σως ροδιού
300 γρ. χυμό ρόδι
300 γρ. καστανή ζάχαρη
χυμό από 1 λεμόνι
1 ρόδι καθαρισμένο
λίγα φύλλα δυόσμου φρέσκου
Εκτέλεση: Βάζουμε τα φύλλα ζελατίνας σε κρύο νερό έως ότου μαλακώσουν. Σε μία κατσαρόλα βάζουμε το γάλα καρύδας με την ζάχαρη και την τοποθετούμε στην φωτιά. Μόλις αρχίσει να βράζει, αποσύρουμε από την φωτιά και προσθέτουμε τα φύλλα ζελατίνας, ελαφρώς στυμμένα. Ανακατεύουμε να λιώσουν και αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει για περίπου 30 λεπτά, να φτάσει σε θερμοκρασία δωματίου. Το αδειάζουμε σε ποτήρια και τα αφήνουμε στο ψυγείο μέχρι να σταθεροποιηθεί η κρέμα (περίπου 4 ώρες)
Σως ροδιού: Σε ένα κατσαρολάκι προσθέτουμε τον χυμό ροδιού και την καστανή ζάχαρη. Ανακατεύουμε συνέχεια με μια ξύλινη κουτάλα μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη και να δέσει το σιρόπι. Θα χρειαστεί περίπου 8 λεπτά αφού πάρει βράσει. Δοκιμάζουμε το σιρόπι και λίγα λεπτά πριν το αποσύρουμε από την φωτιά προσθέτουμε τον χυμό λεμονιού και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε ελάχιστο κορν φλάουρ αν χρειαστεί. Την αφήνουμε να κρυώσει.
Την βάζουμε είτε σε φόρμα, είτε σε ποτήρια.
Την σερβίρουμε την πανακότα με την σως και γαρνίρουμε με σποράκια ροδιού και φυλλαράκια φρέσκου δυόσμου.
Εναλλακτικά: αντί να φτιάξουμε σως αγοράζουμε έτοιμο σιρόπι, ό,τι γεύση προτιμάμε, φράουλα, σοκολάτα κ.λπ.
Επίσης, αντί για σως, γαρνίρουμε με γλυκό του κουταλιού της αρεσκείας μας.
Το γλυκό αυτό είναι καλύτερα να φαγωθεί την ίδια μέρα.
Καλή απόλαυση.
@Aliki Alisa / miastala.com 2009
